ตั้งกระทู้นี้ขึ้นมาเพื่อให้กำลังใจน้องๆค่ะ

[Elizabethay]

สำหรับน้องๆที่กำลังท้อแท้...มาฟังเรื่องของพี่กันค่ะ

สามวันแรกที่พี่ไปถึง มันช่างโหดร้าย พี่แบบ..ฟังไม่รู้เรื่อง
ไปโรงอาหารก็รู้สึกเป็นส่วนเกิน งงสงสัย ดราม่ามันทุกเช้า
ร้องไห้ไม่ออกค่ะ โทษใครไม่ได้ เลือกมาเอง ถามตัวเองทุกวัน
ว่าเรามาทำไมวะเนี่ย อยู่ไทยดีดีอยู่แล้วเชียว

นับถอยหลังวันที่จะได้กลับบ้าน มีหลายครั้งที่พี่ไม่ได้กินข้าวเช้าที่โรงเรียน
เพราะพี่ไม่รู้จะไปนั่งกลับใคร จะคุยอะไรกับเค้า หลายครั้งที่ไม่ได้กินข้าวกลางวัน
กลับมาบ้าน หิวท้องกิ่ว ต้มมาม่ากิน เสียเงินค่ามาม่าไปเยอะมาก
ประเด็นคือ อาหารโรงเรียนให้กินฟรีด้วยนะคะ! มันยังไม่ยอมไปกิน ยังดราม่าอยู่

ไหนจะ Culture Shock อีก .. มีเพื่อนสนิทคนแรก คุยไปคุยมา
ออกไปกินข้าวนอกรรกัน ดันถามเราว่า "ฉันขอสูบบุหรี่ได้ไหม?"
เราก็เป็นเด็กไทย รับไม่ได้เรื่องพวกนี้ แต่หลังๆก็ยอมรับว่ามันเป็นเรื่องปกติ
แล้วเค้าก็ไม่ได้ชวนเรา

แล้วทีนี้ที่โรงเรียนก็จะมีเบรคใช่ไหมคะ 11-11.30 am คนในรรเค้าก็จะออกมาเล่นกัน
อาบแดดกันบ้าง แต่พี่...หอบโน้คบุ๊คไปนั่งเล่นในห้องน้ำค่ะ ไม่กล้าคุย
รอหมดเวลาแล้วถึงออกมา ชีวิตมันช่างดราม่า...

ที่บ้านถามว่าเป็นบ้างก็ต้องบอกไปว่าสบายดี ไม่อยากให้เค้ารู้ว่าเราเป็นแบบนี้
กลัวทางบ้านไม่สบายใจ

ในคลาสเรียนที่ทรมานสุดชีวิต...เพื่อนในห้องยกมือแย่งกันตอบ
เรานั่งเงียบ จนครูต้องหาคำถามให้เราตอบโดยเฉพาะ เพราะเราไม่ยอมพูด

แต่เชื่อพี่ค่ะ เวลาจะช่วยทุกอย่าง แต่ของพี่ใช้เวลานานหน่อย
เกือบสองเดือนกว่าทุกอย่างจะเข้าที่ ภาษานี่ก็ไม่ได้ดีขึ้นมาหรอก
แต่สถานการณ์มันบังคับให้เราต้องใช้ค่ะ -_-

พี่แบบ..ตอนนี้ดีขึ้นมาแล้ว ไม่อยากจะเชื่อว่าเราจะผ่านจุดนั้นมาได้
ทุกวันนี้พี่วิ่งไปโรงอาหารด้วยความหิวกระหาย... นั่งตรงไหนก็นั่ง
ไม่มีใครเค้าจะบอกให้รเราไปนั่งที่อื่นหรอกค่ะ เค้ามีแต่มาถาม มาชวนคุย

มีเวลาแค่นี้ ถึงเวลาเราก็กลับไทยแล้ว ไม่มีเวลามาดราม่ามากมาย
เชื่อพี่คะ เมื่อไหร่ที่เราผ่านจุดที่ยากที่สุดมาแล้ว ... ชีวิตน้องจะสวยงาม
ทุกวันจะเป็นวันที่สนุกสำหรับน้องมากๆ ในตอนแรกพี่ไม่คิดว่าพี่จะผ่านมาได้
แต่พี่ผ่านมาแล้ว ตอนนี้ไม่อยากกลับไทยแล้ว พี่แฮปปี้มากๆกับชีวิตที่นี่

นิสัยอย่างนึงของคนไทยคือ "คิดเยอะ" ค่ะ ลองคิดน้อยๆดูบ้าง ไม่ต้องคิดอะไรมากมาย
อยากทำอะไรก็ทำ อย่าคิดในใจ ไม่ต้องคิดเลย ทำเลยย

เป็นกำลังใจให้น้องๆทุกคนค่ะ ฟ้าหลังฝนสวยงามเสมอ :))

Comments

[gookgay]

 "เมื่อไหร่ที่เราผ่านจุดที่ยากที่สุดมาแล้ว ... ชีวิตน้องจะสวยงาม" ชอบคำพูดนี่จังค่ะ

[อยากมาก..]

อยากไป...

[*++จOมวิปลาสกร:หาย nรัwE !!++*]

สู้ๆนะค้าาาาาาาาาาาาาา



Facebook : Dek Thai Klai Baan เด็กไทยไกลบ้าน
Blog  : http://dekthaiklaibaan.blogspot.com/
YouTube : https://www.youtube.com/user/dekthaiklaibaan
Email: dekthaiklaibaan@gmail.com
Line: dekthaiklaibaan

[moneph]

ไปประเทศอะไรหรอคะ

[Zei_^^]

พี่สอบชิงทุนได้หรอค่ะ ?

ต้องมีทักษะในการสอบแกรมม่าใช่ไหมค่ะ ?

[Wonah]

ขอบคุณมากๆนะคะ ตอนนี้เรากำลังได้เข้าHigh Schoolนี่กระทันหันก็ยังกล้าๆกลัวๆอยู่เลย ไม่รู้จะเข้ากับเพื่อนได้รึเปล่าจะโดนเกลียดรึเปล่า แค่เราเห็นพวกเด็กนักเรียนตอนเลิกเรียนก็กลัวแล้วขนาดยังไม่เข้าโรงเรียนเลย พี่พอมีช่องทางติดต่อรึเปล่าคะอยู่ที่นี่เราปรึกษาใครไม่ได้เลยญาติที่นี่ก็แบบไม่สนใจไม่อยากเล่นกับเรา

[b e n z i n s t o r ➸]

ได้กำลังใจเต็มๆ ขอบคุณค่า