(อุทาหรณ์) อย่าขี้เหนียว ขี้เกียจ กับเรื่องไม่เป็นเรื่อง
ตั้งกระทู้ใหม่
กระทู้นี้สนับสนุนโดย
สวัสดีครับทุกท่าน
วันนี้ผมนำบทเรียนที่ได้รับจากความผิดพลาดมาเล่าสู่กันฟังครับ
เรื่องของถุงปฐมพยาบาลครับ
ท่านใดไม่พกถุงปฐมพยาบาลติดตัว พิจารณากล่องยาสามัญฯ ที่บ้านท่านก็ได้ครับ
มันเป็นเรื่องของ...อาการแพ้
ผมเองทำชุดปฐมพยาบาลเอาไว้ 3 ชุดครับ
1. ชุดเล็ก ติดตัว
3. ชุดใหญ่ ติดบ้าน
คราวนี้...ก็มีเรื่องเกียวกับอุปกรณ์ภายในนี่ล่ะครับ ที่บางทีผมก็ขี้เกียจและขี้เหนียวไม่เข้าเรื่อง เช่น
- ถุงมือ LATEX free แน่นอนมันหายากแถมแพงกว่า...เอามันถุงมือซื้อจากร้านขายยานี่ล่ะวะ
- พลาสเตอร์แบบกาวสังเคราะห์...เอามันพลาสเตอร์ตราเสือที่เนื้อมันเป็นผ้า ๆ เหนียวสุดยอด ราคาถูกมาก ๆ ขายทีละ 100 ชิ้นน่ะครับ ใช่ครับ แบบที่เวลาติดหน้าแข้งแล้วไม่อยากเอาออกเลย (ขนหน้าแข้งหลุดเป็นพรืด...) มันจะกาวอะไรก็ใช้ได้เหมือน ๆ กันแหละ
- ยาแก้ปวด พก "ทัมใจ" เท่านั้น เพราะนอกจากมันแก้ปวด มันยังช่วยซื้อเวลากรณีเส้นเลือดหัวใจอุดตันด้วย (แอสไพริน)
ก็คนเตรียมมันไม่แพ้นี่นา...
ใครจะไปคิดว่าจะเจอคนแพ้...
แล้ววันนี้ก็เจอจนได้ครับ อาการแพ้...
เรื่องมีอยู่ว่า วันนี้ผมรับแม่บ้านคนใหม่เข้าทำงานครับ แล้วก็ทำงานปกติจนกระทั่งเมื่อช่วงเที่ยง เกิดอุบัติเหตุแก้วแตก และแม่บ้านถูกแก้วบาดที่น่อง ผมก็เลยใช้ถุงปฐมพยาบาลขนาดเล็กที่ติดตัวเพื่อห้ามเลือดและปิดแผล
แน่นอนว่ามันก็คือพลาสเตอร์ผ้าถูก ๆ เหนียว ๆ นั่นแหละครับ ผมก็แปะไปตามปกติ ไม่ได้คิดอะไร
ก็ตัวผมเองติดอยู่ทุกทีที่มีแผล ไม่เห็นเราจะเป็นอะไร
ประมาทจริง ๆ ครับ...ไม่กี่นาทีต่อมา แม่บ้านโวยวายใหญ่เลยเพราะแผลที่น่องมันบวม ผมเลยรีบไปดู ปรากฏว่ามันเป็นอาการแพ้ ผิวเริ่มแดง บวม ผมเลยรีบถอดพลาสเตอร์ออกแล้วล้างแผล ปิดทับด้วยผ้าก๊อซกันติดเชื้อที่ปากแผล
ดูอาการเป็นชั่วโมง เห็นว่าดีขึ้น วันนี้จึงจบลงด้วยดี เพราะมันเป็นแผลที่ขา
แต่สิ่งที่ผมลงมือทำในทันที ก็คือ เก็บพลาสเตอร์นั่นเข้าตู้ยา (ที่ใช้ในบ้าน เพราะคนในบ้านผมไม่มีแพ้) แล้วจัดเตรียมพลาสเตอร์ชุดใหม่ที่ใช้กาวสังเคราะห์แทน เพื่อรับมือกับอาการแพ้ที่อาจเกิดขึ้น ขณะเดียวกันผมก็เปลี่ยนถุงมือเป็นแบบปลอดลาเท็กซ์ด้วย แล้วเพิ่มพาราฯ ใส่ในยาแก้ปวดไปด้วย เผื่อกรณีแพ้ยาเหมือนกันครับ
ผมลองนึกว่า ถ้าแผลวันนี้มันไม่ได้เป็นที่น่อง แต่เป็นที่คอ เขาอาจจะช็อกได้เลยนะนั่น ซึ่งนั่นจะหมายความว่าอาจต้องใช้อดรีนาลีน (ซึ่งหาซื้อยากมาก คิดว่ามันมีกฏหมายควบคุมพิเศษ) และอาจบานปลายไปได้หลาย ๆ ปัญหา
คำนวนแล้ว...เห็นสมควรเลิกขี้เหนียวค่าพลาสเตอร์ ถุงมือ กับยาถูก ๆ และออกแรงสักหน่อยเพื่อเตรียมของใหม่ เพื่อจะได้ไม่ต้องจ่ายค่ายาอย่างอื่นที่แพงกว่า
นอกจากนั้น ผมยังทำป้ายให้แม่บ้านด้วยครับ เพื่อเตือนคนช่วยเหลือ (เผื่อมี) กรณีฉุกเฉิน ว่าเธอแพ้พลาสเตอร์ยายี่ห้อนี้ เป็นแค่บัตรเคลือบพลาสติกธรรมดา เขียนด้วยปากกา permanent สอดไว้ในกระเป๋าสตางค์
ดังนั้น บทเรียนที่ผมได้จากปัญหาเล็ก ๆ ในวันนี้ คือ ชุดปฐมพยาบาล ถ้าท่านหมายจะใช้กับคนอื่นด้วย ก็น่าจะเตรียมไว้เพื่อคนอื่นใช้ด้วยครับ - จำนวนกลับไม่ใช่เรื่องสำคัญครับ เตรียมแบบห่าง ๆ ของแพ้ไว้ดีกว่าครับ
สำหรับท่านที่แพ้ยาหรืออาหารอะไร เขียนป้ายแปะไว้กับตัวก็ดีนะครับ ไว้หลังบัตรโทรศัพท์หรือกระเป๋าตังค์ก็ได้ เผื่อฉุกเฉินคนที่เข้ามาช่วยจะได้รู้ครับ
หวังว่าจะเป็นประโยชน์ครับทุกท่าน
PS. Do you know what "War" and "Law" have in common? It's not about who's right. It's about who's the winner.
Prisma Dominatus
3 มี.ค. 55 เวลา 21:51 น.
719
views
16 ความคิดเห็น
เอ่อ....ยุคนี้ยังนิยมพกบัตรโทรศัพท์อีกเหรอคะ?
)
(หรือเราตกข่าว ไม่นะ
PS. กินซะ ก่อนจะไม่ได้กิน...นอนซะ ก่อนจะไม่ได้นอน...ทำซะ ก่อนจะไม่ได้ทำ
อา... ครับ...
แต่น่าแปลก ไม่เคยเจอคนแพ้ลาเท็กซ์ - -*
PS. ...มันไม่ใช่พีเอสนะ มันคือปัจฉิมลิขิตต่างหาก...
@1 มะ ไม่ช่ายแล้ว
ผมหมายถึงแปะไว้หลังโทรศัพท์น่ะครับ
ไม่ใช่บัตรโทรศัพท์
PS. Do you know what "War" and "Law" have in common? It's not about who's right. It's about who's the winner.
เยี่ยม ให้ข้อคิดดีจริง
PS.
โดยส่วนตัวนะครับ ผมคิดว่าถ้าสามารถหาอุปกรณ์แบบที่ปลอดลาเท็กซ์ได้ัทั้งหมดก็เตรียมไว้ก็ดีครับ แต่ถ้าหาได้แค่บางส่วนก็ไม่เป็นไร เพราะโดยมากคนที่แพ้ลาเท็กซ์แบบ type I Hypersensitivity (แปะปุ๊บเป็นเลย) นี่หายากนะครับ และส่วนใหญ่ก็จะรู้ตัวอยู่แล้ว เราจะรู้ก่อนที่จะทำแผล แบบที่ท่านเจอแบบเป็นครั้งแรกทั้งๆที่เป็นผู้ใหญ่นี่หายากครับ ดังนั้นการเตรียมอุปกรณ์ทั้งหมดแบบปลอดลาเท็กซ์ไปมันจะไม่ cost-effective เท่าไหร่
เป็นอุทาหรณ์ที่ดีครับ โชคดีหน่อยที่ปกติเป็นคนไม่ค่อยแพ้อะไร (แค่เป็นภูมิแพ้ก็แย่อยู่แล้ว ถ้าแพ้สารเคมีหรือวัตถุอะไรเฉพาะอย่างอีกก็ ....) ส่วนเรื่องยาปกติพกยาที่จำเป็นไว้ในกระเป๋าติดตัวครับ เว้นแต่เวลาเดินทางไกล ๆ จะเพิ่มยาแบบอื่นที่เกี่ยวข้องและปริมาณให้มากขึ้น
PS. ถ้าเขาว่าผิดผมว่าไม่ผิดแล้วผมต้องผิดใช่ไหม ถ้าเขาว่าถูกผมว่าไม่ถูกแล้วผมต้องเชื่อหรือไง
น...หนูเป็นโรคแพ้ใจตัวเอง...
//โดนดีด
ไม่ใช่ละ!!!
รู้สึกดีที่ไม่ได้แพ้อะไร... =w=!
ฮิฮิ
PS. [สถานะ:: มันเป็นเรื่องของโชคชะตา...]// กฎหมาย...ถ้าคนไม่เคารพ มันก็ไม่ศักดิ์สิทธิ์ // It's our "Destiny" // อ๊างงงค์~~~
จริงๆไม่ใช่ความผิดอะไรของท่านหรอก
เพราะเราเองก็ไม่รู้ว่าใครที่เราจะเจอแพ้อะไรบ้าง
แถมบางคนเองยังไม่รู้เลยว่าตัวเองแพ้อะไร
หมอเองถ้าซักประวัติแล้วคนไข้ไม่ได้บอกว่า แพ้ยาอะไร เป็นโรคประจำตัวอะไร ก็ไม่ผิดถ้าคนไข้แพ้ขึ้นมา ไม่ถือว่าประมาท
ถ้าพบเหตุการณ์นี้แล้วเตรียมเผื่อไว้ก็ดีครับ
ถ้าไม่คำนึงถึงงบประมาณส่วนนั้น
เพราะคนแพ้ก็อาจจะน้อยกว่าคนที่ไม่แพ้เยอะ
หรืออาจจะเตรียมไว้สองแบบ แบบที่แพงจำนวนน้อยกว่า
ส่วนผมต้องรีบไปทำป้าย "แพ้คำว่ารัก" พกใส่กระเป๋าตังค์บ้างแล้ว
PS. นอกจากรักเธอแล้ว.. ฉันก็ไม่เก่งอะไรเลย
ล้างแผลให้สะอาด ยาแดงป้าย ทิงเจอร์ราด ไม่ก็การามัยซินทาก็จบ แปะพลาสเตอร์ทำไม ขอบแผลยุ่ย แฉะเหงื่อ ไม่ชอบ
PS. ผมไม่เคยหวาดระแวงใคร เพียงแต่ผมสงสัยปีศาจในตัวคุณ
โอ้ว เก็บข้อมูล
PS. อย่ายึดติดกับรักครั้งแรกที่มันฝังใจ...
ไม่ได้แพ้เจ้าพลาสเตอร์เหนียวนั่นหรอกนะ
แต่ปกติมีแผลเลือดออก โดนบาด ไปห้องพยาบาลโรงเรียน เจอพลาสเตอร์นี่ให้ก็ไม่เอา Orz'' มันเหนียว แกะยากจนน่ากลัวง่ะ... ปกติเอาผ้ากอซแปะแล้วใช้เทปสำหรับแปะแทน ไม่อย่างนั้นก็พกพลาสเตอร์ดีๆไปเลยดีกว่า
ปล. นึกถึงห้องพยาบาลแล้วไม่ค่อยไว้ใจห้องพยาบาลโรงเรียนเท่าไหร่ค่ะ เพื่อนเราเคยเป็นไข้เลือดออก ห้องพยาบาลให้ยาพารามาค่ะ Orz'' โชคดีเพื่อนไม่ได้กิน...
PS. ...แด่เหล่าดวงดาราบนฟากฟ้าที่คอยอยู่เคียงข้างข้าเสมอมา...
เป็นแผลที่ไรไม่เคยสนใจ เลือดหยุดไหลเป็นพอ
ที่จริงงกพลาสเตอร์กับยามากกว่านะขี้เกียจไปซื้อใหม่
อันตรายจริง ๆ
PS. มิตรภาพก็เหมือนโทรศัพท์ที่สั่นแต่ไม่มีเสียง สั่นไปมาก ๆ เข้าก็อาจจะตกโต๊ะจนแตกหักได้...
เป็นแผลทีไรผมไม่เคยใช้อะไรเลย...
และมันก็หายเอง แบบ... ไม่มีอะไรเกิดขึ้น...
PS. อลิซาเบธเฟ้ย ไม่ใช่ อลิซาเบะ...
แพ้เหมือนกัน เมื่อก่อนไม่แน่ใจ ว่าแพ้พลาสเตอร์สีส้ม เหนีนวๆอ่ะ  แต่ตอนนี้ แพ้ชัว มันจะคันมาก เป็นผื่นแดงๆ ตามขนาดพลาสเตอร์เลย T T อาจทิ้งแผลเป็นไว้ด้วยนะ ระวังๆ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?