Dek-D.com ใช้คุกกี้เพื่อพัฒนาประสบการณ์ของ
ผู้ใช้ให้ดียิ่งขึ้น เรียนรู้เพิ่มเติมที่นี่
ยอมรับ

ขอคำปรึกษาครับ !! ปรับตัวไม่ทันกับสถานะในตอนนี้เลย..

ตั้งกระทู้ใหม่
ตั้งกระทู้ใหม่
  คือผมเรียบเรียงคำพูดไม่ค่อยเก่งเท่าไรนะครับ แต่จะพยายามบรรยายเท่าที่ทำได้

  เรื่องเรียนก็ไม่มีปัญหาเท่าไรครับ ทำคะแนนอยู่ในระดับที่โอเคมาตลอด แต่ทางบ้านก็มีกดดันว่าต้องเข้านุ้นเข้านี่ ให้ได้นะ  เพราะผมเป็นลุกคนเดียวด้วยละครับ ท่านจึงอยากให้ผมได้ที่ดีๆทำงานดีๆ    จริงๆแล้ว ผมก็ยินดี ไม่ได้ขัดอะไรท่านหรอก แต่ผมว่าผมสอบเข้าคงลำบากแน่ แข่งกับคนเยอะแยะ  

 การเตรียมตัวผมแย่มากครับ  เนื่องจากเป็นคนที่ทำอะไรครึ่งๆกลาง สมาธิสั้น ความอดทนต่ำ อยู่กับอะไรไม่ได้นาน พอทำไรปุ๊บปรั๊บ เปลี่ยนไปทำอย่างอื่น เรื่อยเปื่อย ทุกวันนี้ยังสับสนกับชีวิตอยู่เลยครับ ว่าชอบอะไรกันแน่ ผมเป็นคนติดเพื่อนฝูงพอสมควร ที่ติดเพราะว่าผมเป็นคนที่ขี้เหงาครับ เวลาอยู่คนเดียวจะรู้สึกว่าถูกทอดทิ้ง  ไม่มีอะไรดี เชิงคิดในแง่ลบอะครับ  ผมจะมีพวกเพื่อนส่วนใหญ่เป็นรุ่นน้องละครับ  ในโซเชี่ยวนะครับ
    ผมกับรุ่นน้องและเพื่อน หลายปีที่ผ่านมาตั้งแต่ ม.ต้น ก้จะมีเขียนนิยายบ้าง ทำซัพ พากทย์อนิมเล่นบ้าง ร้องเพลงบ้าง ทำให้สนิทกันพอสมควร ผมจึงไม่เบื่อเลย แต่พอมาถึงปีที่ต้องแอดมิดชั่น  มันทำให้ผมเหงาอย่างบอกไม่ถูก ผมก็ไม่ได้เข้ากลุ่มกับรุ่นน้องไม่ค่อยได้คุยกับใคร  เอาแต่เก็บตัว เร่งเรียนของม.6ให้จบ แล้วก็ทวนของเก่าๆ  ทุกครั้งที่ทำ มันเหงามากครับ อย่างที่บอกว่าผมเป็นคนที่ขี้เหงา ก็ไม่รู้ว่าทำไม ? ไม่เคยไปตรวจด้วยครับ มีปัญหาทางสุขภาพจิตรึเปล่าก็ไม่ทราบ =[]=  แต่เอาเป็นว่า มันปรับตัวได้ยากครับ ทุกๆวันที่อ่านหนังสือ ก็มีรุ่นน้องมาชวน ทำนุ่นนี่ เราก็ได้บอกปฎิเสธไป  

จะเรียกว่าเพ้อก็ได้ครับการที่ผมมาพิมพ์อะไรแบบนี้ ผมก็ยังไม่เข้าใจตัวผมเอง ในบางครั้งก็มาพิมพ์นู้นี่นั่น มีอาการน้อยใจมาบ้าง ซึมเศร้าบ้าง อ่อใช่ ผมเป็นคนไม่ค่อยเข้าสังคมนะครับ เหตุเพราะมีปมด้อยนิดๆหน่อยด้วยแหละ แต่ก็มีเพื่อนเยอะครับ แต่เพื่อนสนิทแทบไม่มี 55 มีแต่เพื่อนกินเพื่อนเล่นครับ  ผมไม่รุ้คนอื่นเป็นเปล่า แต่เวลาอ่านหนังสือ ในเวลานั้น แล้วอีกเพื่อนสนิทเรากำลังคุยกันอย่างสนุกสนาน มันทำให้เราที่อ่านหนังสือยุ่รู้สึกเหงาๆ ขึ้นมา
ยังไงก็ต้องพยายามเปลี่ยนแปลงตนเอง T^T เศร้า หดหู่ แบบว่า  ผมไม่ชินเลยแหะ ยุกับหมู่มากมาเยอะ พอปีนี้เรากลับหนีพวกเค้าออกมา มันเหงาชิบ ฮือๆ

ปล. พอได้มาระบายแล้วรุ้สึกโล่งจังเลยครับ เฮ้อ แต่ก้ยังท้อแท้ยุบ้าง

ปล2.ผมเป็นคนที่ให้ความสำคัญกับเพื่อนมากนะครับ  เพื่อนนี่รวมทั้งรุ่นน้องรุ่นพี่บางคนด้วยครับ   



ขอคำแนะนำด้วยครับ จัดมาเต็มๆเลยครับ เอาแบบให้องค์ลงเลยครับ  ให้ไฟมันลุกพรึ่บพรับ มีแรงกำลังใจวิ่งลุยเป้าหมาย ยังไงก็ขอบคุณครับ 



แสดงความคิดเห็น

>

1 ความคิดเห็น

`น้องแม๋วมินิพาย? 18 พ.ค. 57 เวลา 20:15 น. 1

ลองปรับตัวสิ แบ่งเวลาสิ เรียนกก็เรียน เล่นก็เล่น ไรเงี้ยะ
ลองเลิกปฎิเสธคนให้น้อยลงสิ ลองดูนะ
ปล. อ่านไม่จบ ยาวจัง ฮาาาาาาาาาาาาาาา

0