ช่วยด้วยยย ช่วยถอดบทความอิเหนาหน่อยค่ะ เราถอดได้ไม่หมด T^T
ตั้งกระทู้ใหม่
อยากจะถามเรื่องการถอดบทความในเรื่องอิเหนาตอนศึกกะหมังกุหนิงอ่ะค่ะ
ในหนังสือวรรณคดีวิจักษ์ ม.4 หน้า 69
ในตอนที่ว่า...
เมื่อนั้น ระเด่นมนตรีเรืองศรี
ฟังระตูสองราพาที ภูมีจึงตรัสตอบไป
ซึ่งท่านมาวอนง้อขอโทษ เราจะถือโกรธนั้นหาไม่
อันเชษฐานัดดาซึ่งบรรลัย เพราะใจโอหังกำลังพาล
ท่านจงรับศพทั้งสองนั้น พากันกลับไปยังถิ่นฐาน
บูชาเพลิงปลงส่งสการ ให้พร้อมพงศ์วงวานในธานี
เราถอดความได้ว่า...ระตูปาหยันและระตูปะหมันกลัวจนตัวสั่น ก้มกราบเท้าของท้าวดาหาให้เมตตาขออภัยโทษ บอกว่า พวกเราเป็นข้าศึก มีโทษมากมาย ขอจงไว้ชีวิต ไว้เป็นข้ารับใช้ใต้พระบาทจนกว่าชะไม่มีชีวิต ถ้าครบปีก็จะมาถวายเครื่องบรรณาการ ให้เป็นประเพณี
พอถึงตอน...
ตรัสพลางย่างเยื้องยุรยาตร องอาจดังไกรสรสีห์
สองระตูตามเสด็จจรลี ไปที่วิหยาสะกำตาย
มาเห็นศพทอดทิ้งกลิ้งอยู่ พระพินิจพิศดูแล้วใจหาย
หนุ่มน้อยโสภาน่าเสียดาย ควรจะนับว่าชายโฉมยง
ทนต์แดงดังแสงทับทิม เพริศพริ้มเพรารับกับขนง
เกศาปลายงอนงามทรง เอวองค์สารพัดไม่ขัดตา
กระนี้หรือบิดามิพิศวาส จนพินาศด้วยโอรสา
แม้ว่าระตูจรกา งามเหมือนวิหยาสะกำนี้
จะมิได้ร้อนรนด้วยปนศักดิ์ น่ารักรูปทรงส่งศรี
ตรัสแล้วลีลาขึ้นพาชี กลับไปยังที่พลับพลาพลัน
เราถอดความไม่ออกอ่ะค่ะ มันยากT^T
"ตรัสพลางย่างเยื้องยุรยาตร องอาจไกรสรสีห์" บาทนี้นี่เป็นท้าวดาหาหรืออิเหนาคะ? ทำไมหาดูในเว็บบางเว็บบอกเป็นอิเหนา บางเว็บเป็นท้าวดาหา
แล้วประโยคที่ว่า "กระนี้หรือบิดามิพิศวาส" แปลได้ว่ายังไงหรอคะ? ช่วยหน่อยนะคะ เราเหลือแค่นี้แหละ
นางสาวงุงิ
6 ก.พ. 57 เวลา 22:42 น.
33,609
views
6 ความคิดเห็น
แก้บทแรก ถอดได้อย่างงี้ค่ะ อันนั้นมันบทก่อนหน้า TT
ท้าวดาหาได้ฟังตอบว่า ท่านมาอ้อนวอน ขออภัยโทษเช่นนี้แล้ว เราจะคิดโกรธแค้นต่อไปก็คงไม่ดีแน่ พี่และหลานของเจ้าก็ตายไปแล้วเพราะใจที่หยิ่งยโสเช่นคนพาล แล้วให้สองระตูรับศพทั้งสองกลับไปกรุงกะหมังกุหนิงและประกอบพิธีกรรมทางศาสนาพร้อมลูกหลาน
น่าจะแปลว่าพ่อไม่ชอบหรอ
ฟังระตูสองราพาที ภูมีจึงตรัสตอบไป
ซึ่งท่านมาวอนง้อขอโทษ เราจะถือโกรธนั้นหาไม่
อันเชษฐานัดดาซึ่งบรรลัย เพราะใจโอหังกำลังพาล
ท่านจงรับศพทั้งสองนั้น พากันกลับไปยังถิ่นฐาน
บูชาเพลิงปลงส่งสการ ให้พร้อมพงศ์วงวานในธานี
จากบทนี้อ่ะ มันต่อมาจากบทที่วิหยาสะกำ(วิหยาสะกำตายเพราะสู้กับสังคามาระตา นะ)กับท้าวกะหมังกุหนิงซึ่งเป็นพ่อต่อสู้กับอิเหนาแล้วเสียชีวิตทั้งคู่ทีนี้ ระตูปาหยันกับระตูปะหมันที่เป็นน้องชายของท้าวกะหมังกุหนิง ที่มาร่วมรบด้วยเลยกลัวความผิด ก็เลยมาขอร้องให้อิเหนายกโทษให้ อิเหนาก็เลยบอกกลับไปประมาณว่า การที่ท้าวกะมังกุหนิงกับวิหยาสะกำตายนั้นเป็นเพราะความโอหังที่เกิดเพราะอารมณืกำลังพาลและโกรธ ดังนั้นจึงให้ระตูทั้งรับศพของทั้งสองคนกลับไปประกอบพิธีที่บ้านเมืองของตน ประมาณนี้อ่ะ
ส่วนบทนี้
ตรัสพลางย่างเยื้องยุรยาตร องอาจดังไกรสรสีห์
สองระตูตามเสด็จจรลี ไปที่วิหยาสะกำตาย
มาเห็นศพทอดทิ้งกลิ้งอยู่ พระพินิจพิศดูแล้วใจหาย
หนุ่มน้อยโสภาน่าเสียดาย ควรจะนับว่าชายโฉมยง
ทนต์แดงดังแสงทับทิม เพริศพริ้มเพรารับกับขนง
เกศาปลายงอนงามทรง เอวองค์สารพัดไม่ขัดตา
กระนี้หรือบิดามิพิศวาส จนพินาศด้วยโอรสา
แม้ว่าระตูจรกา งามเหมือนวิหยาสะกำนี้
จะมิได้ร้อนรนด้วยปนศักดิ์ น่ารักรูปทรงส่งศรี
ตรัสแล้วลีลาขึ้นพาชี กลับไปยังที่พลับพลาพลัน
คือเป็นตอนที่อิเหนาเดินไปดูศพของวิหยาสะกำอ่ะ โดยสองระตูก็ตามไปด้วย พอไปถึงใช่ป่ะ ในนี้ก็บรรยายประมาณว่าเมื่ออิเหนาได้เห็นวิหยาสะกำแล้วก็รู้สึกใจหายเพราะเสียดายที่วิหยาสะกำนั้นจัดเป็นชายหนุ่มรูปงามคนหนึ่ง ไม่น่ามาตายไปเร็ว แล้วก็ออกแนวบรรยายว่าอิหนาชมวิหยาสะกำอ่ะ ตรงที่เราทำสีเหลืองไว้ งืม..พออิเหนาชมจบก็พูดต่อไปประมาณว่าเพราะอย่างนี้นี่เองที่ทำให้ท้าวกะหมังกุหนิงรักและเอ็นดูวิหยาสะกำมาก จนทำให้สิ้นชีพไปด้วยความรักที่มีต่อบุตรชาย(คือถ้าอ่านบทก่อนๆหน้านี้ คือวิหยาสะกำต่อสู้กับสังคามาระตา แล้วตายพอท้าวกะหมังกุหนิงเห็นก็รู้สึกเสียใจ+โกรธ จึงพุ่งตรงเข้ามาหมายจะเอาชีวิตสังคามาระตาแต่อิเหนามมากันไว้ทำให้ท้าวกะหมังกุหนิงต่อสู้กับอิเหนาแทนจนเสียชีวิต) แล้วอิเหนาก็พูดไปถึงระตูจรกา(ตอนนี้เป็นคู่ตุนาหงันกับบุษบา)ว่าถ้างามเหมือนวิหยาสะกำตนจะไม่รู้สึกข้องใจเลยประมาณนี้ พอพูดจบอิเหนาก็ขึ้นม้าแล้วกลับพลับพลาที่พัก
ขอบคุณความเห็นที่2กับ3มากๆเลยนะคะ ช่วยได้เยอะเลยยยย
มาเห็นศพทอดทิ้งกลิ้งอยู่ พระพินิจพิศดูแล้วใจหาย
คำว่าพระในที่นี้หมายถึงใครคับ ตอบด้วยน้าา
ซึ่งท่านมาวอนง้อขอโทษ เราจะถือโกรธนั้นหาไม่ เชษฐานัดดาซึ่งบรรลัย เพราะใจโอหังกำลังพาล
#ถอดความหมายให้หน่อย
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?