ครั้งหนึ่งในชีวิต

[suksik]

ทักทายเพื่อนๆเว็บเด็กดีทุกคน! วันนี้เราจะมาบอกต่อความมัน ของการเข้าค่ายที่เขาชนไก่ เป็นสิ่งที่ไม่น่ากลัวอย่างที่ทุกคนหรือน้องๆที่กำลังคิดอยู่ว่าจะเรียนดีหรือไม่ดี อยากจะบอกว่าเรียนแถอะค่ะ เพราะถ้าพลาดไปจะเสียดายมาก ^^ เอาค่ะเข้าเรื่องเลยละกันตอนนี้พี่ก็ขึ้นปี3แล้วก็ตั้งหน้าตั้งตารอเวลาเรียนจบและรอเวลาที่จะไปภาคสนาม(เขาชนไก่) เพราะอยากจบใจจะขาด และวันนี้ก้มาถึงแหอะกับการเข้าค่าย ร.ด. ปี3 มันจะเหมือนปี2ไหมเนี้ย จะสบายจะสนุกเหมือนเดิมหรือป่าว และวันที่ 19 มกราคม 56 เป็นการเข้าค่ายร.ด.ปี3 ตื่นเต้นจัง ออกเดินทางจากบ้านตั้งแต่ ตี4 ไปถึงสวนเจ้าเชตุก็ประมาณตี5กว่าๆ ในขณะที่เพื่อนๆทุกคนหลับเพื่อเก็บเเรงกัน แต่พวกเราก็นั่งแต่งหน้ากันบนรถ เพื่อที่ไปถึงหน้าจะได้สวยและปัง อ๋อลืมบอกนะค่ะ ว่า เราชื่อ น.ศ.ท. กฤษณะ ไมยา ชื่อเล่น ซุกซิก เป็นตุ๊ดค้า ไม่ต้องสงสัยหรือ งง กันนะคะ ว่าทำไมตุ๊ดสมารถเรียน ร.ด.ได้ เพราะตุ๊ดก็ยังขึ้นชื่ออยู่ว่าเป็น ผู้ชายคนหนึ่ง และจะบอกเพื่อนๆๆที่เป็นตุ๊ดแล้วไม่เรียน ร.ด. จะบอกว่าพลาดมากคะ เพราะไม่ได้โหดเหมือนที่ทุกคนคิดกันเลย ถ้าไม่ได้มาลลองด้วยตัวเอง !!! วันแรก ไปถึงก็สนุกกันเลยทีเดียวได้เจอบรรยกาศใหม่ๆเพื่อนใหม่ๆเป็นอะไรที่หน้าตื่นเต้นมากเพราะ นักเรียน ร.ด.ของแต่ละโรงเรียน มารวมกันทำไห้เรารู้จัก ผู้คนมากขึ้นและวันแรกครูฝึกก็ต้อนรับโดยการยิงปืน OH mygot อะไรจะหน้ากัวขนาดนี้ บวกกับเเดดที่ร้อนระอุทั้งเพลียแดดและอยากกับบ้านมาก แต่พอครูฝึกแจก ลูกกระสุ่นประมาน40นัดได้ นึกในใจ (ครูค่ะลูกเดียวจะเข้าหรือป่าว?) แต่พอยิงจริงๆๆอุสาเร็งแล้วนะ แต่ไม่เข้าเป้าสักนัด แหอะ แย่จัง*-* เอิ่มลืมบอกเพื่อนๆๆนะคะว่าเป็นตุ๊ดคนเดียวที่ชอบโดนเพื่อนต่าง โรงเรียนแกล้ง และครูฝึกก็เช่นกัน แต่เพื่อนไม่ค่อยเท่าไร แต่ครูฝึกนะสิ แกล้งอะไรไม่แกล้ง มาแกล้งเราไปตัดผม ยิ่งทำไห้ไม่อยากอยู่ อยากกับบ้าน และพอตกตอนเย็นอากาศก็เริ่มเปลี่ยนจากร้อนมาก กลายเป็น หนาวแบบสุดๆ เล่นเอา เพื่อนๆไม่มีไครอาบน้ำนอนกันยกกอง ที่นอนก็แบบ กลางดินหมอนไม่มีต้องเอากระเป๋ามาลองนอนและอากาศก็ชั่งโหดร้ายมากยิ่งดึกยิ่งหนาว หนาวจนแบบต้องเอาถุงเท้ามาทำเป็นถุงมือ5555 ขนาดเราลงทุนขนาดนี้ยังไม่หายเลย TT พอผ่านความหนาวมาได้ ก็มาถึงวันที่สอง ตื่นเช้ามาตกใจกันยกเต็นท์ งง มาก ทั้งกระเป๋า ผม เสื้อเปียกหมด เราก็นึกว่าฝนตก แต่ป่าวนะคะฝนไม่ได้ตก แต่จริงๆๆคือ น้ำค้างลง พอเวลาพูดควันก็ออกจากปาก พูดทีก็นึกว่าอยู่ที่ ฮาราจุกุ ซะอีก แต่จริงๆแล้ว บนเขาชนไก่นะคะ หลังจากทำภารกิจส่วนตัวเสด ก็ถึงอาหารเช้า ที่ทุกรุ่นทุกปีไปต้องพูดถึง กับ แกงผักกาด10ไร่ กับไก่2ขีด ขอบอกเพื่อนๆๆว่าถ้าไครมาแล้วไม่กินจะบอกว่า กาก มาก เพราะ น้ำแกงโครตอร่อย (จืด)กินกับไก่ยอทอด(แป้งทอด) พอกินอาหารเช้าเสดก็ออกเดินทางไปยังสถานีต่อไป จะบอกเพื่อนๆหรือน้องๆๆนะคะถ้ามาเขาชนไก่ไม่ต้องเตรียม อะไรมาแยอะ ขออย่างเดียว พลังงาน "ขา" เพราะเราจะไปเดินมาราธอนกัน เดินขึ้นเขาที่แบบ สูงมาก เพื่อไปสักการะ ร.5 เล่นเอา ร.ด.แท้ ร.ด. เทียม เป็นลมเป็นหอบกันหมด แต่พอขึ้นไปบนจุดสูงสุด ก็ไม่เสียแรงเลยนะคะ ที่อุสามานะอดทนเดินขึ้นมา จะบอกว่าสวยมากเราสามรถเห็นวิว ทั้งจังหวัดกาญจนบุรี หลังจากที่เหนื่อยจากการเดินทาง ก็กลับมาผักผ่อนตามสบาย และวันที่สองก็จบลง และก็มาถึงวันที่สาม เย้ๆๆไกล้ถึงฝันและโว๊ยๆ จะได้กลับบ้านแล้ว และวันนี้ก็ต้องตื่นเช้ากว่าทุกวันเพราะต้องเก็บกระเป๋าขึ้นไปนอนในป่า ตื่นเต้นมากๆๆ เกิดมาทั้งชีวิตไม่เคยเลย ที่ต้องไปนอนในป่า แต่ก่อนขึ้นไปนอนก็ต้องไป ฝึกสถานีที่3 เข้าตีตั้งรับถอนตัว เป็นสถานีที่ทุกคนต้องพูดถึงกันเป็นส่วนมาก เพราะทั้งสนุก มัน กดดัน เพราะต้องทำเหมือนเราอยู่ในสนามรบของจริง โดยฉเพราะ ระเบิดจริง แบบ ระเบิดทีเล่นเอาเขาสั่นทั้งลูก ถามว่าเหนื่อยไหมตอบเลยคะไม่เหนื่อยเพราะ ครั้งหนึ่งในชีวิต ลูกกระเทยคนนี้จะมีโอกาศสักกี่รอบที่ได้มายืน อยู่ท่ามกลางสนามรบเพื่อเอาตัวรอดและปกป้องแผ่นดิน ทำไห้เรานึดถึงบรรพบุรุษของเราเลย หลังจากที่ทำการฝึกมา ก็ถึงเวลาที่ทุกคนตั้งหน้าตั้งตารอ คือ การนอนป่า และต้องใช้ชีวิตในป่า แต่ขอบอกนะคะ ว่า ห้องน้ำไม่มี ห้ามปวด หนักเด็ดขาด แต่ก่อนเข้านอน ครูฝึกก็ใจดี ไห้นอนดูดาวกันจะบอกเป็นบรรยกาศที่หาดูยากมาก กับการนอนดูดาว พอดูดาวเสดก็เข้านอนกัน แต่คืนนี้ต้องระวัง เป็นพิเศษ เพราะเป็นคืน ผู้ชายออกล่า นางฟ้าในกอง 55555555 แต่ดีนะเรารอดตัว เช้าของวันที่4 ก็มาถึง ตอนนี้รู้สึกว่าไม่อยาก กับเลย รู้สึกเริ่มสนิทกับเพื่อนในกองมากขึ้น และเริ่มผูกพันกับครูฝึก เพราะครูฝึกแต่ละคนทำเป็นดุ แต่จริงๆๆแล้วใจดีโครตๆๆ พอตื่นเช้ามา ก็ต้องเก็บกระเป่าลงจากป่า ก็เป็นปกตินะคะที่ตื่นเช้ามาก็ต้องล้างหน้าแปลงฟันแต่วันนี้ ครูฝึกเดินมาประกาศไครล้างหน้าโดนทำโทษ โห้ๆ เล่นเอาไม่มีไครคุยกันเลย เพราะกลัว กลิ่น 5555 และวันนี้ก็ต้องเข้า สถานี การดำรงชีพ อยู่ในป่า คือการทำอาหารกินกัน แต่ก่อนที่จะทำอาหาร เราต้อง พบกับ คนที่น่ากัวที่สุด ของเขาชนไก่ นั้นก็คือ จ่านรก โห้เจอแค่ชื่อ ก็เล่นเอาไม่มีไครอยากเจอ แต่พอเจอจริงก็แบบสุดๆๆเหมือนกัน เจอหน้ายังไม่ทันคุยก็สั่ง หมอบ กลิ้ง คาน โผล่ มาหมด เล่นเอาแขน ขา ลำตัว เป็นช้ำๆกันทั้งตัว แต่พอฝึกเสดก้ต้องเดินไปทำอาหารกิน และเป็นมือเกือบสุดท้าย ที่ต้องทำกินกันเอง จะบอกว่าถึงอร่อยไม่อร่อย ก็ต้องกิน และเมนูที่ทำกินก็ คือ ต้มยำไก่ เป็นการทำอาหาร ที่ทรหดมากๆ อุปกรณ์ไม่มีสักอย่าง มีดไม่มีต้องเอาช้อนมาทำแทน เขียงไม่มีต้องเอาทอนไม้มาทำแทน แต่ก็สนุกดี พออาหารที่ทำเสดจริงๆแล้วนึกว่ากินไม่ได้ แต่มันก็กินได้ แถมอร่อยอีก ( หรือหิวว่ะ) หลังจากที่สถานีที่4 ผ่านไป ครูฝึกต้องส่งต่อไห้แกครูผู้ดูแล เราก็ว่าเห็น ช็อปเปอร์ ไครวะเท่สุดๆๆ ก็พากันลุ้นกันว่าเป็นไคร ที่แท้ก็ จ่านรกของเรานี่เอง มาส่งแบบ ซุปเปอร์ฮีโร่มากๆๆ >< และก็มาถึงวันสุดท้ายคือวันที่ห้า เป็นวันที่ไม่อยากกับ เปลี่ยนความคิดตอนมาอยากกลับตอนกลับอยากอยู่ เ้พราะจากคนที่ไม่รู้จักก็รู้จัก เพราะการที่เราทำอะไรร่วมกับผู้คนที่เป็นจำนวนมาก จะทำไห้รู้นิสัยของแต่ละคน ว่าเป็นยังไง และวันนี้ก็เป็นวันที่ต้องไปสถานี สุดท้าย คือการ โดด หอ เป็นอะไรที่วัดใจลูกผู้ชายทุกคน เพราะเป็นความสูงที่ทุกคนเสียว แต่ก็ต้องผ่านมันไปไห้ได้ และสุดท้ายอยากจะฝากถึงน้องๆที่จะเรียนต่อ หรือที่กำลังคิดว่า จะเรียนดีหรือไม่ดี ขอบอกนะคะว่า เรียนดีคะ เพราะพวกคุนไม่รู้หรอกว่าอีกกี่ปีหรืออีกกี่ชาติคุนจะได้มายืนตรงสนามรบ เพราะบางคนก็คิดว่า การที่เรียน ร.ด. คือหนีการเป็นทหาร แต่มันก็เป็นส่วนหนึ่งแต่ประสบการ์ณที่พวกคุณจะได้มากกว่าในตำราเรียน มันคือประสบการ์ณในชีวิตที่หาไม่ได้อีก ( ป.ล. ขวัญใจครูฝึก )

Comments

[Nicharee Pramualsab]

สุดๆเลยค่ะพี่

[aun-]

แก๊งกะเทยเราก็เป็นขวัญใจครูฝึกนะ แต่เราเข้าค่ายที่ศูนย์เพชรบุรีเอง คนละหน่วยฝึกกัน ใจก็อยากลองไปเขาชนไก่ดูนะแต่อด เรื่องความรู้สึกตอนฝึกเป็นแบบนี้จริงคือแบบมันสนุกมากกกก การเดินทางไกลขึ้นเข้าก็ไกลสุดๆข้ามไปข้ามมาผู้ชายบางคนยังเป็นลม แต่แก๊งเราอึดไม่เป็นไรกันเลย แบบว่าชายแท้ยังอาย 5555 เรามีชื่อแก๊งด้วยนะพวกครูฝึกเรียกแก๊งเราว่า"พลางชมพู" ตอนด่านตั้งรับโจมตีโคตรจะมันส์อะ วิ่งเหมือนพวกบ้าระห่ำแอบเข้าป่า หาที่ซ้อนกันหัวซุกหัวซุน ส่วนเรื่องยิงปืนนี่ก็เข้าเป้าเพื่อนข้างๆบ้าง ไม่มีสมาธิเลยตกใจแต่เสียงปืน ขนาดใช้สำลีอุดละนะ แต่สนุกดีให้รู้สะบ้างว่ากะเทยยิงปืนที่เค้าใช้รบได้เหมือนกัน แล้วเรื่องครูฝึกอะเราว่าจริงแล้วพวกเค้าไม่โหดเลยถ้าเราทำดีไม่ผิดวินัยการฝึกเค้าก็ไม่ทำโทษหรอก อยากบอกเลยว่าการเข้าค่ายรด.นี่เป็นอะไรที่แบบที่สุดของความทรงจำอะ ไม่มีวันลืมเลยว่าครั้งหนึ่งเราเคยลำบากขนาดไหนลุยขนาดไหน ไม่ได้อาบน้ำ5วันแล้วก็เข้าใจหัวอกทหารจริงๆเลยว่าเค้าต้องเหนื่อยกว่าเราอีก อยากให้รุ่นน้องเรียนกันเยอะๆนะ เรียนให้จบปี3ก็ได้ หรือใครจะเรียนถึงปี5ก็ดี. (ตัวแทนแก๊งพลางชมพู )