[สงสัย] ความเข้าใจเกี่ยวกับนิยาย ระหว่าง ไรท์เตอร์ และ รีดเดอร์

เอาเป็นว่าการแต่งนิยายเราซึ่งเป็นนักเขียน 'ไม่ควรมองสิ่งที่เราแต่งในมุมมองนักเขียนอย่างเดียว ต้องมองในมุมนักอ่านด้วย' เราอาจจะวางไว้ว่าตัวละครนี้มีลักษณะนิสัยอย่างนี้ แต่พอนักอ่านอ่านอาจจะคิดว่ามีลักษณะนิสัยที่แตกต่างไปจากที่นักเขียนต้องการสื่อ แต่ขอบอกให้รู้ไว้คนเรามีจินตนาการไม่เท่ากันครับ สามารถแตกต่างกันได้

คนอ่านอาจอินกับตัวละครก็ได้มั้งคะ
แต่ก็ดีแล้วที่ไม่ได้เปลี่ยนแปลงเนื้อเรื่อง
ให้ทำตามที่คุณคิดว่าโอเคมันจะดีกว่านะ ใครไม่อ่านก็ไม่เห็นเป็นไร
ให้แคร์คนที่ยังอ่านนิยายของคุณดีกว่า ส่วนตัวไม่เคยเจอกรณีนี้นะ อาจจะเจอแต่เราไม่รู้
บางครั้งรีดเดอร์ด่าตัวละคร เรายังแอบสะดุ้งเบาๆ (เหมือนโดนด่าเอง 555+)
ส่วนการแก้ปัญหาก็ให้อัพตามที่คิดแต่งเถอะ ไม่มีนิยายที่ไหนในโลกนี้ที่โดนใจนักอ่านไปเสียทุกเรื่องหรอก มีคนรักย่อมมีคนชังเป็นธรรมดาค่ะ 

ยอมรับจริงๆ ว่าเวลาตรวจทานบทความแต่ละตอนนั้น ผมจะรู้สึกเกร็งๆ พอสมควร เพราะพยายามเข้าใจมุมมองว่าผู้อ่านจะเข้าใจถึงสิ่งที่เขียนไหน

รู้สึกสบายใจขึ้นเยอะเมื่อได้อ่านช่วงที่คุณอัศวินบอกว่า 'คนเรามีจินตนาการไม่เท่ากันครับ สามารถแตกต่างกันได้'

ผมจะลองพยายามอุดช่องโหว่ของการบรรยายให้มากที่สุดเท่าที่ทำได้ (คงต้องใจเย็นมากทีเดียว)

ขอบคุณสำหรับความคิดเห็นครับผม

จขกท.จำคำพูดของผมเอาไว้นะครับ ไม่ว่าคนจะสร้างอะไรมาก นักอ่านมีสิทธิ์ที่จะชอบหรือไม่ชอบ เหมือนกับเวลาเราไปซื้อสินค้าอะไรสักอย่างแล้วเราไม่ชอบอะไรบางอย่างในตัวสินค้า ความผิดไม่ได้อยู่ที่ผู้ผลิตสินค้า แต่อยู่ที่รสนิยมของผู้บริโภคครับ

เมื่อจขกท.กำหนดอุปนิสัยของตัวละครไว้แ้ล้ว และเลือกที่จะเขียนไปตามที่กำหนดไว้ นักอ่านก็มีสิทธิ์ที่จะชอบหรือไม่ชอบในตัวละครของคุณ เมื่อเขาไม่ชอบตัวละครของคุณ มันก็ไม่ใช่ความผิดของคุณไปเสียทั้งหมด แต่เป็นเพราะรสนิยมและความอินของคนอ่านด้วย

เชื่อเถอะ คุณไม่มีทางเอาใจนักอ่านได้ทุำกอย่างและทุกคนหรอกครับ เขียนไปตามที่ตัวเองเห็นสมควรก็พอแล้ว ยกเว้นแต่ว่าความไม่ชอบนั้นเกิดขึ้นจากความผิดพลาดของคุณเอง นั่นคุณจึงควรยอมรับและปรับแก้ไขตัวเองต่อไป

พักยกจากการนั่งเขียนนิยายตัวเองมาเข้าบอร์ด พอเจอกระทู้ของ จขกท.เลยต้องเขามาตอบอีกเช่นกัน (สรุปว่ากำลังอู้นั่นเอง หุหุ)

ก่อนอื่นเลยอยากย้อนถามนิด ตรงที่บอกว่า
ทว่ามุมมองผู้อ่านส่วนน้อย กลับมองอุปนิสัยของตัวละคร' แตกต่างออกไป บ้างก็มองว่าตัวละครตัวนี้ 'ไม่น่าคบ' บ้างก็ว่า 'ไร้สาระ' บ้างก็ว่า 'น่ารำคาญ' ประมาณนี้

ในเมื่อ จขกท.ก็รู้ว่านั่นคือมุมมองในส่วนที่น้อยเมื่อเทียบกับนักอ่านส่วนใหญ่ นั่นแสดงให้เห็นว่า จขกท.ไม่ได้มีปัญหากับการเขียนบรรยายการแสดงออกเกี่ยวกับเรื่องนิสัยของตัวละคร คุณเขียนออกมาได้ชัดเจนตรงตามที่ต้องการ เพียงแต่อย่างที่ คห.ด้านบนบอก ว่านักอ่านบางท่านเขารับไม่ได้กับนิสัยแบบนี้ เป็นสภาวะการเอาแต่ใจประการหนึ่งของคนอ่าน ที่อยากเห็นตัวละครที่เขาชื่นชอบเป็นไปในแบบที่เขาต้องการ เพียงแต่เขาลืมไปว่านิยายเรื่องนี้ตนเป็นผู้อ่าน มิใช่ผู้เขียน และลืมไปว่าที่เขาตามอ่านมา นิสัยตัวละครมันก็เป็นเช่นนี้มาตั้งแต่แรกมิใช่หรือ 

ข้าพเจ้าเองก็กำลังเจอสถานการณ์คล้ายๆ อย่างนี้เหมือนกัน ประมาณคนอ่านเริ่มอินและเริ่มจะเอาแต่ใจ อยากให้เป็นแบบที่เขาต้องการ เราคนเขียนก็ต้องถอยออกมาหยุดมองแล้วพิจารณาค่ะ หากเรื่องมันผิดเพี้ยนไปจริงเราก็ต้องปรับแก้ แต่ถ้าผลออกมาว่าเราก็เขียนไปตามพล็อตที่วางไว้ ไม่ได้หันหัวออกทะเล ไม่ได้หลุดไปแม้สักบทสักฉาก ดังนั้นก็เขียนตามที่เราวางไว้ค่ะ เพราะหากเราเขวไปตามคนอ่านที่ดูจะไร้เหตุผล นิยายเรามันจะเละนะ อีกอย่างตามที่ จขกท.บอก นั่นเป็นเพียงนักอ่านในส่วนที่น้อย ยังมีอีกมากที่รออ่านนิยายของ จขกท. ดังนั้นก็ขอให้แคร์คนอ่านส่วนใหญ่นั้นให้มากๆ เช่นกัน และขอให้รู้ว่าแต่ละคนมีระดับความพึงพอใจ หรือความชอบไม่เท่าและไม่เหมือนกันค่ะ  

สู้ๆ ค่ะ

ตรงจุดที่ผู้อ่าน 'อิน' หรือไม่ อันนี้ไม่ค่อยแน่ใจเลยครับ

ผมแน่ใจแค่ว่า 'จิตตก' นิดหน่อยเวลาตัวละครโดนด่า
(คิดเองนี่ครับ อย่างที่คุณกาฬรวีบอกเลย รู้สึกเหมือนโดนด่าเองด้วย ฮา)

แต่ถ้าผู้อ่านรู้สึกอินตามที่คุณกาฬรวีออกความเห็น ได้เห็นอย่างนั้นก็ชื่นใจแหละครับ

ในช่วงแรกๆ ที่ได้เจอความคิดเห็นจากผู้อ่านยังไม่เท่าไหร่ แต่พอหลังๆ ก็เริ่มหวั่นไหวเช่นกัน ในเรื่องคาดหวังจากผู้อ่าน ผมยอมรับว่าแคร์พวกเขามากพอสมควร

จึงเป็นที่มาของข้อสงสัยดังกล่าว และไม่รู้จะปรึกษาใคร

พอได้รับความเห็นในบอร์ด Dek-D จากอีกหลายท่าน รวมถึงคุณเคย์เซย์ด้วย

ก็เริ่มรู้สึกมั่นใจขึ้นมาเยอะแล้วล่ะครับ ยิ่งเปรียบเทียบกับเวลาตัวเองเดินซื้อของ ผมยิ่งเห็นภาพง่ายมาก เป็นอย่างที่กล่าวจริงๆ กับเรื่องรสนิยม

ขอบคุณสำหรับความคิดเห็นครับผม

หลายคนตอบไปแล้ว ผมก็จะตอบตามความเข้าใจของผมไปก็แล้วกัน

คือการสร้างตัวละครๆนึงขึ้นมาเนี่ย มันก็เหมือนกับการทำอาหารมาสักหนึ่งอย่าง ถึงคุณจะทำออกมาได้ดีแล้ว และคิดว่าแบบนี้แหละลงตัวแล้ว "แต่นั่นก็เป็นรสนิยมของคุณเอง" ถ้าคุณเอาไปให้คนที่ชอบรสเผ็ดชิม เขาก็จะว่าอย่างนึง ถ้าคุณเอาไปให้คนชอบหวานชิม เขาก็จะว่าอีกอย่าง ซึ่งก็เป็นไปตามรสนิยมความชอบของเขา

อะไรประมาณนี้แหละ

เรื่องแคร์ผู้อ่านเป็นนิสัยอย่างหนึ่งที่ผมใส่ใจครับ (ชีวิตการงานก็เหมือนกันนะ ฮา)

ได้อ่านความเห็นจากคุณMoji กลับรู้สึกแตกต่างจากท่านอื่นนิดหน่อย

คือผม 'สบายใจ' ขึ้นที่ไม่ได้เปลี่ยนแปลงพล็อตที่วางไว้แต่แรก แม้ว่าจะขัดอารมณ์ต่อผู้อ่านส่วนหนึ่งก็ตาม

และจาก 3 ท่านที่ออกความเห็นก่อนหน้านี้ รวมถึงคุณMoji ก็เช่นกัน ผมรู้สึกโล่งอกมากกว่าก่อนตั้งกระทู้เยอะเลยครับ

ขอบคุณสำหรับความคิดเห็นครับผม

ขนาดคนเรายังคนรักเท่าผืนหนัง  คนชังเท่าผืนเสื่อ
ตัวละครที่เราสร้างขึ้นก็คงจะมีแบบนั้นเหมือนกัน
ถ้าหากมีผู้อ่านท่านใดไม่ชอบก็คงต้องปล่อยให้
เค้าจากไปตามที่เค้าอยากทำ  แค่เราทำในสิ่งที่เรา
กำลังพยายามอยู่ต่อไป  เพื่อผู้อ่านที่ยังคงติดตาม
นั่นก็เพียงพอละครับ  เรื่องอื่นๆ อย่างไปคิดเยอะเลย

อยากบอกเล่าประสบการณ์ส่วนตัวในเรื่องทำนองนี้ถึงจขกท. หวังว่าจะไม่เป็นการรบกวนนะขอรับ^^

ข้าน้อยแยกเรื่องทัศนคติต่อตัวละครตัวนั้น กับความเข้าใจในคาร์แรคเตอร์ของตัวละครออกจากกัน

สำหรับกรณีของจขกท. ข้าน้อยก็ไม่ทราบแน่ชัดว่าเป็นในส่วนไหน
หากเป็นในกรณีทัศนคติต่อตัวละคร เราทำอะไรต่อทัศนคติของผู้อ่านไม่ได้หรอกขอรับ เพราะแม้เขาจะอ่านแล้วเข้าใจว่าตัวละครของเราเป็นคนเช่นไร แต่ไม่ได้แปลว่าเขาจะต้องรู้สึกว่าตัวละครนั้นน่าสนใจเหมือนเรา เขาอาจจะคิดว่ามันน่าเบื่อ หรือน่ารำคาญก็ได้

แต่ในกรณีของคาร์แรคเตอร์ การสื่อสารออกมาเพื่อให้ผู้อ่านเข้าใจ ข้าน้อยคิดว่ามันเป็นความรับผิดชอบของเราขอรับ

นิยายของข้าน้อย ตัวเอกจะเป็นพวกเพี้ยนๆและมีตรรกะประหลาดๆเสมอ เป็นความแปลกที่แทบจะไม่ต่างจากความไร้เหตุผล เพราะตรรกะป่วยๆที่ในชีวิตจริงคงไม่มีคนทำได้ ทั้งๆที่ในความคิดของข้าน้อย ได้ว่างรูปแบบความคิดและ 'อะไรบางอย่าง' เอาไว้ในคาร์ฯตัวนั้นๆมากมาย แต่ว่า มันก็เป็นเพียงความรู้สึกที่แทบไม่ต่างจากนามธรรม เหมือนเวลาเราอ่านอะไรสักอย่างแล้วรู้สึกว่ามันสุดยอดจัง แต่บอกไม่ได้ว่ามันสุดยอดตรงไหน

ปัญหาของข้าน้อยคือ แล้วข้าน้อยจะทำยังไงให้คนที่อ่าน มีความรู้สึกแบบนั้นเหมือนข้าน้อยบ้าง ความรู้สึกที่ว่ามันแปลก แต่ก็ยังรู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่าง ไม่ใช่แค่ความแปลกอย่างไร้เหตุผลและไร้น้ำหนัก

ข้าน้อยคิดว่าเวลาเป็นตัวช่วยที่ดีขอรับ
ข้าน้อยใช้เวลาถึงสามภาคในการเขียนถึงคาร์พวกนั้น กว่าจะมีโพสของผู้อ่าน ที่แสดงถึงความเข้าใจในแบบที่ข้าน้อยอยากให้พวกเขาเข้าใจ และเชื่อว่าคาร์ตัวนั้นเป็นคนแบบนั้นจริงๆ ไม่ใช่แค่ตัวหนังสือที่ไร้น้ำหนัก เพราะแรกๆโพสส่วนใหญ่จะบอกแค่ว่าคาร์แปลกดี เพี้ยนดี แต่ไม่มีความรู้สึกที่ลึกซึ้งอะไรไปมากกว่านั้น

ดังนั้น ข้าน้อยว่าเวลาน่าจะช่วยตัวละครของท่านได้ หากท่าสามารถใช้เวลานั้นสื่อสารกับคนอ่าน ให้เขาเข้าใจตัวละครในแบบที่ท่านอยากจะให้เขาเข้าใจ ถึงมันคงไม่มีวันเต็มร้อย แต่ก็คุ้มนะขอรับ^^

ตามความเห็นนี้ไปครับ

ถ้าเป็นทศนะคติขอผู้อ่านนั้นไม่มีอะไรน่าห่วง

แต่ที่น่าห่วงก็คือ...เราไม่สามารถทำให้เขาคล้อยตามได้มากกว่าว่าทำไมตัวละครถึงทำเช่นนั้น จนทำให้เกิดความรำคาญ

ถ้าเป็นอันหลังเราต้องแก้ที่ตัวเองให้จัดการคาแรกเตอร์ให้ผู้อ่านเข้าใจ (หรืออาจจะไม่เข้าใจก็ได้ถ้าต้องการให้เป็นคนที่เข้าใจยาก
)

ตามความเห็นบนๆ ไปเลยจ้าา

ให้กำลังใจ จขกท นิดนึง...ของคุณยังดีนะ มีเม้นท์ให้รู้ว่าเขารู้สึกยังไง ของข้าพเจ้านี่ดิ เห็นแต่ แอดแฟบ แต่ไม่เห็นเม้นท์เยย เลยไม่รู้ว่าเขียนดี หรือไม่ดี ต้องแก้ไขฝีมือส่วนไหนบ้าง แบบนี้ไม่น่า แซด กว่าหราา ฮือๆ

ปกติสุดๆ เจอจนชินและ ขืนเปลี่ยนไปตามนักอ่านมันก็ไม่นิยายที่เราแต่งและ รับฟังมาปรับได้ แต่ไม่ใช่เปลี่ยนไปเลย อีกอย่างคือ เป็นหน้าที่ของนักเขียนที่จะทำให้ผู้อ่านเข้าใจให้ได้ พยายามเข้า

สำหรับเรานะ เราก็เป็นทั้งนักเขียน(สมัครเล่น)และนักอ่านเรามองว่าการที่นักอ่านมองไม่ตรงกันสิ่งที่จขกท.ต้องการจะสื่อนั้นน่าจะเพราะมุมมองที่ต่างกันมากกว่า เพราะงั้นมันก็เป็นเรื่องปกติที่คนเราจะมองบางสิ่งต่างกันบ้างเช่นเรามองลึกเต๋าลึกเดียวกันแต่ลูกเต๋าเองก็ยังมีตั้งหกหน้าดังนั้นจขกท.ไม่ต้องกังวลหรอกแค่แต่งไรตามพล๊อตที่ตั้งไว้แล้วนักอ่านคนนั้นก็จะเข้าใจตัวละครตัวนั้นของจขกท.เอง^_^

เป็นเรื่องปรกติคะ ^^" ถึงเราจะเขียนละเอียดหรือชัดเจนแค่ไหนแต่บางครั้งคนอ่านก็เผลออ่านข้ามหรือเข้าใจผิดได้ค่ะ นิยายของเราก็มีคนอ่านแล้วงงเยอะเหมือนกันโดยเฉพาะเรื่องแรกๆของเราที่คนอ่านอ่านแล้วต้องอ่านทุกบรรทัดไม่ให้พลาดสักตัวอักษรเพราะถ้าหลุดคือหลุดเลย แต่จะอย่างไรเราก็ไม่เคยเปลี่ยนเนื้อหาเพราะคอมเม้นคะ ยกเว้นว่าคอมเม้นบางอันจะจุดประกายหรือมองเห็นช่องว่างที่เรามองข้ามก็อีกเื่รื่องหนึ่ง 
หวังว่าความเห็นของเราจะช่วยจขกทได้ไม่มากก็น้อยนะคะ 

มุมมองของคนไม่เคยเหมือนกันฮะ <3 

วิธีที่ทำให้เราเข้าใจมุมมองของคนอื่นคือ  ทิ้งเรื่องนั้นไปสักพัก

ไม่นะ ไม่ได้พิมพ์ผิด นี่บอกเลย

ใช่ฮะ ทิ้งไปเลย ลืมมันซะ หาอย่างอื่นทำ สักพักหนึ่งกลับมาอ่านใหม่
//ทำหน้าคนมีหน่วยความจำเท่าปลาทองเป็นอัลไซเมอร์

-------------------------------------------
อีกวิธีหนึ่งคือ ให้เพื่อนพี่ป้าน้าอาพ่อแม่ญาติโกโหติกา...ช่วยอ่านให้
วิธีนี้มั่นคงสุด แน่นอนสุดสำหรับเราฮะ