ผมผิดอะไร

[ThuchKung ch.]

ผมมั้นใจหลายๆคนอาจจะมีความรัก ควารักแต่ระคนก็ต่างกันไป แต่ผมอย่างให้ทุกคนอ่านว่าเธอคนนั้นคิดยังไงกับผม เพราะเรื่องราวทั้งหมดทำให้ผม งงมาก

ตอนผมเข้ามา ม.1 ผมไม่ยังไม่รู้จักเธอ แต่ผมพอจะได้ยินชื่อมาบ้างนะ จน ม.1 เทอม 2 ผมก็อยากรู้จักเธอขิ้นมาเพราะอะไรก็ไม่รู้ ผมเลย ไปถามเพื่อนร่วมห้องของ(ผมกับเธออยุ่กัน) เธอ ก็พอรู้ประวัติมาบ้าง แต่ผมก็ไม่รู็จะแนะนำตัวกับเธอยังไง จนมีงานๆหนึ่ง เป็นงานที่ต้องใช่กราฟิก (สร้างวีดีโอ ภาพเครื่องไหวอะไรประมาณนั้น) ซึ่งผมก็เก่งคอมพอดี แล้วกลุ่มที่ทำงานกับ เธอ ไม่มีคนเก่งคอม ผมก็ถาม เพื่อเค้าต้องการให้ช่วย แน่นอน ผมก็เริ่มรู้จักเธอมากขึ้น แล้วผมรู้ต่อมาว่าบ้านเธออยู่ใกล้ๆกับบ้านผม (ปั่นจักรยานไปถึง)  วันหนึ่งผมก็นัดเธอออกมาปั่นจัรยานเล่นกัน ตอนเลิกเรียน ทุกๆวันเราจะมาปั่นจักรยานเล่นกัน จนผมสนิทกับเธอมากขึ้น มากขึ้นเรื่อยๆ แต่ตอนนั้นผมยังไม่คิดอะไรกับเธอ จนวันหนึ่งมีคนมาแซวว่าผมกับเธอเป็นแฟนกัน ผมก็บอกว่าเปล่า แต่ผมขี้อายผมเลยมีอาการเขิลนิด แน่นอนว่าเธอก็เขิลด้วย ตัดมาที่ช่วงตอนปั่นจักรยาน ผมอยู่ดึกมาก ประมาณสองทุ่ม (ยังไม่ได้กลับบ้านกันไง) ผมก็ผักเหนื่อย นั้งเล่นแถว โรงเรียน ผมนั้งกับเธอเพียงแค่สองคน ผมก็คุยกับเธอไปเรื่อยเปื่อย อยู่ผมก็คิดอะไรอยู่ไม่รู้ ผมเลยคิดถึงตอนโดนแซว ผมเลยคุยกันเรื่องนั้น แล้วผมก็ถาม ว่า
ผม; จะว่าไปเราก็เหมือนแฟนกันเนอะ
เธอ; ไม่รุ้สิ
ผม; งั้น----------เรา ลองเป็นแฟนกันดูมะ (ตอนนั้นบอกได้คำเดียวว่าช็อค ผมไม่รู้พูดอะไรออกไป ผมลองทบทวนดูว่าผมมีใจให้เธอ ตอนใหนผมยัง งง ต่อไป) 
เธอ ; ไม่เอา แม่เราไม่ให้มีแฟน  
ตอนนั้นผมก็ไม่คิดอะไร พอกลับบ้านก็คิดว่าตัวเองพูดอะไรออกไป วันถัดมา เธอก็ยังปรกติอยู่นะ ยังเล่นแกล้งกันเหมือนเดิม  แต่วันนั้นเป็นวันที่ปมแกล้งเธอแรงไม่นิดนึง เธอพลาดแล้วล้มลง ผมก็เข้าไม่ดู ถามอาการ ตามปรกติ แต่ดูเหมือนเธอเจ็บมา แล้วก็งอนผมไปชวงนึก ซักพัก ก็ยิ้มเหมือนเดิม  แต่เย็นนั้นเธอไม่ได้ปั่นจักรยานเพราะเธอบอกว่าเมื่อยหลัง (ตอนล้มสงสัยหลังกระแทก) ผมก็เลยถามด้วยความเป็นห่วง วันนั้นแหละที่ผมรู้ใจตัวเองว่าผมแอบรักเธอ หลังจากกลับบ้าน ผมก็เล่นเฟส กัน   จนผมเริ่มเก็บอาการไม่อยุ่จนต้องโทรไปถามเธอคุยกับเธอ จนมาถึงคำสุดท้ายที่ผมได้คุยกับเธอ
ผม; นี้เรามีอะไรจะบอก
เธอ;บอกอะไรเหลอ
ผม;เธออาจจะไม่ชอบนะ 
เธอ; อะไรเหลอ
ผม; เราว่า--------เรา----ชอบแก อะ 
เสียงโทรศัพทร์ ตูด ๆ ๆ ๆ 
เธอว่างสายผม แล้วเธอก็ ไม่คุยกับผมอีก เลย ไม่ว่าผมจะแกล้งเธอ ยังไง ง้อเธอยังไงก็ตาม ตอนนี้ ผมยังอยากถามเธอว่า ผมผิดอะไร ความรู้สึกตอนเราอยู่ตัวกันเธอไม่รู้สึกอะไรเลยเหลอ  ตอนนี้ ผมขึ้น ม.3 เธอคนนั้นก็ยังไม่ยอมคุยกับผมซักที่
ตอนนี้ผมบอกได้คำเดียวว่าผมยังรักเธออยู่  ภาพ ที่เราเคยอยู่ด้วยกัน มันอยู่คาอยู่ในใจ เธอคนที่แสน ร่า เริง กลับกลายเป็นคนที่เงียบไม่ยิ้มไม่อะไรกับผมอีกต่อไป 

Comments

[น่ารักป่ะ]

นายไปขอโทษเถอะ มันดูเหมือนนายแกล้งเธออ่ะ (ด้านที่ผญ.คิดอ่ะนะ)
#สู้ๆนะ จขกท. แค่อ่อนไหวไปเองแหละ

[ThuchKung ch.]

เค้าไม่ยอมคุยกับเราเลยไง ปัญหา

[ฟ้าสีคราม]

ก็ไม่ผิดไรนะ เเต่ถ้าเปนฝ่าย ญ เค้ามีแฟนอยุ่เเล้วหรือเปล่า ทำไมเธอชวนเค้าเปนเเฟน 2 รอบเขาถึงปฎิเสธ หรือพ่อเเม่เขาเข้มงวดอันนี้ก้ไ่มรู้นะ ถ้ารักเขาก็ตื้อเขาไปเห๊อะ สู้ๆ

[yoonajang]

ถ้าเราเปนแบบนั้นเราก้จะทำเเบบเธอ แนวที่ว่า แม่เราจะไม่ให้มีแฟน อ่ะนะ แม่เราก้สอนแบบนี้ ถ้าสมมติเปนแฟนกันแล้วมีไรกันงี้เราก้จะเรียนมะจบ

[ThuchKung ch.]

แต่เราไม่คิดจะมีอะไรกันนะ เพราะความรักมันไม่จะเป็นต้องมีอะไรกันหนิ อีกอย่างโรงเรียนผมอะ ส่วนใหญ่เป็นลูกคุณหนู ไอพวกมีอะไรใรวัยเรียนเนี่ยแทบไม่มี จะมีก็ตอน ม.6 อะ