[Yaoi] เรื่อง วาย~วาย ในอิเหนา =,,=
ตั้งกระทู้ใหม่
คิดว่าบางคนรู้- - -แต่หลายคนยังไม่รู้
เราว่า...หลายคนคงเบื่อวรรณคดีที่เป็นกลอนนั่น กลอนนี่ อ่านยาก ไม่รู้เรื่อง โน้น นี้ นั้น
ส่วนพวก ม.4 ทั้งหลายเอ๋ย ข้ารู้ว่าพวกเจ้าต้องเรียนอิเหนา ข้ารู้ พวกเจ้าเครียดกับภาษาอะไรๆที่ๆไม่ใช่ภาษาไทย แต่เหล่าสาววายจงฟัง...
.
.
.
วรรณคดีเรื่องนี้ จิ้นได้ จิ้นมันส์
เอาตอนที่เรียนกันก่อนโนะ^^
เป็นตอนที่ฆ่าวิหยาสะกำตายซี้แหง๋แก๋แล้วอิเหนายังเดินไปชมศพวิหยาสะกำอยู่เลยว่า...ตายแล้ว ศพยังหล่อ วิ้ง <<อยากรู้แฮะ เค้าไม่กลัวเลือดหรอฟระ= ="
ตรัสพลางย่างเยื้องยุรยาตร องอาจดังไกรสรสีห์
สองระตูตามสเด็จจรลี ไปที่วิหยาสะกำตาย
มาเห็นศพทอดทิ้งกลิ้งอยู่ พระพินิจพิศดูแล้วใจหาย
หนุ่มน้อยโสภาน่าเสียดาย ควรจะนับว่าชายโฉมยง
ทนต์แดงดั่งแสงทับทิม เพริศพริ้มเพรารับกับขนง
เกศาปลายงอนงามทรง เอวองค์สารพัดไม่ขัดตา
กระนี้หรือบิดามิพิศวาส จนพินาศด้วยโอรสา
แม้นว่าระตูจรกา งามเหมือนวิหนาสะกำนี้
จะมิได้ร้อนรนด้วยปนศักดิ์ น่ารักรูปทรงส่งศรี
ตรัสแล้วลีลาขึ้นพาที กลับไปยังที่พลับพลาพลัน
อ๊ะๆ!!! อย่าเพิ่งเบื่อ อย่าเพิงไปเซ่ -*- ยังมีมากกว่านี้อีก แรงกว่านี้อีก
เราเอามาจากเว็บThaiboyslove หรือที่รู้จักกันดีในชื่อ เล้าเป็ดนั่นแหละ
คู่แรก...อิเหนาxสียะตรา(น้องชายบุษบา ก็คือน้องเมียของอิเหนาอ่ะ) คือ อิเหนาเค้างอนบุษบาอยู่ เห็นน้องชายนางน่ารัก เลยเอามานอนคลำแก้เครียดพลางๆ
“เมื่อนั้น ระเด่นมนตรีเกษมสานต์
กอดประทับรับขวัญพระกุมาร แสนสำราญภิรมย์ชมเชย
พาไปให้บรรทมบนแท่นทอง เอนแอบแนบประคองเคียงเขนย
เสสรวลชวนพลอดกอดก่ายเกย พระชื่นเชยชมต่างนางบุษบา”
- - - - - - - - - - -
“ครั้นพระกุมารหลับสนิท พระโอบอุ้มจุมพิตขนิษฐา
โลมเล้าลูบไล้ไปมา สำคัญว่าบุษบานารี
พิศพักตร์พักตร์ผ่องดังเดือนฉาย พิศทรงทรงคล้ายนางโฉมศรี
พิศปรางเหมือนปรางพระบุตรี รัศมีสีเนื้อละกลกัน
ทั้งโอษฐ์องค์ขนงเนตรนาสา ละม้ายเหมือนบุษบาทุกสิ่งสรรพ์
พระกอดจูบลูบไล้เกี้ยวพัน จนบรรทมหลับสนิทไป”
- - - - - - - - - - -
บร๊ะเจ้า =[ ]=มันเกือนจะออก nc นะตัวเธอว์ แต่ว่า...ยังมีอีกคู่คร้าบบบบ แรงกว่านี้...น้อยนึง
อิเหนาxสังคามาระตา(น้องชายมาหยารัศมี น้องเมียอีกคน) พอดี๊...วันนี้สียะตราไม่อยู่ อิเหนาเลยชวนน้องเมียอีกคนมานอนด้วยแก้ขัด แต่บังเอิญ พี่ท่านลืมไปว่า คนที่นอนอยู่ด้วยนั้นไม่ใช่สียะตรา เลยลูบคลำไปตามเดิม น้องคงตกใจมั้ง เขินด้วย เลยหลุดขำ ทีนี้ อิเหนาถึงรู้ตัว ปล่อยสังคามาระตาแทบไม่ทัน 555+
“พิศดูรูปทรงส่งศรี เหมือนมาหยารัศมีไม่เพี้ยนผิด
พระเชยปรางพลางอุ้มขึ้นจุมพิต ฤทัยคิดสำคัญว่ากัลยา
เอวองค์อรชรอ้อนแอ้น เหมือนแม้นพี่นางเป็นหนักหนา
พิศทรงขนงเนตรอนุชา ละม้ายเหมือนนัยนานางเทวี
สัพยอกแย้มสรวลชวนพาที จนเข้าที่บรรทมหลับไป”
- - - - - - - - - - -
“เมื่อนั้น พระโฉมยงทรงสวัสดิ์รัศมี
สถิตเหนือแท่นรัตน์รูจี ครั้นสิ้นแสงสุริยศรีสนธยา
ให้คิดถึงสียะตราหนึ่งรัด เคยชมโฉมโสมนัสเสน่หา
เชยต่างพี่นางบุษบา วันนี้อนุชาจากไป
พระจึงชวนสังคามาระตา เข้าที่ไสยาพิศมัย
บรรทมบทแท่นแก้วแววไว สองกษัตริย์ชาญชัยก็นิทรา”
“เวลาเงียบสงัดกำดัดดึก พระรู้สึกขึ้นแล้วก็คว้าหา
ประสบองค์สังคามาระตา พระราชาอุ้มสะพักใส่ตักไว้
กรเกี่ยวเกลียวกลมชมเชย ตามเคยทุกวันไม่สงสัย
พลางพลอดกอดจูบลูบไล้ มิได้ลืมเนตรขึ้นแลดู
“พอได้ยินสรวลขิกก็คิดได้ จึงลืมเนตรพิศอยู่เป็นคู่
เห็นสังคามาระตาโฉมตรู พระอดสูทิ้งลงเสียฉับพลัน
ให้ขวยเขินสะเทินวิญญา เอนองค์นิทราผินผัน
คิดละอายฤทัยพระทรงธรรม์ ทำบรรทมหลับนิ่งไป”
- - - - - - - - - - -
แหมๆๆ!!! จิ้นมันส์กำเดาเป็นน้ำตกไนแองการากันไป เวลา้เรียนวรรณคดี เหอๆ -,,- ใครขี้เกียจอ่านกลอนนี้ถือว่าพลาดกันไปเลยน่อ เห็นมั้ย...แม้แต่วรรณคดียังจิ้นได ชาววายนี่มีตั้งแต่สมัยไหนกันน้าาาาา
เราว่า...หลายคนคงเบื่อวรรณคดีที่เป็นกลอนนั่น กลอนนี่ อ่านยาก ไม่รู้เรื่อง โน้น นี้ นั้น
ส่วนพวก ม.4 ทั้งหลายเอ๋ย ข้ารู้ว่าพวกเจ้าต้องเรียนอิเหนา ข้ารู้ พวกเจ้าเครียดกับภาษาอะไรๆที่ๆไม่ใช่ภาษาไทย แต่เหล่าสาววายจงฟัง...
.
.
.
วรรณคดีเรื่องนี้ จิ้นได้ จิ้นมันส์
เอาตอนที่เรียนกันก่อนโนะ^^
เป็นตอนที่ฆ่าวิหยาสะกำตายซี้แหง๋แก๋แล้วอิเหนายังเดินไปชมศพวิหยาสะกำอยู่เลยว่า...ตายแล้ว ศพยังหล่อ วิ้ง <<อยากรู้แฮะ เค้าไม่กลัวเลือดหรอฟระ= ="
ตรัสพลางย่างเยื้องยุรยาตร องอาจดังไกรสรสีห์
สองระตูตามสเด็จจรลี ไปที่วิหยาสะกำตาย
มาเห็นศพทอดทิ้งกลิ้งอยู่ พระพินิจพิศดูแล้วใจหาย
หนุ่มน้อยโสภาน่าเสียดาย ควรจะนับว่าชายโฉมยง
ทนต์แดงดั่งแสงทับทิม เพริศพริ้มเพรารับกับขนง
เกศาปลายงอนงามทรง เอวองค์สารพัดไม่ขัดตา
กระนี้หรือบิดามิพิศวาส จนพินาศด้วยโอรสา
แม้นว่าระตูจรกา งามเหมือนวิหนาสะกำนี้
จะมิได้ร้อนรนด้วยปนศักดิ์ น่ารักรูปทรงส่งศรี
ตรัสแล้วลีลาขึ้นพาที กลับไปยังที่พลับพลาพลัน
อ๊ะๆ!!! อย่าเพิ่งเบื่อ อย่าเพิงไปเซ่ -*- ยังมีมากกว่านี้อีก แรงกว่านี้อีก
เราเอามาจากเว็บThaiboyslove หรือที่รู้จักกันดีในชื่อ เล้าเป็ดนั่นแหละ
คู่แรก...อิเหนาxสียะตรา(น้องชายบุษบา ก็คือน้องเมียของอิเหนาอ่ะ) คือ อิเหนาเค้างอนบุษบาอยู่ เห็นน้องชายนางน่ารัก เลยเอามานอนคลำแก้เครียดพลางๆ
“เมื่อนั้น ระเด่นมนตรีเกษมสานต์
กอดประทับรับขวัญพระกุมาร แสนสำราญภิรมย์ชมเชย
พาไปให้บรรทมบนแท่นทอง เอนแอบแนบประคองเคียงเขนย
เสสรวลชวนพลอดกอดก่ายเกย พระชื่นเชยชมต่างนางบุษบา”
- - - - - - - - - - -
“ครั้นพระกุมารหลับสนิท พระโอบอุ้มจุมพิตขนิษฐา
โลมเล้าลูบไล้ไปมา สำคัญว่าบุษบานารี
พิศพักตร์พักตร์ผ่องดังเดือนฉาย พิศทรงทรงคล้ายนางโฉมศรี
พิศปรางเหมือนปรางพระบุตรี รัศมีสีเนื้อละกลกัน
ทั้งโอษฐ์องค์ขนงเนตรนาสา ละม้ายเหมือนบุษบาทุกสิ่งสรรพ์
พระกอดจูบลูบไล้เกี้ยวพัน จนบรรทมหลับสนิทไป”
- - - - - - - - - - -
บร๊ะเจ้า =[ ]=มันเกือนจะออก nc นะตัวเธอว์ แต่ว่า...ยังมีอีกคู่คร้าบบบบ แรงกว่านี้...น้อยนึง
อิเหนาxสังคามาระตา(น้องชายมาหยารัศมี น้องเมียอีกคน) พอดี๊...วันนี้สียะตราไม่อยู่ อิเหนาเลยชวนน้องเมียอีกคนมานอนด้วยแก้ขัด แต่บังเอิญ พี่ท่านลืมไปว่า คนที่นอนอยู่ด้วยนั้นไม่ใช่สียะตรา เลยลูบคลำไปตามเดิม น้องคงตกใจมั้ง เขินด้วย เลยหลุดขำ ทีนี้ อิเหนาถึงรู้ตัว ปล่อยสังคามาระตาแทบไม่ทัน 555+
“พิศดูรูปทรงส่งศรี เหมือนมาหยารัศมีไม่เพี้ยนผิด
พระเชยปรางพลางอุ้มขึ้นจุมพิต ฤทัยคิดสำคัญว่ากัลยา
เอวองค์อรชรอ้อนแอ้น เหมือนแม้นพี่นางเป็นหนักหนา
พิศทรงขนงเนตรอนุชา ละม้ายเหมือนนัยนานางเทวี
สัพยอกแย้มสรวลชวนพาที จนเข้าที่บรรทมหลับไป”
- - - - - - - - - - -
“เมื่อนั้น พระโฉมยงทรงสวัสดิ์รัศมี
สถิตเหนือแท่นรัตน์รูจี ครั้นสิ้นแสงสุริยศรีสนธยา
ให้คิดถึงสียะตราหนึ่งรัด เคยชมโฉมโสมนัสเสน่หา
เชยต่างพี่นางบุษบา วันนี้อนุชาจากไป
พระจึงชวนสังคามาระตา เข้าที่ไสยาพิศมัย
บรรทมบทแท่นแก้วแววไว สองกษัตริย์ชาญชัยก็นิทรา”
“เวลาเงียบสงัดกำดัดดึก พระรู้สึกขึ้นแล้วก็คว้าหา
ประสบองค์สังคามาระตา พระราชาอุ้มสะพักใส่ตักไว้
กรเกี่ยวเกลียวกลมชมเชย ตามเคยทุกวันไม่สงสัย
พลางพลอดกอดจูบลูบไล้ มิได้ลืมเนตรขึ้นแลดู
“พอได้ยินสรวลขิกก็คิดได้ จึงลืมเนตรพิศอยู่เป็นคู่
เห็นสังคามาระตาโฉมตรู พระอดสูทิ้งลงเสียฉับพลัน
ให้ขวยเขินสะเทินวิญญา เอนองค์นิทราผินผัน
คิดละอายฤทัยพระทรงธรรม์ ทำบรรทมหลับนิ่งไป”
- - - - - - - - - - -
แหมๆๆ!!! จิ้นมันส์กำเดาเป็นน้ำตกไนแองการากันไป เวลา้เรียนวรรณคดี เหอๆ -,,- ใครขี้เกียจอ่านกลอนนี้ถือว่าพลาดกันไปเลยน่อ เห็นมั้ย...แม้แต่วรรณคดียังจิ้นได ชาววายนี่มีตั้งแต่สมัยไหนกันน้าาาาา
หัวใจสองสี
14 มิ.ย. 56 เวลา 20:46 น.
11,057
views
128 ความคิดเห็น
จริงด้วยยย อ่านแล้วถึงแก่นแท้เลยเชียวเรื่องนี้
ได้เรียนไปฟินไปแน่ๆแบบนี้
อิเหนาก็วายได้ แฮร่กๆๆ
อา เริ่มสนใจวรรณคดีขึ้นมาแล้วสิ เหอๆ
ตอนที่ครูบอกว่าอิเหนามีภรรยาเป็นร้อยคน แอบคิดว่าจะเป็นผู้ชายกี่คน
#โดนโบก เสื่อมจริงอะไรจริงแฮะเรา(ฉับบ้าเอง...)
ฟินนนนนนนเวอร์ !!!!
แบบว่า...จิ้นค่ะจิ้น -.,-
ในห้องยิ่งมีสาววายเยอะด้วย= =
//สัปดาห์หน้าเรียนอิเหนา หึหึ
ฮ๊าาาาห์ ฟินเวอร์
ตามนั้นนนนนนน >/////<
สุดยอดดดดดดดดดด
กลับไปนั่งเรียนเรื่องอิเหนาใหม่
ตอนนี้เราเรียนพระอภัยค่ะ 555555
พระอภัยนิสัยพระเอกฮาเร็มเป๊ะมากค่ะ ไม่ค่อยมีแรง ไม่ค่อยชอบต่อสู้ แต่ก็ทำให้สาวรักสาวหลง
หึหึมันช่างง
เอวองค์อรชรอ้อนแอ้น
สัพยอกแย้มสรวลชวนพาที
พลางพลอดกอดจูบลูบไล้ โฮกกกก >[.,]<
มันฟินมากนะ หึึหึ ><
แอร๊ยยย วรรณคดีนี่ชวนจิ้นจริงไรจริง
ขนาดเรื่อง รามเกียรติ์ ยังแอบจิ้น รามxลักษณ์ ไม่ได้เลย ตอนที่ลักษณ์ให้พระรามหนุนตักขณะบรรทมพักเหนื่อยระหว่างอยู่ในป่า แอ๊ยๆๆๆ
เเอร๊ยยยยย
รักการเรียนวรรณคดีมากขึ้นทันตาเห็น!!!
มันคือความฟินเล็กๆน้อยๆ(คงไม่น้อยอะ)ในการเรียนของเราชาวสาววายสินะ... สินะ... -////-
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?