เราโดนเพื่อนแบน ทั้งๆที่เราอยู่เฉยๆ.....

ไม่เป็นไรนะ จขกท 
ถ้าเพื่อนในห้องไม่มีใครเข้าใจ อย่างน้อยก็มีเราที่เข้าใจ อย่างน้อยก็มีฟ.ที่เข้าใจ 
เราว่าหลายๆคนในห้องก็ไม่ได้เกลียด จขกท หรอก 
อีกหน่อยก็ดีขึ้นเอง เราแค่ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่

คนเรามีจุดต่ำสุดเสมอ

เรื่องแฟนก. ก็เคลียๆกะพี่คนนั้นไปเลย ให้ ก. ได้เข้าใจ ให้พ.มาคุยกะก. แบบว่าเรามีปัญหานะ ที่พ.ทำแบบนี้อะ 

เหตุการณ์นี้ช่วยให้เราเข้มแข็งขึ้นในวันข้างหน้า 

เป็นกำลังใจให้ค่ะ 

พี่ไม่่รู้จะช่วยน้องยังไงนะแต่ พี่ขอแนะนำให้น้องเตรียมตัวเตรียมใจดีๆ ตั้งใจเรียน งานกลุุ่มเขาไม่ให้อยู่ด้วย เราก็ทำคนเดียวไปก่อน แต่ต้องทำให้ดีที่สุด แต่ก่อนอื่นเลย ถ้า จารย์ถามพี่ขอให้น้องพูดความจริง แต่ถ้าน้องคิดว่า บอกไปก็เลวร้ายกว่าเดิมก็ไม่ต้องบอก แต่อย่าเก็บมันมาใส่ใจ เปิดเรียนไปนี้ น้องทำตัวใหม่เลย ใครยิ้มยิ้มตอบ ใครแขวะใครด่า นิ่งเสีย ใครว่าใครเขม้นช่างเขา คิดซะว่า เราไม่รับซะอย่าง พี่ไม่ได้ให้น้องเย็นชาใส่เพื่อน แต่ให้น้องคิดซะว่ามันเป็นเรื่องปกติ ไร้สาระ ไม่สำคัญ กับเพื่อนผู้ชายคนนั้นก็ตกลงให้แน่นอน แฟนหรือ เพื่อน ถ้าแฟนก็อย่าให้มีอะไรเกินเลย น้องเป็นผู้หญิงนะ อ่อ ทำใจให้สบาย ถ้าทนทานข้าวคนเดียวไม่ได้ ให้แม่ทำข้าวกล่องให้ก็ได้ ทานบนห้อง ฟังเพลงไปทานไป อย่าคิดว่าเราตัวคนเดียว อีกแค่ไม่กี่เดือนๆ  แล้วเวลาที่น้องจะได้เริ่มต้นสิ่งใหม่จะมาถึง 

พี่อยากถามว่า น้องไม่มีเพื่อนสนิทเลยหรอ  คนให้ปรึกษาล่ะ พ่อกับแม่เป็นคนใจร้อนหรือเปล่า ถ้าไม่บอกแม่น้องนะค่ะ บอกว่าน้องคิดยังไง แล้วท่านจะให้คำแนะนำที่ดีที่สุด 

อย่าเอาเรื่องแบบนี้มาทำให้อนาคตตัวเองตกต่ำนะค่ะ 
พี่เคยเป็นคล้ายๆกัน เพียงแต่ของพี่เป็นปัญหาซ้อนปัญหาอ่ะนะ แบบห่วงโซ่ไรนี่แหละ ไม่ขอบอกว่าเรื่องอะไรนะ ฮ่าๆๆๆ ช่วงนั้นพี่ร้องไห้ทุกวัน บอกแม่จะย้ายโรงเรียน แต่น้องรู้ไหม วันนึง พี่กลับบ้านมาแล้วร้องไห้หนักมาก ถึงขั้นจะย้ายโรงเรียน จะย้ายแบบไม่สนอะไร แบบแตกหักกันวันนั้นได้เลยนะ คำว่า มิตรภาพ แต่จู่ๆ เช้าวันต่อมา พี่พยายามไม่ได้สนใจเรื่องนั้น พี่สนแต่การสอบเข้า รร ที่อยากเข้า เพราะพี่รู้ดีว่า การที่เราต่อสะพานให้เดินไปข้างหน้ายอมดีกว่า นั่งมองสะพานที่ชำรุด ความสัมพันธ์ในกลุ่มกลับมาเกือบเหมือนเดิม ราวกับไม่ทะเลาะกัน แต่พอแยกย้ายกันไปเรียน คนละโรงเรียน พี่เลยได้รู้ว่า เพื่อนที่พี่พยายามไม่ตัดฟางเส้นเล็กๆในวันนั้น จริงๆแล้วคนที่ยังจับมันร่วมกับพี่มีแค่พี่กับเพื่อนอีกคนเดียว จากคนในกลุ่มห้าหกคน พี่ได้รู้ว่าจริงๆแล้ว พวกเขาไม่คิดจะเป็นเพื่อนกับพี่เลยตลอด สามสี่ปีที่ผ่านมา มันเจ็บนะ คนที่เราเรียกเพื่อนเห้นเราเป็นแค่คนร่วมห้อง แต่น้องรู้ไหมพี่ว่าพี่โชคดีนะที่ รู้หลังจากมีที่เรียนถ้ารู้ก่อนล่ะ พี่คงไม่มีกะจิตกะใจไปสอบมั้ง ฮ่าๆๆๆ 



เลือกทางที่ดีที่สุด รักษาความสัมพันธ์ที่มีต่อคนที่เราสามารถเชื่อใจเขาได้ แต่อย่าสร้างความร้าวฉานกับคนที่เราเชื่อไม่ได้ เพื่อนคือคนที่ผ่านทางมาแล้วก็ผ่านไป เพื่อนแท้ไม่ได้อยู่แค่ในห้องเดียวกัน แต่มีทั่วโรงเรียน 

อย่าเอาความเสียมาดึงตัวเองให้ตกต่ำ แต่ให้เอามาเป็นกำลังใจ เพื่อวันข้างหน้าจะได้ไม่มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นมาอีก 

ปล พี่ไม่ใช่คนเรียนเก่ง ฉะนั้นอย่าคิดว่า "ก็ได้ล่ะสิ พี่เรียนเก่งนิ เลยทำได้" พี่ไม่ได้เก่ง

อ่านไปร้องไห้ไปอ่ะ...เราก็เคยเจอนะ แบบมาโรงเรียนตอนเช้าโดนเพื่อนในห้องมองด้วยหางตา พูดกระแทก ตกเย็นก็กลับบ้านคนเดียว อยู่ในโรงเรียนก็นั่งทำการบ้านคนเดียว ไปเรียนพิเศษคนเดียว ไปเที่ยวคนเดียว แต่เดี๋ยวนี้เราดีขึ้นมากแล้วนะ เพราตอนนี้มีเพื่อนแล้ว รักมากด้วย และเราอยากจะบอก จขกท ว่าไม่ต้องกังวลไปหรอกค่ะ อดทนอีกนิดนึง เดี๋ยวก็จบแล้ว จขกท ยังได้เจอเพื่อนที่ดีกว่านี้ จขกท กำลังจะสอบเข้าม.4ใช่มั้ยคะ ตอนเราเพิ่งเข้าม.4เราก็เคยเจอแบบ จขกท นั่นหล่ะ แต่เราก็ผ่านมันมาได้ตอนนี้กำลังจะเข้ามหาลัยค่ะเราคิดว่าชีวิตเราก็ดีขึ้นมาก
จขกท ลืมเรื่องนั้นซะนะคะอย่าไปคิดมากเลยลองทำใจคิดว่าเพื่อนเป็นแค่ส่วนหนึ่งเท่านั้นมันไม่สามารถทำอะไรกับเราได้ คิดเสียว่า"เรื่องบ้าๆไร้สาระพวกนี้ ทำอะไรฉันไม่ได้หรอกโว้ย" เรารู้นะว่ามันทำใจลำบากที่จะไม่สนใจเพื่อนพวกนั้น แต่ จขกท ลองพยายามดูซักนิดนึงเดี๋ยวมันก็จะชินไปเองแหละคะ เมื่อก่อนเราเจอแบบ จขกท เราเอาแต่ร้องไห้ ร้องอยู่นั่นแหละจนวันนึงเหมือนเราทำใจได้อ่ะ มันก็แข้มแข็งและหยุดร้องไห้ไปเอง
ฉะนั้นอย่าไปคิดมากเลยค่ะ คิดเสียว่าเรื่องเรียนสำคัญสุด

และตอนนี้ จขกท กำลังเตรียมตัวสอบเข้า ม.4 ใช่มั้ยค่ะ ขอให้ จขกท สอบติดโรงเรียนที่ จขกท หวังไว้นะคะ สู้ๆ

เราก็โดนนะบ่อยมาก ขอบคุณสวรรค์นะที่ทำให้พรหมลิขิตเจอกับเพื่อนคนนี้ เพื่อนที่อยู่ข้างเรามาตลอดถึงแม้ว่าเราจะโดนแบนมันถึงอยู่ข้างเราตลอด ปลอบไม่ค่อยเป็นแต่ก็ขอบคุณที่อยู่ข้างๆเวลาไม่มีใคร

เราก็ย้ายมาจากโรงเรียนเก่าเพื่อมาต่ออีกโรงเรียนหนึ่ง ฝันว่าอยากเจอเพื่อนดีๆ รักเรา แต่มันต้องเริ่มจากเราก่อน ปรับตัวให้ได้ เราก็ยังไม่ค่อยได้แหละ เล่นเหมือนทุกครั้งที่เล่นในโรงเรียนเดิม แต่ในเมื่อเรามาอยู่สถาบันใหม่เราก็ควรเรียนรู้การปรับตัว เราก็โดนเพื่อนแบนมาเป็นเดือน เหงามากไม่กล้บอกแม่กลัวแม่จะเป็นห่วง ตอนนั้นไม่มีใครเลย อยู่ตัวคนเดียวในห้องเวลามีงานกลุ่มเราก็ได้ไปอยู่กับผู้ชาย เพื่อนผู้หญิงก็อยู่กลุ่มด้วยกันหมด ไม่มีใครคุยกะเรานอกจากเขาจะไม่อะไรกะเรามาก เพื่อนก็หายเยอะมากก็มีแต่เพื่อนสนิทแต่ก็โดนเพื่อนที่แบนเราแย่งไป เราเครียดมาก ความอดทนของคนเราย่อมมีขีดจำกัด เราเป็นคนใจเย็น จะไม่ค่อยด่า เหวี่ยง หรือเขาด่ามาจะไม่สวนตอบ แต่ถ้าอดไม่ไหวจริงๆก็ตามเวรตามกรรม = =
ตอนนั้นเราเครียดเราอยากจะย้าย รร มากกก แต่พอน๊านนนนนนนนนนนนนนนนานนนนนนนไปอะไรๆมันก็ดีขึ้น มันทำให้เรารู้ว่าเราควรปรับปรุงตรงไหน ตอนนี้ก็มอสี่ละ อีกไม่กี่ปีก็จะขึ้นมหาลัย อาจจะไม่ได้เจอกันตลอดชีวิต เราก็คิดนะ มันแย่มากอะ ตอนนี้อยากทำอะไรให้รีบทำ เพื่อนโกดแบบเราไม่รู้อะไรก็เข้าไปถาม เป็นอะไรรร? โกดเราหรอ? ทำไรผิดไปก็ขอโทษไปถึงแม้เราไม่รู้ก็ตาม ค่อยๆคุยกัน เราเข้าใจโดนเหมือนกัน จุกมาก ร้องไห้ทุกวัน ถ้าไม่ไหวจริงๆให้ดูเรื่อง สิ่งเล็กๆที่เรียกว่ารัก มีสองเหตุก่รณ์ในเรื่องเดียวกันนะ เพื่อนบางคนเป็นของขวัญ เพื่อนบางคนเป็นบทเรียนนะ


เพื่อนแท้ มีหัวไหล่ไว้คอยซับน้ำตาให้

สู้ๆค่ะ

อ่านแล้วน้ำตาซึม
มีเพื่อนดีๆแบบ ฟ มันก็ดีนะ
เราก็เคยโดนแบน แต่โดนแบนกับเพื่อนอีกคน ยังดีที่มีเพื่อน
สู้ๆนะ เป็นกำลังใจให้