เรื่องจริงไม่อิงนิยาย : แค่อยากเล่าให้ฟัง

[SKTN]

จะเล่าแบบย่อที่สุดแล้วนะครับ ฮ๋า ๆ อาจยาวนิด ๆ สวัสดีครับ ขออนุญาตแนะนำตัวก่อนนะครับ ผมชื่อ เนต อยู่ที่คณะหนึ่ง ในมหาวิทยาลัยมีชื่อเสียงทางภาคเหนือ ผมเป็นคนหน้าตาดีไม่มากนะครับ .. เรียกว่าไม่ดีสักอย่างเลยดีกว่า แต่ผมเป็นคนตลกครับ ตอนแรกผมก็อยู่ปี ๑ ผมก็ไม่เคยมองใคร ไม่สนใจใครนะ ... แต่พอผมขึ้น ปี ๒ มีน้องเท่านั้นแหละครับ เพื่อนผมเคยบอกผมไว้ว่า ... นัท -ดูแลใจเย็นลงเนอะ ตั้งแต่มีน้อง ... ผมก็นะ ยิ้ม ๆ ไป เอาเป็นว่าเข้าเรื่องกันดีกว่าครับ ครั้งหนึ่งเมื่อ ปี ๒ .... ผมจากคนที่อารมณ์ร้อน ไม่เคยสนใจใคร วันนั้นเป็นวันหยุดครับ เพิ่งเปิดเทอม เรียกว่า เพิ่งมี First Date กับน้องปี ๑ ผมขอท้าวความก่อนนะครับ ก่อนที่เรื่องจะเกิดผมเคยคุยอยู่กับน้องคนหนึ่ง เรียกว่าสนิทมากๆ เลยหละครับ แต่เผอิญว่า ผมดันมาถูกใจกับคนนี้ก่อน (รึปล่าว?) วันนั้น เป็นวันหยุดครับ ผมอยู่ชมรมชมรมหนึ่ง ของคณะ และนั่นเป็นวันแรกที่ผมได้เจอกับน้องคนหนึ่งครับ เขาชื่อ ทิน เป็นคนขาว ๆ ตี๋ ๆ หน้าเหมือนนกฮูก ดีครับ (มองหน้าทีไรแล้วผมก็อมยิ้มตลอด ) ผม : อ่าาา ~ น้อง ๆ ๆ หวัดดีคร้าบบ ๆ ๆ เกรท(เพื่อนผมที่ซิ่วมา) : อ่า หวัดดี เนต นี่เพื่อนกู ๆ ชื่อ ทิน ผม : หวัดดีคร๊าบบบ น้องทิน : ) ทิน : ครับ พี่ ..... เนต ผม : คับ เล่นกับพี่ป่าว ? (ชวนน้องเล่นกีฬา) ทิน : คับ ผมเล่นไม่เก่งนะ ( แหม่! เล่นจริงๆ เก่งกว่าผมอีกครับ ) และนั่นเวลาก็ผ่านไป .... วันแรกเรารู้จักกัน ก็ยังไม่ได้คิดอะไรครับ ก็แจกเบอร์ เพราะต้องมาจองสนาม และแล้ว วันเสาร์ ก็มาถึง กรี๊งงงงงงงง ...... 8.00 น. ผม : ใครวะ ? กูจานอนนนนน ทิน : ผมเองพี่เนต ผมทิน ตื่นไปจองสนามกันพี่ ผม : หูยยย ขยันจัง ขอนอนอีกนิดได้ไหม ? ทิน : จะจองทันป่ะครับ ? ตื่นนน ผม : อ่าาาาาาาา ตื่นละๆ เจอกันที่สนามนะ ทิน : พี่มารับผมด้วยดิ ผม : คร้าบบบบบ ผม แล้วผมก็ขี่รถมอไซค์ ไปรับน้องทินครับ ... ไปถึง ก็พาไปจองสนามตามปกติ ก็ต้องนั่งรอเพื่อเขียนคิวจองตอน 9.30 น. ก็เลยได้คุยกันไปเรื่อย ก็ไม่มีไรครับ จากนั้นก็พาน้องมาส่งหอปกติ ถึงเวลา ที่ไปเล่นในสนามที่จอง ... กรี๊งงงง ..... ทิน : พี่ .. มารับผมหน่อยได้ป่าวว ผม : อ่า ได้ ก็ไปรับตามปกติคับ พอถึงสนาม ก็ไปเล่นกีฬากัน ผม : เล่นกับพี่นะ ทิน ทิน : อือ คนอื่นเริ่มมองมาครับ แอบมีแซว ๆ : เห้ย ๆ -เนต สนิทกันเร็วไปป่ะ -กะ ทินอะ พี่น้องนะเว้ยพี่น้อง ผม : แหมม ... (เล่นต่อ) การเล่นกีฬานี้ กินเวลายาวนานครับ ตอนเย็น ผมก็ชวน น้องทินไปกินข้าวหลังมอ ผม : เห้ย ... ไปกินข้าวป่าว ? ทิน : ไปคับ ผมไปกับพี่นะ ผม : อื้อ เอามาก็ต้องเอากลับดิ ทิน : แหะ ๆ เราก็ไปกินข้าวกับชมรมกันครับสนุกสนาน จบไปหนึ่งวัน ตกเย็นเราก็คุยเฟส กันครับผมทักไปก่อน ผม : หวัดดีครับ ทิน : คับ ... พี่เนต หรอ ผม : คับ ทำไรอยู่ ทิน : นั่งเล่นเรื่อยเปื่อย ผม : พรุ่งนี้ต้องไปจองสนามอีกป่าว ? ทิน : ครับ เดี๋ยวโทรหานะ ฝันดีคับ เช้าวันรุ่งขึ้น วันอาทิตย์ครับ กรี๊งงงงงงง .......... ผมโทรหาทิน ผม : ตื่นยังคับ ทิน : อื้อออ พี่ ผมง่วงอ่า ผม : ลุกมาเร็ว ๆ -เด็กน้อยเอ้ย ผมก็ยังคงทำหน้าที่ ไปรับ ไปส่งที่สนามกีฬาเหมือนเดิม ตอนหลังเราเล่นกีฬาด้วยกันเยอะขึ้น คนก็เลยล้อบ่อยขึ้นอะครับ ล้อเรื่อย ๆ ก็เขิน ๆ กันไป จนกระทั่งวันหนึ่งครับ รับน้องมันมีเข้าค่ายคับ ผมก็คุยกับ ทินตลอดตั้งแต่ตอนนั้นแหละคับ คุยในเฟส สนุกสนาน เขาก็บอกผมว่า พรุ่งนี้เขาจะเข้าค่ายนะ ผมก็เลยไล่เขาไปนอน กลัวเขาตื่นไม่ทัน วันหยุดของผม .... ก็มีข้อความเข้ามาในเฟสบุค ทิน : พี่ ค่ายน่าเบื่อมาก อยากกลับแล้ว ผม : ไปรับป่ะ ๆ ? อิอิ ทิน : จริงหรอ ... พี่มารับผมกลับนะ ^^ ผม : ง่ะ เดี๋ยวขี่รถไปค่ายเลย ไปหาเลยนะเนี่ยยยย ดีใจป่ะ ทิน : อื้ออออ น่าเบื่อมาก รีบมา ๆ ผมไปเก็บกระเป๋ารอ ผม : เอาจริง ? สุดท้าย ผมก็ต้องไปหาที่ค่ายครับ ณ ค่าย .... ผม : ทิน ไหน ๆ มารับละ ไปเอากระเป๋ามา ทิน : จริงป่ะนิ (ทำท่าวิ่งจะไปเอากระเป๋า) ผม : เห้ยล้อเล่น เอากลับได้ไง เดี๋ยวอาจารย์ว่าตายเลย อยู่ต่อไปแหละ เหงาก็โทรมา คุยในเฟส ทิน : (ทำหน้าบึ้ง) อืม (แล้วก็เดินออกไป) ผมคิดในใจครับ งอนกูแล้ว .... ก็เลยไปนั่งข้าง ๆ ผม : อ่ะ ๆๆๆ รับกลับก็ได้ ทิน : จริงนะ ผม : แต่รับกลับหอพี่นะ ^_____^ ทิน : ไม่ !! โหย (ทำหน้าบึ้งหนักกว่าเดิม) ผม : ก็จะเอากลับได้ไงอ่า อาจารย์ว่าแน่ ไม่เอา ๆ เดี๋ยวกลับพาไปเลี้ยงหนม ทิน : ( ทำหน้าบึ้งหนักกว่าเดิมไปอีก ) ผมเห็นท่าไม่ดี ก็เลยส่งข้อความเข้าเฟสทิน แล้วบอกว่า ... อย่างอนนะ คนดี เดี๋ยวพาไปเลี้ยงไอติมนะคับ จนกระทั่ง นานอยู่ครับกว่าเขาจะหายงอน ผมเรื่องนี้ วันหนึ่งครับ เราไปเล่นกีฬากันอีก ต้องบอกว่าน้องทิน หน้าตาดีครับ มีคนชอบ แล้วก็มี พี่ผู้หญิงคนหนึ่งชอบ เรียกว่าคลั่งไคล้ดีกว่า น้องทินก็ทราบดีครับ แล้วพอเราเล่นกีฬาเสร็จก็เดินมาหาผม ทิน : พี่ ... ดูเสื้อดิ เหงื่อออกเต็มเลย งี้เสื้อเค้าเป็นคราบแน่เลย ผม : เอ๊า ก็เอาไปซักดิ บอกทำไม ? ทิน : (ทำหน้ากวน ) แล้วพี่ผู้หญิงคนนั้น ก็มองผม 2 คนครับ เธอแค้นมาก ๆ ฮ่า ๆ เวลาผ่านไปมา ที่คณะต้องมีการเข้าห้องเชียร์ ทุกวันที่มีเรียน น้องทินก็ชอบโทรผิดมาหาผม ตลอด พอผมโทรกลับ ทินก็จะบอกว่า ผมโทรไปหรอ? (แหม่ โทรผิดบ่อยนะเนี่ย ) ทุกครั้งที่เลิกห้องเชียร์ มือผมมันกดไปเอง โทรไปหาทิน คุยบ้าง อะไรบ้าง ว่า วันนี้พี่ดุไหม ? กลัวปล่าว ? นอนเถอะ เด็กน้อย ก็นะครับ เรื่องก็ดำเนินมาแบบนี้ เรื่อยๆ จนกระทั่งวันหนึ่ง ณ คอร์ดกีฬาอีก แหละ ผม : ทิน เย็นนี้ เสร็จแล้วไปกินข้าวกันมั้ยคับ ? นกฮูก ทิน : ใครหน้าเหมือนนกฮูก !!? เพื่อนเรียก ..... โด่วว ผม : ก็ไม่อยากเหมือนคนอื่นนี่ ครับ (หยอดไปอีกทีดิ ) ทิน : ยิ้ม ๆ นะ .... ไม่ไปอะ ไม่อยากกินด้วยหรอก ผม : อื้อ ..... เพื่อนผมเข้ามาแหย่ (-เนต -อ่ากากว๊าา บลา บลา) ผมเลยจะโกนสวนเพื่อนไป ในขณะที่น้องทินหันมา บ๊ายบายผม : เอ๊ออออ ไปไหนก็ไปไป๊ ทิน : ทำหน้าเสีย แล้วหายไป ดึกๆ ผมได้รับข้อความทางเฟส ครับ พี่ โกรธผมหรอ ? // ใคร ? พี่หรอ ? โกรธ ? กลัวพี่โกรธหรอ ? // อื้ม // ใครจะไปโกรธคนนี้ลงอะ ( หยอดไปอีกเด่ ) -------------------- มีครั้งหนึ่งครับ เนื่องจากผมกับทิน โดนเป็นคู่จิ้น นินทากันสนุกปาก ทินเลยไม่สบายใจ ก็เลยทักเฟสมาบอกว่า ... ทิน : พี่ ผมไม่สบายใจ มันมีข่าวว ผม : แล้วทินแคร์ป่าว ? ไม่ต้องไปสนใจดิ คนมันก็พูดไปเรื่อย ทิน : พี่ ผมไม่สบายใจ เราห่างกันเหอะ ผม : .... ห่างเลยหรอ เป็นไรป่าวเนี่ย เดี๋ยวพี่ห่างให้ก็ได้ นะ ทิน : อืม ดีละ .... ก็นะครับ .... สุดท้ายก็ไม่ได้ห่างกันหรอก ก็คุยกันปกติ แต่เฉพาะในเฟสเท่านั้น -------------------- ครั้งนี้เป็นวันที่ผมไปเรียนครับ แต่ผมก็คุยกับทิน ในเฟส ผม : ทิน ตื่นยังคับ ทิน : ตื่นแล้ว ผม : ไปเรียนป่าวเนี่ย ? ทิน : ไม่สบายอะ (เท่านั้นแหละครับ ไม่เป็นอันเรียนเลยผม ) ผม : กินยายัง ? กินข้าวกินยาด้วยนะ เค้าเป็นห่วง : )) ทิน : แล้วพี่ไม่เรียนหรอ .... ผม : ก็เห็นว่านกฮูกป่วย จะเรียนได้ไงอะ โดดละ ทิน : นิสัยไม่ดี ดื้อจัง ( ผมเขินไปดิ ) ------------------------ ครั้งหนึ่งครับ ทินมาคุยกับผม แบบจริงจัง สงสัยจะโดนคนเป่าหูมา ผม : เฮ้ ทิน : พี่ชอบผมหรอ ? จีบผมป่าวเนี่ย ? ทักบ่อยจัง ผม : เอ๊าทักไม่ได้ -*- ไม่รู้ดิ ... คิดว่าไงอะ ทิน : ตุ๊ด ผม : โห ไงมาว่างี้วะ นี่ถ้าติดว่าไม่ใช่ทิน พี่ต่อยละนะ ทิน : เออ งั้นไปละ ขอโทษ เป็นงั้นไปดิครับ คิดในใจเลย กูงานเข้า .... ผมไม่แน่ใจจริงๆ ครับ ผมกลัวหลายๆ อย่างด้วย ปรากฏว่า ผมต้องไปง้อทิน ครับ หลังจากห้องเชียร์ครั้งหนึ่ง ผมเดินไปหาทิน แล้วก็ไป ทินครับ หายโกรธยัง ? ขอโทษนะ เค้าขอโทษ ทินไม่พูดครับ ทำหน้าบึ้ง // ทีนนนนนนนนนน ดีกันเหอะ เป็นเหมือนเดิมนะค่ะ // ทินก็ยังหน้าบึ้ง อ่ะ ๆๆ // หายโกรธแล้วจริงป่ะเนี่ย !? // อือ // หายโกรธจริงนะ เป็นเหมือนเดิมนะค่ะ : )) ผมดีใจมากเลยแหละ ---------------------------- เราก็คุยกันบ่อยมากขึ้นครับ จนกระทั่ง วันหนึ่งเป็นวันแข่งกีฬาเฟรชชี่ ครับ ผม : ทินกินไรยัง ? // ทิน : ยังอะ // ผม : เค้าไปเซเว่น อยากกินไร ? // กินไรก็ได้อะ .... เออ ซื้อให้เพื่อนเค้าด้วยดิ // คนอื่นมองครับ ตอนแข่ง ผมก็ยืนดูทินแข่ง ข้างๆ พอเสร็จออกมา ผมก็ เก่งมากเลย สู้ๆ นะ : ) ยิ้มกันไปยิ้มกันมา คนอื่นก็เริ่มนินทาครับ หนาหูขึ้น ว่า - ๆ ดู พี่เนต กับ ทินดิ เกินหน้าเกินตาไปละ จริงๆ มันนินทากันตลอดเวลาแหละ จนมีหลายครั้งครับ มีเพื่อนผม มาถามกับตัวผมเองว่า เป็นอะไรกับน้อง ? เกินพี่น้องป่าวเนี่ย ? ผมก็ไม่ตอบนะครับ เพราะผมก็ไม่แน่ใจ ... จนกระทั่งความเลวร้ายก็มาเยือนวันหนึ่งครับ ผมทราบว่า ทินแข่งกีฬาแพ้ ก็เลยโทรไปหา ผม : แพ้หรอ ? // อืม // ไม่เป็นไรนะ ... ยังมีเค้าน่า อย่าคิดมาก ทำดีสุดละ เป็นห่วงนะคับ // เหอะ ๆ แค่นี้นะ ผมก็ไม่อะไรหรอกคับ เพราะผมไม่รู้เรื่อง .... จนกระทั่ง วันหนึ่งครับ ผมทราบเรื่องราวว่า ทิน บอกคนอื่นว่า ผมจีบเขา เอาข้อความที่คุยกันให้เพื่อนเขาดู เพื่อนเขาด้วยความที่ไม่ชอบผมอยู่แล้วเพราะผมดุและปากตรง ผมคิดว่าก็น่าจะยุส่ง ต่าง ๆ นา ๆ ..... ทินปิดเฟสหนีผมครับ ผมเลยต้อง บอกผ่านน้องที่เคยคุยไปว่า ไปบอกทินเถอะ เดี๋ยวจะอันเฟรนให้ จะหายไปเอง .... ทินเปิดเฟสครับ แล้วผมก็อันเฟรน (ซึ่งตอนหลังก็แอดใหม่แต่เขาไม่รับแอดอีกเลย ผมโง่เนอะ ) จนกระทั่ง ... เรื่องราวมันมาจบลงตรงที่ว่า เราไม่คุยกันครับ อยู่ดี ๆ ทินหายไป หายไปเลย ผมก็ไม่ทราบว่าผมทำอะไรผิด .... จริงๆ ผมก็รู้นะ ว่าทิน คงจะเข้ามาอ่านอันนี้ .... รู้ไว้เลยว่า ใช่ ทินนั่นแหละ /// ผมไม่ขอให้เรากลับมาเป็นเหมือนเดิม แต่ผมขอแค่ผมรู้เหตุผล ว่าทำไม ? ถึงเชื่อคนอื่น .... คนอื่นใส่ร้ายผม ทินไม่เคยถามผมสักครั้ง ........... ถ้าทินอ่าน อยากให้ทินรู้นะ คำถามที่เคยถาม ว่า จีบหรอ ? พี่ขอตอบว่า ไม่ได้จีบ แต่ผมรักเลย .......... กลับมาเป็นเหมือนเดิมนะ .... เราห่างกันมา ๑ ปีแล้วนะ ไม่คิดถึงมั่งหรอ ? ผมอาจจะคิดเองเออเอง แต่อย่างน้อย ผมก็มีความสุขตลอดเวลาที่ ทินอยู่ใกล้ ๆ นะ : )) เรื่องของทิน พี่จำได้ทุกอย่างนะ .... ทินหละ จำเรื่องของเราได้ไหม ?

Comments

[SKTN]

**** เนตใจเย็นลงขึ้นเยอะ **** ผมพิมพ์ผิดครับ

[CLounD]

เอ่อ...ผมขอเสียมารยาทหน่อยนะครับ ทินที่ว่านี่ ผู้ชายหรือผู้หญิงหรอครับ??

[SKTN]

ผู้ชายดิคับ =3=

[benz]

บอกคำเดียว"ฟินเว๊ยยยยยยยยยยยยยย"

[SKTN]

ตอนนี้ เป็นแค่คนแปลกหน้าที่ไม่รู้จักกันไปแล้ว : (