(รกนั่นแหละ) ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว "เอาสักหน่อย" แล้วกัน
ประเด็นของกระทู้ไม่ได้มีอะไรไปมากกว่าคนตั้งเล็งเห็นว่าไม่ได้ตั้งกระทู้มานาน(มาก)แล้ว
บวกกับเครียดที่งานเยอะจนจะทับหัวตาย
บวกกับการนั่งรอปกนิยายสองปกแบบใจจะขาดตาย
บวกกับคอมเม้นท์ในนิยายน้อยจะตาย (ไม่ใช่ล่ะ อันนี้ไม่ซีเรียสนะเคอะ ^^)
มันก็เลยเกิดประเด็นที่ว่า
ว่าอยากจะ
"เอากับเขาสักหน่อย"
บัลลังก์น้ำค้าง
รักเรามิสิ้นฟ้ามหาสมุทร
รักเรามิสิ้นสุดเขตขอบฝัน
รักเรามิสิ้นสุดความผูกพัน
รักเรามิสิ้นรักกัน...นิรันดร
หม่อมเจ้านภาสวัสดิ์ ดิเรกวัฒนาภารับสั่งเบาๆ กับสตรีร่างบางในอ้อมแขน เราจะดื้อไปถึงไหนวิฬาร์
เฉกเดียวกันกับที่วิฬาร์เงยหน้าสบเนตรเฉี่ยวคมซ่อนรอยเขินอาย ตราบเท่าที่ฝ่าบาทจะไม่ทรงเบื่อ ทรงเบื่อไหม
สุรเสียงหวานทุ้ม กังวานไปทั้งวัง โธ่ แม่ลูกแมวน้อยของฉัน
ปล.อย่าคาดหวังอะไรกับนิยายเรื่องนี้มากนัก >\\\< มันไม่หวือหวา วาบหวาม ลุ้นระทึกหัวใจแต่อย่างใด หากอบอวลด้วยความน่ารัก(มั้ง) น่าหยิก(เหรอ) อบอุ่น(ตรงไหน) ก็เท่านั้นเอง
แก้ไขครั้งที่ 1 เมื่อ 4 กุมภาพันธ์ 2555 / 17:55
แก้ไขครั้งที่ 2 เมื่อ 4 กุมภาพันธ์ 2555 / 17:57
PS. เชี่ยวชาญชำนาญนัก ให้คนหลงรักหลงปราบปลื้ม
5 ความคิดเห็น
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?