เรียน โดยที่ศัตรูเต็มห้อง
ตั้งกระทู้ใหม่
มีใครอยู่ในสภาวะแบบนี้มั่งมั้ยครับ
KiWaVa
24 ธ.ค. 56 เวลา 22:59 น.
738
views
15 ความคิดเห็น
ช่วยให้ข้อมูลเพิ่มหน่อยได้มั๊ยค่ะว่าไปทำอะไรให้คนเค้าเกลียด
เอิ่ม เราไปทำอะไรที่ไม่ได้กับเค้ารึเปล่าคะหรือเราไม่กล้าเข้าหากับเค้าทำให้เราโดดเดี่ยวแล้วคิดไปเองว่าไม่มีใครชอบรึเปล่าเอ่ย
ก็ต้องดูที่ตัวเราก่อนล่ะค่ะว่าเราไปทำอะไรให้เขาและทำไมเขาถึงไม่ให้เราเข้ากลุ่มและเล่นด้วย
ช่วยลงลายละเอียดได้มั้ยเอ่ยว่าในห้องเราและเค้าเป็นยังไง เผื่อจะช่วยได้น่ะค้าา
ไม่ได้ทำไรเลย
เหมือนหัวโจก ไม่ชอบหน้าก้ไปใส่ไฟให้เกลียดอะ
ถ้าเป็นอย่างงั้นที่พูดมาจริงๆว่าถูกหัวโจกใส่ไฟ เราแนะนำว่าให้อยู่เฉยๆค่ะ อยู่เฉยๆในที่นี้คือ ... ถ้าคนพวกนั้นไม่ได้ทำอะไรคุณ คุณก็ไม่ต้องไปทำอะไรเขา แต่ถ้าเขาทำมาคุณก็ต้องโต้ตอบตามสมควรค่ะ
ทั้งนี้ทั้งนั้น คุณก็ต้องแน่ใจจริงๆว่ามันแค่ 'หัวโจกไม่ชอบหน้า' จริงๆรึเปล่า ? ลองมองตัวเองก่อนด้วยว่าไปมีนิสัยอะไรที่ทำให้หัวโจกไม่ชอบ คนเรา ถ้าจู่ๆจะมาไม่ชอบหน้ากันแล้วสั่งแบนคือมันไร้เหตุผลไปค่ะ สำหรับเด็กมัธยมอย่างเรานะ
จะทำอะไรต้องลองมองตัวเองก่อน พิจารณาข้อดีข้อเสียตัวเอง ถ้ามั่นใจว่ามันไม่น่าจะมีอะไรให้กลียดถึงขนาดนั้นจริงๆ ก็ทำอย่างที่เราบอกค่ะ อยู่เฉยๆ
ปฏิบัติกับเพื่อนทุกคนเป็นแค่เพื่อนร่วมห้อง แค่เพื่อนร่วมงานที่ต้องมาเจอกันเพื่อนมีผลประโยชน์ร่วมกัน ไม่ได้มีความผูกพันธ์กันในฐานะเพื่อน เรามีหน้าที่เรียนก็ต้องเรียน เรียนไป เพื่อนร่วมทุกข์ร่วมสุขก็หาเอาจากต่างห้องก็ได้ เราค่อนข้างเชื่อนะว่าสักวันจะต้องมีเพื่อนในห้องที่เข้าใจคุณนะ สักคนแหละ
ถ้าอึดอัดจนทนไม่ไหว ก็พิจารณาองค์ประกอบหลายๆอย่าง เช่น ถ้าตอนนี้คุณอยู่ม.ต้น อยู่ประมาณม.2 เราไม่แนะนำว่าให้ย้ายโรงเรียน ทนเรียนไปจนจบม.3แล้วค่อยย้ายไปม.ปลายที่อื่นเถอะค่ะ แต่ถ้าเรียนอยู่ม.1หรือ.3 ก็ทนรอปีหนน้าแล้วย้ายเลย
แต่ถ้าคุณเรียนม.ปลาย เราแนะนำว่า จะย้ายก็ย้าย แต่จะไม่ย้ายจะดีที่สุด เพราะอะไร ? เพราะคุณม.ปลายแล้วไงคะ คุณแยกแผนการเรียนแล้ว มันค่อนข้างปรับตัวยากกับการย้ายไปโรงเรียนอื่น
ชีวิตในมหาลัย ถ้าคุณไปเจอจริงๆคุณจะรู้ว่ามันโหดร้ายกว่านี้ค่อนข้างมาก คุณต้องเข้มแข็งและต้องอยู่กับมันให้ได้ เราเข้าใจนะคะ เราเองก็เคยเป็น เราจะเป็นกำลังใจให้นะ เป็นห่วงค่ะ ^^
นั่นไม่ใช่สิ่งที่เรียกว่า ศัตรูหรอกนะ คุณอาจจะเป็นคนธรรมดา คุณยังไม่มีอะไรพิเศษ หรือโดดเด่นเลยมากกว่าม้างงง
บางคนสวย บางคนเก่ง บางคนรวย อันนี้ต้องยอมรับนะว่าพวกเขาเหล่านี้ มีเพื่อนมากมายจริงๆ แหละ
ส่วนไอเรื่องทำงานคนเดียวนี่มันก็ต้องบอกว่าเป็นเพราะคำว่าผลประโยชน์มากกว่า มันเป็นเรื่องปกติ (ที่ควรปรับ) ที่เกิดขึ้นในสังคมไทย ต้องมีคนร่วมขบวนไปกับเรา บางคนช่วยกันพายนะ บางคนก็เอาขาราน้ำนะ ซึ่งทุกคนก็เคยเจอเหมือนๆ กัน
เราก็เคยเป็นตอนม.1 เคยถึงขนาดมีเพื่อนทำท่าทางรังเกียจแล้ววิ่งหนีออกไปเลยนะ เราก็ทนๆไปพอขึ้นม.2 แยกห้องเราก็หากลุ่มเพื่อนใหม่พยายามดูแลตัวเองให้มากขึ้น(ตอนม.1นี่แบบ- -)แล้วก็เข้าหาเพื่อนๆจนตอนนี้ก็มีเพื่อนหล่ะนะ แต่ก็ไม่มาก แหะๆ
อ่า...เคยเป็นสิ
หัวหน้าห้องไม่ชอบเรา เลยทำให้ไม่มีใครกล้าคบ
ตอนนั้นทั้งห้องเกลียดเรา
เราก็อยู่คนเดียว ทำงานคนเดียว ทำอะไรคนเดียว
แต่ถ้ามีงานกลุ่มจำเป็นจริงๆ ก็ไปขออยู่ด้วย
เราก็ปรึกษากับอาจารย์
อาจารย์ก็เข้าใจเรานะ
และเรามีเพื่อนที่แสนดีหนึ่งคนคอยให้กำลังใจเราเสมอ
หลังจากนั้นเพื่อนๆ ในห้องก็เริ่มคบกับเรามากขึ้น
จนในที่สุด
ก็แทบไม่มีใครอยากคบกับหัวหน้าห้องอีกเลย
เพราะเจ้าหล่อนเผด็จการ
แสดงธาตุแท้ออกมาในภายหลัง
ห้องเรามีคนหนึ่งนะทั้งห้องไม่ค่อยชอบอะ คือเขาเป็นคนที่อวดฉลาดมีอะไรก็ตอบหมดเถียงครูว่าครูสอนผิดก็มี เพื่อนในห้องคุยๆกันอยู่ก็เข้ามา- ชอบเล่นมุกแป๊ก เห็นห้องอื่นดีกว่าห้องตัวเองเห็นงานกลุ่มอื่นดีกว่ากลุ่มตัวเอง ข้อสุดท้ายคหสต.เราล้วนๆนะเพราะเขาเคยอยู่กลุ่มทำงานกับเราเยอะมากแต่เขาก็แบบช่วยงานเพื่อนห้องอื่นก่อนงานกลุ่มที่เรามอบหมายให้ไปทำ คือมันแบบอ่าวเฮ้ยไรวะแล้วเมื่อไหร่งานกลุ่มตูจะเสร็จ จะทันมั๊ยรอมันคนเดียวเนี่ยย ปล.ข้ออื่นๆถามใครในห้องเราก็พูดแบบนี้หมดแหละ
เป็นกำลังใจให้นะจขกท.สู้ๆ จขกท.ต้องผ่านมันไปให้ได้นะ
หาคนปรึกษาปัญหานี้สิ พ่อแม่หรือครูก็ได้
เป็นเหมือนกันเลยค่ะจขกท. เราไม่เคยทำอะไรให้ใครเลยนะ ก็พยายามจะคุยกับทุกๆคนแต่ทุกๆคนมักชอบทำท่ารังเกียจ เราเลยไม่ค่อยกล้าคุย ไม่ค่อยกล้าจะร่วมกิจกรรม ได้แต่อยู่อย่างสงบๆไปวันๆ แต่อยู่มาวันนึงก็โดนเอาสีมาราดโต๊ะและหนังสือเรียนพังยับเยิน ทีนี้เรายิ่งมองหน้าใครไม่ติดเลยค่ะ ก็อยากถามว่าทำทำไม แต่คุณครูก็บอก ให้อดทนไว้ ตอบโต้ไปก็ไม่มีประโยชน์ เราเลยพยายามทำตัวเป็นปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ปีนี้เราก็จะจบม.6แล้ว เดี๋ยวมันก็ผ่านไป เราอดทนได้ จขกทก็ต้องอดทนได้นะคะ สู้ๆนะคะ มีอะไรปรึกษาเราได้นะ เดี๋ยวมันก็ผ่านไป
เป็นเหมือนกันค่ะ เราอยู่ม.4 นะ ตอนแรกดูเหมือนจะป๊อปสุดในห้อง เพื่อนในห้องชอบ สนับสนุน
แต่พอเพื่อนรักเก่าหักเหลี่ยมโหดเท่านั้นละค่ะ คำว่า Anti ลอยมาทันที T^T คือเรื่องมันก็เกิดในห้อง ทุกคนในห้องก็รู้อยู่แก่ใจว่าเราไม่ได้ทำอะไร แต่กลับใส่ร้ายเรา่ว่าาเราไปตบหน้าเืพื่อน ตอนแรกเพื่อนคนนั้นบอกว่าเราตบหน้า ต่อมาบอกเราข่วนหน้าซะงั้น รุมตีบ้าง แถมฟ้องครูอีก - -* ทั้งๆที่เราไม่ได้ทำอะไรผิด แถมยังไปดราม่าในเฟสอีก พวกผู้ชายในห้องก็เหมือนกัน ทำอย่างอย่างกับไม่ใช่ผู้ชายทั้งๆที่อยู่ในเหตุการ์ณแต่กลับรุมหัวกันใส่ร้ายเรา(แต่ละที่ใส่ร้ายไม่เหมือนกันซักเหตุการ์ณ) เหอะ~! โค-ร-ต จะสุภาพบุตรเลยเนาะ ! #แต่ก็ไม่ใช่ว่าเราไม่มีเพื่อนเลยนะ ตอนแรกเราเก็บตัวเงียบเลยค่ะ อยู่คนเดียว (ในห้อง) เรามีเพื่อนต่างห้องเยอะมาก แล้วผ่านไปสองอาทิตย์เราถึงเปิดใจกับเพื่อนในห้อง 2 คน นอกนั้นเราไม่ไว้ใจ ทำเราเจ็บมาก ตอนแรกๆ ชื่นชมเรา แต่พอมีเรื่อง(ทะเลาะกับเพื่อนแต่ไม่ทีความรุนแรงใดๆทั้งสิ้น /โดนเพื่อนตอแหลใส่ เงิบจริงๆ ซึ้งใจมากๆ ที่โดนใส่ร้าย ลับหลัง หมั่นไส ความเกลียดชั่ง) กลับพากันเหยีบยย้ำ ซึ้งใจจริงๆ น้ำตาไหลเลยละ
เราก็เคยเป็นแบบ จขกท. นะ แต่พอโตมาสักหน่อยเราก็มีเพื่อนเป็นคนกลุ่มใหญ่(มี5คนซึ่งรวมเราด้วย)โดยพวกเราก่อตั้งเป็นสมาคมคนไร้(like)เพื่อน(มาจากเรื่องที่พวกเราไม่ค่อยมีคนคบสักเท่าไหร่) ซึ่งตอนนี้เริ่มเป็นที่รู้จักของคนอื่นแล้ว
เราก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันก่อตั้งมาได้ยังไง และพวกเราทั้ง5คนนั้นมาเจอกัน เป็นเพื่อนกันได้ยังไง
แต่ยังไง จขกท. ก็พยายามหาเพื่อนแท้ดูนะค่ะ อาจจะมีในโลกก็ได้...สักคน สองคน...
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?