มาเขียนนิยายต่อๆกันเถอะ
ตั้งกระทู้ใหม่
gukarno
9 มี.ค. 57 เวลา 11:38 น.
411
views
14 ความคิดเห็น
วันนั้น...(วันไหนก็ไม่รู้)
"เฮ้ย ยุยอิทำไรอยู่"กิมะทัก เด็กหนุ่มยุยอิหันมาแล้วตอบ
"หายใจ"เขาตอบหน้าตาย
"อ๊ะ...เฮ้ยไงงั้น"กิมะอึ้งไปชั่วขณะ ก่อนจะยิ้มกว้างแล้ววิ่งไปตบบ่าเพื่อนรัก
"หืม..."ยุยอิส่งเสียงในลำคอ เป็นการถาม
"วันนี้มีวิชาดนตรีโดดกันเถอะ"กิมะชวนด้วยสีหน้าจริงจัง
"อืม...ไปร้านเกมกันเถอะ...แต่ว่านะ..."เด็กหนุ่มแหงนมองเพื่อนรัก
"อ่อ...ฉันเตรียมมาให้เปลี่ยนแล้วละ"เขาว่าพลางชูกระเป๋าผ้าสีอ่อนให้ยุยอิ
"เอิม...ไปกันเถอะ"ว่าแล้วยุยอิก็ลุกขึ้นเดินนำไปที่ร้านเกม
#โป๊ะเชะ!=w=
เมื่อมาถึงร้านเกมส์แห่งหนึ่ง (แห่งไหนวะ...?)
ปิ้ว ๆ ปู้ ๆปิ้ว ๆ แป๊ดดดดด ปู้ ๆ (เสียงอัลไลวะ!!!)
'เฮ้ย ๆยิ่งมันดิ ยิงมัน เอ้าเฮ้ย! มันมาทางนี้แล้วยิ่งมันรีโหลดสุนอยู่ ยิ่งม๊านนนนนนนนนนนนนนนนนนนน'
'นี่ยุยอิจะโวยวายทำไมกัน ยิงให้อยู่'
กิมะที่ฟังยุยอิโวยวายมานานก็เริ่มจะรำคาญ
'กรี๊ดดดดดดดดดดดด ซอมบี้!'
'เฮ้ นายปะ..เป็นผู้หญิงหรอ! ทำไมกรี๊ดละ!'
'ไม่ใช่นะ ฉันแค่ตกใจ อ๊ากกกกกกกก มันมาแล้ววว กรี๊ดดดดด'
และแล้วคนทั้งร้านก็ตกใจเสียงกรี๊ดของยุยอิ
(ตูว่ามันไม่ใช่ละแหละ.............................)
เกมไม่ใช่หรอ เอิ่มต่อ
'ชนะแล้วโว้ย'ยุยอิร้อง
'เล่นอีกตา คราวนี้ชั้นเอง'ว่าแล้วกิมะก็โยนยุยกิทิ้ง
'หมดประโยชแล้วหรอ'ยุยอิโวย (โว้ยๆ#ผิดละ)
เออดิ กิมะว่างั้นแล้วเล่นต่อ ' อ่ะ นี้ยิงไม่แม่นเลยยิงแม่นๆดิ'
'ยิงยุโว้ยยยยยยยยยยยยย'
'ไม่แม่นเลย'ยุยอิทุบๆหลังกิมะบ่นงึมๆ
ปังๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
'เฮ้ย มั่วนี้หว่า' 'เงียบวุ้ย' (พิลึกละ)
ผมต่อให้น้าาา
หลังจากที่เล่นเกมเสร็จนี้ก็บ่ายแล้ว กิมะก้มมองนาฬิกาข้อมือ
"กิมะฉันอยากกินไอติม"ยุยอิหันมาพูดด้วยใบหน้าหน้าจริงจังดวงตาสีฟ้ามรกตนั้นเป็นประกายมือชี้ไปที่ร้านไอติมที่ห่างไปไม่กี่เมตร
"ให้ฉันเลี้ยงอีกละสิ"กิมะบ่นพึมพำ แต่อากาศมันก็ร้อนจริงๆนั้นแหละเด็มหนุ่มก้มมองเพื่อนรักที่ทำสายตาอ้อนวอนราวกับลูกแมวหลงทาง
"นะๆๆ"เด็กหนุ่มร่างเล็กอ้อนพลางกอดร่างที่สูงกว่า ด้วยใบหน้าที่สวยราวกับผู้หญิงคนทั่วไปก็มั้งมองพวกเขาเหมือนคู่รัก
'เจ้านี้...ย...อย่ามองฉันแบบนั้นน้าาา'เด็กหนุ่มคิด
//หลบตีน
ตาสีแดงฮะ
'แง่มๆ'ยุยอิเลียไอติมด้วยใบหน้ามีความสุขมากๆ
ยุยอินะฮะ
'นี้กินเบาๆหน่อยก็ได้น่า'กิมะบ่นงึมงำ น้ำลายเริ่มปริ่มบนริมฝีปากเรียวสีเข้ม
'หิวหรอ'ยุยอิว่าก่อนยื่นไอติมให้อีกคนเลียต่อ
'หืม'กิมะมองเนื้อครีมเย็นเยียบแล้วลงเลีย(จูบทางอ้อมครัชจูบทางอ้อม)
'อร่อยดีนะ'กิมะยิ้มบางๆมองอีกฝ่ายที่หน้าแดงระเรื่อก่อนถาม'อะไรหรอ หน้าแดงเชียว'
'ป...ป่าว'เขาก้มหน้าลงซ่อนกลิ่นไหม้นิดไว้ใต้ผมสีดำเงา
วาดเล่นแปป กิมะน้อย
เวลา 5:18 น.
ยามอัสดงที่พระอาทิตย์เริ่มลาลับขอบฟ้า แสงของมันทอสีแดงกระทบกับเลือนผมสีดำของเด็กหนุ่มร่างบางเขาแหงนหน้า ด้วยสายตาชื่นชม
"นายนี้ดีนะได้อยู่คนเดียว ไม่มีคัยคอยบังคับ"เด็กหนุ่มร่างสูงที่เดินตามเขามาพูดขึ้นเพื่อทำลายความเงียบ
"ฉันว่าไม่ดีเลยซักนิด ฉันอิจฉานายนะที่มีคนค่อยดูแลเอาใจใส่"ยุยอิยิ้มบางพูดเสียงแผ่วเบา"แต่ฉันก็ดีใจนะที่มีนายอยู่"ใบหน้านั้นแดงระเรื่อด้วยความเขินอาย'พ...พูดออกไปแล้ว'เขาข่มความรู้สึกนั้นไว้แล้วแหงนหน้าขึ้นจ้องตาอีกฝ่าย"ฉันน่ะร..."ยุยอิทำหน้าจริงจังและพูดอย่างหนักแน่นแต่ก็ยังไม่ทันจบเพื่อนรักก็กระแอมขึ้นมาก่อน"แหม...ก็เราเป็นเพื่อนกันนินาจะให้ทอดทิ้งเพื่อนได้ไง"กิมะพูดด้วยรอยยิ้ม"ว่าแต่เมื่อกี้ว่าไงนะ..."เขาก้มมองเพื่อนรัก"อ...เอ่อ...ป่าว"
ยุยอิหันหน้าหนีแบบอายๆ"หรอๆหลังนี้สินะ"กิมะพูดพลางเดินไปจับรั้วบ้านยุยอิ"อืม..."ยุยอิตอบรับในลำคอ'จ...เจ้าทึ่เอ๊ย!'เขาบ่นในใจอย่างอดไม่ได้
โอ๊ยๆโจ่งแจ้งไปละนะ -น้องชาย
คลื่นน้ำสาดบนผืนทรายสีอ่อนจางก่อนย้อนกลับลงสู่ทะเลเป็นแบบนี้ครั้งแล้วครั้งเล่า เป็นวัฏจักรที่ไม่เคยเปลี่ยนแปลงและเป็นภาพเดิมๆที่แม้จะมองสักกี่ครั้งก็ยังอดไมไหวที่จะยิ้มและวาดหวังบางอย่าง...
"นี้ กิมะ..."ร่างเล๊กๆเอ่ยขึ้นด้วยรอยยิ้มภาพของทะเลยามเย็นนี้ช่างงดงามราวความฝัน เป็นเหตุการณ์ที่เขามักฝันถึงเสมอ
"หืม อะไรหรอ"คนถูกเรียกขานรับเด็กหนุ่มตัวเล็กหันหลังให้ร่างสูงอีกครั้ง ก่อนทอดสายตามองจันทร์สีขาวนวลบนผิวน้ำไหวเล็กๆนั้น
"ไปเล่นน้ำกันเถอะ"เด็กหนุ่มหันกลับไป เขาคิดว่าอีกฝ่ายคงหาว่าเขาบ้าแต่ไม่เลย ร่างสูงยิ้มให้เขาก่อนยืนขึ้นเต็มความแล้วเอ่ย
"เอาสิ"ใบหน้าคมคายยิ้มเย้ยอย่างท้าทาย แสงจันทร์สาดบนผิวสีหม่นนั้นจนนวลเนียน ดวงตาสีฟ้ามรกตวาววับทอสีแดงจางหน้าหลงใหลเป็นเวลาเพียงเสียววินาทีที่ราวกับุกอย่างหยุดเคลื่อนไหวผมสีทองไสวกระทบแสงจันทร์เป็นเงางาม
"ไปสิ"ร่างเล็กยิ้มให้ก่อนยื่นมือส่งให้อีกฝ่ายจับ และเป็นการตอบรับที่ดีร่างสูงกุมมือเขาไว้และเดินข้าๆเขาไปริมทะเล"วิวสวยเกนคาด"
ดวงตาสีแดงเลือดงดงามสบเข้ากับดวงตาสีฟ้าสดใสของกิมะ ร่างเล็กเมื่อยามต้องแสงจันทร์ทั้งบอบบางและยั่วยวน ยุยอิเงยหน้าขึ้นรับลมแรงๆที่เสียดแก้วหูไม่รู้สึกว่ารำคาญลมนั้นเหมือนก่อน กลับรู้สึกดีมากกว่าเสียอีก
เส้นผมสีดำรัตติกาลละบนใบหน้าหวาน เด็กหนุ่มก้มลงเสยผมขึ้นทัดหูช้าๆหันมายิ้มให้ร่างสูงที่ยิ้มตอบเช่นกันก่อนทั้สองจะล้มตัวลงนอนแผ่บนผิวทรายหยาบแล้วหัวเราะรั่วออกมาพร้อมกัน
"ยุยอิ"กิมะเป็นฝ่ายเริ่มสนทนาก่อน ร่างเล็กเจ้าของชื่อครางในลำคอเบาๆตอบอีกฝ่าย"เราจะ เป็นเพื่อนที่มากกว่าเพื่อนได้ไหม"
"มันคืออะไร"ยุยอิพูดตอบก่อนลุกขึ้นนั่งข้างๆกิมะที่แผ่บนพื้น
"ไม่รู้ ชั้นรู้สึกดีมากเลย...กับนาย"กิมะยิ้มอ่อยๆสายตาทอดมองท้องฟ้ายามค่ำคืน
"กิมะชั้น ชั้นชอบนาย"ยุยอิพูดเสียงแผ่วเบา ก่อนใบหน้าขาวเนียนจะเปลี่ยนเป็นแดงฉ่า เขาก้มลงมออีกฝ่ายที่อึ้งไป"กิมะ"
"ชั้นก็ชอบนายเหมือนกัน"กิมะลุกขึ้นจากพื้นทรายแล้วเอื้อมมือลูบบนใบหน้าหวานแดงเรื่อของยุยอิ"คบกันไหม"(เกย์สสสสสสสสสส@ผู้แต่ง)
"นาย...อ...อืม"เด็กหนุ่มอึกอักแต่ก็ยอมรับแต่โดยดี"ต่อไปนี้เราเป็นแฟนกันนะ"
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!สำเร็จๆแล้วเยี่ยม
บอกละยากมากกกกกกกกกกกก
ไร้คนเหลียวแล
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?