Dek-D.com ใช้คุกกี้เพื่อพัฒนาประสบการณ์ของ
ผู้ใช้ให้ดียิ่งขึ้น เรียนรู้เพิ่มเติมที่นี่
ยอมรับ

จากเด็กจรจัดไร้บ้านรับจ้างถูพืน สู่รั้วมหาวิทยาลัยชื่อก้องโลก . . . . ม.ฮาร์วาร์ด

ตั้งกระทู้ใหม่
ตั้งกระทู้ใหม่
ที่โรงเรียนเบิร์นส์ไฮสกูล ในเมืองลอนเดล รัฐนอร์ธแคโรไลน่า 

สาวน้อยดอว์น ลอกกินส์ (Dawn Loggins) กำลังถูพื้นอย่างขมีขมัน เพื่อหารายได้จุนเจือการเรียน …เธอเป็นนักเรียนเกียรตินิยม A รวดทุกวิชา นอกเวลาเรียน ดอว์นต้องถูพื้นทั่วทั้งโรงเรียน ไม่เว้นแม้ห้องน้ำ
ดอว์นเติบโตมาอย่างยากจนข้นแค้น บ่อยครั้งที่ไม่มีน้ำไฟให้ใช้ ไม่มีแสงสว่างที่จะทำการบ้านอ่านหนังสือได้ จนครูในโรงเรียนต้องหาเทียนไขให้เธอใช้ในยามค่ำมืด ....ด้วยเทียนไขนี้ เธออ่านหนังสือทำการบ้านอย่างหมั่นเพียรไม่เคยย่อท้อ ....จนผลการเรียนดีเด่น ได้รับเลือกให้เข้าค่ายศึกษาวิทยาศาสตร์ร่วม 6 สัปดาห์ ซึ่งเป็นค่ายวิทยาศาสตร์สำหรับนักเรียนที่มีผลการเรียนระดับยอดเยี่ยมของทั้งรัฐ
ตอนที่ดอว์นได้ข่าวว่า พ่อแม่ย้ายหนีไปอยู่อีกรัฐหนึ่งเสียแล้ว เธอบอกว่า

 
"ไม่เคยนึกคิดว่า พ่อเลี้ยงกับแม่จะทิ้งหนีหนูไปได้ง่ายๆ อย่างนั้น 
แต่หนูก็ไม่ได้นึกโกรธพ่อแม่นะ เขาคงคิดว่า ได้ทำสิ่งที่ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ให้หนูแล้ว ความจริงหนูก็รู้ว่า ทั้งพ่อกับแม่มีปัญหาที่ต้องแก้ไขให้ได้ด้วยตัวเอง หนูรู้ว่าพ่อกับแม่รักหนู เพียงแต่แสดงออก เหมือนที่ชาวบ้านทั่วไปเขาทำกันไม่เป็นเท่านั้นเอง"

หลังจากนั้น เธอต้องระเหเร่ร่อน ไปอาศัยนอนตามบ้านเพื่อน....บางครั้งก็ต้องนอนกับพื้นบ้าน

คณะครูได้ขอให้คู่สามีภรรยาคนขับรถโรงเรียน ให้เธออาศัยพักที่บ้าน โดยครูต่างสมทบค่าใช้จ่ายให้ทุกเดือนชีวิตเธอก็เริ่มเข้าที่เข้าทางโดยมีหลังคาคลุมหัว และมีงานพิเศษทำ เพื่อให้เรียนหนังสือต่อไปได้
ย่างเข้าปีสุดท้ายในไฮสกูล ดอว์นตัดสินใจเด็ดขาด ที่จะเรียนต่อในระดับมหาวิทยาลัย เธอเลือกที่จะเดินบนทาง ที่ต่างจากพ่อและแม่ 

"เมื่อเด็ก หนูได้มีโอกาสเห็นหนทางที่เลวร้ายทั้งหลายอยู่ต่อหน้า ทั้งยาเสพติด ทั้งชีวิตที่เลื่อนลอย และสิ่งแย่ๆ อื่นๆ แต่หนูตัดสินใจแน่วแน่ว่า จะไม่เดินบนทางเหล่านั้นเด็ดขาด หนูรู้ว่าการศึกษา จะพาให้หนูพ้นจากวังวนเลวร้ายทั้งหลายได้ อาจมีคนมากมายที่โทษสิ่งแวดล้อมรอบตัว แต่หนูใช้สถานการณ์แย่ๆ พวกนั้น มาเป็นพลังใจ ที่จะผลักดันให้หนูหลุดพ้นออกมาให้ได้"


ในปีสุดท้ายในโรงเรียน เธอส่งใบสมัครเรียนไปมหาวิทยาลัยธรรมดา 4 แห่งภายในรัฐนอร์ธแคโรไลน่า และที่ ม.ฮาร์วาร์ด รวมเป็นแห่งที่ 5
....ที่โรงเรียนของเธอ ตั้งแต่ก่อตั้งโรงเรียนมา ยังไม่เคยมีใครได้ไปเรียนมหาวิทยาลัยระดับแนวหน้าสดุๆ ในอเมริกามาก่อนเลย ดอว์นก็เลยตัดสินใจท้าทายความเชื่อโดยส่งใบสมัครไปที่สุดยอดมหาวิทยาลัยในฝัน คือที่ ฮาร์วาร์ด ด้วย
ครูแลรี่ การ์ดเนอร์ ครูสอนวิชาประวัติศาสตร์เป็นคนเขียนจดหมายรับรอง เพื่อประกอบการสมัครเรียนที่ฮาร์วาร์ด เขาเขียนในจดหมายว่า 

"ข้าพเจ้าไม่ทราบจะหาสรรหาคำมาบรรยายในจดหมายรับรองนี้อย่างไร ให้ได้ดังใจคิด ข้าพเจ้าไม่เคยเขียนจดหมายรับรองฉบับใดเหมือนฉบับนี้มาก่อนเลย ....และคงไม่ได้เขียนอย่างนี้เป็นฉบับที่สองอีกแน่นอน นักเรียนส่วนมาก เมื่อต้องเผชิญกับความยากลำบาก แม้เพียงเศษเสี้ยวของที่ดอว์นต้องประสบมา ก็คงท้อถอยยอมแพ้ไม่เป็นท่า แต่สาวน้อยผู้นี้ ที่แม้ต้องผ่านเหตุการณ์แสนสาหัส ต้องพบกับความหิวโซ ระเหเร่ร่อนไร้บ้านอยู่อาศัย และเผชิญความลำบากอีกนานัปการ แต่เธอก็ลุกขึ้นยืนผงาดเหนืออุปสรรคชีวิตทั้งปวงนั้น ....ยืนตระหง่านเป็นสตรีสาวน้อย ที่โดดเด่นเหนือหมู่คน"

เหตุการณ์ในเดือนต่อๆ มาเธอได้รับตำตอบรับเข้าศึกษาในมหาวิทยาลัยในรัฐนอร์ธแคโรไลน่าทั้ง 4 แห่ง เป็นจดหมายตอบรับที่แนบมาพร้อมกับเอกสารมหาวิทยาลัยอีกปีกใหญ่ๆ ทั้งสิ้น

แต่เมื่อมีจดหมายจากฮาร์วาร์ดส่งมา กลับเป็นแค่จดหมายบางๆ เพียงฉบับเดียว ไม่มีเอกสารอื่นแนบมาด้วยเลยซึ่งเป็นลักษณะจดหมายตอบปฏิเสธที่นักเรียนไม่อยากได้รับกันเลยเมื่อเปิดจดหมายออกอ่าน พบใจความว่า 

"ถึงคุณดอว์น ลอกกินส์ ข้าพเจ้ามีความยินดีจะแจ้งให้ทราบว่า คณะกรรมการคัดเลือกนักศึกษาเข้าเรียน ได้ให้ข้าพเจ้ามาแจ้งว่า ท่านได้รับการคัดเลือกเข้าเรียนในมหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ดของเราแล้ว....โดยปรกติทางมหาวิทยาลัยจะส่งสัญญาณมาบอกก่อนเวลาอันควรเช่นนี้ สำหรับนักเรียนที่โดดเด่นมากๆ เท่านั้น....”

นอกจากจะได้รับเลือกเข้าเรียนแล้ว....เธอยังได้รับทุนการศึกษาจากมหาวิทยาลัยอีกด้วย

วันพิธีจบการศึกษาของโรงเรียน ตอนที่สาวน้อย ดอว์นเดินขึ้นรับประกาศนียบัตร เพื่อนนักเรียนทั้งโรงเรียน ต่างได้ลุกขึ้นยืน ปรบมือดังกึกก้องโดยพร้อมเพรียงกัน เพื่อแสดงความชื่นชมและให้เกียรติอย่างสูง แก่สาวน้อย-ดอว์น ลอกกิ้นส์ ผู้เด็ดเดี่ยวที่ทอฝันให้เป็นจริง......

แสดงความคิดเห็น

>

92 ความคิดเห็น

HappyDay0094 23 มี.ค. 57 เวลา 11:01 น. 2

เก่งมากเลยอ่ะ สุดยอดมากๆเป็นคนที่มีความพยายามมากเลยค่ะ นับถือเลย เราอยากให้ทุกคนเอาตัวอย่างแบบนี้ไปใช้ในชีวิตประจำวันจังค่ะ เพราะสมัยนี้หาคนแบบนี้ยากมากกกก

0
praekiku 23 มี.ค. 57 เวลา 11:48 น. 3

นับถือเด็กต่างประเทศจริงๆ ถ้าเป็นบ้านเรา คงอดตายไปแล้ว TT
อยากมีความพยายามสักครึ่งหนึ่งก็ยังดี - -.

0
L.Honey 23 มี.ค. 57 เวลา 11:55 น. 4
ความพยายามอยู่ที่ไหนความสำเร็จอยู่ที่นั่นจริงๆคะ

เก่งมากเลย 

รู้สึกมีกำลังใจขึ้นเยอะเลยคะ

0
Kyoyasan 24 มี.ค. 57 เวลา 12:06 น. 12

อยุ่กวาดพื้นคนเดียวที่โรงเรียนนี่ก็หลอนนะ ดูจากรูปน่ากลัวมากเลยทีเดียว 

0
Thanadol Kertsomboon 24 มี.ค. 57 เวลา 12:12 น. 13

      เก่งมากๆเลยครับ นับถือผมอ่านแล้วขนลุกเลย 
  เขาพยายงสุดยอดมากเลยน่ะครับ อดทนมากเลย

0
DucksIcez 24 มี.ค. 57 เวลา 12:29 น. 17

สุดยอดเลยค่ะ มีความพยายามมากเลย เราอยากได้สักครึ่งหนึ่งจริงๆ เยี่ยมค่ะ! สู้ต่อไปนะคะ ^^

0
นาโกะ คนคลั่ง oreimo 24 มี.ค. 57 เวลา 12:31 น. 18

สุดยอดเลยมันเป็นแบบอย่างที่ดีในการดำเนินชีวิตถึงต้องยากลำบากเพียงใดก็ตามแต่เธอยังยอมรับมันและเลียกที่จะก้าวเดินต่อมันเป็นอะไรที่น่าชื่นชมมาก
0
เทพอสูรปลาผัด 24 มี.ค. 57 เวลา 12:43 น. 19

ไม่รู้จะสรรหาคำใดมาชื่นชม กับความพยามไม่ย่อท้อของเธอ จิตใจของเธอคนนี้ต้องแกร่งและเปล่งประกายดุจเพชรแน่ๆ

0
Nat Napat 24 มี.ค. 57 เวลา 12:49 น. 20

เด็กไทยบ้านนอกที่ผ่านชีวิตลำบากตรากตรำตอนเด็กมาลักษณะนี้ แต่มุมานะพรากเพียรจนได้ดิบได้ดี ได้ทุนไปเรียนต่อต่างประเทศสถาบันชื่อดังก็มีเยอะแยะมากมาย แต่ไม่เป็นข่าวให้คนทั่วไปได้รู้เฉยๆตรับ

และเรานี่ล่ะตัวตนของหนึ่งในจำนวนนั้นที่มีอยู่จริง

0