Dek-D.com ใช้คุกกี้เพื่อพัฒนาประสบการณ์ของ
ผู้ใช้ให้ดียิ่งขึ้น เรียนรู้เพิ่มเติมที่นี่
ยอมรับ

"ซิ่ว" ดีไหม... ??? ช่วยวิเคราะห์ปัญหาหน่อยค่ะ TT

ตั้งกระทู้ใหม่
ตั้งกระทู้ใหม่
ปกติแล้วเรามักจะเป็นคนพิมพ์ให้คำปรึกษาคนอื่นตลอด
แต่พอมาเจอกับตัวดันไปไม่ถูกจริงๆค่ะ TT-TT
ตอนนี้เราเรียนอยู่ปี1 คณะบริหาร-การเงิน แต่ใจตอนนี้ไม่แน่ใจเลยค่ะว่ามันใช่เราจริงๆรึเปล่า

1. เราชอบภาษาค่ะ ชอบภาษามานานแล้วก็รู้ตัวนานแล้ว อังกฤษเป็นวิชาที่ถนัดที่สุด แล้วเราก็สนใจภาษาอื่นๆพวกเกาหลี จีน ญี่ปุ่น และเรา "เกลียด" เลขมาก

1.1 ความจริงเราอยากไปอะไรที่ไม่ใช่วิชาการด้วยซ้ำ อารมณ์นิเทศน์ ทำงานเบื้องหลังอะไรแบบนี้อ่ะ แต่กลัวอนาคตตกงานเลยตัดออกไป555555 เพราะเราพรีเซ้นต์ตัวเองไม่เก่งค่ะ พูดก็ไม่เก่งด้วย


อ้าว แล้วทำไมไม่เข้าคณะมนุษย์-อิ้งไปเลย?

ที่เลือกบริหารเพราะว่า

2. เราคิดว่าอนาคตเราเนี่ย พอเปิดอาเซียนปุ๊บอาชีพต่างๆอาจจะหายาก แล้วเราเป็นคนขี้เกลียดค่ะ ==' เราไม่มั่นใจว่าถ้าเราเข้าคณะด้านภาษาไปเลยเราจะขยันพอไหม (เพราะคณะพวกนี้ต้องอาศัยความขยัน อ่านแล้วก็ฟังเยอะๆใช่มั้ยคะ) เราเลยคิดว่าเรามาด้านสายอาชีพที่มีแบบวิชาติดตัวสามารถเข้าทำงานบริษัทได้แน่นอนไปเลยดีกว่า อย่างน้อยๆก็มีหลักประกันว่าจะไม่ตกงาน เราว่านั่งทำงานในออฟฟิศก็โอเคอ่ะ คือไม่ถึงกับเกลียด แต่ก็ไม่ถึงกับรัก (แต่ใจจริงอยากลุยงานไปเรื่อยๆมากกว่า)

3. พอเราบอกพ่อว่าคณะเรายาก ซิ่วดีมั้ย ขอคำปรึกษา พ่อก็จะเชียร์สุดๆค่ะ ประมาณว่าเนี่ย ถ้าเราเรียนการเงินต่อไปเรื่อยๆเนี่ย มันต่อยอดได้เยอะนะ พ่อชอบจบด้วยประโยคว่า "จะเรียนลำบากแค่ตอนนี้ หรืออยากลำบากตอนหลัง ?" (._.)

พ่อชอบบอกว่าเอาใบปริญญามาให้ได้ก่อน หลังจากนั้นเราอยากเป็นอะไรก็เป็นได้ พ่อไม่ได้บังคับ คนที่จบมาทำงานไม่ตรงกับสายนั้นมีเยอะมากกกก ตั้งใจเรียนให้จบก่อนเถอะ

คือการเงินเนี่ย เราคิดว่าถ้าเราตั้งใจเราก็สามารถเรียนจบได้ ทนๆฝืนๆ แค่4ปีเอง หลังจากนั้นค่อยเรียนภาษาก็ไม่สาย เราจะได้มีความรู้ทั้งสองด้านไปเลยแบบเกร๋ๆ

4. เราเลยคิดว่าภาษาสามารถไปเรียนเพิ่มเติมเองทีหลังได้ ไปอยู่ต่างประเทศ (ถ้ามีโอกาส) แปปเดียวเดี๋ยวก็เป็นแล้วแหละ แล้วก็สนใจฟังพวกเพลงสากล อ่านหนังสืออิ้งเอาเอง ศึกษาภาษาอื่นเอาเอง ลงเป็นภาษาที่สามเอาก็ได้

5. แต่พอเวลาผ่านมาเทอมนึง เราเริ่มคิดว่ามันใช่เราจริงๆเหรอ ทำไมเราไม่เดินไปตามสิ่งที่ชอบตั้งแต่แรก ลุยมันให้สุดไปเลยล่ะ? เรารู้สึกว่าเราไม่กล้าเสี่ยง

"ถ้าเกิดเราเลือกที่จะซิ่วแล้วเรามาเสียใจทีหลังล่ะ?" เพราะคณะที่เราเข้ามันก็ไม่ใช่ว่าเข้าง่ายๆเลย อุส่าห์มั่วแพทเลขเข้ามาได้แล้ว (บอกตรงๆมั่วไป "ทุกข้อ" )555555555555

6. เรากำลังสับสนอย่างแรง เราเข้าที่นี่มาทำไม แค่เห็นเลขเราก็อยากจะอ้วกแล้ว อยากซิ่ว แต่พอคิดที่จะซิ่ว สมองเราก็จะย้อนกลับไปข้อ 2 3 แล้วก็ 4 เป็นแบบนี้ตลอดเลยค่ะ

7. อยากถามเรื่องสังคมด้วยค่ะ ถ้าเราซิ่วเราก็ต้องอยู่กับรุ่นน้องใช่ไหมคะ เรากลัวเราปรับตัวไม่ได้อะว่ารุ่นน้องจะแบบมาเกรงใจ ไม่มีใครมาสนิทด้วย หรือเวลาเรียนต้องนั่งอยู่คนเดียวเงี้ยะ

8. เราเลยมานั่งพิมพ์กระทู้นี้ขึ้นมา T_T

ขอคำปรึกษา กำลังใจที่จะไปคณะนี้ต่อ หรือเหตุผลที่เราควรจะซิ่วหน่อยนะคะ
ต้องการกำลังใจอย่างแรง ไปต่อไม่ถูกแล้ว
เศร้าจัง

แสดงความคิดเห็น

>

2 ความคิดเห็น

เป็ดส์ศรี 9 พ.ย. 56 เวลา 23:31 น. 1

เรามองว่า จะทำอาชีพไหนก็ลำบากเหมือนกันหมดเเหละค่ะ ไม่ว่าจะด้าน ภาษา วิชาการ
เพราะเหมือนเเต่ละที่รองรับได้เท่านี้เเต่จำนวนนศ.ที่จบมามากเกินกว่าจะรองรับทั้งหมด
อีกอย่างจำทำงานอะไรก็ต้องกระตือรืนร้น ขยันๆทั้งนั้นเหละค่ะ จะมาบอกรักสบายไม่อยากทำนู่นนี่ไม่ได้หรอก
(อันนี้มุมมองส่วนตัวนะ)
เรื่องซิ่วไม่ซิ่วอันนี้คุณลองถามตัวเองให้เเน่ๆดูนะคะ ว่าทนๆเรียนมันไปเดี๋ยวก็จบ อาจจะได้งานตรงสายหรือจบมาค่อยทำงานที่ชอบจริงๆ
เพราะเราว่าความรู้หลายๆอย่างๆ(ที่ไม่ใช่เฉพาะทางจ๋าอย่างพวกหมอ เภสัชไรพวกนี้อ่ะ) มันสามารถเรียนรู้ได้เองเหมือนกันอยู่ที่ความขวนขวายของเเต่ละบุคคลค่ะ
ส่วนตัวเรามีทัศนคติว่า เลือกเรียนที่ชอบเพระาเราอาจเป็น20%ที่ได้ทำงานตรงสายที่เรียนเเละเป็นสิ่งที่ชอบ ถ้าสมมุติอนาคตเราไม่ได้ทำงานตรงสายที่เรียนเเต่อย่างน้อยเรายังมีกลุ่มที่คอนเน็คกับสายงานที่เราอยากจะทำอยู่(จากเพื่อนๆหรือคนรู้จัก) เเละถ้าสมมุติในทางกลับกันเราเรียนสิ่งที่ไม่ใช่ตัวเราเเละได้ทำงานตรงสายที่เรียน เราอาจจะไม่มีความสุขกับมันเลยก็ได้เพราะมันไม่ใช่มาตั้งเเต่ต้น เเต่ถ้าคุณมองว่าเรียนมันไปเเล้วค่อยไปทางที่ชอบหางงานเเบบที่อยากทำมันก็อีกเรื่องนึงค่ะ ไม่มีใครสามารถมาตัดสินเเทนคุณได้เเม้เเต่คนในครอบครัวเราเข้่ใจว่าคนในครอบครัวทุกคนย่อมหวังดีเสมอ เเต่ว่าคุณต้องคิดเเละถามตัวเองด้วยส่วนนึงว่า คนในครอบครัวบางครั้งอาจไม่ได้อยู่กับเราไปตลอดเเต่ความรู้มันจะอยู่ติดตัวเราไปตลอด

ส่วนคำถามที่เราคาใจมากคือถ้าซิ่วเเล้วมาเสียใจภายหลังเพราะคณะที่อยู่ปัจจุบันมันเข้ายาก
คือ...ถ้าชอบเเละรักด้านนั้นจริงๆจะเสียใจทำไมละคะ?
สมมุตินะคะคุณติดคณะเเละมหาลัยที่ขึ้งชื่อเป็นอันดับต้นๆเเต่คุณไม่ได้ชอบมันเลย ไม่มีใจให้มัน
กับคณะที่คุณอยากเรียนจริงๆ รักมันจริงๆเเต่มหาลัยกลางๆ อันไหนจะมีความสุขกว่า? อันไหนที่เราเรียนเเล้วเราโอเคกว่า?

ส่วเรื่องสังคมที่ว่าเป็นรุ่นพี่ซิ่วมากลัวไม้มีเพื่อนหรือรุ่นน้องมาเกรงใจ
อันนี้เราว่าไม่น่ามีปัญหาอะไรขึ้นอยู่กับการวางตัวด้วย
เด็กซิ่วเยอะกว่าที่จขกท.คิดนะเเต่ละปี. อิอิอิอิ
เราก็เป็นเด็กซิ่วคนนึงค่ะ ก็อยู่ร่วมกับรุ่นน้อง(ที่เรียนรุ่นเดียวกัน)ได้อย่างปกติสุขดี ไม่มีการเเบ่งเเยกว่านี่รุ่นพี่ซิ่วมาหรืออะไร
เข้ามาพร้อมๆกันเเล้วทุกคนคือเพื่อนกันค่ะ

ปล. เชื่อมั่นในตัวเองหน่อยนะคะ ไหนๆก็เป็นเส้นทางของตัวเอง มั่นใจเเล้วเดินหน้่าต่อไปนะคะ

0