ช่วยถอดคำประพันธ์พะอภัยมณี ตอนหนีนางผีเสื้อหน่อยค่ะ
ตั้งกระทู้ใหม่
ฝ่ายเงือกน้ำกำลังก็สิ้นสุด ครั้นจะหยุดยักษ์ไล่ใกล้นักหนา
เรียกลูกสาวคราวนี้พ่อจะมรณา เจ้าช่วยพาภูวไนยไปให้พ้น
นางเงือกน้อยสร้อยเศร้าเข้ามาผลัด แบกกษัตริย์ว่ายเสลือกสลน
กำลังสาวคราวด่วนด้วยจวนจน ออกกลางชลโบกหางผางผางไป
ด้วยเห็นแม่แต่รูปนิมิตไว้ สงสัยใจออกขวางกลางคงคา
แล้วร้องถามตามประสาเป็นทารก นี่สัตว์บกหรือสัตว์น้ำดำนักหนา
โจนกระโจนโครมครามตามเรามา จะเล่นข้าท่าไรจะใคร่รู้
ฝ่ายนางอสุรีผีเสื้อน้ำ ได้ยินคำโอรสนึกอดสู
เป็นห่วงผัวมัวแลชะแง้ดู ไม่เห็นอยู่ด้วยกันนี่ฉันใด
หรือจวนตัวกลัวเมียไปเสียก่อน หรื่อซุ่มซ่อนอยู่เกาะละเมาะไหน
จำจะปลอบโดยดีแม้นมิไป จึงจะได้จับกุมตะลุมบอน
simpleee
2 ก.ค. 55 เวลา 19:25 น.
1,502
views
9 ความคิดเห็น
เงือกพ่อของนางเงือก(เมียพระอภัยมณี) แบกพระอภัยมณีหนีนางผีเสือสมุทร แต่เพราะแก่มากแล้ว ว่ายหนีผีเสื้อสมุทรท่าทางจะไม่พ้น แถมเหนื่อยด้วย((แบกคนมาทั้งคน)) เลยเรียกนางเงือก สั่งเสียว่าพ่อคงไม่รอดแล้ว รับช่วงพาพระอภัยมณีหนีต่อไปที((เอาภาระไปซะเถอะลูก)) นางเงือกจึงรับหน้าที่แบกพระอภัยมณี((ความจริงพระอภัยมณีขี่หลังมานะ)) หนีนางยักษ์ต่อไป เลย ทิ้งระยะห่างไกลจากนางยักษ์ฉิวเฉียวเลย จากเดิมเกือบโดนนางยักษ์ไล่ทันแล้ว แถมขณะนั้น สินสมุทร ไม่เคยเห็นรูปร่างแท้จริงของแม่ เคยเห็นแปลงกายเป็นสาวสวย เลยกระโดดขวางถามซะเลยว่า ตัวอะไรเนี่ยยย แล้วไล่ตามเรามาเนี่ยจะมาหาเรื่องอะไรเรา (ถามอย่างกับจะหาเรื่องเชียว --") นางยักษ์ หงุดหงิด ((ลูกตูนี่ช่างไม่รู้อะไรเลย ตูนี่แหละแม่แกเนี่ยยยย)) แต่ก็ห่วงพระอภัยมณี กำลังจะหนีทิ้งระยะไปไกล ตัดพ้อในใจ ทำไมพระอภัยมณีไม่อยากอยู่ด้วยกัน หรือพอเห็นร่างกายอันงดงาม((น่าสะพรึงกลัวต่างหาก))ของนางยักษ์ก็เลยกลัวเลยจะหนีไปซ่อนที่เกาะ แต่เรื่องอะไรจะปล่อยไป(หล่อปานนั้น อุตส่าห์ไปแอบจับมาทำสามี)เลยรีบไปจับพระอภัยมณี กะว่าจะได้จะปลอบไม่ให้ตกใจจะได้อยู่ด้วยกันตลอดไป(เหวอออ ใครจะกล้าอยู่ด้วยเนี่ยยย).....บทกลอนนี้ แปลความได้ประการนี้ชะเอิงเอยยยย
อยากได้เเบบ เเบ่งเป็นตอนๆอ่ะค่ะ อย่างนี้มันสรุป ไม่ใช่ถอดคำประพีชันธ์ค่ะ
*ประพันธ์
สินสมุทรฟังเสียงสำเนียงแน่
รู้ว่าแม่มั่นคงไม่สงไสย
ดูรูปร่างอย่างเปรตสมเพชใจ
ช่างกระไรราศีไม่มีงาม
กระนี้หรือพระบิดามิน่าหนี
ทั้งท่วงทีไม่สุภาพทำหยาบหยาม
จำจะบอกหลอกลวงหน่วงเนื้อความ
อย่าให้ตามเข้าไปชิดพระบิดา
จึงเสแสร้งแกล้งว่าข้าไม่เชื่อ
จะฉีกเนื้อกินเล่นเป็นภักษา
ถ้าเป็นแม่แน่กระนั้นจงกรุณา
อย่างตามมามุ่งหมายให้ว่ายปราณ
ด้วยองค์พระชนนีเป็นผีเสื้อ
อันชาติเชื้ออยู่ถ้ำลำละหาร
พระบิดรร้อนรนทนทรมาน
เคยอยู่บ้านเมืองมนุษย์สุดสบาย
คิดถึงวงศ์พงศาคณาญาติ
จึงสามารถมานี่ไม่หนีหาย
เห็นมารดรซ่อนตัวด้วยกลัวตาย
ลูกจึงว่ายน้ำอยู่แต่ผู้เดียว
ประทานโทษโปรดปล่อยไปหน่อยเถิด
ที่ละเมิดแม่คุณอย่าฉุนเฉียว
ลูกขอลาฝ่าธุลีสักปีเดียว
ไปท่องเที่ยวหาประเทศเขตนคร
แม้พบอาย่าปู่อยู่เป็นสุข
บรรเทาทุกข์ภิญโญสโมสร
จึงจะชวนบิตุเรศเสด็จจร
มาสถานมารดรไม่นอนใจ ฯ
* อสุรีผีเสื้อไม่เชื่อถ้อย
ช้วยเเปลหน่อยยค้าบบบ
ฝ่ายเงือกน้ำกำลังก็สิ้นสุด ครั้นจะหยุดยักษ์ไล่ใกล้นักหนา
เรียกลูกสาวคราวนี้พ่อจะมรณา เจ้าช่วยพาภูวไนยไปให้พ้น
นางเงือกน้อยสร้อยเศร้าเข้ามาผลัด แบกกษัตริย์ว่ายเสลือกสลน
กำลังสาวคราวด่วนด้วยจวนจน ออกกลางชลโบกหางผางผางไป
สินสมุทรหยุดอยู่ดูนางยักษ์ เห็นผิดพักตร์มารดาน่าสงสัย
ด้วยเห็นแม่แต่รูปนิมิตไว้ สงสัยใจออกขวางกลางคงคา
แล้วร้องถามตามประสาเป็นทารก นี่สัตว์บกหรือสัตว์น้ำดำนักหนา
โจนกระโจนโครมครามตามเรามา จะเล่นข้าท่าไรจะใคร่รู้
ฝ่ายนางอสุรีผีเสื้อน้ำ ได้ยินคำโอรสนึกอดสู
เป็นห่วงผัวมัวแลชะแง้ดู ไม่เห็นอยู่ด้วยกันนี่ฉันใด
หรือจวนตัวกลัวเมียไปเสียก่อน หรื่อซุ่มซ่อนอยู่เกาะละเมาะไหน
จำจะปลอบโดยดีแม้นมิไป จึงจะได้จับกุมตะลุมบอน
ช่วยแปลหน่อยนะค่ะ
ฝ่ายเงือกน้ำกำลังก็สิ้นสุด ครั้นจะหยุดยักษ์ไล่ใกล้นักหนา
เรียกลูกสาวคราวนี้พ่อจะมรณา เจ้าช่วยพาภูวไนยไปให้พ้น
นางเงือกน้อยสร้อยเศร้าเข้ามาผลัด แบกกษัตริย์ว่ายเสลือกสลน
กำลังสาวคราวด่วนด้วยจวนจน ออกกลางชลโบกหางผางผางไป
สินสมุทรหยุดอยู่ดูนางยักษ์ เห็นผิดพักตร์มารดาน่าสงสัย
ด้วยเห็นแม่แต่รูปนิมิตไว้ สงสัยใจออกขวางกลางคงคา
แล้วร้องถามตามประสาเป็นทารก นี่สัตว์บกหรือสัตว์น้ำดำนักหนา
โจนกระโจนโครมครามตามเรามา จะเล่นข้าท่าไรจะใคร่รู้
ฝ่ายนางอสุรีผีเสื้อน้ำ ได้ยินคำโอรสนึกอดสู
เป็นห่วงผัวมัวแลชะแง้ดู ไม่เห็นอยู่ด้วยกันนี่ฉันใด
หรือจวนตัวกลัวเมียไปเสียก่อน หรื่อซุ่มซ่อนอยู่เกาะละเมาะไหน
จำจะปลอบโดยดีแม้นมิไป จึงจะได้จับกุมตะลุมบอน
ช่วยแปลหน่อยนะค่ะ
ช่วยถอดคำประพันธ์ม.3 หน้าที่58-59-60 หน่อยค่ะ
ฝ่ายนางอสุรีผีเสื้อน้ำ ได้ยินคำโอรสนึกอดสู
เป็นห่วงผัวมัวแลชะแง้ดู ไม่เห็นอยู่ด้วยกันนี่ฉันใด
หรือจวนตัวกลัวเมียไปเสียก่อน หรือซุ่มซ่อนอยู่เกาะละเมาะไหน
จำจะปลอบโดยดีแม้นมิไป จึงจะได้จับกุมตลุมบอน
จึงตอบโต้โป้ปดโอรสราช มิใช่ชาติยักษ์มารชาญสมร
เจ้าแปลกหรือคือนี่แลมารดร เมื่อนั่งนอนอยู่ในถ้ำไม่จำแลง
ออกเดินทางอย่างนี้ต้องนิมิตต์ รูปจึงผิดไปกว่าเก่าเจ้าจึงแหนง
ไม่ปิดงำอำพรางอย่าคลางแคลง แม่แกล้งแปลงตัวตามเจ้างามมา
ไหนพ่อเจ้าเล่าแม่ไม่แลเห็น อย่างหลงเล่นจงไปอยู่ในคูหา
แต่จากอกหกวันแล้วขวัญตา ขอมารดาอุ้มหน่อยเถิดกลอยใจ ฯ
ดั่งที่พวกพ้องของข้าก็รู้ที่มาของตนว่าเดิมที ต้นตระกูลมีปู่ย่าเป็นมนุษย์
ตัวข้ามีอายุถึง 180ปีเศษ ถึงได้รู้ชำนาญทางในมหาสมุทรนี้ และ ข้ารู้ด้วยว่า ต่อให้จะหนีนางผีเสื้อสมุทรด้วยแรงมหาศาล ก็เห็นทีว่าไม่สามารถจะทำได้เพราะระยะทางอันห่างไกล แต่ว่า มีโยคีมีมนต์อยู่ผู้หนึ่งอาศัยอยู่ที่เกาะแก้วพิศดาร กินผลไม้เป็นอาหาร อยู่อย่างสำราญ พวกที่เรือแตก ไม่ว่าจะเป็น แขก ฝรั่ง ต่างก็มาขอเป็นศิษย์ เนื่องจากโยคีมีวิชา ขับไล่ภูติพรายให้หายไป ถ้าพระองค์(พระอภัยฯ)คิดจะหนี ถ้าหนีไปได้ถึงเกาะแก้วพิสดารพบพระโยคีก็จะปลอดภัย และหากมีเรือสำเภาผ่านมาก็จะได้อาศัยกลับฝั่งไปยังบ้านเมือง แต่ระยะทางนั้นไกลมาก ไม่น้อยกว่าร้อยโยชน์ เส้นทางล้วนแต่เป็นภูเขาทะเลเวิ้งว้าง กลางทางมีอุปสรรค์มากมาย ต่อให้เป้นนางเงือกเองที่จะพาหนี ยังต้องใช้เวลาถึง 7 คืนถึงจะถึง ขณะที่นางผีเสื้อมีพละกำลังเหมือนปลาวาฬ ใช้เวลาแค่ 3 วันก็ตามทัน ถ้าแก้ไขโดยการให้นางผีเสื้อสมุทรไปค้างคืนที่ป่าให้ได้ล่วงหน้าไปก่อนสัก 3 วันก็พอไหว ตัวข้า(พ่อเงือก)จะอาสาพาหนี แม้ตัวตายก็ไม่เสียดายชีวิต ขอให้พระองค์(พระอภัยฯ)ไปคิดให้รอบคอบ ถ้าคิดจะหนีก็ให้ลูกชาย(สินสมุทร)ไปบอกข้าที่ชายหาดจะมาฟัง
ช่วยถอดคำประพันธ์หน่อยค่า
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?