ก็แค่เพื่อน...

[องค์หญิงเลือดเย็น]

เรามีเพื่อนที่เล่นด้วยกันเด็กๆประมาณอนุบาล1ตอนนี้ก็ม.3 มันเป็นผู้ชาย เราเป็นผู้หญิง ที่จริงก็มีอีกอยู่2-3คนที่เล่นด้วยกัน แต่เราจะพูดถึงหมอนี่ ส่วนเรื่องความรู้สึกที่มีต่อมันเนี่ยไม่เกินคำว่าเพื่อนแน่นอน เพราะเราเคยเอาความรู้สึกที่มันต่อมันลองไปเทียบกับคนที่เราชอบแล้วมันต่างกัน ไม่ตื่นเต้น กล้าสบตา คุยกันปกติมันก็มีแฟนแล้วด้วย ตอนเด็กๆพวกเราก็เล่นด้วยกันดีเรียกได้ว่าไปเที่ยวนูนนี้ เรียกว่าซ่าสุดๆ สิ่งที่พวกเรามักจะใช้มันออกเดินทางก็คือจักรยาน ขับคนละคันเลย แต่ว่าพอโตๆทุกคนแล้วการที่จะมาเล่นอย่างนั้นก็คงไม่มีอีกแล้วล่ะ แต่ก็คุยกันอยู่ แต่ว่าเมื่อไม่นานมานี้เป็นวันเกิดเราทุกคนที่เป็นทั้งเพื่อนในห้องหรือคนอื่นๆเขาก็มาอวยพรเรา ยกเว้นมันคนเดียวแต่เราก็ไม่ได้อะไรก็ปล่อยผ่านๆ เราก็ไม่ได้จัดงานปล่อยไปเหมือนวันผ่านๆเพราะจัดไปก็ไม่ได้อะไร แต่เมื่อผ่านมาประมาณ5-6วันนี่ล่ะ แล้วเราก็รู้...เมื่อเราจะไปอวยพรวันเกิดของรุ่นพี่ที่เกิดเดือนเดียวกับเรา เราชื่นชมพี่เขามาก พี่เขาเหมือนไอดอลเราเลย เรียนเก่งและก็น่ารัก แล้วพี่เขาก็เป็นแฟนกับมัน พอเรารู้่ข่าวก็ไม่ว่าอะไรเฉยๆเหมือนคนปกติ แต่พอมาถึงวันนี้เราเห็นชื่อเพื่อนของตัวเองที่รู้จัก9-10ปีที่เล่นด้วยกันที่โตมาด้วยกันมาอวยพรวันเกิดให้แฟนเขา ก็ช่วยไม่ได้อ่ะนะยังไงแฟนมันต้องสำคัญกว่าเพื่อนอย่างเรา ไม่ใช่ว่าต้องการจะเรียกร้องอะไรหรอกเพียงแค่เสียความรู้สึกเท่านั้นเอง^^

พิมพ์ขนาดนี้ก็แค่บอกแค่ตัวเองน้อยใจเพื่อน//โดนคนอ่านกระทืบ ฮ่าๆเมื่อกี้เ้ข้าโหมดขรึมไปหน่อย แต่มันก็น้อยใจจริงๆล่ะเพื่อนบ้าตอนเด็กๆชั้นเคยซื้อของขวัญให้แกนะแล้วแกเคยซื้ออะไรมาแทนบ้างไหม เฮ้อ ยังไงก็ขอบคุณที่เ้ข้ามาอ่าน ถ้าจะคิดว่าตั้งกระทู้ซะยาวเยียดก็เพราะน้อยใจที่มันไม่ให้ของขวัญหรืออวยพรวันเกิดนั้นก็ส่วนหนึ่ง แต่ส่วนที่เสียความรู้สึกที่สุดคือมันจำวันเกิดไม่ได้ทั้งที่เล่นด้วยกันมาหลายปีแต่มันกลับจำของแฟนมันขึ้นใจ เฮ้อนี่ล่ะหนาเพื่อน