อยากถามเรื่องพล็อตว่าเหมาะสมเปล่าครับ (เกี่ยวกับการถูกปลงพระชนม์ของรัชกาลที่ ๘)
ตั้งกระทู้ใหม่
อยากรู้
8 ก.ย. 56 เวลา 08:21 น.
652
views
57 ความคิดเห็น
Sensitive สำหรับคนไทยในยุคนี้ อีกสัก 100 ปีน่าจะเขียนได้โดยไร้ข้อครหา
เสริมอีกนิดเพราะเราเป็นคนหนึ่งที่อ่านข้อมูลเกี่ยวกับ ร.8 ในทุกแง่มุมของการสิ้นพระชนม์ ซึ่งมีผลกระทบของเหตุการดังกล่าวค่อนข้านรุนแรงกับผู้เสียหาย(ผู้ต้องหา) กว่าความจริงจะกระจ่างก็ผ่านมาหลายสิบปี ถูกยึดทรัพย์ ถูกประหาร ครอบครัวกลายเป็นผู้สังหาร... ทั้งที่ความจริงมันอาจเป็นเพียงกลการเมือง(ในความคิดเรา) เรื่องนี้ค่อนข้างละเอียดอ่อนมาก ต้องคิดเยอะค่ะ เพราะลูกหลานของผู้เสียหายยังมีชีวิตอยู่
ทำแบบตีความคนที่ลงมือจริงๆ แบบคลุมเครือ น่าจะได้อยู่นะ
เรื่องนี้มันละเอียดอ่อนและกระทบต่อความรู้สึกคนไทย(ที่เกิดทัน หรือรับข่าวสารตรงนี้มา ไม่ว่าจะผิดหรือถูก) ผมคิดว่ามันสามารถแตกหน่อเป็นความคิดในแง่อื่นๆ อีกหลายอย่างที่อาจไม่ได้สร้างผลดีนัก เพราะประเทศไทยเราไม่ได้มีแนวคิดอิสระแบบต่างชาติขนาดนั้น เราไม่สามารถนอมรับหนังหรืออ่านหนังสือชีวิตประวัติพระมหากษัตริย์ของเราในด้านลบได้ เราไม่เหมือนอังกฤษที่เอาราชวงศ์กษัติริย์ตัวเองมาทำโฆษณาเต้นแร้งเต้นกา แล้วหัวเราะได้ ต่างประเทศอาจมีหนังประวัติเจ้าหญิงไดอาน่า แต่ผมคิดว่าอีกนานครับกว่าเราจะมีแบบนั้น
ถ้าถามว่ามันเขียนได้หรือเปล่า ถ้าคิดอยากจะเขียนมันก็เขียนได้ครับ แต่อาจถูกร้องเรียน และได้รับกระแสด้านลบ จากกลุ่มนักอ่านบางกลุ่ม ไม่ว่าเนื้อหาเรื่องราวจะดีหรือไม่ดียังไงก็ตาม
ขอบคุณทุกความเห็นครับ ที่เขียนให้เข้ามา
ผมตัดสินใจไปแล้วว่าจะยังไงก็ต้องเขียนให้ได้ แม้จะโดนต่อต้านก็ตาม เพราะจุดโฟกัสของผมมไม่ด้อยู่ที่เรื่องนั้น แต่เป็นเรื่องอื่นที่ตัวเอกต้องเผชิญ
เดี๋ยวรออ่่านได้เลยครับ แต่งนิยายเสร็จทั้งเรื่อวเมื่อไหร่จะทยอยลง
ไทยเรามีกฎหมายเกี่ยวกับสถาบันสำคัญของชาติ คือ ชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์อยู่นะครับ
ดังนั้น ผมคิดว่าไม่เหมาะสมที่จะเขียนครับ ถ้าคุณจะเขียนเป็นเรื่องสมมติก็เขียนสมมติทุกอย่างเลยดีกว่า ตั้งแต่ชื่อประเทศยาวไปจนจบเรื่อง เปลี่ยนใหม่หมดเลย ไม่ต้องอ้างอิงอะไรกับชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์ โดยเฉพาะคุณกำลังเอาความเท็จใส่เข้าไปในประวัติศาสตร์ส่วนสำคัญและละเอียดอ่อนต่อประเทศไทย คุณเสี่ยงนะครับ
ผมไม่รู้ว่าคุณเจ้าของกระทู้เป็นใคร มีความรู้เกี่ยวกับประเทศไทยมากขนาดไหน เพราะขนาดเรื่องสี่แผ่นดินของหม่อมราชวงศ์คึกฤกธิ์ ท่านเห็นเอง ได้ฟังกับหู เพราะท่านอยู่ใกล้ชิด ท่านยังเขียนอ้อม ๆ เลยครับ คือ เขียนโดยไม่เอ่ย ให้เดากันเอง แต่หม่อมราชวงศ์คึกฤทธิ์เขียนจากประสบการณ์จริง เขียนให้คนไทยรู้สึกว่าไทยเคารพรักสถาบันพระมหากษัตริย์ขนาดไหน ถ้าเขียนแบบนี้ก็ทำได้ครับ คุณไปอ่านฉากเกือบสุดท้ายเถอะครับ ก่อนพลอยจะหมดลมน่ะครับ ครบสี่แผ่นดินพอดี เขียนโดยข้อเท็จจริงจากความรู้สึกของคน ๆ หนึ่งโดยไม่เอาเรื่องสมมติเข้าไปเกี่ยวข้องกับส่วนสำคัญเลย
อย่าคิดว่าประเทศไทยเราไม่เปิดกว้างเลยครับ น่าจะพูดว่าประเทศไทยเรามีความเคารพต่อพระมหากษัตริย์ซึ่งเป็นประมุขของประเทศด้วยหัวใจรักและภักดีสูงสุดดีกว่า เป็นเอกลักษณ์ที่ไม่มีชาติไหนเหมือน ฝรั่งต่างชาติเขาอึ้งมาแล้วนะครับกับความจงรักภักดีของคนไทยที่มีต่อพระมหากษัตริย์ไทย
อย่าทำเลยครับ
...ถ้าจะเขียนต้อง
1. มีความรู้ในเรื่องนั้นจริง
2. มีความสามารถในการใช้คำที่สูง
3. มีความสามารถในการวางโครงเรื่องที่ดีเยี่ยม
ถ้าขาดเพียงข้อใดเพียงข้อหนึ่ง ห้าม เขียนอย่างเด็ดขาด
112 จะลากพาเข้าคุกได้ง่าย ๆ
ข้อ 1 ต้องรู้มากเท่ากับหรือมากกว่าหนังสือทุกเล่มที่วางขายในท้องตลาดรวมกัน
ข้อ 2 ต้องสามารถใช้คำให้ผู้ที่อ่านแม้จะอ่านอย่างคร่าว ๆ และละเอียด อ่านแบบใส่ใจไม่ใส่ใจสามารถเข้าใจในสิ่งที่สื่อได้อย่างตรงกัน
ข้อ 3 ต้องสามารถวางเนื้อเรื่องได้อย่างแม่นยำสอดคล้องกับความรู้ที่มี ทั้งยังสามารถทำให้ผู้ที่อ่านพึงพอใจกับสารที่ได้รับให้จงได้
ซึ่ง... ไม่คิดว่าจขกทจะมีความสามารถถึง
เพราะถ้ามีความสามารถถึง จขกทก็คงไม่มาถามเช่นนี้ แต่คงลงมือเขียนไปเลย
และคงไม่มาลงในเว็บเด็กดี เพราะหากมีความสามารถระดับเหมาะสม จขกทจะมีความสามารถเพียงพอที่จะผู้ถูกเสนอเข้าชิงซีไรท์หรือรางวัลอื่น ๆ ได้อย่างไม่ยากเย็นเลย
โดยที่เราว่ามานี้ ในเมื่อความสามารถไม่น่าจะพอ เราว่าจขกทอย่ารั้นเป็นเด็ก ๆ จะดีกว่า
ซึ่งหากอยากจะโฟกัสเรื่องที่พระเอกเผชิญ ทำไมไม่สร้างสถานการณ์สมมติขึ้นมาแทนซะล่ะ ?
เช่นการสร้างประเทศสมมติขึ้นมา แต่เอาเหตุการณ์ที่คล้ายกันลงไปใส่
ซึ่งง่ายกว่าด้วย เพราะไม่ต้องกังวลกับสายตาคนอื่น และไม่จำเป็นต้องรู้เรื่องราวอย่างแม่นยำ
ไม่เหมาะสมและไม่ควรเขียนเรื่องทำนองนั้นอย่างยิ่ง
เสี่ยงที่จะติดคุก!
เตือนสักนิด
คนทำวิทยานิพนธ์ว่าย่าโมไม่มีจริง โดนขับไล่ต่อต้านไม่ให้เข้าจังหวัดมาแล้วนะ
และวิทยานิพนธ์ไม่ใช่นิยาย
หากเป็นการรวบรวมข้อเท็จจริงอย่างแม่นยำ และก่อผลกระทบกับน้อยสุด ก็ยังโดนเล่นเช่นนั้น
(แม้จะมีข้อกังขาในการวิจัยก็เถอะ แต่วิธีวิจัยมันบังคับต้องให้แม่นยำอยู่แล้ว)
แล้วจขกทมีความรู้ถึงขั้นนั้นหรือยัง ?
เขียนแล้วสร้างผลกระทบได้น้อยกว่าการนำเสนอข้อเท็จจริงเช่นนั้นหรือเปล่า ?
ถ้าไม่มี รับรองได้ว่าจะโดนเล่นงานหนักกว่าแน่นอน
นอกจากนี้ยังงงกับสิ่งที่จขกทต้องการกระทำ
เพราะเราไม่เข้าใจว่าทำไมจขกทถึงรั้นจะแต่งให้ได้
บอกว่าไม่ได้โฟกัสที่เหตุการณ์นั้น
แต่ดันจะให้ตัวเอกเป็นผู้ลอบสังหาร
ซึ่ง... มีความจำเป็นอะไรที่จะต้องเลือกเหตุการณ์นั้น ?
สร้างสถานการณ์สมมติขึ้นมาไม่ได้เหรอ ?
ถ้าอ้างอิงกับเรื่องจริง แปลว่าต้องมีความรู้ที่แม่นยำในเรื่องนั้นเป็นอย่างยิ่ง
ยิ่งเรื่องนี้แค่เขียนถึงแค่นั้นก็สร้างผลกระทบที่ใหญ่หลวงมากแล้ว
ยิ่งกว่าการกล่าวถึงข้อเท็จจริงในเหตุการณ์นั้นอย่างละเอียดเสียอีก
เราว่าอย่าแต่งเลยนะคะ มันจะส่งผลเสียมากกว่าผลดีนะ ประเด็นนี้มันละเอียดอ่อนจริงๆ ก็รู้ๆกันอยู่ว่าสังคมไทยเป็นยังไงอ่ะเนอะ คนต่อต้านต้องมากกว่าคนสนับสนุนอยู่แล้ว อ่านทุกความเห็นของท่านซ่อนนามแล้วคิดใหม่เถอะค่ะ = =
แค่ 'พล็อตน่าสนใจ' ดูเป็นเหตุผลที่เบาบางนะคะ ถึงขั้นจะเล่นกับไฟ
แวะมาแปลกใจหนึ่งจึก
ผมว่า.. ถ้าอารมณ์ค้าง แต่ไม่อยากเล่นกับไฟ
จขกท.ไปสร้างโลกคู่ขนานก็ได้ครับ ให้มันได้อารมณ์แบบเดียวกัน
แต่อย่าให้เหมือนกันหรือเชื่อมโยงกันได้
อันตรายมากๆครับ
เราคิดว่าคนไทยไม่ยอมรับนะ เรื่องพวกนี้เป็นเรื่องที่ละเอียดละอ่อนมาก (ย้ำ)
อย่าเสี่ยงดีกว่า
ถ้าคุณโฟกัสกับสิ่งที่ตัวเอกเผชิญ ทำไมไม่ลองเปลี่ยนสถาณการณ์
สร้างโลกของคุณเอง นิยายคือสิ่งที่ไม่เกิดขึ้นจริงและไม่มีการอ้างอิงบุคคล
เราเคยได้ยินคนๆนึงพูดมา
ไม่เหมาะอย่างยิ่งและไม่คุ้มอย่างยิ่งด้วย
แค่โฟกัสถึงสิ่งที่มือสังหารต้องเผชิญ ไม่ควรเอาประเด็นที่มีอันตรายมหาศาลมาเล่นเลย คุณสามารถสมมติอาณาจักร สมมติทหาร แล้วเล่นประเด็นนี้ได้อย่างไม่ต้องกังวล สิ่งที่คุณต้องการดึงมาจ่าย ไม่คุ้มกับสาระที่คุณต้องการให้คนอ่านนนิยายค่ะ
หนมปังไม่รู้ว่าคุณอายุเท่าไร เรียนอยู่หรือทำงานแล้ว เรื่องราวการสิ้นพระชนม์ของรัชกาลที่ 8 เป็นเหตุการณ์ที่ยิ่งกว่าสะเทือนใจคนไทยทั้งชาติ คนสมัยนั้นร้องห่มร้องไห้ ทั้งเมืองมีแต่เสียงคร่ำครญ คุณอาจเกิดในยุคนี้เลยไม่เข้าใจว่ามันเป็นเรื่องเจ็บปวดขนาดไหน คนไทยถือพระมหากษัตริย์เป็นดังบิดา ถ้าบิดาคุณเสียชีวิต คุณคงไม่อยากให้ใครเอาเรื่องนั้นไปเขียนนิยายประโลมโลก หยิบยกฆาตกรเป็นตัวเอกใช่ไหมคะ
โลกนี้มันมีเรื่องที่ไม่ควรแตะค่ะ อย่าใช้ความตั้งใจในทางที่ผิด การหยิบเรื่องอ่อนไหวมาเล่น ไม่ได้ทำให้นิยายคุณมีค่าขึ้น รังแต่จะทำให้เกิดเสียงครหา ถ้าอยากเป็นนักเขียน อย่าตัดอนาคตของตัวเองด้วยการตัดสินใจแบบตามใจตัวเอง สิ่งสำคัญที่สุดคือสาระที่คนอ่านจะได้ค่ะ ซึ่งถ้าคุณมีแค่ 'ชีวิตของฆาตกร' อย่าพยายามซื้อเม็ดก๋วยจี๊ด้วยชีวิตของตัวเอง มันไม่คุ้ม
เอวัง..
เป็นพล็อตที่น่าสนใจดี แต่ถ้าแต่งตอนนี้ยังไม่เหมาะ
คนไทยหลายกลุ่มยังรับไม่ได้
เราคิดว่าคงต้องผ่านไปซักร้อยปีอ้ะ- - ถึงจะทำได้
แค่ผมอ่านหัวข้อกระทู้ยัง รู้สึกใจหายเลยครับ
เหมือนที่ท่านซ่อนนามบอกไว้ ตามนั้นแหล่ะครับ
พล็อตแบบนี้กับเด็กดีเนี่ยนะ ถ้าไม่ออนไลน์ กับฟิค y ก็อย่าหวังเลยว่าจะได้เกิด เราว่าไม่ต้องแนะนำอะไรก็ได้ เดี๋ยวพอเขียนๆไปยอดวิวกับคอมเม้นท์ไม่เป็นที่น่าพอใจ เดี๋ยว จขกท ก็คงเลิกเขียนไปเอง
สมมติยังไม่ค่อยผ่านเลยเชื่อไหม ขนาดหนังเรื่องเชคสเบียร์ต้องตาย นั้นก็สมมติเอาด้วยซ้ำ แต่คนดูก็รู้ว่าสมมติมาจากเรื่องของอะไร
แต่ถ้าคุณอยากดังแบบแดน บราวน์ ซึ่งเมียเขาเคยเสนอว่า "อยากเขียนนิยายให้ดังเร็ว ก็เขียนนิยายที่กระแทกเสียดสีกับองค์กรศาสนาในปัจจุบันซิ" นั้นจึงเป็นที่มาของเรื่อง ดาวินซีโค้ด ที่แดน บราวน์ โดนคาทอลิกด่าสมใจอยากที่ไปบิดเบือนว่า พระเยซูมีลูกสาว และมีลูกหลานอยู่ ณ ปัจจุบันนี้ และนิยายก็ดังสมใจอยากดั่งเช่นที่ภรรยาแนะนำ
หากคุณจะเขียนก็เขียนได้ แต่ต้องแน่ใจว่าจะรับผลเอฟเฟ็คส์ที่ได้รับหรือไม่
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?