มาเล่าประสบการณ์ความรักกับฝรั่ง จิ้นๆฟินๆหน่อยน้า >//<
ตั้งกระทู้ใหม่
madamchovy
13 ธ.ค. 56 เวลา 23:06 น.
10,301
views
55 ความคิดเห็น
ด้วยความที่เรียนที่ต่างประเทศตั้งแต่เกิด ตอนนี้ก็ย้ายมาหกประเทศแล้วค่ะ เริ่มจากซิดนี่ย์-ออสเตรเลีย ไปแอลเอ,บอสตัน-สหรัฐ ไปลอนดอน-อังกฤษ ไปนีซ-ฝรั่งเศส ไปฮ่องกง ไปโทรอนโท,แวนคูเวอร์-แคนาดา ปีหน้าก็กลับไปอังกฤษ ด้วยหน้าที่การงานของพ่อแม่ ก็มีเรื่องราวมากมายมาสมควร ขอเล่าเกี่ยวกับเหตุการณ์กับคนล่าสุดนะคะ ยามหน่อยนะคะเพราะไม่รุ้จะเริ่มไงเลยขอเริ่มตั้งแต่ต้น
เริ่มแรกคือช่วงนั้นย้ายไปแวนคูเวอร์ใหม่ๆเมื่อสองปีกว่าที่แล้ว ช่วงนั้นก็เบื่อมากเพราะคนจีนแผ่นดินใหญ่เยอะ ก็เลยเลือกวิชาที่คนจีนลงน้อยๆ (อาจจะดูเป็นคนแบ่งแยกก็ต้องขอโทษไว้เลยนะคะเพราะไม่ถูกกับคนจีนจริงๆค่ะ เจอจีนมาทุกประเทศ เข็ดทุกประเทศ ซึ่งเราก้รู้ว่าจีนแผ่นดินใหญ่ดีๆก็มีแต่ไม่เคยมีใครที่ว่าดีเข้ามาในชีวิตเลยค่ะ) ทีนี้เพื่อนหลายคนที่คลาสก็ไม่เคยเห็นเราก็เลยเข้ามาพูดคุยก็ถามว่ามาใหม่หรอ เราก็บอกว่าใช่ มาใหม่ เนื่องจากว่าหน้าตาเราไม่บอกเชื่อชาติเพราะเป็นลูกครึ่ง ทีนี้เค้าก็อึ้งว่าทำไมเราพูดภาษาอังกฤษสำเนียงออสซี่ เราก็บอกเค้าไปว่าเราเกิดที่ออสเตรเลียและคุณพ่อเป็นลูกครึ่งอังกฤษฮ่องกง ส่วนคุณแม่เป็นคนไทย ทีนี้มีผู้ชายคนนึงก็บอกว่าหรอ น่าสนใจนะ(มารู้ทีหลังว่าชื่อดีมิทรี เค้าเป็นคนรัสเซียแต่ย้ายมาแคนาดาตั้งแต่เด็ก) ที่โรงเรียนก็จะมีเด็กหลายจำพวก ดีมิทรีเป็นกลุ่มผู้ชายที่บ้าฟิตเนตบ้าฟิตกล้าม กีฬาอย่างอื่นไม่เอาเอาฟิตเนตอย่างเดียว ตอนกลางวันนี่คือถ้าไม่ทานข้าวก็อยู่ห้องฟิตเนตของโรงเรียน ก็คุยกันบ้าง ตามประสา ก็มีชวนไปปาร์ตี้บ้างที่เด็กไฮสคลูเข้าได้แต่ก็แอบเอาแอลดอฮอล์เข้ากันอยู่ดีเพราะทำบัตรประชาชนปลอมกัน-*-
มีอยู่วันนึงเค้าชวนไปปาร์ตี้บ้านเค้าเนื่องด้วยวันฮัลโลวีน ก็แต่ละคนก็จัดเต็มเลยค่ะเพราะเป็นปาร์ตี้คอสตูม เราแต่งเป็นอลิซอินวอนเดอร์แลนด์ ซึ่งบังเอิ้ญญญไปชนกับผู้หญิงผมบลอนด์คนนึงที่แต่งเป็นอลิซเหมือนกันแต่นางแต่เป็นอลิซเวอร์ชั่นเซ็กซี่ ทีนี้เหมือนในหนังที่ดูกันอ่ะค่ะว่าสาวสวยผมบลอนด์จะมีเพื่อนสวยเริ่ดเคียงข้าง พอเราไปถึงงานเจอคนที่รู้จักมั่งไม่รู้จักมั่งเพราะดีมิทรีก็มีเพื่อนต่างโรงเรียนที่แยกย้ายกันไปหลังจบelementary schoolแต่ยังสนิทกัน พูดถึงสาวบลอนด์ยาวกลางหลัง ตาสีฟ้าอมเขียวคนนั้นเธอชื่อดายาน่า เป็นคนเซอร์เบียที่โตแคนาดา(สำหรับบางคนที่ไม่รู้นะคะ แคนาดาเป็นประเทศที่คนต่างประเทศอพยพมาอยู่เยอะมาก มากกว่าชาวแคเนเดี้ยนพื้นเมืองหรือแคเดเนี้ยนที่เป็นคนขาวอีกค่ะ เชื้อชาติก็คละกันไป) ดายาน่าเป็นนางแบบพาร์ทไทม์ ที่โรงเรียนจะมีอยู่ไม่กี่คนที่เป็นนางแบบอ่ะค่ะ ขาวหก ดำสอง เอเชียนหนึ่ง แขกหนึ่ง พวกเค้าไม่สวยกันมากนะแต่พอแต่งแล้วองค์ลงอ่ะค่ะ ขาสวย เดินมีมาด ดายาน่าจะต่างจากคนอื่นตรงที่นางสวยเหมือนบาร์บี้เวอร์ชั่นเซ็กซี่ ก็เพื่อนของดายาน่าอ่ะค่ะเม้าท์เราว่าแต่งตัวตามดายาน่า ไม่ได้ยินกับหูแต่เพื่อนที่ไปด้วยกันบอก เพื่อนคนนี้นิสัยดี ตรงไปตรงมาแต่เราไม่สนิทเท่าไหร่ แค่เรียนคลาสเดียวกันแค่าสองคลาส ซึ่งเราไม่คิดว่าเพื่อนเราโกหกนะเพราะเพื่อนดายาน่าดูเป็นคนแบบนั้นจริงๆ ซึ่งตัวเราก็คือแบบไม่ชอบไง มันก็ซ้ำกันได้ป่ะ ก็แค่ธีมซ้ำแต่ชุดไม่เหมือนเลยด้วยซ้ำ เราก็เลยเดินไปที่ดายาน่าเลย อยู่โรงเรียนแค่เคยเห็นหน้ากันแต่ไม่เคยคุย อต่เราไม่กลัว ถามเลยว่าได้ยินมาแบบนี้แล้วก็เล่าไป เธอสบายใจรึป่าวถ้าไม่เดี๋ยวชั้นเปลี่ยนก็ได้เพราะเราเข้างานทีหลัง ผิดคาดดดดด ดายาน่าหัวเราะออกมาแล้วบอกไม่เป็นไรเลย เค้ายังบอกอีกว่ามันยิ่งทำให้เค้าคิดถูกที่แต่งเป็นอลิซเพราะแค่ละคนก็คิดว่าสิ่งที่ตัวเองแต่งมาเจ๋งที่สุด ก็เลยยิ่งมั่นใจ เราก็เลยแบบ เหยย สวยแล้วยังคิดบวก ก็เลยยิ้มให้เค้าแล้วชมไปถึงความใจกว้าง แค่ก็บอกว่า ownnn u r so sweet! แล้วให้เรานั่งข้างเค้าเลย เพื่อนสองคนของเค้าตอนแรกก็ดูไม่ชอบเราแค่พอตอนหลังได้คุยก็ค่อนข้างโอเค คือเป็นคนนิสัยดีนะแต่ขี้เม้าท์ ยิ่งพอดายาน่ารู้ว่าเราพึ่งย้ายมาไม่ถึงสองเดือนเต็มเค้าก็เลยถามใหญ่เลยว่าเรามีเพื่อนรึยัง ทานข้าวกับใคร อะไรแบบนี้ ซึ่งเด็กฝรั่งส่วนใหญ่มักอยู่คนเดียว แต่พอเวลาพักกลางวันถ้ามีสอบก้จะแยกไปอ่านหนังสือที่ห้องสมุดไม่ก็ใต้ต้นไม้ในวันที่ฝนไม่ตก ถ้าไม่มีสอบตอนบ่ายก็จะรวมก๊วนกันทำอะไรสนุกๆที่โรงอาหารถึงจะไม่ได้สนิทกัน ต่างจากเด็กเอเชียที่รวมกลุ่มทานข้าวกันเงียบๆริมทางเดินไม่ก็ห้องเรียนเฉพาะคนที่สนิทเท่านั้น เราก็บอกไปตามตรงว่าแล้วแต่ก็ไปกับเพื่อนที่คลาสบ้าง แต่ส่วนใหญ่อยู่คนเดียว เพราะเป็นพวกที่ไม่สนิทกับใครก็จะชอบอยู้คนเดียวมากกว่า เราชอบนั่งทานองุ่นแล้วอ่านหนังสือที่โต๊ะเล็กข้างลานจอดรถ ดายาน่าก็บอกเลยว่าถ้าวันไหนถ้าว่างๆก็มาจอยน์ชั้นได้ ที่โต๊ะโรงอาหารจะได้มีเพื่อนเยอะขึ้นเผื่อเจอคนที่สนิท เราก็ตอบตกลงไปแต่ในใจก็ไม่ได้อะไรมาก หลังจากนั้นปาร์ตี้ก็ดำเนินต่อไปจนทุกอย่างจบไปได้ด้วยดีตอนเกือบตีห้าก็คือเข้าวันเสาร์ เรากลับกับเพื่อนในคลาสที่ได้รับเชิญมารวเราทั้งหมดสี่คนผู้หญิงหมดเลย เสาร์-อาทิตย์เราก็อยู่บ้านไม้ได้ทำไรเพราะขี้เกียดมาก แต่จะออกไปออกกำลังกายง่ายๆทุกเย็นที่ยิมแถวบ้าน พอวันจันทร์เราไปโรงเรียนปกติไม่มีอะไร พอพักกลางวันก็เก็บของเข้าล็อกเกอร์หยิบกล่องอาหารญี่ปุ่นที่คุณยายทำให้กำลังจะเดินไปที่โต๊ะประจำตรงลานจอดรถ ทีนี้ตรงเกือบถึงประตูทางออกดันเจอดายาน่า ชีก็อ้าววววว อัลลีสันๆ(ชื่อเรา) กำลังจะไปไหนมีนัดหรอ เราก็เปล่าๆจะไปทานข้าว ดายาน่าก็ เฮ้ มาทานกับชั้นมั้ยพร้อมชูกล่องข้าวขึ้น เราก็นึกคำนางได้ว่าเออใช่ นางเคยชวนว่าถ้าวันไหนว่างมาทานกับนางก็ได้จะได้รู้จักกันมากขึ้น เราก็เลยโอเคๆ เพราะวันนี้ก็ไม้ได้มีงานต้องอะไรหลังจากทานข้าวเสร็จก็ไปๆ ไปนั่งมรโต๊ะโรงอาหารก็มีเพื่อนสนิทนางอยู่ด้วยอีกสองคน(ที่ไม่ใช่คนที่เจอในปาร์ตี้) คนนึงสวยมากๆ ผมบลอนด์ดัดเป็นลอนเลยไหล่ลงมา ตาสีฟ้าจัด มีรอยสักเล็กๆตรงระหว่างไหล่เกือบถึงต้นคอ รูปร่างสูงเพรียวกว่าดายาน่า และเป็นคนเเซอร์เบียเหมือนกัน ดูสวยแบบสมาร์ทชื่อแอนเดรีย อีกคนผมยาวสีน้ำตาลอ่อน จาสีน้ำตาล ตัวไม่สูงมาก ยิ้มหวานจับใจ ชื่อเนลลี่ เป็นคนแคนาดาเชื้อสายอังกฤษ พอไปถึงโต๊ะดายาน่าก็แนะนำเราให้เพื่อนนางรุ้จักแล้วตบท้ยด้วยคำว่าที่เล่าให้ฟังเมื่อคืนวันเสาร์อ่ะ เพื่อนนางก็omgแล้วถามใหญ่เลยว่าเราพึ่งมาหรอ งั้นงี้ แล้วก็ชมว่าเธอน่ารักจัง เราเขินแทบแย่ ทีนี้ก็ทานข้าวกัน ตอนเราเปิดกล่องอาหารญี่ปุ่นทุกคนก็omgอีกรอบ เพราะเค้าบอกกันว่าเค้าชอบซูชิกันมาก เนลลี่บอกว่าแม่ของเนลลี่(ที่เป็นคนอังกฤษแท้ๆไปเรียนทำอาหารญี่ปุ่นเพื่อที่จะเอากลับมาทำให้ลูกๆทานกันที่บ้าน) เนลลี่บอกว่าที่บ้านจะทำซูชิอาทิคย์ละครั้งเพราะทุกคนชอบมาก เค้าบอกเค้าชอบอาหารเอเชียเพราะมันมีรสชาติหลากหลายต่างจากอาหารตะวันตกที่มีแต่พาสต้ากับมันบด เค้าบอกว่าครอบครัวเค้า white outside but asian inside เราก็เลยยกกล่องซูชิเราให้พวกเค้าแบ่งกันเลยอ่ะเราบอกไม่เป็นไรตอนที่เค้าทำท่าแบบ จะดีหรอ อะไรแบบนี้ เค้าเลยเอาแซนวิชเค้าให้เราแทน หลังจากนั้นเรากฃ้อยุ่กับเพื่อนกลุ่มนี้ตลอดเลยอ่ะ เพราะเข้ากันได้ดี ถูกคอกันมากๆ บางทีก็นัดเรากับครอบครัวไปทานข้าวที่บ้านเพื่อที่จะให้เราสนิทกับครอบครัวเค้าทั้งสามคนเลยเพราะสามคนนี้รวมถึงครอบครัวก็สนิทกันมาก บางทีเราก็นัดพวกเค้ามาทานข้าวบ้านเราบ้างเพราะแต่ละครั้งที่ทำอาหารไปฝากพ่อแม่เค้าตอนนัดทานข้าวพวกเค้าก็ชอบอาหารของคุณยายเรามากๆ คือจนตอนนี้ทุกคนสนิทกันมากๆถึงเราจะมาคนสุดท้าย เวลาโรงเรียนมีงานอะไรเช่น twins day เราก็จะแต่งตัวเป็นแฝดกับใครซักคนในนี้อะไรแบบนี้ เป็นช่วงเวลาที่สนุกมากๆ
ขอโทษนะคะเล่ามาตั้งยาวยังไม่เข้าเรื่องความรักแบบหนุ่มสาวเลยอ่ะ มีแต่แบบเพื่อน เดี๋ยวมาต่อpart2นะคะ จะเข้าเรื่องแล้วล่ะ
ต่อค่ะ
ทีนี้มีอยู่วันนึงเรากับเนลลี่แล้วก็แอนเดรียต้องอยู่โรงเรียนกันถึงเย็นเพราะต้องทำป้ายโปรโมตคลับที่พวกเราสี่คน(รวมดายาน่า)และอีกสามคนในโรงเรียนที่เป็นนางแบบช่วยกันฟอร์มขึ้น คลับนี้ไม่ได้ให้ฝึกเดินแบบ แต่ฝึกเรื่องบุคลิดภาพทุกด้าน รวมถึงการแต่งหน้าทำผมเพื่อนสร้างบุคลิกแล้วกรบจุดด้อย โดนเราเป็นโค้ชด้านการพูดและการทำผมค่ะ คลับของเราไม่ได้สร้างเพื่อผู้หญิงเท่านั้นแต่ยังสร้างให้ผู้ชายด้วย แต่สุดท้ายก็ไม่มีผู้ชายคนไหนมาลงทะเบียนอยู่ดี แป่ว-*- โชคดีที่พวกนี้เพื่อนเยอะ เลยดึงพวกเพื่อนผู้ชาเค้าให้มาลงทะเบียนได้ แต่พวกผู้ชายนี่ก็มาบ้าง โดดบ้างตามประสาอ่ะค่ะ คลับเราสนุกนะคะ เพราะกิจกรรมเยอะ พอสิ้นปีก็จะมีประกวด คล้ายๆประกวดนางงามเลยค่ะ โดยจะต้องแต่งหน้าทำผมเอง ส่วนชุดเราได้มาจากชมรมแฟชั่นดีไซน์ที่ร่วมมือกัน ผู้หญิงก็จะมีราตรีสั้นราตรียาว ผู้ชายก็ชุดสูทแบบinformalและformal คนละสองชุด คนที่มาเข้าคลับก็ตั้งแต่เกรดแปดถึงสิบสองเลยค่ะ ตัดสินโดยครูของโรงเรียนเจ็ดคน เพื่อไม่ให้มีคำครหาเรื่องลำเอียง ปีนี้ก็เข้าปีที่สองละค่ะคลับนี้ นอกเรื่องอีกละ โอเคค่ะๆ อยู่เย็นวันนั้นสามคน ดายาน่าไม่ได้อยู่เพราะอีกวันมีสอบไบโอ ก็นั่งเอาสีเขียนบนกระดาษเเผ่นใหญ่ๆ ทีนี้มีผู้ชายคนนึวเดนเข้ามา(คนนี้ล่ะค่ะที่เข้าของกระทู้รอยู่) เค้าก็เดินเข้ามาทักเนลลี่ เพราะเนลลี่เป็นแฟนของลูกพี่ลูกน้องเค้า แล้วเราก็แหงนหน้าขึ้นไปตามเสียงแล้วเห็นสายตาเค้ามองมาที่เราอยู่ คนนี้ชื่อเคียน เป็นคนนิวซีแลนด์ลูกเสี้ยวอิหร่าน หล่อแบบคมๆ ตาสีน้ำตาลอ่อน ผมดำ และที่สำคัญ มีซิกแพคค่ะ(กรี้ด) เรากับเคียนรู้จักกันผิวเผินไม่ได้สนิท แต่ก็จะยิ้มให้กันทุกครั้งเวลาเจอกันซึ่งๆหน้า ถ้าเห็นกันไกลๆก้ไม่ได้จำเป็นถึงว่าจะต้องวิ่งเข้สไปเซย์เฮลโลอะค่ะ เคียนเป็นนักกีฬาฟุตบอลของโรงเรียนและของเขต รูปร่างดี มีกล้ามแขนและกล้ามขา สูง5'11 ประมาณ178-179 เราก็ทักไป ไง เค้าตอบกลับมา ไง แล้วหันไปคุยกับเนลลี่ต่อ ด้วยความที่เรามองว่าเคียนหล่อ หูก็เลยแอบฟังเรื่องที่เค้าคุยกัน ฮ่าๆ เราก็หันไปมองเป็นบางช่วง ที่เห็นคือ เคียนมองเราอยู่ตลอดเวลาด้วยแววตา บอกไม่ถูกว่ามองยังไงคือมองแบบยิ้มๆเยิ้มๆอ่ะค่ะ เราก็ยิ้มตอบแล้วแล้วก็เขียนต่อแต่หูก็ยังฟังอยู่ หลังจากนั้นไม่นานเค้าก็พูดกับเนลลี่ว่าทำอะไรอยู่แต่พูดเหมือนให้เราได้ยินอะค่ะ คือดังขึ้นกว่าตอนเดิมเพราะเรากับเนลลี่แล้วก็แอนเดรียเขียนกันคนละโต๊ะเนื่องจากกระดาษแผ่นใหญ่มาก แล้วเค้าก็เดินมาทางเรา แล้วก็อ่านบนป้าย แล้วเค้าก็บอกขอเขียนบ้างสิ เราก็ยื่นพู่กันให้เค้าแล้วมือโดนกัน ต่างคนต่างไม่แสดงความรู้สึกแต่ในใจเราแอบเขิน คือตอนนั้นยังไม่ได้ชอบเค้าแบบนั้น แล้วเค้าก็ช่วยเราทำจนเสร็จแล้วไปช่วยเนลลี่ต่อ เสร็จแล้วเค้าเอาขึ้นไปคิดชั้นสองให้ด้วย แล้วเค้าก็ยิ้มให้เราตอนเดินลงมา แล้วก็มาแท็กมือแล้วบอกwell done หลังจากนั้นเราก็โทรบอกแม่ให่มารับกลับบ้าน ระหว่างนั้นก็คุยกันสามคน เรา แอนเดรีย แล้วก็เคียน เนลลี่เดินกลับบ้านไปแล้วหลังจากติดป้ายเสร็จ หลัวจากนั้นแม่แอนเดรียก็มารับ เหลือแค่เรากับเตียนทีนี้ เงียบ.. เคียนเลยถามว่าอยู่ที่นี่มาปีกว่าแล้ว เป็นไงบ้าง ชอบแวนคูเวอร์มั้ย เราก็ตอบก็ไม่แย่นะ แต่เงียบมาก ชั้นแทบไม่มีอะไรทำเลย เคียนเลยถาม เธอดูparanormal activity4รึยัง เราก็เลยบอกยังเลย ทีนี้เคียนถามมางั้นศุกร์นี้ไปดูหนังกันมั้ย เราบอกกี่โมงล่ะ ชั้นมีประชุมdance companyหลังเลิกเรียนจนถึงห้าโมงเลย เค้าก็บอกงั้นค่ำๆก็ได้ สักทุ่มนึงเป็นไง เราก็ตอบตกลง แล้วหลังจากนั้นเราก็คุยอะไรกันเรื่อยเปื่อย ไม่เกินห้านาทีแม่ก็โทรมาว่าถึงหน้าโรงเรียนแล้ว เราก็วางสายแล้วหันไปบอกเคียนว่าต้องไปแล้วนะเพราะแม่มาแล้ว หลังจากนั้นเราก็หยิบกระเป๋าขึ้นมาถือแล้วบอกgoodbye! see u tmrwกับเคียน แล้วเดินออกมาไป ทีนี้เคียนตะโกนมาว่า hey! no hug?! เราก็อึ้ง แล้วก็หัวเราะออกมา จากนั้นก็หันไปกอดลาเคียนแล้วเดินออกมา นับจากวันนั้นก็มีเคียนเข้ามาป้วนเปี้ยนในชีวิตตลอดเลยค่ะ พอคืนวันดูหนัง พอเราซ้อมเต้นเสร็จกันคาบสุดท้ายก็ประชุมกันต่อกับdance company เหงื่อโชก เลยขี้เกียดไปดูหนังกับเคียนแล้วตอนแรกว่าจะโทรไปบอกยกเลิกแต่อะไรดลใจไม่ให้ทำอย่างนั้นก็ไม่รู้ เลิกคลาสแม่มารับกลับบ้านตรงเวลาเป๊ะๆ กลับไปถึงบ้านรีบอาบน้ำเสระผมมีเวลาชั่วโมงเดียวเพราะนัดกับเคียนที่สคาร์บัคทางเข้าห้าง ตอนนั้นเดือนตุลาปีที่แล้วอากาศก็ค่อนข้างเย็นแล้วก็เลยใส่เสื้อธรรมด้าธรรมดาของamerican eagleสีชมพูพีชๆ แล้วก็ยีนส์จากแบรนด์เดียวกัน ผ้าพันคอสีเทาของh&m เสื้อกันหนาวสีดำของzara แล้วก็บูทส้นเตี้ยสีน้ำตาล พอออกจากบ้านมาถึงห้าง เจอเคียนนั่งอยู่ เอ่อมม เสื้อเชิ้ตกับคาร์ดิแกน รองเท้าหนังมาเลย อยู่โรงเรียนเคียนไม่แต่งแบบนี้เลย ถ้าไม่เสื้อยืดโชว์กล้ามฟิตๆนั่นก็เสื้อบอลบราซิลที่เห็นใส่บ่อยมาก เรานี่เอ๋อจนเคียนงงจนถามเฉยว่าเราเป็นไรไป รีบบอกขอโทษเลยที่ใส่ชุดธรรมดามา เคียนก็บอกไม่เป็นไรๆ แต่กะจะทำให้ประทับใจเฉยๆ เราก็งงๆ จากนั้นก็เดินไปโรงหนังกัน เคียนซื้อตั๋วไว้ให้แล้วๆไม่ยอมให้เราจ่ายตังค์คืนด้วย แต่เราบอกเราจะไม่ดูถ้าเคียนไม่ยอมให้เราจ่ายเงิน เคียนเลยยอม แต่เคียนให้ข้อแม้ว่าดูหนังเสร็จต้องให้เค้าเลี้ยงไอศครีมเราก็เลยตกลง ระหว่างดูหนังไม่มีใครแตะเนื้อต้องตัวใครเลยนะเราชอบตรงนี้ ถึงเราจะเกิดและโตทีต่างประเทศแต่เราก็ไม่ได้ปล่อยขนาดนั้นนะจ้า เป็นเพราะมีคุณยายอยู่ด้วยตลอดเวลามั้ง พอดูหนังเสร็จเตียนก็ำาไปร้านไอศครีม สั่งออกมา แพงกว่าตั๋วหนังอีก เราบอกเคียนเราแชร์ดีกว่า แต่เคียนไม่ยอมเพราะเราสัญญาไว้แล้วว่าให้เคียนเลี้ยงโดยไม่มีข้อแม้ก็เลยต้องจำยอม หลังจากนั้นเคียนก็ขับรถไปส่งเราที่บ้านโดยไม่ลืมกอดลา แล้วบอกว่าเจอกันวันทร์ เรายิ้มให้และบอกขอบคุณ เคียนยิ้มตอบ ตาเยิ้มจนเราใจจะละลาย แล้วเคียนก็ขับรถออกไปตอนเราเดินเข้าบ้าน
อาจจะมีต่อpart3นะคะพรุ่งนี้ ที่เล่ามาตอนนี้ยังไม่ได้เป็นแฟนกันเลย อาจจะได้เล่าพรุ่งนี้ตอนนี้ขอพักผ่อนก่อนค่ะ
เคลิ้ม ~
อยากเล่าบ้าง เพิ่งเจอสดๆเมื่อกี้ แต่แปะไว้ก่อนนะ
ขอไปดูFROZEN กับ HOBBIT ก่อน
อ่านแล้วภาพมันลอยมาเลย
อ่าาาา.... ฟิน
เหมือนดูหนังยุโรปพวกที่นางเอกโดนชวนเข้าชุมนุมสาวสวยแล้วมีหนุ่มมาชอบ
(มันคุ้น ๆ แหะ)
อาจจะไม่ใช่เรื่องจริง เป็นเรื่องแต่งขึ้น
ที่แต่งขึ้นมาได้ก็เพราะเป็นติ่งฝรั่งเหมือนกันค่ะ555
พึ่งแต่งได้ตอนแรก ฝากด้วยนะคะ :D
American Guy ว่าจะไม่รักแล้วนะ! >>
http://my.dek-d.com/amanda0437/writer/view.php?id=1058715
#ขอบคุณค่าาาาา ^_^
ชอบจังอ่ะะ
เราชอบฟังเรื่องรักๆ ของต่างประเทศจัง ดูแตกต่างจากไทยดี อิอิ
ปล. อย่าลืมมาต่อนะคะ เกาะจอรอ
ไม่ใช่ชุมนุมสาวสวยอะไรหรอกค่ะ ที่โรงเรียนสวยๆกว่าดายาน่า แอนเดรีย ก็มีเยอะแยะ เนลลี่จะออกแนวฝรั่งน่ารักๆมากกว่า พวกที่สวยจัดๆนี้จะอยู่กลุ่มเต้นกันมากกว่า ไม่ก็กลุ่มpsychology เสียดายโรงเรียนเราไม่มีเชียร์ลีดเดอร์
ต่อไปรักกันแล้วคบกันแน่เลย
ฟินจังเลยยยยยยยยยยย >< มาต่อเร็วๆนะคะ
ฟินนนนนนนนนนนน
ชอบอ่ะ กดติดตามกระทู้ก่อน อิอิ
ต่อค่ะต่อ part3แล้วนะคะ
หลังจากนั้นเจอกันตอนพักกลางวันทุกวันเลยค่ะ แต่เวลาเคียนเดินเข้ามาจะทักเนลลีเป็นนคนแรก แล้วก็คุยกันเรื่อยเปื่อยไร้สาระเป็นปกติจากนั้นเคียนก็จะไปเตะฟุตบอล ไม่ก็เข้ายิมไปดูบาสหรือไม่ก็ไปฟิตกล้ามกับพวกดีมิทรี่ แค่นี้จริงๆ ไม่เคยอยู่กับเราจนหมดเวลาหรอก แต่เมื่อมีครั้งหนึ่งก็ต้องมีครั้งสองและมีมาเรื่อยๆ ช่วงหลังๆก็ไปดูหนังกันบ่อยมากแต่ก็ไม่เคยทำไรกันอยุ่ดี(อดฟินกันอะดิ อิอิ) แต่เดี๋ยวนี้เวลาเจอกันหรือลาจากกันนอกจากกอดแล้วก็หอมด้วย ซึ่งเคียนทำกับคนอื่นแบบนี้มานานแล้ว แต่กับเราพึ่งมาทำเพราะสนิทกันมากขึ้น แต่สำหรับเรามันออกแนวเป็นเพื่อนกันมากกว่านะ เพราะเคียนก็ทำแบบนี้กับเกือบๆทุกๆคน แต่จะออกไปไหนมาไหนกับเราบ่อยหน่อย ช่วงซัมเมอร์ก็ไปปั่นจักรยานแล้วก็ไปว่ายน้ำกันที่stanley parkบ่อยมากกกกก(ประเด็นคือไม่มีอะไรทำ) แล้วก็ไปนอนอาบแดดบ้างเป็นครั้งคราวที่kits beach แต่เวลาไปบีชม่เคยไปกันแค่สองคนนะคะ จะไปกันหลายๆคน เพราะจะได้ทำbbqกับเล่นbeach volleyball พวกเพื่อนๆเคียนก็ชอบมาแซว บางคนก็สนิท บางคนก็พึ่งรู้จักกันตอนไปบีชที่เป็นเพื่อนของพวกเพื่อนๆอีกที ยอมรับว่าเขิน เคียนเองก็คงเขินด้วยแต่เค้าเงียบๆ จะยิ้มแบบทะเล้นๆมากกว่า เพื่อนๆเค้าก็ชอบผักหัวกัน ฮาๆ เราก็ยอบรับนะว่าเราก็แอบชอบ แต่ก็ไม่ได้ถึงกับรักอ่ะค่ะ ยังไม่ถึงขั้นนั้น พอเปิดเทอมมาขึ้นgr12กันแล้ว เรา ดายาน่า แอนเดรียแล้วก็เนลลี่ก็ยังสนิทกันเหมือนเดิม แต่สนิทมากกว่าเดิมคือเคียน ช่วงเปิดเทอมใหม่ๆมันจะมีแข่งฟุตบอลเคียนมาย้ำทุกวันเลยว่าถ้าวันไหนมีแข่งต่องไปเชียร์ด้วยนะอะไรแบบนี้อ่ะค่ะ เราก็ไปทุกครั้งจริงๆ ทีนี้รอบตัดสินมันตรงกับวันที่โรงเรียนจัดthanksgiving dinner เดือนตุลา ซึ่งทางโรงเรียนจะจัดเร็วกว่าวันจริงหนึ่งวันเพื่อที่นักเรียนจะได้ไปสังสรรค์กับครอบครัววันจริง ทีนี้เราดันไปรับปากครูไว้แล้วอ่ะค่ะว่าจะมา จริงๆไม่ได้อยากมาแต่ครูคนนี้ชอบพูดกึ่งบังคับก็เลยไม่มีทางเลือก แต่ดีที่รอบตัดสินจัดที่โรงเรียน เพราะเป็นทีมที่ได้ชิง ก็เลยกะว่าเชียร์เคียนเสร็จแล้วค่อยวิ่งเข้าตึกผ่านc wingมา(โรงเรียนเป็นตึกใหญ่ตึกเดียวอ่ะค่ะแต่แบ่งเป็นwingมีหลายwing) วันนี้เอาตรงๆเล่นไม่ค่อยดี ฝนก็ตก หนาวก็หนาว ปกติแค่ครึ่งแรกโรงเรียนเราต้องนำแล้วแต่วันนี้ยังไม่มีใครจากทีมไหนเตะได้สักคน โรงเรียนนิวเวสก็เก่งมากเพราะสนามโรงเรียนเค้าใหญ่ พอเริ่มครึ่งสองโรงเรียนเรามีคนเตะเข้าได้ เริ่มมีกำลังใจขึ้นมาหน่อย พอตอนจบโรง้รียนเราชนะได้1-0ค่ะ พวกนักเตะก็ไปรุมเฮกับคนที่เตะเข้า เคียนก็ไปเฮกับเค้าด้วย ยกผู้ชายgr11คนนั้นขึ้นมาแล้วโยนๆ เสร็จแล้วเคียนก็วิ่งมาหาเรายิ้มแป้นมาขอรางวัลเลย ทีนี้พวกนักเตะก็กรูกันมาที่เรากับเคียนเลย แล้วจับเราโยนแบบที่ผู้ชายคนนั้นโดน เรากรี้ดออกมาเบน มันเสียว เคียนนี่ตัวดี พอเสร็จสภาพเราดูไม่จืดเลย เละเทะมากกกกก แล้วประเด็นคือต้องไปthanksgiving dinnerต่อไง ก็เลยไปแบบสภาพแย่มากๆ โชคดีที่ไปล้างตัวเปลี่ยนเป็นชุดซ้อมเต้นที่มีติดล้อคเกอร์ไว้แล้ว แต่ผมก็เปียก รองเท้าก็เลอะอยุ่ดี ตอนเดินเข้าไปตักอาหารมีเพื่อนผู้หญืงในคลาสเดียวกันเป็นฝรั่งที่บ้าเกาหลีถามเลย เกิดอะไรขึันกับเธอ? เราแบบเงิบบบบ เพราะคงสภาพแย่มากๆ ผมเปียกๆ หน้าเกือบสด(แต่งตากับปากอย่างรีบๆหลังล้างตัว) เสื้อสายเดี่ยวสีดำกับเล็กกิ้งที่ไว้ซ้อมเต้น รองเท้าบูทuggสีเทาเลอะๆจากน้ำฝนในสนามบอล หนาวก็หนาวแต่แจ็คเก็ตไม่ได้ใส่เพราะเอาไปผึ่งในห้องครูที่ฮีตเตอร์ ที่สำคัญเราลากเคียนมาด้วยเพราะไม่มีเพื่อนคนไหนมาเลย เคียนก็จะไม่เอาอย่างเดียวบอกให้ตายยังไงก็ไม่ไป แถมยังบอกไม่ให้เรามาอีกจะได้รีบไปทานข้าวกันเป็นรางวัลที่เคียนชนะ เราก็บอกให่ตายยังไงก็ต้องมาเพราะดันโง่ไปรับปากครูคนนั้นไว้แล้ว คือที่ทุกคนไม่มาเพราะไม่มีใครชอบครุคนนั้นอ่ะ นางเป็นorganizerจัดงานนี้ให้โรงเรียนทุกปี แต่เคียนต้องยอมมาเพราะกลัวเราไม่ไปทานข้าวต่อด้วย เพราะเราก็แค่มาตามมารยาท นั่งทานซัก20-30นาทีก็ค่อยลุกออกไป ทีนี้คือตอนไปร้านอาหารcactas club cafeที่english bay เคียนก็มาจับมือเราแล้วบอกว่า มือเย็นจัง เราก็บอกหนาว เพราะผมพึ่งแห้ง(จากการเข้าห้องน้ำที่โรงเรียนแล้วเอาที่เป่ามือเป่าผมอย่างทุลักทุเล) เรายังคงใส่ชุดเดิมแต่มีผ้าพันคอผืนสีเทา(ที่เคยใส่ไปดูหนังกับเคียนครั้งแรก)แล้วก็เปลี่ยนรองเท้าจากบูทuggมาเป็นบูทหนังสีน้ำตาลที่เก็บไว้ในล็อคเกอร์ ไม่งั้นมาทานcactasทั้งสภาพอย่างนั้นเรารับตัวเองไม่ได้จริงๆ เสร็จแล้วก็ไปเดินที่english bayต่อ หนาวก็หนาวแต่เคียนคยั้นคยอให้มา แล้วก็ไปนั่งตรงขอนไม้ที่เค้าทำไว้เป็นที่นั่ง ทีนี้เคียนดันหัวเราให้ซบไหล่เค้า เราก็งงปนเขิน ก็เลยเหงนหน้าไปมอง เห็นเคียนมองหน้าเราอยู่ ตาหวานเยิ้มอีกละท เราก็ไม่ได้หันหน้าหนี ทีนี้เคียนก็เข้ามาจูบเลย(จูบอย่างเดียวไม่มีิ้นนะค้าอย่าคิดไปไกล) เราก็อึ้ง แต่จูบตอบเบาๆ ทีนี้ลืมตาขึ้นมา อึ้งมาก เคียนไมม่หลับตา เราเลยถามว่าทำไมจูบไม่หลับตา เคียนก็หัวเราะ แล้วบอกว่าอยากดูหน้าเราตอนจูบเค้า พูดจบก็จูบต่อทันที(แค่แตะปากเบาๆนะคะ) ทีนี้หลายเป็นเราไม่หลับจาซะเอง(กำลังงง) แล้วเราทั้งคู่ก็หลุดขำออกมากัน จากนั้นก็กลับบ้านโดยบัสเพราะเคียนไม่ได้เอารถมาวันนี้ ก็ได้คุยกันถึงเรื่องเป็นแฟนกัน เราบอกเราไม่รู้ เคียนก็คยั้นคยอเราเลยตัดสินใจพูดไปว่าเป็นเพื่อนกันไปก่อน เคียนก็โอเคไม้ได้อะไรมาก ก็ตกลงโดยดี จนวันคืนส่งท้ายปี พวกเราตกลงกันว่าจะจัดpartybusอ่ะค่ะ เป็นปาร์ตี้ที่ขี้นไปบนบัสสีดำแล้วไปแล้วจะมีไฟสวยๆแล้วก็เครื่องดื่มแล้วก็เสาอยู่ตรงกลาง เปิดเพลงดังๆ พวกเราก็ดื่มๆเต้นๆไปแล้วบัสก็ขับวนรอบเมืองจนครบสามชั่วโมง ทีนี้ไปจอดที่stayley parkแล้วพวกเราก็เค้าท์ดาวน์กันที่นั่น พอเค้าท์ดาวน์เสร็ํจก็ขึ้นไปปาร์ตี้ต่อบนบัสอีกสองชั่วโมง ระหว่างตอนขึ้นไปเตียนก็บอกว่าชั้นพร้อมแล้วนะ เธออ่ะพร้อมรึยัง เราก็ หืม?? ทำหน้างง เคียนก็บอกว่าเป็นแฟนกันมั้ย เราก็อึ้ง ต่อหน้าคนอื่นเลย อายมากกก เพื่อนๆก็เชียร์ เราก็เอาแต่อายพูดอะไรไม่ออก จนปากขยับไปว่าyes เพื่อนๆก็เฮ ทีนี้คนขับบัสก็หยิบดอกไม้ช่อนึงออกมาให้เคียน เป็นดอกลิลลี่สีขาวแซมด้วยลาเวนเดอร์ เคียนคุกเข่าเอามาให้เราเราแบบซึ้งมาก น้ำตาแตกเลย เรารับมาแล้วกระโดดกิดเคียนเลยตอนเคียนลุกขึ้น ร้องไห้เป็นเด็ก เพื่อนๆก็โฮ้วว.. วีดวิ้วดกัน สองปีกว่าที่เป็นเพื่อนกันไม่เคยคิดเลยว่าผู้ชายคนนี้จะทำให้เราประทับใจขนาดนี้ ก็คบกันมาเรื่อยๆ ทีนี้วันจบการศึกษาพอเดินผ่านเวทีเสร็จ โยนหมวกเป็นพิธีแล้วเดินออกมาถ่ายรุปข้างนอก คนก็เยอะ เคียนเอาสร้อยจี้ไข่มุกล้อมเพชรเล็กๆมาใส่ให้เรา แม่เรานี่น้ำตาซึม ซึ้งแทนลูก แต่เคียนก็บอกนะว่าไม่ได้ซื้อเอง แม่ของเคียนเป็นคนซื้อให้เรา เพื่อนๆก็พากันโฮ้วว ตอนนี้จะคบปีละค่ะ
ฟินเว่อร์
ก็อยากเล่าบ้าง แต่ติดตรงที่ไม่มีกับเขาไง
มีแต่แนวน่ากลัวอะค่ะ 55555 แต่ชอบเรื่องบนมากค่ะ ฟินเวอร์ๆๆๆ >_<
อ๊ายยย ฟิน ขอชื่นชมเรื่องภาษานะคะ ขนาดว่าโตที่ต่างประเทศ แต่ภาษาไทยยังเป๊ะมาก เขียนบรรยายเห็นภาพมากเลย
แต่ขอแนะนำอย่างนึงนะคะ เคาะเอนเตอร์บ้างก็ได้นะตัวเอง มันติดกันเป็นพืดๆงี้ บางทีก็อ่านข้ามบรรทัดกันไปบ้าง เพื่อความสบายตานะคะ แนะนำๆ แล้วก็...ขอให้รักกันไปนานๆนะคะ ฮิ้ววว
ฝรั่งนี่รวมญี่ปุ่นมั้ยคะ?? ถ้ารวมจะเล่าอิอิ ^^
ใครมีอะไรเล่ามาให้หมด ประเทศไหนก็เหอะๆ
อยากฟินนนนนน >< ~
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?