เรื่องมันเศร้า (ควรบอก หรือ ไม่บอก ?) ช่วยหน่อยนะ
ตั้งกระทู้ใหม่
คือว่าตอนนี้เราอยู่ ม.3 แล้วนะ เราแอบชอบผู้ชายคนนี้ตั้งแต่ ป.5 อ่ะค่ะ ตอนอยู่ประถมเราก็สนิทกันพอสมควรนะคะ แต่พอหลังจากย้ายโรงเรียนมาตอน ม.1 เรากับเขาก็คุยกันน้อยลง เพราะอยู่คนละห้องกัน จนตอนนี้ไม่ได้คุยกันเลย เหมือนคนไม่รู้จักกัน แต่เขาก็มองๆ เรานะ เรากับเขาสอบ ม.4 ได้สายเดียวกัน เราอยากจะบอกชอบเขานะ แต่เราเป็นผู้หญิง แล้วก็กลัวว่าจะไปทำลายความเป็นเพื่อนของเรากับเขา กลัวคำตอบอ่ะค่ะะ
ช่วยให้คำปรึกษาหน่อยนะคะ ขอบคุณค่ะะ เป็นบุญคุณมากค่ะ T^T
10 ความคิดเห็น
ถ้าเป็นเราเราจะบอกไปเลยนะ
ประมาณว่าใจสั่งมา555555
เพราะอย่างน้อยเราก็ได้ทำ:)
PS. ฝากนิยายด้วยเน้อ จิ้มโลดด. http://my.dek-d.com/dek-d/writer/view.php?id=890962
บอกไปเลยดีกว่าอย่าไปกลัวคำตอบเพื่อเขาอาจจะชอบเราก็ได้
บอกแล้วต้องเตรียมใจกับสิ่งที่กำลังจะถาโถมเข้ามาหลังที่บอกไปแล้วนะคะ ใจแข็งๆหน่อยก็ดี จะได้ไม่หวั่นไหวได้ง่ายๆ
PS. OH! My DreAM!!!!
เหมือนกันเลยจขกท.! ตอนนี้เราอยู่ม.3 แอบชอบผชฦคนหนึ่งตั้งแต่ประมาณป.3 ตอนอยู่ประถมก็สนิทกัน พอย้ายมาม.1แรกๆก็ทักกันบ้าง หลังๆนี่ก็ไม่ได้คุยจนเป็นคนแปลกหน้าไปแล้ว
แต่สิ่งที่แตกต่างก็คือ เราบอกชอบเค้าไปแล้วอ่ะค่ะ บอกไปตั้งแต่ม.2
ไม่รู้ว่านี่เป็นเหตุที่ทำให้เรากลายเป็นคนแปลกหน้าต่อกันไปรึเปล่านะ
แต่หลังจากที่เราบอกชอบมันไป แล้วเพื่อนมันก็ล้อเรา เราก็หมดความกล้า ไม่กล้าที่จะยิ้ม ไม่กล้าทัก ไม่กล้าคุย คงเป็นเพราะตัวเราเองละมั้ง 555
สิ่งที่เป็นคำถามคือควรบอกชอบไปดีมั้ย เราอยากให้ลองถามตัวเองดูค่ะ
คิดดูดีๆว่าผลที่ตามมาหลังบอกไปจะเป็นยังไง ถ้าเค้าเป็นคนสบายๆก็โอเค เราอาจจะกลับมาเป็นเพื่อนกันได้
ต้องลองชั่งใจ คิดแล้วคิดอีก คิดๆ แล้วก็อีกอย่าง
*อย่าบอกผ่านเฟสบุ๊คเด็ดขาด* เราเจอมากับตัว 5555
สู้ๆ!
ถ้าไม่บอกก็อึดอัดอยู๋ฝ่ายเดียว เศร้าคนเดียว เวลาเห็นเขาอยู่กัยคนอื่นแล้วไม่สนใจเรา
บอกไปเถอะค่ะ แต่ดูสถานการณ์ที่เหมาะสมด้วยล่ะ
ชวนไปเที่ยวหรือ กินข้าว ทำความรู้จักให้มากขี้น
แล้วค่อยบอกว่าชอบ/รู้สึกดีด้วย ไม่งั้นถ้าเขาไม่มีใครเราบอกเลยว่าจีบได้ป่ะ555 ถ้ากล้า
แต่ก่อนบอกก็พูดไปก่อนดีกว่า เรื่องที่ถ้าปฏิเสธ ก็ยังเป็นเพื่อนกันอยู่
ถึงจะยาก แต่ก็พยายามรักษาระยะห่างไว้ก็ดีนะ อย่าห่างเกิน มันจะยิ่งอึดอัด
ยังไงก็สู้สู้นะ ปีใหม่แล้วขอให้มีคู่ดีๆ ^^
เราเคยแอบชอบเพื่อนแบบ จขกท เนี้ยแหละ ชอบมานานมากจนทนไม่ไหว
ซึ่งมันเองก็ชอบเพื่อนเราอยู่ (เพื่อนเราเป็นดาวระดับชั้น ส่วนเราโคตรบ้าน) 
ละเราก้ทักแชตไปเลยว่า
"เห้ย กูชอบงะ กูรู้ไม่ได้คิดไรกะกูหรอกนะ แต่ก้ไม่เป็นไรกูได้บอกแล้ว กูโล่งละะ
ละถ้าไม่ชอบกูอ้ะนะ เราก้เป็นเพื่อนกันต่อไป เอาเป็นว่ารู้ละกันนะว่ากูคิดยังไง แต่กูสัญญาว่า กูจะไม่ทำให้ต้องรำคาญแน่ กูจะทำตัวปกติแบบทุกวันนี้เนี้ยแหละ"
มันก็เงียบไป ละก็บอกว่า "โห เป็นเพื่อนกันน่ะดีแล้ว"
ละเราก้หัวเราะใส่มัน บอกว่าไม่เป็นไรรู้อยู่แล้วว่าไม่สมหวังหรอก
เราว่า เคล็ดลับมันอยู่ตรงนี้นะ บอกให้สบายๆที่สุดแล้วย้ำกับเค้าว่า ถ้าเค้าไม่ได้คิดอะไร
เราก็จะทำตัวปกติต่อไป ไม่ร้องไห้ไม่ดราม่าไม่พยายามอยู่ใกล้จนพิรุธ เค้าก็จะไม่รังเกียจเราแหละ
แต่แบบหลังจากนั้นไม่นาน เราน่ะหมดหวังไปแล้ว แต่แล้วมันก็แอบมาจับมือเราในงานวันเกิดเพื่อน
ละก็จับไว้อย่างงั้นแหละนานมาก ละทำหน้าตาไม่รู้ร้อนรู้หนาว เราช้อค ตื่นเต้น เขิน น้ำตาจะไหล อยากกรี๊ดมากเลยตอนนั้น555555555555555
มารู้ทีหลังว่า มันกลับไปทบทวน มันคิดว่าเราจริงใจดี มันเห็นค่าความรักของเรา
ละเราก็เป็นแฟนกัน คบกันเป็นปีเลย
ถึงหลังจากนั้นจะเกิดเรื่องราวที่ทำให้เลิกกัน แต่เราคิดถึงความหน้าด้านของเราทีไร เรายิ้มออกตลอดเลย :)
แค่กล้าก็ชนะแล้ว เอาความจริงใจเกินร้อยของเราเข้าสู้นะ จขกท :D
PS. Feeling like stand all alone . . .
บอกเลย ก่อนที่มันจะสาย
PS. รักบี้ที่สุด
คนที่กล้าบอกรัก แสดงว่าอย่างน้อยเค้าก็เผื่อใจมาแล้วล่ะ>< สู้ๆ
บอกไปเลยค่ะะ
ถ้าบอกยังมีโอกาศ 50-50 แต่ถ้าเก็บไว้นี่ไม่มีโอกาศเลยนะคะะ
สู้ๆ ค่ะะ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?