นิยายหรือหนังสือที่อ่านแล้วไม่ประทับใจในชีวิตของคุณ

พูดแล้วจะโดนถล่มจากแฟนคลับมั้ยเนี่ย เหอะๆ

ไวท์โร้ดค่ะ ปรี๊ดมาก คือคำอวยหนังสือดิบดี อวยเวอร์ เราก็หลงเชื่อ นึกว่าคนเขียนจบ ดร. (นามปากกา ดร.) คำอวยหนังสือก็พยายามเนียน ไม่บอกตรงๆว่าเป็นนามปากกา

บรรยายห่วยมาก ไม่เห็นภาพอะไรเลย ฉากต่อสู้ก็แค่ตะโกนร้องท่าต่อสู้ แล้วก็ตูมๆๆๆไป ตัวเอกไร้มิติ เพอร์เฟ็คทุกอย่าง เยอะแยะค่ะ หลงซื้อมาตั้งสามเล่ม ทนอ่านให้มันจบเพราะเสียดายเงินก็เต็มกลืน

กับอีกเรื่อง หัวขโมยแห่งบารามอส (ความเห็นและมุมมองส่วนตัวนะ) คืออย่างแรกเรื่อง คิล ที่ถอดแบบจากคิรัวร์ ในการ์ตูน ฮันเตอร์ ถึงคนเขียนจะบอกไว้ก่อนแล้วว่าเอามานะ แต่เราไม่โอเคอยู่ดี เพราะมองว่าตัวละคร คนแต่งควรสร้างเอง แล้วก็อารมณ์ตัวละครในเรื่องโดดๆ ไม่ชอบบุคลิกนางเอกที่โวยวายมากไปหน่อย อ่านไปได้เล่มเดียวแล้วพอเลย

หลายเรื่องของแจ่มใส่ แล้วก็สำนักพิมพ์อื่นเยอะมาก เลยไม่อยากจำชื่อเรื่อง

เห็นด้วยครับ เรื่องไวท์โร้ด เจอกระแสบอกว่าดี อวยมาแรงมาก แต่พอเข้าไปอ่านจริงๆ กลับผิดหวังอย่างแรง (ไม่นับเรื่องต่างๆ ที่นักเขียนเขาทำเพื่อโปรโมตอย่างเดียวด้วย)

โชคดีที่ผมยืมอ่าน ไม่ได้ซื้อ

มีหลายเรื่องที่ซื้อมาแล้วผิดหวัง ขายต่อหมดแล้วอ่า5555

อยากเผาทิ้งมาก แต่แม่ว่าเสียดาย เลยอด คือเราปรี๊ดมากขนาดนั้นอ่ะ 5555 มันห่วยขั้นสุดอ่ะในสายตาเรา เลยไม่ได้อ่านเรื่องอื่นของเขาเลย จำจนทุกวันนี้ =_=

ของเราก็หลายเรื่อวอยู่นะ แต่ส่วนตัวเราชอบเกมอาชญากรรม กลอาชญากรนะคะ เราว่าสนุกออก

เราไม่ชอบไวท์โรด
แต่ Girls and a Doll โอเคนะ
คนเขียนคนเดียวกัน

ส่วนบารามอสอ่านเอาสนุกอ่ะ
แต่ถามเรื่องคุณค่าเชิงวรรณกรรมแล้วเฉยๆ

เห็นด้วยค่ะ

หลายเรื่องค่ะ จนไม่อยากจะจำ
เปลืองตังค์สิ้นดี
ให้จำว่าประทับใจเรื่องไหนจะง่ายกว่า

บางเรื่องก็เป็น Book of the Month ด้วยละ

จนบางทีสงสัยว่า
เราเองหรือเปล่าที่มาตรฐานสูงเกินไป 

1-3 GAAD ผมไม่คิดจะอ่านเลย เพราะไม่ค่อยไว้วางใจสักเท่าไหร่ เข้าไปดูรีวิวในเน็ตก็เจอมาทั้งสองกระแส กลัวจะซื้อมาแล้วไม่คุ้ม เพราะเล่มหนึ่งราคาก็หนักอยู่

บา....... ครับ เห็นคนอวยนักอวยหนา ผมก็เลยซื้อเม่งครบทุกเล่ม หมดเป็นพันมาอ่าน

อ่านเล่มแรกแล้ว ผมเอาไปเผาทันที โดยไม่เสียดายเงินเลย ส่วนที่เหลือให้ฟรีแก่ผู้สนใจ ส่วนเล่มสุดท้ายเอาไปฝังที่ไหนก็ไม่รู้

จนบัดนี้ไม่เข้าใจว่าทำไมหลายคนอวยนัก ทั้งๆ ที่เนื้อหาแบนราบ และพล็อตหลวมชิบ

ไวท์โรด เคยขอยืมเพื่อนมาลองอ่าน อ่านได้ไม่กี่หน้าเลิก คิดว่าภาษางงๆ แต่ก็ไม่เข้าใจว่าทำไมกระแสแรงมาก หลังๆเวลาซื้อนิยายจึงไม่ค่อยยึดกระแสและความนิยมตลาดเท่าไร แล้วเป็นไปได้ต้องขอลองอ่านเนื้อหาก่อน^^

เช่นกันครับ...บา.... นี่ผมอ่านจบสี่เล่มร้องไห้เลยครับ.... เล่ม 1-2 ก็พอโอเค อ่านไม่คิดขำ ๆ พอขึ้น 3 ชักทะแม่งขำไม่ออก เล่มสี่อ่านฆ่าเวลาไปงั้น ๆ จบแบบดรากอนบอลยิงแสงซะงั้น... ถึงกับซึ้ง.... อ่านแบบไม่คิดอะไรแล้วผมยังหวังสูงไปกับฉากจบอีกเหรอเนี่ย...

ผมเคยลองหยิบของแจ่มใสมาเรื่องหนึ่ง  อ่านไปประมาณสองชั่วโมง... อ้าว จบแล้วเหรอ  คือเนื้อเรื่องไม่มีอะไรเลยครับ...  มัน เรียบ มาก  ไม่มีอะไรให้ลุ้นเลย

*ดิทเพิ่ม

เซตห้าคุณชายจุฑาเทพ
เจอเล่มแรกของนักเขียนระดับมืออาชีพที่เปิดตัวกับคุณชายธราธรเข้าไป
โอ้....ไม่น่าเชื่อคุณ ณ เธอเปลี่ยนไป๋ขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย (เมื่อก่อนเคยชอบเขามากนะ) แต่เล่มนี้ไม่ไหวไม่ว่าจะพล้อต ตรรกะ การเดินเรื่อง อารมณ์ตัวละคร

ดังนั้นพอมอง พิมพ์คำ ในภาพรวมเราจะไม่มั่นใจในคุณภาพนัก แต่ไม่เชิงว่าแย่เสียทีเดียว ค่ายนี้เน้นพล้อต ทำให้บางครั้งถึงจะพล้อตดีแต่พออ่านแล้วจะรู้ได้เลยว่าคนเขียน "มือไม่ถึง" ทำให้เสียอรรถรสไปอย่างน่าเสียดาย

แจ่มใส ยุคใหม่ หลายๆ เล่ม ตัวละครค่อนข้างหยิบหย่งไม่รู้จักโลกภายนอก เช่น ของสแตมป์เบอรี่ที่พักหลังเริ่มไม่เวิร์ค กับอีกหลายเรื่องที่อ่านแล้วไม่อิน ไม่ฟิน ไม่เก็ท (เซ็ตความรู้สึกดีที่เรียกว่ารัก ก็ไม่โดนใจหลายเล่มมาก) จนงงว่ามาตรฐานนิยายของแจ่มใสอยู่ตรงไหน (หรือรสนิยมตูมันผิด????)

ก็มีเหมือนกันครับ โดยเฉพาะเรื่องที่ชอบอวยกัน ไม่ก็ถูกยัดเยียดให้อ่าน

คือบางทีมันก็มีดีในตัวมันเองนะ ไม่ใช่ว่าแย่อะไร
เพียงแต่ว่ามันไม่ใช่แนวเรา พออ่านแล้วพอรู้สึกว่าไม่ใช่มันก็ทำให้ไม่สนุกตามไปด้วย...

เรื่องที่ชนะการประกวด enter ปีไหนไม่บอก ที่เท่าไหร่ไม่บอก เดี๋ยวโดนรุม ภาษาเค้าสวยมากก็จริง เเต่สวยมากจนงง อ่านไปมึนไป ไม่รู้เพราะความโง่ในภาษาหรืออะไรที่มำให้เป็นเเบบนี้ TT เเล้วก็ของเเจ่มใส หน้าปกงามๆที่ส้อยมาทั้งหลายไม่ค่อยเข้ากับเนื้อเรื่องเลยย เสียดายปกเลยเก็บไว้ค่ะ

หลายเรื่องของแจ่มใสเช่นกัน อ่านแล้วไม่ได้อะไรเลยสักอย่อง ประมาณว่า แหม่ นี่ถ้าไป่อานเล่มอื่น ดิฉันก็จำสับสนได้นะคะว่ามันเป็นเรื่องเดียวกัน ชื่อนักเขียนไม่ต้องรู้ เพราะมันเหมือนกันแทบทุกอย่าง
แล้วก็ซีรี่ส์ไมรอน โบลิทาร์ พวกเล่ห์ แค้น พลาด อะไรนั่นน่ะ บอกว่อได้รางวัลมอตั้งแยะ แต่แหม... เรื่องไม่ยอมเดิน ยืดมาก ซื้อมาตั้งสามเล่ม

ฤๅ Dr.P... จะเขียนนิยายน้ำๆ ไม่เน้นเนื้อจะได้ได้เงินเยอะๆ หว่า...

เป็นอีกเสียงที่ไม่ชอบผลงาน Dr.p... เขาเคยมอโรงเรียนดิฉัน ก็เป็นคนตลกดี ยอมรับว่าสร้างเรื่องฮาๆ มาโปรโมตคนซื้อได้ แต่ดีนะที่ไม่ได้ซื้อ... อ่านไปได้ไม่ถึงห้าหน้าก็วางและไม่เคยคิดจะมาอ่านอีกเลย ^^
ก็ยังมีคนหลายคนที่คิดเหมือนท่านที่ไม่ชอบเรื่องนี้อยู่ดี เอวัง...
http://th.uncyclopedia.info/wiki/%E0%B9%80%E0%B8%81%E0%B8%B4%E0%B8%A3%E0%B9%8C%E0%B8%A5%E0%B9%81%E0%B8%AD%E0%B8%99%E0%B8%94%E0%B9%8C%E0%B8%AD%E0%B8%B0%E0%B8%94%E0%B8%AD%E0%B8%A5%E0%B8%A5%E0%B9%8C

ไม่ชอบที่เอาตัวละครมาเหมือนกันค่ะ

Twilight บทสนทนาเยอะเกินไป ตัวละครชอบพูดวกวน อ้อมค้อม พูดจาซ้ำซากจนน่ารำคาญ อิดออดยิ่งกว่าละครน้ำเน่าของไทยเสียอีก มีหลายอย่างในเรื่องที่ไม่สมเหตุสมผล

ภาคแรกยังโอเคนะ แต่หลังจากนั้นเริ่มเน่าแล้ว เริ่มตั้งแต่ภาคสอง ตัวเอกหลงผู้ชายหัวปักหัวปำจนไม่เป็นทำอะไร อยากเห็นภาพหลอนของพระเอก จึงพยายามทำอะไรเสี่ยงตายอยู่หลายครั้ง ออกแนวอยากฆ่าตัวตายนั่นแหละ แต่ไม่เชิงอยากตายจริงๆ ทำให้นางเอกดูไร้คุณค่าไปเลย พอมาภาคสามก็หลายใจ ชอบพระรองด้วยจนบังเกิดเป็นรักสามเศร้า ให้อารมณ์อยากเก็บเธอเอาไว้ทั้งสองคน

เห็นด้วยกับไวท์โรดค่ะ พี่ให้ยืมมา อ่านไม่รู้เรื่องเลย5555 ส่วนบารามอสเราชอบนะ สนุกดี แต่ไม่ชอบที่เอาตัวการ์ตูนมาเหมือนกัน :)

เห็นด้วยมากๆเลยค่ะ เราหลงซื้อเล่มแรกมาแทบร้องไห้ TOT วันๆนางเอกไม่ทำไรเลยนอกจากเพ้อถึงพระเอกอย่างเดียว =___=;;

เสียดายเงินมากค่ะ แต่เราก็ซื้อเล่มสุดท้ายมาอ่านนะ จะได้วิจารณ์ถูก 555 ถือว่าเป็นบทเรียนไปละกัน

ส่วนใหญ่ถ้าผมอ่านไม่จบ หรือเบื่อซะก่อน ผมจะโทษที่รสนิยมตัวเองว่ามันคงไม่ใช่แนว ไม่ค่อยโทษว่าหนังสือว่ามันห่วยเท่าไหร่ เพราะบางเรื่องรู้สึกว่าโคตรห่วยเลยแต่อ่านแล้วสนุกก็มี และบางเรื่องโคตรดีเลย แต่อ่านไม่จบ รู้สึกไม่ถูกจริตก็มีเช่นกัน ดังนั้นถ้าอ่านหรือดูอะไรเรื่องไหนแล้วไม่จบ ผมจะโทษที่รสนิยมตัวเองแทนนิยายหรือหนังเรื่องนั้นๆ ก่อน

แต่ก็ไม่ใช่วาไม่มีเรื่องที่เรียกว่าอยากปาหนังสือทิ้งเลย ความจริงมีอยู่เรื่องหนึ่ง เป็นเรื่องเดียวที่ฝั่งใจมากๆ จนปัจจุบัน เป็นหนังสือทำมือ แนวรักผู้ใหญ่ เรื่อง ล... เป็นครั้งแรกที่เข้าใจว่าถูกนิยายแนวนี้ทำร้ายมันเป็นยังไง

คือเนื้อหาผมว่าเขาก็เขียนสนุกนะ(ถ้าไม่สนุกแล้วจะยอมสั่งซื่อทางเน็ตมาอ่านรึ) แต่ปัญหาใหญ่ปัญหาเดียวคือนักเขียนให้อภิสิทธิ์พระเอกมากเกินไป มากจนมันออกมาเป็นคนเลวที่ได้ดี ผมลุ้นให้พระอกตายทั้งเรื่องชดใช้กรรมของมัน เป็นนิยายเรื่องแรกที่ลุ้นให้จบแบบแบดเอนดิ้ง แบดหนักๆ ด้วย แต่สุดท้ายมีความสุขแฮปปี้เอนดิ้งเฉยๆ อ่านจบแทบถามว่า "นี่คืออะไร เกิดอะไรกับโลกของเรา ตรรกะของมนุษย์ด้านความดีความชั่วมันบู้ดเบี้ยวได้ขนาดนี้เลยเหรอ แค่หล่อแค่รวยไม่ต้องใช้กรรมชั่วๆ ที่ทำมาก็ได้เหรอ!"

เรียกว่าอ่านนิยายเรื่องนี้แล้วจิตตกเลยอ่ะ กับนักอ่านท่านอื่นเขาคงฟินกันอ่ะ(โดยเฉพาะสาวๆ) แค่พระเอกนางเอกได้กัน พระเอกดีกับนางเอกคนเดียวก็ไม่ต้องนึกถึงอะไรแล้ว แต่ผมไม่ใช่อ่ะ คือปิดเล่มหนังสือแล้วผมจิตตกเลย ใจหวิวๆ ไปเลยสองสามวัน ถึงกับเกิดคำถามกับโลกว่า "นี่หรือคือเมืองพุทธ ความดีความชั่วของมนุษย์เราวัดกันที่ไหน" 

คือเข้าใจฟิลว่านิยายแนวนี้พระเอกก็ต้องร้ายๆ โหดๆ บ้าง ซึ่งนิยายแนวนี้ก็จะเป็นพระเอกแนวนี้เป็นส่วนใหญ่ ซึ่งที่ผ่านๆ มาผมก็รับได้หมดนะ ถึงจะขาดเหตุผลไปบ้าง ขัดใจไปนิด แต่มีก็มีอะไรรองรับ และอยู่ในระดับที่ควรอยู่ และถือเป็นรสนิยมใครรสนิยมมัน แต่ไอพระเอกเรื่องนั้นที่อ่านมา มันออกมาเป็นฟิลว่า "เลวขนาดนี้ เอ็งตายชดใช้เหอะ สาสมสุด แล้วต้องให้ทรมานด้วยนะ เลวจนคำว่าพระเอกก็เอาชดใช้ไม่ได้แล้ว" แต่มันกลับไม่ใช่อ่ะ เป็นนิยายรักเรื่องแรกที่จบแฮปปี้แต่ทำผมจิตตกไปหลายวันเลย และเป็นนิยายเรื่องแรกเรื่องเดียวที่ทำให้ผมออกมาตั้งกระทู้หวีดร้องในบอร์ดได้ และยังจำฝังใจมาถึงวันนี้ 

มีกระทู้แบบนี้ทีไร ไวท์โร้ดมาเป็นอันดับหนึ่งตลอดเลยนะ

ของเขารู้ๆกันอยู่สินะ

หนังสือที่อ่านแล้วไม่ประทับใจส่วนมาก มันจะเป็นเพราะไม่ถูกจริตเรามากกว่า
อย่างที่ท่านแบงค์บอกบางเรื่องห่วยมาก ไม่สมเหตุสมผลสุดๆ
ยำอะไรไม่รู้มั่วไปหมด แต่อ่านแล้วดันชอบแบบหาเหตุผลไม่ได้ซะงั้น

ขณะที่บางเรื่องคนเชียร์ให้อ่านเยอะมาก รางวัลการันตี สำนวนไพเราะ
จัดเป็นนิยายที่ดีมากๆ ซึ่งเราก็เห็นด้วย แต่พออ่านไปได้ยังไม่ถึงกลางเรื่องดี
ก็เลิกอ่าน เหตุเพราะมันไม่ถูกจริต ไม่ใช่แนวเรา ง่ายๆว่านิยายดีแต่ไม่โดน

แต่เรื่องที่อ่านแล้วถึงขั้นอยากปาทิ้งก็ไม่ใช่ไม่มีนะ
อันนั้นนอกจากจุดที่ไม่สมเหตุสมผลแล้ว ส่วนหนึ่งเพราะความสัมพันธ์
ของพระนางที่อ่านแล้วรู้สึกว่ามันเร็วเกินไป เจอกันไม่นาน
พระเอกอย่างโหดกลายเป็นอย่างเชื่อง อ่านแล้วแบบถึงขั้นสบถ
คือไม่ได้ยึดติดกับเหตุผลนักหรอก แต่ว่าตั้งแต่อ่านนิยายหลายๆเรื่อง
ที่เป็นแนวเดียวกันนี้ ยังไม่มีเรื่องไหนไร้เหตุผลในหลายอย่างเหมือนเรื่องนี้
สุดท้ายซื้อมา 3 เล่มจอด ทนอ่านไม่ไหว

เรื่องเกมอาชญากรรม กลอาชญากรที่จขกท.บอก ผมเองก็ยังอ่านไม่จบเลยเหมือนกัน ณ ตอนนี้ ทีแรกผมก็ซื้อมาเพราะสนใจพล็อตเรื่อง แต่อ่านไปได้นิดหน่อยก็เลิกอ่าน เหมือนกับไม่ค่อยน่าสนใจเท่าไหร่ แต่ก็ไม่ใช่แนวผิดหวังอย่างร้ายกาจจนอยากเผาทิ้ง ผลกระทบไม่แรงมากเท่าไหร่ ซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นอย่างนี้ซะมากกว่า

ส่วนเรื่องที่อ่านเรื่องดูแล้วไม่ไหวจะเคลียร์จริงๆ เร็วๆ นี้ที่พอนึกออกก็มีอยู่เรื่องหนึ่งครับ แนวแฟนตาซีแต่มีเรื่องรักเข้ามาเกี่ยว (ขอไม่เปิดเผยชื่อ เดี๋ยวจะโดนแฟนคลับรุมยำ) มันเป็นปัญหาเรื่องรักๆ ใคร่ๆ ของตัวละครครับ เรื่องต่อสู้หรือเรื่องอื่นเขาก็เขียนได้ดี ติดอยู่แค่เรื่องความสัมพันธ์ของตัวละครครับ

เหมือนว่าคนเขียนเขาตั้งใจจะเขียนฮาเร็มครับ แต่เหมือนคนเขียนเขาไม่สามารถด้านนี้เลย นิยามฮาเร็มของเขามีแค่ผู้ชายหนึ่งคนแล้วมีผู้หญิงรุมล้อมแค่นั้น อ่านแล้วเหมือนพระเอกเป็น-หน้าหม้อเท่านั้นเอง

จุดหักเหหลักๆ ก็คือพระเอกขอผู้หญิงสองคนเป็นแฟนพร้อมกัน (ก่อนหน้านั้นก็มีโปรยบทจีบเลี่ยนๆ เสี่ยวๆ แบบคนหัวงูด้วย) ส่วนตัวละครหญิงพวกนั้นก็ยอมคบกับตัวเอกพร้อมกับผู้หญิงคนอื่นซะอย่างนั้น ไม่สมเหตุสมผลสุดๆ เลย

สุดท้ายก็ลาขาด ไม่อ่านต่อ

เจ้านาง  ณารา  
เห็นว่าพระเอกกับนางเอกในชาติที่แล้วเคยเกิดในยุคของพระนางสามผิว
คิดว่าน่าอ่านและสนุกดี  
แต่ที่ไหนได้  รู้แบบนี้ไม่น่าเสียเงินไปซื้อมาเลย  ตอนนี้อยู่ในร้านมือสองแล้ว

เรื่องที่ท่านว่าเหมือนเราจะนึกออก แต่ก็ไม่แน่ใจแฮะ

มันหลายเรื่องอยู่จนระบุชื่อออกมาไม่หมดแฮะ
อาจจะเป็นเพราะ
1. รสนิยมเราไม่ใช่แนวนั้น
2. ติดสำนวนการเขียนแบบเก่าๆ (ซึ่งพอสมัยนี้แล้วมันไม่ใช่อะ)
3. แนวเรื่องตลาดไป
ฯลฯ

ยิ่งช่วงไหนอยู่ในอารมณ์ดาร์คแล้วมาอ่านนิยายแนวรัก...
แทบจะเขวี้ยงทิ้ง คือ ไม่ใช่ว่าเรื่องเค้าเขียนไม่ดีนะ
แต่เราคิดว่าอารมณ์ตอนอ่านมันส่งผลกระทบด้วยนะ

ปล. ไวท์โรดนี่เมื่อก่อนเคยแอบอวยอยู่นะ
แต่พอได้กลับไปอ่านใหม่อีกรอบก็เข้าใจว่าตัวเองสมัยนั้นติดเกมส์นี่หว่า
เลยชอบสไตล์การเขียนแบบนั้น
ยิ่งพออายุเราเพิ่มมากขึ้น เวลาเรากลับไปอ่านนิยายเรื่องที่เคยชอบ
ปรากฏว่ามันไม่ใช่แล้วอะ
จะบอกว่าประสบการณ์การอ่านเยอะขึ้นก็ไม่เชิงนะ
แต่ได้เจอสำนวนการเขียนหลายๆแบบแล้วแบบ...
อืม นี่ชั้นเคยชอบนิยายแบบนี้ด้วยเหรอวะ
เด็กน้อยที่สุด = =

คล้ายกับเราค่ะ แต่เอาเข้าจริงส่วนมากเราก็ไม่ค่อยได้ซื้อหนังสือตามกระแสนะ มักจะรออ่านเรื่องย่อคร่าวๆก่อน
เพราะส่วนตัวยึดหลักว่า ต่อให้คนทั้งโลกบอกว่ามันดี ก็ไม่ได้หมายความว่ามันจะดีสำหรับเราเสมอไป

อย่างDr. นี่เรายังไม่เคยอ่านเลยไม่ตอบว่าดีไหม แต่ถ้าบารามอสเราชอบนะ ถือว่าอ่านเพลินๆได้ดี และทำให้หลงอ่านเพลินๆได้จนจบ ต่างกับบางเรื่องที่แรกๆเพลิน หลังๆไม่สนุกเลย และเลิกซื้อเสียก่อนจะออกเล่มจบ
สำหรับเราบารามอสถือว่าตอบโจทย์แล้วคืออ่านเอาสนุก มันไม่ใช่นิยายประเภทภาษาสวยหรือให้ข้อคิดที่ทรงคุณค่า

ส่วนเรื่องตัวละครซ้ำ เฉยเมยมากค่ะ เพราะว่าตัวละครซ้ำกันเกลื่อนกลาดดาษดื่นไปหมด แค่อย่าก๊อปมาจนเป็นโลกคู่ขนานก็พอ

หัวขโมยแห่งบารามอส มีคนบอกว่าตอนเด็กอ่านสนุกมาก แต่โตแล้วอย่ากลับมาอ่านนะ แทบเขวี้ยงทิ้ง ผมก็เลยไม่กล้ากลับมาอ่าน ปล่อยให้มันอยู่ในความทรงจำดีๆ ส่วนลึกต่อไป ฮาา

ท่าน Quantum คะ จากใจคนที่พลาดไปแล้วอย่างเรา ขอบอกเลย ท่านไม่กลับไปอ่านแหละดีแล้วค่ะ

ถ้าเป็นมังงะได้ก็ The world god ... (พอเหอะ เค้ารู้กันทั่วบ้านทั่วเมืองแล้วล่ะ) อ่านจบนี่แทบ...@$%$^&%^&#$#!!

ส่วนนิยายก็มีอยู่หลายเรื่องค่ะ แต่ไม่กล้าเอ่ยนาม กลัวโดนกระทืบตาย เป็นของสำนักพิมพ์ ส... ทั้งน้าน เล่นเอาสาบานว่าจะหนีไปหาเอ็นเตอร์ตลอดชาติเลย เอาเป็นว่าที่เราอ่านเรื่องเหล่านั้นไม่สนุกคงเป็นเพราะเราหัวไม่ถึงเองแหละ Orz|||

The Phoenix รักอันตรายเจ้าชายฟีนิกซ์ ค่ะ
ไปเจอที่บีทูเอส ตอนแรกซื้อมาเพราะน่าสนใจนิดหน่อย อีกอย่าง เค้ามีส่วนลด (ถ้าไม่มีส่วนลดไม่ซื้อมาให้เจ็บใจเล่นหรอกค้ะ =_=)
แต่พอมาอ่านจริงๆ แม่เจ้า พล็อตเรื่อง คำพูดอะไรต้่งๆนานา บอกคำเดียวว่า
โคตรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรน้ำเน่า อย่างที่อ่านมา มีผู้หญิง 2 คน จริงๆมันคือคนเดียวกันที่กลับชาติมาเกิด
มันเว่อร์มากอ่ะค่ะ คือ น้ำตาฟีนิกซ์์หรือพระเอกชุบชีวิตนางเอกได้ บอกว่าจะเกิดมาคู่กันทุกชาติภพ
แล้วคือพระเอกเป็นฟีนิกซ์ไง มันไม่ต้องตาย มันเป็นอมตะอ่ะ =_= เรื่องนี้อ่านแล้วแทบอ้วก มันเลี่ยนนนนน

1-11 เราไม่กล้าพูดแรงเท่าเขวี้ยงทิ้ง...แต่ในใจจริงๆเราก็เป็นง้นล่ะค่ะ หึๆ...

ของเราเป็นตั้งแต่เด็กเลย จำจนทุกวันนี้เหมือนกัน เสียแต่คนชอบเยอัะมาก เลยไม่ค่อยอยากพูดมาก เพราะถ้าจะให้พูด ก็ยาวเลยว่ามีอะไรไม่โอเคบ้างสำหรับเรา =_=

นิยายแจ่มใสเรื่องนึงค่ะที่นางเอกสูบบุหรี่(เอ่อ...)เป็นนักร้องที่ผับเล็กๆมั้งคะถ้าจำไม่ผิดแล้วโดนพวกพระเอกมาจีบไปเป็นนักร้องวงตัวเองเล่มหนามากๆเราก็คิดว่าเรื่องจะยาวแล้วสนุก(ตอนนั้นเด็กอยู่ค่ะคิดอะไรโง่ๆ..OTZ) คือ ทุกคนบอกว่าสนุกในขณะที่เรารู้สึกว่ามันเวิ่นมาก เดี๋ยวไปนู้นไปนี่อ่านแล้วแทบหลับจับหลักไม่ถูก ต่อจากนั้นเป็นต้นมาเราก็ไม่อ่านนิยายของนักเขียนคนนี้อีกเลย ด้วยความผิดหวังอย่างสุดซึ้งจากเรื่องนี้ ขอโทษนะคะคุณนักเขียนนามปากกาย่อว่า H.

ที่เจ็บที่สุดคงเป็นการ์ตูนแนวฟีลกู๊ดเรื่องหนึ่ง 
เขียนโดยนักเขียนไทยคนหนึ่ง มีชื่อเสียง และเป็นกระแสนิยมอย่างมากในปัจจุบัน
ไม่ขอเอ่ยนามนะคะ 
ปกติติดตามงานของพี่เขามามาตลอด
เป็นการ์ตูนสอนใจ อ่านแล้วรู้สึกกระอัก ชอบมากกกก  
แต่มาพักหลังๆ นี่ไม่รู้ยังไง  ไม่รู้หมดมุขหรือเปล่า

เรื่องมันมีอยู่ว่า ... เมื่อสามเดือนก่อนหนังสือของพี่แกออกใหม่  ก็อย่างว่าแหละค่ะ  อวยกันมากจริงๆ  ในแฟนเพจงี้มีแต่คำอวย  ไหนจะคำนิยมจากนักเขียนชื่อดัง'นิ้วกลม' อยู่ปกด้านหลัง รูปเล่มก็แลดูหนาไม่สมราคา ห่อพลาสติกอย่างดีดูเลอค่า  เห็นแล้วรู้สึกคุ้ม -เราที่เป็นแฟนคลับมีหรือจะพลาด ยิิ่งมีคำอวยจากนิ้วกลม ยิ้งพลาดมิได้
จัดไปค่ะ  ซื้อมา
ตั้งใจอ่านค่ะ  ไม่ได้อ่านผ่านๆ . . อ่านจบภายใน 15 นาทีค่ะ
เอิ่ม . . . .
รู้สึก ' อะไรวะ ? '
เนื้อหาในเล่มแบบว่า เอิ่ม ...  ไม่มีข้อคิดตามแบบธีมของพี่แกเลย  คือะร้ายยย กลายเป็นแนวเขียนเรื่องของตัวเอง  เหมือนบันทึกข้อความสั้นๆที่มีรูปประกอบสองสามรูป  แต่ไม่มีจุดให้ตีความให้คิด จุดพลิกหรืออะไรๆ เล้ยย เหมือนเล่าเอื่อยๆ ไปเรื่อยๆ  คล้ายๆ กับนิทานเด็กอ่ะค่ะ หน้านึงก็มีคำพูดประโยคนึงซึ่งไม่ได้ให้ข้อคิดอะไรกันเลย เป็นประโยคบอกเล่าทื่อๆ  
แล้วก็รููปตัวละครสองสามรูป ไม่มีฉากหลัง ไม่มีการยิงตีฟ  ซึ่งอันนี้ก็พออภัยได้ค่ะในวงการการ์ตูนฟีลกู้ดไทยน่ะนะ     
เลวร้ายที่สุดก็คือการเว้นหน้าว่างไว้ทุกครั้งที่เปลี่ยนบทใหม่ เหมือนจงใจเพิ่มหน้ากระดาษให้หนังสือมันหนา ดูมีอะไรๆ  
ฮือออ T T คุณหลอกดาว

จนเราคิดว่าแบบนี้ไม่น่าตีพิมพ์ออกมาขายเลยอ่ะ น่าจะเขียนให้อ่านเล่นในแฟนเพจมากกว่า  เพราะเรารู้สึกว่าแบบนี้ . . . หากินง่ายเกินไปไหม
บอกตรง ๆ ว่า อยากร้องไห้มาก  ซื้องานเขียนซีไรต์อ่านยังจะถูกกว่านี้ แถมข้อคิดยุบยับ    

เจ็บปวดมากกับเรื่องนี้  เสียใจมากที่ไว้เนื้อเชื่อใจพี่เเก 
ไม่กี่เดือนต่อมาผลงานของพี่แกก็ออกอีกเล่มค่ะ  แต่คราวเราไปยืนกรีดดูในร้านหนังสือ  แต่ไม่ซื้อ  ไม่โดนเหมือนเดิม  
เราเลยรู้สึกหวาดกลัวกับการอ่านการ์ตูนอินดี้ไทย ฟิลกู๊ดไทย ไปเลยย T T

แต่ก็อย่างว่าแหละค่ะ  แล้วแต่รสนิยมคน T T

ปล. ขอบคุณกระทู้นี้สำหรับพื้นที่ระบายอารมณ์ค่ะ ^^       

ผมอ่านตั้งแต่ม.1 สมัยเพิ่งหัดอ่านนิยายใหม่ๆ จับเรื่องไหนผมก็ว่าสนุกหมด เพียงแต่บารามอสผมไม่ค่อยชอบสำนวน ดูเวิ่นๆ ชวนงงในบางครั้ง แต่เพื่อนผมนี่ชอบมากกก บอกดีหมดทุกอย่าง ไม่มีข้อเสียเลย สมัยนั้นผมอวยโซเคนโยกับไมรอน ขณะที่ทุกคนอวยบารามอส

เราว่าเราเคยอ่านนะคะเรื่องนี้ 55555
ตะขิดตะขวงใจเหมือนกัน อารมณ์นักเขียนอยากให้นางเอกเถื่อน แต่เถื่อนไม่สุด มันกลายเป็นว่าพยายามเถื่อนซะงั้น ซึ่ไม่โอเค 555
เราก็ว่าไม่หนุกอ่ะเล่มนี้ TT

ออกแนวเป็นกระทู้ให้คนอ่านมาระบายความรู้สึกเลยแฮะ

ของเราเยอะจนจำไม่ได้แล้วค่ะ ตอนหลังๆ เลยไม่ค่อยผิดหวัง เพราะไม่ได้ซื้อเลย เล่มล่าสุดที่ซื้อหลังจากไม่ควักตังค์มาหลายปีก็คือ Dragon Delivery ตอนเฮกเค ของคุณพัณณิดา ภูมิวัฒน์ค่ะ

(แอบสารภาพว่าพยายามเขียนบทความ ทำคลิปสอนเรื่องนิยายเพราะแอบหวังว่าจะได้เห็นคนเขียนพัฒนาฝีมือ แล้วตัวเองจะได้อ่านนิยายที่สนุกนี่แหละ ใครสนใจไปอ่านได้ เพิ่มพูนความรู้ ขอโฆษณาหน่อยเถอะ http://my.dek-d.com/peiningreader/writer/view.php?id=1130445)

กลายเป็นว่าสิ่งที่น่าสนใจในตลาดหนังสือสำหรับเราตอนนี้กลับเป็น non-fiction ค่ะ หลายเล่มที่สนุกแถมประเทืองปัญญาอีกต่างหาก ลองหาอ่านดูก็ได้ค่ะ แล้วจะติดใจ

 

รักหวานแหวที่หวานจนเลียน+นาง/นายเอกชอบพูดเค้าๆตัวๆทำแก้มป่องเวลาไม่พอใจ+เริ่มเรื่องไม่ถูกกับพระเอก อ่านเจอเนี่ยยกให้น้องแทบไม่ทัน......

The world god นี่แบบ...แล้วที่ฉันอวยมาตลอดนี่มันคืออาร้ายยยยย!!!!!!!!

นิยายแวมไพร์อีกหนึ่งเสียงค่ะ อันนี้เป็นความคิดเห็นของเราเอง
คือเห็นหนังดัง อ่านคอมเมนท์ในเน็ต พวกแฟนๆวัยรุ่นกรี๊ดกร๊าด
ก็เลยยืมเพื่อนมาอ่าน (เพราะตอนนั้นเรายังไม่ถูกจริตกับพวกนิยายตปท.)

ปรากฏว่าดีใจที่แค่ยืมมา ไม่ได้ซื้อ

ขนาดเราชอบอ่านหนังสือ แต่เรายังทนอ่านเรื่องนี้จนจบไม่ได้
แค่หน้าแรกๆ ก็ฝืนเต็มทนแล้ว เหมือนมันมีแต่น้ำ
ไม่มีจุดอะไรให้จับ ให้ติดตาม

ปัจจุบันอ่านค้างไว้ตรงไหนก็ตรงนั้น ไม่คิดจะหยิบมาอ่านซ้ำเลยค่ะ
รึมันอ่านไปเรื่อยๆ แล้วจะสนุก? แต่ถ้าต้องทนขนาดนั้น
ขอไปอ่านเรื่องอื่นที่สนุกตั้งแต่ต้นจนจบดีกว่า (นิยายมันหนามากซะด้วย)

จำได้ว่าเราอ่านบารามอสเล่มแรกไปไม่ถึงสิบหน้าก็เลิกอ่านเหมือนกันค่ะ แต่พอเปลี่ยนมาอ่านเล่มจบ/เล่มสี่ก่อนกลับรู้สึกชอบและอ่านย้อนหลังมาเรื่อยๆ จบแล้วก็ค่อนข้างประทับใจ แต่แอบตกใจกับไวท์โร้ด ไม่คิดว่าจะมีคนไม่ชอบขนาดนี้ เราคิดว่ามีเราไม่ชอบอยู่คนเดียวเสียอีก

ตอนอ่านบารามอส ได้กลิ่นอายแฮร์รี่จางๆ นะ

มันจะใช่เรื่องเดียวกับที่เราคิดหรือไม่ ณ ปัจจุบันมีอยู่ 5เล่ม...ถ้าอยู่ในเด็กดี หมวดเเฟนตาซีขึ้นต้นด้วยThe Guardianละใช่เลย//ใบ้เยอะไปไหม เเต่ตูไม่เเคร์ (ไปเหวี่ยงยุในบทความนิดนึง) ซื้อมา3เล่นปัจจุบันโยนทิ้งไปไหนเเล้วไม่รู้ ดีไม่เผา อย่างน้อยปกก็สวย!!

ดร.ป๊อบ คนเขียนเรื่องไวท์โร้ดรู้สึกว่าจะปิดเล่มสุดท้ายไปตอนอายุ 16 ล่ะมั้ง แถมยังเริ่มเขียนเล่มแรกตั้งกะอายุ 12 ไม่รู้สิ... แต่ที่นิยายของคนเขียนอายุแค่นั้นได้ตีพิมพ์ (ถึงจะพิมพ์เองก็เถอะ) มันก็น่าเอาใจช่วยเหมือนกันนะครับ

แต่ถ้าถามผมว่าชอบไหม "อ่านไปได้สามนาทีเลิก!!!"
ก็ดันเอาพล็อตในเกมกับหนังมายำซะเละขนาดนั้น การบรรยายก็...นะ อ่านไปเรื่อยๆนึกว่าเบจิต้ามาเอง
แถมเปิดบทแรกมาอย่างกับลอกมาจากเรื่อง F......

นิยายแฝงวาย... โทษทีนะ ไม่ใช่รสนิยมอ่ะ 

เห็นด้วยทั้งสองเรื่องเลยไวท์โร้ดเพื่อนอวยให้อ่านบอกสนุกมาก อ่านได้ 1 หน้าวางเลย ไม่โดนอย่างแรง ส่วนบารามอสอ่านละมึนโดยเฉพาะเล่ม 3 พยายามอ่านหลายรอบยังไม่เข้าใจจน ณ ปัจจุบัน

ส่วนตัวคิดว่าเป็นเรื่องของรสนิยมมากกว่าค่ะ บางทีคุณอ่านเรื่องนี้แล้วบอกไม่สนุก แต่คนอื่นอ่านบอกสนุก ก็แล้วแต่คนไป ส่วนเรื่องที่เราอ่านแล้วไม่ถูกจริตสุดๆนี่ก็มีอยู่หลายเรื่องนะคะ ฮ่าๆๆ อย่างนิยานแฟนตาซีเล่มหนึ่งของสนพ.ส... (กรุณาเติมคำในช่องว่าง และขอไม่เอ่ยชื่อหนังสือนะคะ Q v Q กลัวแฟนคลับมาถล่มเพราะดังมากเหมือนกัน) พล็อตเรื่องก็คล้ายๆนิยายปกติ นางเอกเข้าโรงเรียน ไปเจอพระเอก ทะเลาะกันตอนแรก แล้วรักกัน จบ~! เหมือนกับนิยายแฟนตาซีที่หาได้ดาษดื่นทั่วไป นางเอกเก่งเวอร์จนน่ากลัว อ่านนิยายเหมือนกับอ่านหนังสือประวัติศาสตร์เล่มบะเอ้ก Q v Q //แต่ก็ทนอ่านจนจบ เพราะซื้อมาแล้ว ฮ่าๆๆ ลองไปอ่านคอมเม้นต์อื่นๆมา ไวท์โรดของดร.ป๊อปนี่ไม่เคยอ่าน แต่เคยอ่านboy&a dollของนักเขียนท่านเดียวกัน คิดว่าก็โอเคอยู่ แต่ออกแนวฮีโร่มากไปหน่อย//หรือเพราะเราถูกจริตกับแนวนี้ไม่รู้ ฮ่าๆๆ

นิยายเรื่องหนึ่งของแจ่มใสค่ะ  ชื่ออะไรไม่รู้จำไม่ได้ แต่นางเอกชื่อ ซีอี๊ว มั้งถ้าจำไม่ผิด

อ่านตอนแรกก็เพลินดีอยู่หรอกค่ะ แต่พออ่านมาถึงตอนจะจบ

นางเอกเข้าไปเจอก้นบุหรี่ตกอยู่ที่ที่พระเอกนั่งอยู่ ชีก็ร้องไห้ฟูมฟายและขอเลิกกับพระเอกเฉย

เงิบสิคะท่าน !

วินาทีนั้นแทบอยากจะปาหนังสือทิ้งแล้วตระโกนดังๆเลยว่า ' อะไรมันจะขนาดนั้นนนนนนน !! แค่ก้นบุหรี่เองนะเห้ย! ของใครก็ไม่รู้ ! ต้องโกรธขนาดร้องไห้ฟูมฟายแล้วเลิกกับคนที่รักเลยเหรอ! หล่อนช่วยมีเหตุผลหน่อยได้มั้ย! '

จากวันนั้นก็ลาเลย ไม่อ่านรักหวานแหววของแจ่มใสแล้ว

1-17 เล่มสุดท้ายไปตอนอายุ 16 ล่ะมั้ง แถมยังเริ่มเขียนเล่มแรกตั้งกะอายุ 12 ไม่รู้สิ... แต่ที่นิยายของคนเขียนอายุแค่นั้นได้ตีพิมพ์ (ถึงจะพิมพ์เองก็เถอะ) มันก็น่าเอาใจช่วยเหมือนกันนะครับ

เขาโกหกค่ะ จริงๆเขาเริ่มเขียนไม่กี่ปี น่าจะราว 16 นั่นล่ะ ไม่ใช่ 12 แล้วอีกอย่าง อายุก็ไม่ใช่ข้ออ้างที่ผลงานจะออมาห่วยแล้วเอาอายุมาปกป้องได้

ดูอย่างในฝันของคุณทมยันตีสิคะ ท่านเขียนเมื่ออายุ 16 ตีพิมพ์ตอนอายุ 19 ผลงานทรงคุณค่ามาก

ห่วยคือห่วยค่ะ ไม่ต้องสนอายุอะไรหรอก = =

ส่วนลอกไฟนอลกับหนังอะไรทั้งหลายแหล่มา นั่นก็ด้วยค่ะที่ทำให้เรามองว่าห่วยยย = =

17-2 เราเดาถูกสินะ จริงๆเราชอบผลงานก่อนหน้านี้
ของเขานะ(มากๆเลยแหละ)แม้จะออกทะเลก็เหอะ
คาดหวังกับเรื่องนี้มากๆ สุดท้ายเล่มเดียวจอดเหมือนกัน
ตอนจบนี่ก็น้องเล่าให้ฟังเลยพอเดาออก

   รู้สึกตัวเองโชคดี 555 ส่วนใหญ่ไม่มีที่ไม่ประทับใจ ส่วนใหญ่ชอบหรือไม่ก็เฉยไปเลย มีน้อยเล็กที่จะเกลียดซึ่งแทบทั้งหมดยืมห้องสมุดมา (มีเสียทีG&D ตอนนั้นยังไร้เดียงสาเลยโดนเข้าให้) ส่วนใหญ่เรื่องนิยายแฟนตาซีไทยทั้งนั้น บารามอส เซวี่นา the key เดรกเกอร์ the guardian อานาธีเซีย  ลาเซนตรา fallzero fantasy ไวด์โร้ด(อันนี้ยินได้เกียรติศักดิ์มานานเลยรอดตัวไป)  อ่านแล้วไม่โดนใจก็ลืมมันไปอย่างไม่มีปัญหา

     อาจจะเพราะกรองหนังสือได้ดีส่วนหนึ่ง ถ้าไม่เข้าตาก็ยิงทิ้งได้เลย ถ้าไม่วางใจก็ไปถามความเห็นชาวบ้านและไปนั่งอ่านซักสองสามบทก่อน มีกรณีแปลกๆทิ้งนิยายกลางคันเพราะไม่มีความอยาก นิยายก็โอเคแต่ไม่รู้ทำไมอ่านต่อไม่ได้