อบเชยเครื่องเทศจากสมุนไพรไทย
อบเชย เป็นพืช สมุนไพรไทย ประเภทเครื่องเทศชนิดหนึ่งที่มีกลิ่นหอม ได้มาจากเปลือกไม้ชั้นในที่แห้งแล้วของต้น อบเชย มีสีน้ำตาลแดงลักษณะเหมือนแผ่นไม้แห้งที่หดงอหลังจากโดนความชื้น มีชื่อเรียกตามแหล่งเพาะปลูกเช่น อบเชยจีน อบเชยลังกา อบเชยญวน เป็นต้น อบเชยเครื่องเทศจาก สมุนไพรไทย
ในประเทศไทยไม่นิยมปลูกเพราะภูมิอากาศไม่เหมาะสม ทางการแพทย์แผนไทย อบเชย มีสรรพคุณทางยา เนื่องจากมี แทนนินสูง ซึ่งเป็นสารที่มีโมเลกุลใหญ่และโครงสร้างซับซ้อน มีสถานะเป็นกรดอ่อนรสฝาด เป็นสารให้ความฝาดในพืช พบได้ในส่วนเปลือกต้น และแก่นไม้เป็นส่วนใหญ่
อบเชย นิยมนำมาใช้ในยาตำรับแผนโบราณ เช่น ผสมในยาหอมต่าง ๆ โดยใช้ส่วนของเปลือกลำต้น ช่วยรักษาอาการจุกเสียด แน่นท้อง หรือใช้ในการทำ ยานัตถุ์ ใช้สูดดม เพื่อเพิ่มความสดชื่น ลดอาการอ่อนเพลีย ช่วยบรรเทาอาการโรคท้องร่วงเพราะมีส่วนช่วยต้าน แบคทีเรีย ในกระเพาะอาหาร ขับปัสสาวะ ช่วยในการย่อยอาหาร และสลายไขมัน ส่วนเปลือกลำต้นอายุมากกว่า 6 ปี หรือใบและกิ่งยังสามารถนำมาสกัดน้ำมันหอมระเหยได้อีกด้วย ซึ่งจะมีมากใน อบเชย ญวน
ที่มา : สรรพคุณจากตังกุยอบเชยและรางจืดสมุนไพรไทย
แสดงความคิดเห็น