จากคนเลวๆคนหนึ่ง !!! (เข้ามาอ่านกันเยอะๆเลยนะครับ)
ตั้งกระทู้ใหม่
และผมก็อยากให้ทุกๆคนอ่านและนำกลับไปคิด...
ในสมัย ม.ต้น ผมมักจะเป็นคนที่นิสัยก้าวร้าว หัวรุนแรง และที่สำคัญเรื่องชกต่อยเป็นเรื่องธรรมดาที่ชินไปสำหรับผมแล้ว ตอนนั้นสมัยเริ่มตั้งกลุ่มแก๊งตามประสา ผช. ผมก็เข้าร่วมกับเขาด้วย แต่ไม่ใช่ชอบพาลหาเรื่องอย่างนี้นะครับ หมายถึงว่าแค่เข้าร่วมเฉยๆแต่ไม่ได้ไปร่วมก่อเรื่อง แต่ถ้าใครมาหยามหรือมาท้า ผมก็ไม่ปล่อยและก็จะตามมาด้วยปัญหาที่ผมสร้างไว้ให้กับตัวเองเสมอ ในห้องเรียนผมไม่เคยแทบแม้ที่จะสนใจเลยด้วยซ้ำ คิดไว้แค่เรียนๆไปให้มันจบๆ ทั้งโดดทั้งไม่มาสายสารพัด แล้วเวลาผลสอบที่ออกมาก็ไม่ได้น่าชื่นชมนัก หาเลข 4 แทบไม่เจอ เจอก็อยู่กับวิชาพื้นๆเอามากๆก็พวกสุขศึกษา ศิลปะ และอื่นๆ ยิ่งวิท คณิต อย่าให้ผมพูดเลย แด_กไข่เป็นว่าเล่น แก้กันแทบไม่ทัน ยิ่งตอนประชุมผู้ปกครองผมและเพื่อนๆในกลุ่มก็มักจะอยู่ในแบล็กลิชที่เขาหมายหัวไว้ในระดับท๊อป แต่ผมก็คิดว่ามันเป็นเรื่องสนุกนะ (ตอนนั้น) แบบครูที่ รร.ไม่มีใครแทบที่จะไม่รู้จักผมและกลุ่มเพื่อนๆผมเลย แบบจะมีกลุ่มผมของม.ต้นกับของพี่ ม.ปลาย2กลุ่มแบบจะใหญ่ที่สุด(ในด้านไม่ดี) แต่เรื่องที่เด่นที่สุดที่ผมมักเป็นแนวหน้าเสมอนอกจากเรื่องเกเรแล้วก็เรื่องกีฬาที่ผมมักถูก อ.บังคับให้ลง อย่างพวกบาสหรือฟุตบอล เรื่องเครื่องดื่มมึนเมาหรือบุหรี่เองก็ไม่พ้นผมหรอก ตอนนั้นฮิตมากๆในกลุ่มก็เป็นบุหรี่ แต่ผมไม่ค่อยได้สูบมากเหมือนเพื่อนๆคือมันค่อนข้างแหยงๆไงไม่รู้นะ สำหรับผมเอง (คือตามเพื่อนด้วย)เคยมีหลายครั้งผมมักไม่กลับ้านเพราะติดเพื่อน แบบอยู่สังสรรค์กัน แต่ถ้าสิ่งเสพติดที่ผมเคยลองมีอย่างเดียวคือกัญชา และเรื่องที่ผมเก่งคือเถียงครับ ถ้าใครพูดไม่พอใจผมแล้วผมก็จะเถียงและใช้คำด่าสารพัด ทั้งเพื่อน ผญ.เองก็ด้วย โดยเฉพาะพวกแม่ค้า(แต่ผมไม่นิยมความรุนแรงกับเพศแม่นะ) แบบคือผมเป็นคนหน้าตากวนเท้าบวกกับนิสัย จึงทำให้ผมค่อนข้างอยู่ร่วมโลกกับพวกแม่ค้าพ่อค้าแทบไม่ได้ (หมั่นไส้อ่ะครับ) จนวันนึงทุกอย่างในรอบตัวทำให้ผมเปลี่ยนไป (คือปรับเป็นคนดีน่ะครับ) วันนั้นผมกลับบ้านค่อนข้างเย็นเอามากๆ ประมาณ 2ทุ่ม ถ้าจำไม่ผิดนะ ไม่มีใครอยู่เลย ฟงไฟก็ไม่เปิด...ผมก็สงสัย เลยไปถามป้า (ญาติ) ว่าแม่ไปไหน เค้าบอกแม่มึ_งอยู่โรงบาล แล้วก็สารพัดคำด่าตั้งแต่ขึ้นรถยันถึงห้องผู้ป่วย เค้าบอกที่แม่ผมต้องเป็นแบบนี้ก็เพราะผม ผมเกเร ผมดื้อ ผมเถียง ผมไม่เรียน เขาบอกแม่ไม่สบายพึ่งเป็นมาได้สักพัก ทันทีที่ผมเจอแม่(หลับอยู่น่ะครับ) แม่ผมโทรมมาก ใบหน้าที่เคยสวยสดใสของแม่ผมดูตอบ ผิวขาวซีดเหมือนคนไม่มีเลือดมาเลี้ยง ผมเห็นแบบนั้นถึงกับน้ำตาลูกผู้ชายร่วง ผมทำกับแม่ที่คอยดูแลผมทุกอย่าง เลี้ยงดูตั้งแต่ผมเล็กๆ ยอมเหนื่อยยอมลำบบากเพื่อให้ผมได้เรียน แต่ผมกลับตอบแทนพระคุณแม่แบบนั้น ตอนนั้นผมเกลียดและเจ็บใจตัวเองมาก และคำพูดที่ผมจำฝังใจมากถึงทุกวันนี้ตอนที่แม่ฟื้น "เรียนเสร็จแล้วหรอลูก เป็นไงบ้างที่โรงเรียน สบายดีใช่ไหม ไปต่อยกับใครมารึป่าว" จนทุกวันหลังเลิกเรียนผมก็จะไปเยี่ยมแม่และคอยดูแลแบบเข้าๆออกๆเหมือนบ้านหลังที่สอง และเคยมีปาฏิหารครั้งนึงที่น้อยนักจะเกิดขึ้นกับผู้ป่วย (ไม่ขอเอ่ยว่าเป็นโรคอะไรนะครับ) ตอนนั้นเย็นวันอังคาร ผมก็นั่งข้างๆดูทีวีกับแม่ จู่ๆแม่ผมไม่หายใจ หมอช่วยวิธีไหนหัวใจก็ไม่เต้น ผมร้องไห้หนักเท่าที่ผมจะเคยร้องไห้มา ในชีวิตที่ผมเกิดมาผมมีแค่แม่ผมคนเดียว พ่อทิ้งไปตั้งแต่เด็กๆ มีแค่แม่กับป้า ผมวิงวอนถึงสิ่งศักสิทธิ์ต่างๆก็ไม่ได้ผล ตอนนั้นเหมือนรู้ตัวเลยว่าผมจะต้องไม่มีแม่แน่ๆผมทั้งเขย่าตัวแม่ ทั้งเรียก ทั้งตะโกน แม่ก็ไม่ตอบผม จนประมาณตี4 หมอเขาเดินมาหาผม เขาบอกแม่ผมฟื้นแล้ว เขาดีใจกับผมและผมก็ดีใจ หมอเขาบอกว่าจะหาได้น้อยมากนักในผู้ป่วยแบบนี้ จนทุกวันี้เรื่องชกต่อยผมไม่มีเลย เรื่องเรียนผมคว้ารางวัลต่างๆมามากมาย โดยเฉพาะวิชาที่ไม่น่าเชื่อคือวิท คณิต และอังกฤษ (ตบมือให้ผมหน่อยยย) ผมได้เป็นตัวแทนไปแข่งงานวิชาการมากมาย เรื่องกีฬาเดี๋ยวนี้ไม่ค่อยได้ลงแล้ว และเรื่องการพูดจาผมดีขึ้นไม่เถียงแม่เลย (คือผมฟังแม่อย่างเดียว อาจจะมีขัดใจบ้างแต่ผมไม่คิดแม่แต่จะเถียง) เชื่อไหมครับว่า สมัย ม.ต้น ผมได้เกรดมากที่สุดเท่าที่ผมได้คือ 1.68 แต่ตอนนี้ ม.ปลาย มากที่สุดในความสามารถของผมคือ 3.93 และอนาคตผมที่จะเป็นคือ "หมอ" !!
จากคนที่เกเร เป็นหัวโจกเรื่องชกต่อย ดื่มเหล้า สูบบุหรี่ ติดยา เถียงแม่ค้า โดดเรียน หาดีแทบไม่ได้ กลายเป็นคนที่ใครก็รักและชื่นชม ผมขอกล่าวถึงน้องๆเพื่อนๆพี่ๆทุกๆคน ที่ยังคิดไม่ได้ไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็ตาม ท้อถอย ท้อแท้ ยอมแพ้กับชีวิต อย่าปล่อยให้เวลามันสายไปเหมือนผม ถ้าหากแม่ผมไม่ฟื้นป่านนี้ไม่รู้ผมจะเป็นยังไงแล้ว ใครที่ยังเป็นแบบผมในสมัยก่อนขอพูดอะไรสักหน่อยนะครับ โตกันแล้วนะครับ สิ่งที่มันไม่ดีเมื่อรู้ว่าไม่ดีก็อย่าไปทำ ถ้าหากว่ามันสายเกินกว่าจะแก้ คุณก็จะไม่มีทางย้อนวันเวลาให้กลับมาได้หรอกนะครับ :)
ขอขอบคุณ คุณแม่ที่ให้กำเนิดผมมา เลี้ยงดูและดูแลทุกอย่าง
ขอขอบคุณ คุณป้าที่คอยให้คำปรึกษาและชี้แนะทุกๆอย่าง
และขอขอบคุณคุฒหมอเพียม ที่ดูแลแม่ผมจนถึงทุกวัน คุณคือคนที่ผมจะเดินตาม.
และขอบคุณผู้อ่านที่อ่านมาจนจบนะครับ บางคนอาจจะว่าผมว่าแต่งเรื่องก็ได้ เว่อร์ก็ได้ แต่ที่ผมเล่ามาทุกอย่างนั้น คือเรื่องจริงที่ผมประสบมาถึงทุกวันนี้.
Zea faaam
5 พ.ย. 56 เวลา 22:09 น.
7,470
views
130 ความคิดเห็น
ขอบคุณที่แบ่งปันประสบการณ์อันมีค่าที่หาได้ยากนะครับ
ผมขอเป็นกำลังใจให้เป็นหมอตามที่หวังเอาไว้ให้ได้นะครับ
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ดีชั่วอยู่ที่ตัวทำ สูงต่ำอยู่ที่ทำตัว (โดนเจ้าของกระทู้ตบ) (ไม่ใช่และ ล้อเล่นนะครับ)
ขอให้คุณกับแม่และป้าของคุณประสบแต่ความดีงามของชีวิตนะครับ อย่าประสบกับเรื่องที่ทำให้เสียใจกันอีกเลย
รู้สึกดีที่อ่านคร๊าาา
ซึ้งมากเลยหละค่ะ ยังไงก็ทำความฝันที่หวังไว้ให้เป็นจริงให้ได้นะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ
หน้ามือเป็นหลังมือเลย *0* นับถือเลยค่ะ สุดยอด (y)
สุดยอดเลยค่ะ ตอนนี้กำลังท้อแท้ แต่พออ่านแล้วรู้สึกมีกำลังใจขึ้นเลยค่ะ
สู้ต่อไปนะคะ ทำดีย่อมได้ดีค่ะ ^^
สุดยอด นับถือๆๆ
สุดยอดจริงๆค่ะ จะเปลี่ยนนิสัยให้ดีขึ้นอย่างพี่นะคะ ^^
สุดยอดเลยค่ะ ทุกอย่างนั้นย่อมเปลี่ยนแปลงได้...
หนูนับถือในตัวพี่เหลือเกิน....
ขอให้พี่ทำตามความฝันสำเร็จโดยดีนะคะ
จากพี่หมอ...o(^ ^)o
ดีแล้วล่ะค่ะ ดีใจด้วยนะคะ ^O^ ขอให้ได้เป็นหมอตามที่ฝันน้าาา
เกรดเยอะกว่าเราอีก T^T งือๆ เก่งงงง
สุดยอดมากค่ะะะ นับถือเลยย
นับถือในการเปลี่ยนแปลงตัวเองมากๆเลยค่ะ และก็ขอเป็นกำลังใจให้ได้เป็นหมอสมใจนะคะ
ขอชื่นชมและนับถือเลย....
เก่งและดีที่สามารถกลับตัวได้.....
ขอให้เป็นคนเก่งและดีอย่้่างนี้ต่อไป...
"อย่าท้อ...."
เพราะยังมีแม่และป้ารอแสดงความยินดีกับความสำเร็จของคุณอยู่ ^^
ขอให้สอบหมอติดอย่างที่ใจหวังนะ.... สู้สู้ ><
พี่เท่มากๆเลยค่ะ ยินดีด้วยนะ สุุ้ๆ เราจะเอาอย่างด้านเรียนแบบพี่นะค่ะ
เก่งมากกก ปรบมืออ กลับตัวกลับใจเเละน้าดีเเล้ววว สู้สู้น้าาา
ร้องไห้เลยอ่ะ ซึ้งมากกกก //เราเซนซิทีฟไปป่ะ
สุดยอดเลยน้อง T^T น้องน่ารักมากกก ทำดีต่อไปนะ และพี่ขอให้น้องติดหมออย่างที่น้องต้องการนะ :)) สู้ๆ พี่เชื่อว่าน้องทำได้อยู่แล้ว ^^
ปล อยากให้มาเป็นรุ่นน้องพี่จัง 555
สุดยอดเลยคะ
ขอบคุณนะคะที่แบ่งปันเรื่องราวชีวิตให้ได้อ่าน
ทำให้มีกำลังใจมากขึ้นเลยคะ
สู้ๆนะคะ ขอให้ทำความฝันเพื่อคนที่รักให้สำเร็จนะคะ
เราก็เหลือแม่คนเดียวนะ...เราจึงจะตั้งใจเรียนให้จบ มีงานทำที่ดีๆ เพื่อส่งเสียเลี้ยงดูแม่ พ่อของเราป่วยตายอ่ะ ทุกวันนี้คนที่ส่งเราเรียนคือพี่ๆของเรา
แหม่ ยังกะนิยายเลยนะครับ
แต่ใครจะเถียงว่านิยายที่เห็นกันอยู่เกลื่อนกลาดนี่ ไม่ได้มีที่มาจากเรื่องจริง?
จำได้ว่ามีเพลงเพลงหนึ่งบอกว่า "when you get to the bottom, you can back to the top"
ไม่รู้ว่าจริงๆแล้วมันแปลว่าอะไร แต่ท่าทางจะเหมาะกับจขกท.อย่างเหลือเชื่อนะครับ
สู้ๆนะครับจขกท. เป็นกำลังใจให้อีกหนึ่งคนครับ
โชคดีครับ
ปล.บร๊ะ! เกรดสูงสุดม.ปลายผมแพ้จขกท.ไป 0.01
สุดยอดด ยินดีด้วยกับความสำเร็จ ของจขกท. น้ะ แล้วก็ประสบการณดีๆที่เป็นแรงบันดาลใจให้สำหรับคนที่ท้อ อยู่(อย่างเรา) ด้วย ขอบคุณน้ะ
เก่งมากๆเลยค่ะ เหมือนกับคำว่า โจรกลับใจรึเปล่า 555555 / เปล่า - -
ขอให้พี่มีแต่ความสุขนะคะ ความฝันหนูก็อยากกเป็นหมอเหมือนกัน
คงต้องเปลี่ยนชีวิตเล่นๆมาจริงจังบ้าง
ขอให้คุณแม่มีสุขภาพที่ดีขึ้นเรื่อยๆทุกวันๆนะคะ
คุณแม่พี่คงยินดีมากๆ ท่านโชคดีมากๆที่มีลูกเรียนดี เป็นคนดี ^^
โหสุดยอดอ่ะ เจ๋งมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
แสดงความดีใจกับเรื่องคุณแม่แล้วก็ขอให้ติดแพทย์ได้ตามที่หวังไว้นะคะ ♥
ขอบคุณที่เอามาแบ่งปันครับ
ผมชอบอ่านเรื่องแบบนี้T^T
ผมรู้สึกว่าคุณเป็นคนหนึ่งที่โชคดีมากนะ!
ขอบคุณมากๆ(จริงๆนะ)
เราคนนึงที่ไม่ฉลาด 555 แต่ก็พยายามอย่างดีที่สุดแล้ว
เป็นกำลังใจให้นะค่ะ ^^
ขอชื่นชมจากใจจริงค่ะ
:)
เก่งจริงๆค่ะ ขอชื่นชมในตัวคุณมากและขอให้เดินตามความฝันที่ตั้งไว้ได้สำเร็จค่ะ สู้ค่าาาา!!!
ปาฏิหาริย์อาจเป็นแค่ส่วนเล็กๆในการเปลี่ยนแปลง
แต่จริงๆแล้วคือตัว จขกท เองที่กล้าที่จะเปลี่ยน
"และทำได้ดีเกินความคาดหมายด้วย"
เป็นกำลังใจให้ว่าที่คุณหมอในอนาคตนะคะ สู้ๆ! ^^
เก่งมากเลยค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ
ถ้าท้อ..มั่นใจได้เลยว่ามีคนจำนวนไม่น้อยที่คอยให้กำลังใจ
อย่างน้อยก็เราคนนึงแหละ :D
คนแบบนี้สมควรจะสนับสนุนเป็นอย่างยิ่ง
ขอให้ได้เป็นหมอตามที่ตั้งใจนะคะ :)
GOOD LUCK
สุดยอด สู้ๆนะคะ อ่านแล้วดีใจตามเลยอะ จขกท. เจ๋งมากกกก
พี่สุดยอดมากเลยค่ะ.. อ่านแล้วซึ้งมาก.....
หนูจะัคอยเป็นกำลังใจให้พี่สมหวังได้เป็นคุณหมอตามที่พี่ปราถนาด้วยนะคะ ^^ฃ
อ่านแล้วน้ำตาคลอเบ้าT^T
เหมือนชีวิตเปลี่ยนไปมากเลย
สู้ๆขอให้เป็นหมอมารักษาคนไข้ตามที่หวังนะ
โห สุดยอดมากเลย
เปลี่ยนแปลงตัวเองได้เยี่ยมมาก นับถือๆ
เป็นกำลังใจให้กับความฝันอยากเป็นแพทย์ของ จขกท. นะ
สู้ๆๆ
อ่ะเราให้
สู้ๆนะคะ ขอบคุณที่แบ่งปันประสบการณ์อันมีค่าให้ จะจำเอาไว้าเสมอค่ะ
จขกท. ได้เกรดสูงที่สุดในมอปลาย 3.93 เท่ากันเลย
เป็นเกรดที่สูงที่สุดในชีวิตเราด้วย ฮ่าๆ แบบประถม มอต้นเราก็ไม่ตั้งใจเรียนค่ะ ชีวิตนี้เลยไม่เคยได้เกรดสี่ แอบเศร้านะพอตอนที่ได้ง่ายๆดันไม่ยอมตั้งใจ พอตอนได้แบบยากเลือดตาทะลักนี่ตั้งใจมากได้แค่ 3.93 ไม่ถึงสี่ซะที
แต่แค่นี้ก็ดีใจแล้วล่ะ ยังดีที่คิดได้ทัน... ไม่งั้นล่ะเธอเอ๊ย
สุดท้าย จับมือ!! ยินดีด้วยกันเถอะที่คิดได้ก่อนจะสาย
อ่านแล้วหนูรู้สึกมีกำลังใจเยอะเลยค่ะ เพราะตอน ม.ต้นหนูก้อคล้ายๆกับพี่ หนูชอบเถียงแม่ และแอบโดดเรียน(พิเศษ) แต่พอมีช่วงนึงที่ไม่ได้อยู่กับแม่ทำให้หนูรู้ว่าการมีแม่ นั้นดีแ่ไหน และนั่นทำให้หนูตั้งใจเรียนมากขึ้นค่ะ
คุณนับเป็นคนดีมากๆคนหนึ่งเลยล่ะค่ะ พยายามต่อไปนะคะ
( 3.93 ได้เกรดเท่ากันเลย ต่างแค่ว่าเป็นเกรดของม.ต้น)
อ่านแล้วน้ำตาจะไหล
ได้ข้อคิดเยอะเลยค่ะ
ขอให้ไก้เป็นหมออย่างที่หวังนะค่ะ สู่ๆ
เป็นหมอเร็วๆๆๆ นะคะ คุณเป็นหมอได้แน่
ไม่แน่นะ ฉันอาจจะได้ ไป รักษากับคุณก็ได้
และเป็นตัวอย่างที่ดีมากๆสำหรับคนที่คิดอยากจะกลับตัวกลับใจ
โอกาสไม่ได้มีให้มาได้คว้าได้บ่อยๆ
บางทีกว่าจะรู้ตัวโอกาสนั้นก็อาจจะหายไปซะแล้ว
และยากที่ีจะกลับไปแก้ไขก็เป็นได้นะครับ
เรายิ้ม...ตอนจขกทบอกว่า ตบมือให้ผมหน่อยยย
เราตบให้แล้วนะ ;)
เดินทางไปให้ถึงฝันนะคะ เป็นกำลังใจให้คะ
คุณสุดยอดมากๆ เลยค่ะ ขอให้ไปได้ถึงฝันนะคะ
นับถือจริงๆ
ขอบคุณที่แบ่งปันประสบการณ์จริงๆนะคะพี่
ตอนนี้หนูแบบ..... แอบท้อเล็กน้อย พอได้อ่านแล้วรู้สึกฮึดสู้
พี่เปลี่ยนแปลงตัวเองได้สุดยอดมากค่ะ
ขอให้พี่สอบติดแพทย์นะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ ^^
บ่องตง......พี่จ๊าบมาก
เท่มากก !!! ดีใจด้วยค่ะ >< !
สุดยอดมากอ่ะ
สู้ต่อไปนะคะ
ชื่นชมค่ะ
อยากและตบมือตามที่วงเล็บด้วย 55
ดีแล้วที่เปลี่ยนมาเป็นคนดี ทำดีนะ
ซึ้งจังเลยค่ะ สุดยอดมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ดีมากๆเลยอ่ะ ดีใจแทนแม่ด้วยนะ นายเก่งมาก
เป็นกำลังใจให้นะคะ ขอบคุณที่ให้ข้อคิดดีๆ
ผู้ที่เชื่อฟัง พ่อแม่ ครูอาจารย์ ย่อมเจริญอย่างแน่นอน ^^ สู้ต่อไปน้า ขอสนับสนุนความฝันขอบคุณให้เป็นจริง :)
สู้ๆนะคะ ^^ ดีที่คิดได้ เพราะเรามีแม่แค่คนเดียวนะคะ
เหมือนเราเลยอะ555 ลูกผู้ชายเสียเงินไม่ว่าเสียหน้าไม่ได้
ชีวิตมันต้องสูญเสียสักครั้งไม่งั้นก็ไม่รับรู้อะไรยึดมั่นแต่สิ่งที่เชื่อและคิดทั้งๆที่รู้ว่าผิดแต่ก็ทำสมัยนั้นคิดแค่
เกิดมาทั้งที่หาความสุขให้ตัวเองให่มากที่สุด เพราะพ่อแม่ถามอะไรก้บอกว่าเรียนๆไปเถอะเรื่องอื่นไม่ต้อง
คิดมาก สุดท้ายติดยาโดนจับเห็นแม่ร้องไห้นั่นถึงกลับตัวได้
ก็อยากจะเตือนนะครับจะทำแบบนี้ก็ได้ไม่ว่าแต่รับผลที่ตามมาให้ไหวมันไม่ง่ายเลยจริงๆ ณ จุดนั้น
หัวมันโล่งมันคิดอะไรไม่ออกเคยพยายามเลิกยาเกือบครึ่งปีเลิกไม่ได้เห็นแม่ร้องไห้เพราะโดนจับไม่คิดที่จะ
เสพอีกมันเห็นเป็นของน่าขยะแขยงเลยจากเมื่อก่อนถวิลหา 555
เรียนไม่ต้องเก่งมากหรอกครับผมว่าแค่คุณรู้หน้าที่ตัวเองก็พอแค่นี้ก็ชิวละ อิอิ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?