ใคร "เคย" โง่อังกฤษ บ้าง
ตั้งกระทู้ใหม่
ขอโทษนะคะหัวทู้ใช้ศัพท์แรงไป
ในนี้ใครเคยไม่รู้เรื่องเกี่ยวกับภาษาอังกฤษบ้างค่ะ แบบอังกฤษทำไมถึงยากขนาดนี้
แล้วพยายามจนตอนนี้ ภาษาอังกฤษกลายเป็นเรื่องง่ายๆไปแล้ว บ้าง ?
อยากให้มาเล่าหรือแชร์ให้ฟัง อยากใช้ทุกคอมเม้นเป็นแรงผลักดันตัวเอง ว่าเรายังเก่งอังกฤษได้ดีกว่านี้
ขอบคุณค่ะ
แก้ไขครั้งที่ 1 เมื่อ 12 ธันวาคม 2555 / 18:24
.โล่โล่โล่โล่โล่โล่โล่
12 ธ.ค. 55 เวลา 18:29 น.
4,613
views
49 ความคิดเห็น
ขอบคุณจขกท.ด้วยนะคะ เดี๋ยวจะแชร์ๆ กันเนาะ
แต่ก่อนเราโง่ภาษาอังกฤษมากก ประถมนี่ไม่ต้องพูดถึง
แม่เป็นครูภาษาอังกฤษก็จะมีหนังสือแบบฝึกพวกนี้เต็มบ้าน
แต่รู้มั๊ย นั้นมันยิ่งทำให้เราเกลียด ๆ ๆ ภาษาไรไม่รู้อ่านไม่ออก
เรียนไปแล้วไปใช้กับใคร? แม่ค้าที่ตลาดก็ยังพูดกับฉันเป็นภาษาไทย ฉันไม่สนหรอก!
จนกระทั่งม.ต้น ขึ้นม.1 ก็มีเพื่อนๆ จากหลายๆ ที่มาเรียนกัน
แต่ละคนเก่งบ้างไม่เก่งบ้าง แต่ทุกคนเรามั่นใจได้เลยว่า เก่งกว่าเราแน่นอน
แต่ตอนนั้นไม่อยากจะบอกว่ารู้นะว่าโง่ที่สุดแต่ไม่แคร์ - -? วิชาอื่นฉันก็พอได้นิ
แล้วเราเรียนรร.ประจำไง ตอนดึกเตียงข้างๆ เพื่อนๆ ก็จะมานั่งทำการบ้านอังกฤษ
ทำข้อสอบอังกฤษซึ่งเราแทบอ่านไม่ออก แล้วตอนนั้นแบบคนรอบข้างได้หมด
จนกระทั่งมีพี่เขาได้ทุนไปเรียนเมืองนอก เอ..เขาเก่งวะ ! สุดยอดมีแต่คนชม
ดูมีสง่าราศี ที่จริงเราเป็นคนชอบต่างประเทศอยู่แล้วนะ เพราะชอบดูบอล '
แล้วคราวนี้ก็ถึงจุดพลิกผัน ตอนนี้เพื่อนสนิทมาชวนว่า 'ไปสอบทุนแลกเปลี่ยนกัน'
ห้ะ น่าอย่างฉัน ? แต่งประโยคง่ายๆ นี่คือหนังสือ นี่คือปากกา ยังว่ายาก!
แปลแต่ละคำต้องเปิดดิกแล้วเปิดดิกอีกเป็นสิบครั้ง (หาไม่เจอไม่เปิดละ ! ไรงี้)
แต่ตอนนั้นแบบ เหมือนมีอะไรซักอย่างที่เป็นด้านดีเข้ามาในใจแบบ สู้สิวะ ลองดู!
ตอนนั้นแหละเพื่อนเราช่วยเต็มที่ หาข้อสอบเก่าๆ มาให้ พาไปหาครูอังกฤษให้เขาสอน
ตอนนั้นข้อสอบหลายร้อยข้อเราใช้เวลาเปิด เวลาทำเป็นเดือน! เป็นเดือนจริงๆ!
แบบ แปลที่ละคำเลยก็ว่าได้ นอนดึก ตื่นเช้ามาทำข้อสอบๆ เปิดดิก ๆ บางคำเปิดกี่ครั้งๆ
ก็ยังจำไม่ได้ แต่เราก็สู้นะ
ต่อมาจำได้ติดตาตอนนี้ยังปริ้นเคลือบไว้อย่างดี เพื่อนชวนไปสมัครสอบ YES ม.3
ก็ลองสอบไป คิดว่ายังไงก็คงไม่ติดหรอกเราพึ่งหัดมาได้ปีเอง จะๆไปสู้พวกเก่งๆ มาก่อนได้ไง
แต่แน่สิไม่ลองไม่รู้ โอเคลองสอบ ถึงวันประกาศ 100 คน เราก็แบบโอเคดูๆ ไปงั้นแหละ
ตอนแรกหา เหอะๆ ไม่มีเลย ไม่เป็นไร แต่เพื่อนลองเลื่อนดูอีกที อึ้ง!!
รายชื่อเราอยู่ลำดับ 40 จำได้ติดตา ตอนนั้นแบบร้องไห้จริงแม้มันจะไม่ได้ยิ่งใหญ่อะไร
แต่มันก็แบบฉันเลยโง่ที่สุดในห้อง เลยเกลียดเข้าไส้ โทรไปหาแม่ แม่แบบไม่จริงมั้ง?
แม่กับพ่อก็แบบเขาสัมภาษณ์พรุ่งนี้ใช่มั๊ย ? เราเรียนรร.ประจำตจว.นะไกลกับบ้านพอควร
แม่แบบมารับตอนนั้นเลยแบบ ไปกทม.ด่วน ทุกคนดีใจมาที่เราพยายามได้ขนาดนี้
แล้วหลังจากนั้นก็พยายามๆ ฝึกตัวเองเรื่อยๆ จนตอนนี้อยู่มหาลัยแล้ว
วิชาภาษาอังกฤษเป็นหนึ่งในวิชาที่ชอบที่สุด และยังมีความตั้งใจอยู่เสมอว่า
จะใช้ความสามารถที่ได้ฝึกฝนมาสอบเรียนต่อต่างประเทศในสาขาที่ชอบให้ได้ต่อไปคะ :D
ยาวไปเนาะ แต่เล่าเมื่อไหร่เราก็ภูมิใจนะ
ขอบคุณน่าหนู(ฉายา)เพื่อนรักที่เป็นไอดอลและแรงบันดาลใจของเราด้วย ตอนนี้เพื่อนเราได้ทุนไปเรียนต่อบริหารที่
มหาวิทยาลัยในสวิสเซอร์แลนด์ แต่ก็ยังคิดเสมอว่าเขาคือไอดอลเรา (มันมาเห็นคงช็อก!) 55
โง่อังกฤษมากๆเหมือนกัน
แต่เราก็ชอบภาษาอังกฤษนะ
และตอนนี้ก็โง่เหมือนเดิม = =
55555
เราแบบเกลียดอังกฤษเข้าไส้ตั้งแต่เด็กเลย
แล้วพอมาตอน ป.5 เราได้เรียนกับครูคนหนึ่งแบบสอนเข้าใจง่ายมากอะเราเรียนพิเศษกับครูคนนั้นด้วย ทำให้เราจากคนที่ไม่เคยได้เกรดอังกฤษเกิน 3 เลยกลายเป็นท๊อปห้อง จากนั้นมาอังกฤษกับเราก็เป็นเพื่อนกันได้ เฮ้ - -
เคยสอบอังกฤษได้ที่โหล่ของห้อง และเกลียดการเรียนภาษาอังกฤษมากเพราะคิดว่าไม่จำเป็นกับชีวิต โตขึ้นไปเป็นเด็กขายตั๋วรถเมล์ด้วย 555+
พอมาจุดเปลี่ยน ตรงครูสอนภาษาอังกฤษ ด่าหน้าห้องว่า เธอไม่มีวันได้ภาษาอังกฤษ
ตอนนั้น จีั๊ดดดมากกก หลังจากนั้นเลยตั้งใจในภาษาอังกฤษมาก จนได้มาเรียนต่างประเทศ
แถมครูเขามีส่งท้ายไว้ด้วยว่า ถ้าเธอมีวันนั้นนะ เอาใบประกาศมาปาใส่หน้าฉันที่ รร. เลย
ตอนนี้เราเหลือเรียนที่อังกฤษอีก 1ปี 7 เดือน เมื่อจบ เดี๋ยวเราจะเอาใบประกาศไปปา ไม่ใช่และ 555+ จะไปโชว์ และกราบขอบคุณครูแก ทำให้เรากระตืนรือร้นได้ขนาดนี้
PS. Gossip Girl: On the Upper East Side, the rules of battle are simple: there are no rules.
ตอนประถมเราเรียนเอกชน มันเป็นโรงเรียนที่มีเรียนกับครูฝรั่งแยกออกมา ซึ่งเราเรียนอันนั้นแหละ คือเราฟัง อ่านได้นะ รู้เรื่องขั้นดีเลยล่ะ ติดแต่เขียนนน มันอะไรวะ แล้วตอนนั้นครูเขาก็สอนเป็นภาษาอังกฤษไง สอนเรามาหมดอ่ะตั้งแต่ป.3-6 tenseนู่นนี่นั่นสอนหมด ติดแต่ตอนนั้นเราเรียนไม่รู้เรื่องเท่าไหร่ เราเลยไม่รู้ว่าที่เรียนมาน่ะมันเป็นtense แล้วเอาไว้ใช้ทำอะไร=_=. พแขึ้นม.1เราสอบติดโรงเรียนรัฐบาล มีเรียนกับครูชาวต่งชาติคาบเดียวในหนึ่งสัปดาห์(โรงเรียนเก่าเรียนทุกวัน) ครูคนนั้นดันพูดไทยได้ ตอนแรกที่เรียนเลย งง tense ไรวะ ไม่เข้าใจ งง ให้ทำไรเนี่ย เจอโครงสร้างเท่านั้นแหละเริ่มเข้าใจ ว่าเคยเรียนมาแล้ว(อยากจะบอกว่าตอนแรกที่เรียนไม่เข้าใจมาก เลยคิดว่าตัวเองโง่มาก โง่แบบสุดๆ)
ตอนเด็กๆ เราเกลียดภาษาอังกฤษมากเลย บางทีก็ตก ไม่ก็ได้แค่เกรด 1 หรือไม่ก็ 2 ตลอด เพราะเกลียดแกรมม่า
ตอนหลังมีเพื่อนต่างชาติเยอะ เลยจำเป็นต้องพูดอังกฤษ อีกอย่างเราสนุกกับคำศัพท์ใหม่ๆด้วย (เกลียดเพราะแกรมม่า แต่ชอบเพราะศัพท์ ว่างั้น) ตอนหลังเลยกลายเป็นชอบวิชาภาษาอังกฤษขึ้นมา
สุดท้าย ภาษาก็แค่การสื่อสาร อย่าอายที่จะพูด พูดบ่อยๆเดี๋ยวก็ได้เอง ส่วนสอบก็อีกเรื่อง คงต้องฝึกทำแบบฝึกหัดเยอะๆ
เราไม่เคยอ่ะ เพราะเราโง่อยู่ 55555555
แต่ตอนนี้กำลังพยายามทำให้มัน 'เคยโง่' อยู่นะ รู้สึกว่าเริ่มดีขึ้นนิดๆ
สู้สู้!!!!!!!!!!!
ขอเราตอบบ้างนะ
ของเรามันสลับไปมาอ่ะ ระหว่างเคยโง่และเคยเก่ง 555+
1. ก่อนเรียนภาษาอังกฤษติวเข้ม เราโง่อังกฤษมาก ต้องให้แปลทุกตัว แปลทุกตัวแม่..ก็ยังไม่เข้าใจ
ว่าเค้าหมายถึงอะไร
2.เรียนติวเข้มปุ๊บ เราฉลาดมาก เท๊นส์ เิ๊ทิ๊นส์ อะไร ค๊ง ควิซ อะไร อาจารย์ถามตรงไหน ตอบได้หมด ชั้นมันยอดดดมาก
3. เข้ามหาลัย+ทำงานที่แรก เจอคนเก่งอังกฤษกว่าเรา เยอะมากๆ อ่าว เรามันกบในกะลานี่หว่า ตายๆๆ
4.ทำงานที่สอง ได้ทำงานโรงแรม แผนกฟร้อนท์ (เพราะอาศัยหน้าตาช่วย อิอิอิ กร๊ากแอบหลงตัวเอง)แรกๆเข้าไปก็แสนโง่แหละ เพราะเจอแต่ฝรั่งๆๆแล้วมึนมาก
5.ทำงานที่สองได้ในช่วงปีกว่าเกือบปีครึ่ง ได้พอคุยกับฝรั่งทุกวัน อะโห แอคเซนท์เราดีขึ้นมาก มีแต่คนชม
6.ปัจจุบัน ลาออกจากงานโรงแรมมาทำงานออฟฟิศ ฝ่ายบัญชี/ตรวจสอบ กลับมาโง่เหมือนเดิมว่ะเรา ฝรั่งถามทาง ไอเราตอบปุ๊บ เค้าแม่...ต้องไปถามคนข้างหน้าต่อ
กร๊ากกกก
เราเคยโง่ค่ะ โง่แบบคนมาล้อเลยย แล้วตอนนี้เราก้อยู่ห้องเดียวกับคนที่เคยล้อเรา
แต่เรามาเริ่มฝึกอังกฤษเพราะ... เราเคยเรียนพิเศษที่นึง สอนสด แล้วพี่เขาให้การบ้านไปทำแล้วไปเฉลยกับพี่เขาตัวต่อตัว แล้วบอกคะแนนเราสดต่อหน้าคนอ่น ซึ่งเราได้0 อยู่คนเดียว เราก้ อายยมาก ถึงมากที่สุด จนไปฝึกอังกฤษเอาเป็นเอาตาย ก้เริ่มดีขึ้น ฝึกเกือบปีเลย ตอนนี้ม.6 ทำgat กับ tu-get ได้แบบสบายมากๆๆๆ  แต่เราโชคดี(ปนโชคร้าย)นิดนึงคือว่า เรามีเพื่อนที่(เคยสนิท)เก่งอังกิดเหมือนกันแต่เเรารู้สึกว่าเขาจะมาแข่งเรื่องภาษาอังกิดกับเราตลอดด เราเลยผลุกดันตัวเองมาเรื่อยๆๆๆ จนตอนนี้เราไม่หวังเรียนภาคไทยหรอกจ้า เราหวังอินเตอร์แล้วค่า 
หวังว่าบทความนี้จะมีประโยชน์นะคะ
แต่มีความฝันอยากจะไปเรียนต่อเมืองนอก ตอนนี้กำลังพยายามอยู่ ฮิ้ววว~
เราก็ไม่รู้จะทำได้ดีแค่ไหน บางทีมันก็ท้อ แต่เพื่อความฝันเราก็ต้องพยายาม
ฝันให้ไกล ไปให้ถึง :)
PS. I didn't have the 'good time' for you , but I have the 'good dream' to you :)
ฮาคห.5 55+
เออ เราโง่นะ ตอนนี้ก็โง่อยู่ถามว่าพูดได้ไม๊ ได้แค่งู ๆ ปลา ๆ เคยอ่านจริงจังแค่ช่วงสอบเท่านั้นอ่านไปให้พอทำได้ แถมยังทำได้ดีกว่าที่คิด เราไม่เก่งไวยากรณ์ เราเน้นพูดกับฟังมากกว่า ซึ่งตอนนี้ก็ยังห่วยอยู่ แต่เราเชื่อนะว่าถ้าเราฝึกฝนให้มากกว่านี้เราจะทำได้ดีกว่านี้ มันไม่มีอะไรที่เราทำไม่ได้นอกจากเราไม่พยายามหรอกนะน้อง....เชื่อพี่ดิ้ลองดู แต่มีอยู่อย่างนึงที่พี่พยายามมากแต่ไม่สำเร็จ คือพยายามหน้าตาดี555+
ของเราตอนประถมโง่อังกฤษมาก สอบก็ต้องลอกเพื่อนอะบางทีไม่งั้นตก ขนาดลอกเราได้ 4-5 คะแนน เต็ม10นะ :( พอขึ้นมา ม. 1 จำได้เลยว่าสอบอังกฤษครั้งหนึ่งได้4/10 แล้วเพื่อนผ่านกันหมด บอกว่าง่ายจะตายสอบครั้งนี้ เราก็... เอิ่มหนูตก Y__Y ก็ไม่ได้อะไรเพราะตอนนั้นเกลียดอังกฤษมาก เกลียดเพลงสากลด้วย พี่เราเปิดเราว่ามันเลย5555 แบบเราไม่มีทางชอบวิชานี้หรอก บลาๆๆ มอ 2 คะแนนก็ 5/10 6/10 ซะส่วนใหญ่ไม่เคยเกินกว่านี้ 55555 พอ มอ3 มีบอลโลกคะ ! ตอนนั้นเราจำได้ว่าดู argentina แล้วเหลือบไปมอง Gonzalo Higuain เอร๊ยย หล่ออ จากนั้นก็ตามส่องประวัติเค้า บ้างอะไรบ้างเลยอยากรู้ไปเรื่อยส่วนใหญ่เป็นภาษาอังกฤษไง ไปๆมาๆ เราก็ชอบฟังเพลงสากลด้วยคะ บางเพลงที่ไม่มีแปลแต่เราก็อยากรู้ความหมายเลยแปลเองแบบ งูๆปลาๆ อย่างน้อยก็ได้ศัพท์คะ พอสักพักก็แบบเออ อังกฤษมันก็สนุกดีนะ ... จนทุกวันนี้ เราได้ คะแนนดีมากคะ ล่าสุด ม.5 สอบกลางภาคได้ 19/20 :)
อยากจะบอกว่าตอนประถมเราโง่อังกฤษมากกกแล้วก็เกลียดวิชานี้ด้วย(เกลียดเพราะไม่รู้เรื่องนี่ล่ะ) แล้วทีนี้พอเราไปเรียนปรับพื้นฐานม.1อ่ะ อ.ที่สอนEngก็มาแนะนำให้อ่านหนังสือEngนอกเวลาที่มันเป็นEng.ล้วนแล้วมีคำแปลศัพท์บางคำอยู่ข้างๆอ่ะ ยอมรับเลยตอนแรกไม่รู้จัก ไม่คิดจะอ่านด้วยซ้ำ แล้วทีนี้พอเห็นเพื่อนในห้องอ่านกันเยอะเลยลองซื้อบ้าง พออ่านแล้วแบบ เห้ย! มันสนุกอ่ะ ชอบมากเลยอะไรแบบนี้ เราก็เลยอ่านมาเรื่อยๆ แล้วเพื่อนสนิทเรามันเป็นเด็กอินเตอร์ ตอนประถมเรียนโรงเรียนนานาชาติอ่ะ แบบเค้าสำเนียงเป๊ะมาก เราเลยแซะๆถามเค้าว่าทำได้ไง เค้าก็บอกว่าฟังเพลงฝรั่งเยอะๆ แล้วเวลาฟังให้เปิดดูเนื้อเพลงไปด้วย รอบแรกให้แปลเองก่อน แล้วก็เปิดที่เค้าแปลตามเว็บดูอีกทีว่าตรงมั้ย ถ้าเจอเว็บแปลดีๆเวลามีพวกศัพท์แสลง สำนวนอะไรแบบนี้เค้าจะมาร์คไว้ให้ แล้วก็เข้าไปคุยกับคนต่างชาติ อาจจะลองเป็นไกด์อาสาตามสถานที่ท่องเที่ยวก็ได้ อย่าอายที่จะพูด เราก็ลองทำตามดู ปรากฎว่ามันได้ผล เราได้ทั้งคำศัพท์ใหม่ๆ ไม่ว่าจะศัพท์แสลง สำนวน รวมถึงสำเนียงที่ดูดีกว่าเดิมเยอะและก็แกรมม่าต่างๆ :) เราว่าถ้าจขกท.อยากเก่งEngจริงๆอย่าอ่านแต่หนังสือเรียนนะ เพราะในนั้นมันมีแต่แกรมม่า ซึ่งฝรั่งเค้าไม่ใช้พูดกันนะ เราแนะนำให้ทำแบบนี้ดีกว่า และมันก็จะมีประโยชน์มากๆๆๆถ้าจขกท.จะไปเรียนต่อที่ตปท.
PS. สู้ๆนะคะ ไม่มีใครฉลาดตั้งแต่เกิด ทุกอย่างต้องผ่านการฝึกฝน ควมมุ่งมั่นและพยายาม และเราก็มั่นใจว่าจขกท.ทำได้ สู้ๆค่ะ
เคยครับ ตอนนี้ก็ยังโง่อยู่ครับ
ตอนสมัยประถม ตั้งแต่จำความได้ผมก็พอใช้กับภาษาอังกฤษในระดับหนึ่งเพราะเล่นเกมเยอะไปหน่อย จนตอนขึ้นชั้นมัธยมที่เริ่มสอนไวยากรณ์นั่นแหละครับ ผมถึงรู้ว่าผมยังโง่อังกฤษอยู่เยอะ
จนตอนนี้ผมอยู่อุดมศึกษา ผมก็ยังพูดกับฝรั่งไม่รู้เรื่องเลยครับ ตกทั้งศัพท์ ทั้งไวยากรณ์
ของเราก็เหมือนกัน ตอนประถมตั้งเเต่ ป.1 - ป.4 เป็นคนที่ไม่เข้าใจในภาษาอังกฤษเลยเห็นเพื่อนเค้าอ่านได้รู้ความหมายเลยอยากรู้ว่าเค้าทำยังไงถึงจำได้ เอาจริงๆตอนนั้นเเทบจะไม่รู้คำศัพท์เเม้เเต่คำเดียวเลย เเต่พอขึ้นป.5 เเม่ให้ไปเรียนพิเศษเเล้วมีความรู้สึกสนุกในการเรียนเนื่องจากครูสอนสนุกมาก เลยเรียนมาตลอดจนตอนนี้กำลังเรียนใน English Program ของโรงเรียน เเล้วมันไม่ได้เรียนเเค่ภาษาอังกฤษที่เป็นภาษาอังกฤษเเต่มันยังเรียนคณิต วิทย์ สังคม ประวัติศาสตร์ คอมพิวเตอร์ เป็นภาษาอังกฤษด้วย ต้องบอกเลยว่าภาษาอังกฤษเป็นเรื่องที่ไม่ยากไปเลยอ่ะ เจอฝรั่งก็คุยกับเค้าได้ มันอยู่ที่เราจริงๆแหละ ถ้าเราใส่ใจเเละพยายามกับมัน ความสำเร็จมันจะมาถึงจริงๆ
http://www.dek-d.com/board/view.php?id=2630536
ไปอ่านกระทู้เราได้นะ;)
PS. I LoVe yOu So mUcH
เราเขาใจภาษาอังกฤษน่ะ แต่ไม่ชอบเขียน Essay :P
ตอนประถมต้นๆเราเคยสอบได้ที่ 31 ในวิชาภาษาอังกฤษ
(เรียนหลักสูตรสองภาษา) ทั้งๆที่เพื่อนๆในห้องมีแค่ 32 คน =_____=; (อนาถมาก)
พอปอห้ามันเป็นจุดเปลี่ยนค่ะเพราะย้ายโรงเรียนไปเข้ารัฐบาล ก็อย่างที่เข้าใจกันว่าเราเรียน
หลักสูตรสองภาษามาก่อน อังกฤษย่อมเข้มข้นกว่ามากกกกก มันทำให้อีเด็กเรียนด้อยคนนี้
สอบได้ที่หนึ่งในวิชาภาษาอังกฤษไปเลย =w=; รวมถึงวิชาอื่นๆด้วย
และพอมีคนชมเราว่าเก่งอย่างนู้น เก่งอย่างนี้ เราก็เลยเริ่มชอบ เริ่มสนใจในวิชานี้มากขึ้น
เป็นแบบนี้มาเรื่อยๆ พยายามไปสอบวัดระดับ เคยไปเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยน(และได้เข้าเฝ้าองค์โสมฯเนื่องจากการไปแลกเปลี่ยนครั้งนั้นด้วย)...
ตอนสอบแลกเปลี่ยนได้ เคยคิดว่าตัวเองดีพอแล้ว แต่พอไปอยู่จริงๆแล้วอยากจะบอกว่ามันไม่ใช่
มันยังไม่พอ มันยังไม่เต็มที่ ฝึกฝนและพัฒนาตน ด้วยการคิดบวกและอดทนอย่าดูถูกตนเองก่อนที่จะลงมือทำ ทำแบบนี้ๆเรื่อยๆจนปัจจุบันกลับมาอยู่ไทยแล้ว
ทุกวันนี้สอบได้เต็ม พูดกับฝรั่งได้คล่อง เล่นมุกตลกใส่ชาวต่างชาติได้สบายๆ
เคยมองตัวเองในกระจกว่า ฉันพูดอังกฤษคล่อง ? เคยไปอเมริกา ? เคยสอบตกอิ้ง เคยโง่มากๆจริงๆหรอ ? :0
PS. you cut me open ;)
โง่ อังกฤษ สุดๆๆๆ แต่เราพูดญี่ปุ่นได้ 555  เซ็งโว้ยยยย
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?