ความห่างไกล..แฟนนายร้อยต้องอดทน(?)
ตั้งกระทู้ใหม่
เรามีเเฟนเป็นรุ่นพี่นักเรียนนายร้อยตำรวจ
พี่เค้าเป็นคนดี เป็นสุภาพบุรุษ หน้าตาอยู่ในขั้นดีเลยทีเดียว
เป็นธรรมดา ที่จะมีผู้หญิงเข้าหาอยู่เรื่อยๆ (บวกกับพอเข้ามาเรียนนายร้อยด้วยแล้ว ยิ่งฮอตหนักเลย)
ไอเราก็เป็นแค่เด็กมหาลัยหน้าตาธรรมดาๆ เห็นแต่ละนางที่เข้ามาหาพี่เค้าแล้วเรางีดเลย
เหลือตัวเท่ามด...
แรกๆเราก้ไม่คิดอะไรมาก เพราะพี่เค้าก็ดีกับเรามาตลอด ไม่เคยนอกใจ ไม่เคยมองสาวที่ไหน
คบกันได้สองปีแล้ว ผู้ใหญ่ทางเราและผู้ใหญ่ทางพี่เค้า ยังไม่มีทีท่าจะเปิดใจง่ายๆ
ทางตัวเราเองที่เรียนเภสัช พ่อแม่ก็อยากให้ได้แฟน อยู่ในอาชีพสายเดียวกันนี้
ท่านกลัวแฟนเราเขาเจ้าชู้ และไม่มีเวลาให้ เพราะด้วยอาชีพของเขานั่นละค่ะ เข้าใจว่าเป็นธรรมดาของพ่อแม่ที่อยากให้ลูกสาวได้เจอคนที่ดีที่สุด
ทางผู้ใหญ่ฝ่ายนู้น เขาก็อยากให้ได้ลูกสาวนักธุรกิจ จะได้เสริมกับอาชีพพี่เค้า ก็คงอยากเห็นลูกได้ดี มีอนาคตไกล
เป็นอย่างนั้น พ่อแม่ทั้งสองฝ่ายไม่ค่อยเห็นด้วยเลย แต่ก็ยังเด็กอยู่ทั้งคู่...ฝ่ายเรา พ่อกับแม่บอกว่าคบเป็นเพื่อนไปก่อน ส่วนฝ่ายนั้น ผู้ใหญ่บอกว่า ยังไม่ต้องพามาบ้าน...
เราจึงตกลงกันว่า โอเค พี่กับฉันเราดูกันห่างๆอย่างนี้ไปก่อนนะ
...ผ่านไป2ปี...
สิ่งที่เราได้รับ คือ ความห่างไกล...
เดือนหนึ่งจะเจอกัน หนึ่งครั้ง หรืออาจจะเป็นสองเดือน...
อาทิตย์หนึ่ง จะโทรคุยกัน หนึ่งครั้ง... หรืออาจจะสองอาทิตย์...
เรารู้สึกว่า เขาไม่มีตัวตนในโลกของเราเลย
เหมือนกับว่าเขาแค่จองเราไว้ รอวันเรียนจบเท่านั้น
ปีแรก เราก็เคยคิดอย่างนั้นนะแต่ก็ทำใจได้ ลืมมันไป มั่นใจในตัวพี่เค้า
แต่พอผ่านมาสองปี... เราเริ่มรู้สึกว่าความห่างไกลมันช่างทรมานเหลือเกิน
แต่เราก็อดทน... มีเพื่อนๆเคยบอกว่า เลิกเถอะ พอเถอะ คนดีๆที่เหมาะกับแกมีอยู่ถมไป หันมามองความเป็นจริงดีกว่า
...ตอนนี้พี่เค้าอยู่ในโรงเรียนชายล้วน ไม่ได้ออกมาเจอใคร จบไปพี่เค้าทำงานเจอแต่สาวๆสวยๆรวยๆนะ แกคิดดีๆ...
ความมั่นใจของเราเริ่มสั่นคลอน...
เพราะนอกจากทุกคนรอบข้างจะพูดอย่างนี้ แล้วยังมีทตัวอย่างให้เห็นอยู่เรื่อยๆ ว่าความห่างไกลมันพรากคนที่เรารักมามากแค่ไหน ไม่มีใครอดทนไม่นอกใจแฟนได้หรอก ถ้าห่างกันขนาดนี้ อย่างไรต้องมีกิ๊กกั๊กบ้าง....
คำถามของเราคือ... จริงเหรอ? แล้วเราควรรอต่อไปไหม? เราควรอย่กับความฝันของเราต่อไปไหม? สุดท้ายจะต้องเสียใจไหม?
เราเคยพูดประโยคเหล่านี้กับแฟน...แฟนเราตอบว่า "อย่าไปฟังคนอื่นมากสิ เรารู้ของเราสองคน ที่เราเป็นอยู่ทุกวันนี้ก็ดีไม่ใช่หรือ?"
"ดีอย่างไรละคะ!? พี่ไม่เคยรู้ ว่าฉันทรมานแค่ไหน ฉันรอพี่ทุกๆวัน บางทีฉันอยากร้องไห้ อยากคุยกับใครสักคน ฉันรู้ตัวว่าฉันมีแฟน แต่เมื่อฉันมีปัญหาแล้วฉันโทรหาแฟน แฟนฉันไม่เคยอยู่สักครั้ง...พี่ว่าฉันมีความสุขไหม..."
"พี่เข้าใจ แล้วยังอยากคบพี่อยู่ไหม"
"ฉันรักพี่ ฉันเลยเสียสละมาถึงทุกวันนี้..."
"เชื่อพี่นะ พี่จะอยู่กับเธอ ไม่เป็นอย่างคนอื่นพูด"
"ฉันเชื่อพี่ค่ะ แต่ฉันกลัว กลัวสิ่งแวดล้อม กลัวสังคมมันพาพี่หลงไป พี่จะเจอกับสังคมฟุ้งเฟ้อ เจอผู้หญิง...เก่งเพียงไหน เห็นเสียศูนย์กันไปนัดต่อนัด..."
"พี่ไม่หลงหรอก พี่ก็อยู่อย่างนี้แหละ ครอบครัวตำรวจที่เขาอยู่กันอย่างมีความสุขก็มี พี่ไม่มีเล้กมีน้อยมี"
"พี่ก็ต้องพูดอย่างนั้นอยู่แล้ว ณ ตอนนี้... แต่ที่เขามีเล็กมีน้อยก็เยอะนะคะ มีแต่คนบอก ..ฉันกลัว..."
"ถ้าอย่างนั้น เธอคงต้องตัดสินใจแล้ว ว่าเธอจะลองเสี่ยงกับพี่ไหม"
"..."
"เสี่ยงกับพี่นะ"
"ค่ะ"
........................เอาล่ะค่ะ อดทนรอกันต่อไปอีก4ปี..............................
ปล.นี่ก็ไม่ได้คุยกันมาเดือนหนึ่งแล้ว ไม่ได้ยินเสียงกันเลย คิดถึงมากค่ะ
ถ้าเป็นเพื่อนๆ เพื่อนจะตัดสินใจอย่างเราไหมคะ?
เราว่าเราตัดสินใจถูกแล้วละเนอะ:)
คนขี้บ่น
2 เม.ย. 57 เวลา 21:08 น.
2,118
views
11 ความคิดเห็น
......ความห่างไกล......
ไม่ได้ทำให้รักกันน้อยลง
แต่มันทำให้รู้ว่า
รักครั้งนี้ "จริง" แค่ไหน
จริงอย่างที่ฝ่ายผู้ชายว่า อย่าฟังคนอื่นมาก
ความรักเป็นเรื่องของคนสองคน แล้วผู้หญิงน่ะ ความรู้สึกไวจะตาย ถ้าแฟนมีคนอื่น รู้แน่นอน (ความเห็นส่วนตัวนะ ฮ่าาา)
และที่เห้นๆมา หลายๆคู่ ที่เลิกกันก็เพราะฟังคำคนอื่นนี่ล่ะ
เชื่อใจเขา เชื่อในสัญชาตญาตตนเอง แล้วจะดีค่ะ ฟังคนอื่นพูดและนำมาคิด แต่อย่าเชื่อทั้งหมดที่ได้ฟังมา
จขกท.สุ้ๆน่าค่าอย่างน้อยมันก็คือเครื่องพิสูจน์ความรัก บางครั้งเราอย่าเอาทำพุดคนมาคิมาก ความรักเราคบกัน2คน ไม่ใช่4-5คน ที่จะฟังเต่คนอื่น เราต้อเชื่อใจตัวเองนะค่า จขกท. สู้ๆน้า
สู้ๆนะค่ะ ความห่างไกลคือเครื่องพิสูจน์ระหว่างเราสองคนและความรักมันไม่ได้ขึ้นอยู่กับคนอื่นนะค่ะอย่าให้คนอื่นตัดสินใจแทนตัวคุณเองถ้าคุณมั่นใจในตัวของแฟนคุณคุณก็อย่าได้ทำความมั่นใจของคุณพังเพราะคนอื่นดิฉันเคยเป็นค่ะเลิกกันเพราะเสียงคนอื่นแต่ผู้หญิงอย่างเราเวลาก็เป็นเรื่องใหญ่และสำคัญมากถ้าไม่มีเวลาให้กันก็คงนะและที่สำคัญเรื่องผู้ใหญ่ซึ่งดิฉันเองก็เคยโดนกีดกันว่าอย่าคบอะไรประมาณนี้ค่ะคุณลองพิสูจน์ให้พ่อแม่แฟนคุณดูว่าคุณสามารถดูแลแฟนคุณได้ถึงคุณอาจจะไม่ได้ดีอะไรเหมือนคนอื่นแต่อย่าน้อยคุณก็มีใจที่รักและซื่อสัตย์พร้อมี่จะต่อสู้อุปสรรคไปกับเขานะค่ะ ดิฉันเป็นกำลังใจให้ค่ะ สู้ๆ^^
ความคิดของผู้ใหญ่ถูกนะ รักแบบวัยรุ่นมันไม่ยั่งยืนหรอก ถ้าคุณเป็นฝ่ายหนึ่งที่ทุกข์ เขาอาจไม่ใช่ก็ได้ แต่ลองเปิดใจพูดกันดีๆก่อน บอกปัญหาของคุณไปแล้วตัดสินใจว่าจะเอายังไงต่อดี
ขอบคุณสำหรับความคิดเห็นนะคะ^^
แต่ประเด็นมันอยู่ที่ เค้าอยู่ชายล้วน แต่เราอยู่มหาลัยสห นี่สิ
แหม..หนุ่มๆเต็มม.เลยอ้ะ อิอิ ล้อเล่นนะคะ
กลัวแบบเรียนจบปุ๊บ พี่เค้าเจอสาวๆข้างนอก แหม สวยๆรวยๆ เราตกป๋องเลยทำไง5555
ณ วินาทีนี้เชื่อใจพี่เค้าอยู่คะว่าเค้าจะไม่ทิ้งเราแน่ๆ...อย่างที่บอก คงลองเสี่ยงคะ (คิดถูกหรือไม่ ไม่รู้ ทำตามใจสั่ง5555><)
ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะก๊ะ ^^
เห็นด้วยค่ะ กับคำพูดของคุณ FORUTSE ที่ว่า "...ผู้หญิงน่ะ ความรู้สึกไวจะตาย ถ้าแฟนมีคนอื่น รู้แน่นอน..."
แหม ไอเรานี่ก็ลืมข้อนี้ไปซะสนิทท!!
เอ...แต่คิดอีกที ณ ตอนนี้ แฟนเรายังไม่มีใครเพราะอยู่ช.ล้วนรึเปล่าน้า
ไปเลิกกันตอนเราใกล้30นี่ไม่ไหวนะ ToT ผู้ชายอายุสามสิบนี่ยังถือว่าหนุ่มเปรี๊ยะ
แต่ผู้หญิงเรานี่ ครีมบำรุงเริ่มเอาไม่อยู่แล้วนะคะ -.-
คงต้องลองเสี่ยงดูคะ...
ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะ =)
จะพยายามไม่คิดมากค่ะ แต่ห่างไกลมันช่างกัดกินความรู้สึกเหลือเกิน555
สู้ๆคะ!!
ขอบคุณสำหรับความคิดเห็นนะคะ
มีอยู่ครั้งค่ะ เคยคิดว่า ควรเลิกไหมนะ? ควรไปคบกับคนที่เหมาะสม ทีมีเวลาไหมนะ? ถ้าเป็นคนทั่วไปคงเลิกไปแล้ว เราควรทำอย่างคนอื่นๆเขาไหมนะ?
ถามว่าทรมานไหมก็ทรมานนะคะ แต่เพื่อเขาเราเลยรอค่ะ เราเลือกที่จะเสียสละเอง...เสี่ยงกับการถูกทิ้งตอนจบมากอะคะ(ฮือ)
เวลาเป็นสิ่งที่สำคัญกับผู้หญิงมากจริงๆคะ เเบบเรารู้อยู่เต็มอกว่าเรามีแฟนแต่ว่าเราโทรไม่ได้ อยากเจอก็ไม่ได้เจอ มีปัญหาก็แก้ไขเอง หนังสือหนักแค่ไหนต้องแบกเอง เดินไปไกลแค่ไหนต้องขับรถไปเอง...ทุกๆอย่างเราทำเอง สิ่งที่เค้าทำให้เราได้คือ คุยโทรศัพท์อาทิตย์ละครั้งหรือไม่ก็ มาทานข้าวด้วยบ้างนานๆที... พูดแล้วนอยจังค่ะ
ก่อนอื่นขอบคุณสำหรับความคิดเห็นนะคะ
ทางผู้ใหญ่มองว่าไม่เหมาะสมกันค่ะ ท่านคงเห็นตร.เจ้าชู้ยักษ์มานักต่อนักแล้ว555
แล้วอาชีพเราก็ไม่ได้เกื้อหนุนจุนเจือกันเท่าไหร่ด้วย... เหมือนต่างคนต่างอยู่น่ะค่ะ
เผลอๆอีกหน่อย ลงรับราชการ อาจจะไม่ได้อยู่บ้านเดียวกันด้วยซ้ำ..
เคยเปิดใจคุยกัน ทางพี่เค้าบอกให้เรารอเค้าหน่อย แต่เค้าก็ไม่บังคับ ถ้าเราไม่ไหว พี่เค้าก็จะไม่บังคับและไม่ต่อว่าอะไรเรา เขาเข้าใจว่าเรื่องเวลามันสำคัญกับผุ้หญิง
เราเลยเป็นฝ่ายเลือกค่ะ...
ณ ตอนนี้ ความคิดของเราคือเรามั่นใจว่าถ้าเค้ามีเวลา(เรียนจบ) ผู้ชายคนนี้จะต้องดูแลเราได้แน่ๆ เขาเป็นสุภาพบุรุษ เป็นคนเก่ง รักครอบครัว ไม่เจ้าชู้ ไม่ทำให้เราต้องลำบากใจแน่นอน
ตามนั้นค่ะ
ค่าาาาาาาาาา
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?