มาแชร์ประสบการณ์ชีวิตมหาลัยปี 1 กันหน่อยค่ะ :)

[Cool Satonny]

**ไม่รู้ว่ามาถูกหมวดมั้ย  เพราะไม่รู้จะไปหมวดไหนดี**

ตามหัวข้อเลยค่ะ 

อยากให้เพื่อนปี 1  และพี่ๆ ที่ได้ผ่านประสบการณ์ช่วงนี้มาแล้ว

มาเล่าและแชร์ว่าได้เจออะไรกันมาบ้าง  มีความสุข สนุกปนทุกข์กันขนาดไหน

-สำหรับ จขกท นะคะ-

อันที่จริงมันยังไม่ได้เริ่มเรียนนะคะ  ยังอยู่ในช่วงเข้าค่ายเตรียมความพร้อมฯ

เรียนปรับพื้นฐานประมาณสองอาทิตย์  แต่ก็จะมีช่วงเย็นๆ หรือ เสาร์-อาทิตย์ที่จะมีกิจกรรมใต้หอ

พบเจอหอบัดดี้  ซ้อมเต้นของสันทนาการ ซึ่งน้องๆทุกหอต้องเต้นได้

(จขกท อยู่หอในที่เป็นหอห้องน้ำรวมนะคะ อ่อ จขกท เรียนที่ ม.เทคโนโลยีสุรนารีนะคะ  คณะวิศวกรรมศาสตร์)

แล้ว-ช่วงเรียนเข้าค่ายเนี่ย พี่คณะกรรมการหอจะเรียกให้ให้รวม หกโมงเช้างี้ หกโมงครึ่งงี้  

ฟินมากค่ะ บอกเลย  ตีห้าครึ่งนี่ห้องน้ำทุกห้องเต็มหมดค่ะ  กินมาม่าตอนเช้าทุกวัน

เรียนเสร็จกลับมา  มีทบทวนอีกค่ะ  ประเด็นคือ  อาจารย์สอนไวมาก  ถึงจะเป็นเรื่องทีเคยเรียนมาแล้วก็เถอะ

พอมีทบทวนปุ๊บ  การนอนดึกก็ลอยเข้าหน้ามาเลยค่ะ  

แต่พี่ๆ สต๊าฟจะดูแลน้องๆ ปีหนึ่งดีมากเลยค่ะ  มารับน้องๆที่หอ พาขึ้นรถเมล ม. ไปส่งยันห้องเรียน (ซึ่งหนาวมาก)

จำวันที่ขนของเข้าหอวันแรกได้เลยว่าพี่ๆ ทุกคนจะช่วยกันแบกของของน้องๆ ปีหนึ่งขึ้นหอ

ซึ่งน้องปีหนึ่งทุกคนจะอยู่หอชั้น สาม ค่ะ  

แล้วบางคนก็แบกตู้เย็นมานะคะ  พี่กรรมการหองี้หน้าซีดค่ะ  หอบกันเป็นแถบๆ

การอยู่หอห้องน้ำรวมเป็นอะไรที่สนุกดีนะคะ เจอเพื่อนเยอะดี  เดินมาอาบน้ำ แปรงฟัน ก็จะเจอเพื่อนหลากหลาย

คุยกัน ยิ้มให้กันตอนแปรงฟัน ก็ฮาไปอีกแบบ

ยังไม่ถึงช่วงรับน้องนะคะ  ถ้ารับน้องเมื่อไหร่ จะมาแชร์ๆกันคะ



***มาแชร์ประสบการณ์กันเยอะๆนะคะ จขกท อยากรู้ว่ามหาลัยอื่นเค้าเป็นยังไงแบบไหนกันบ้าง  

ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับเพื่อนบอร์ดที่เข้ามาแบ่งปันประสบการณ์นะคะ   

Comments

[MuI2asaki]

- อยู่คณะศิลปกรรม ม.เอกชน
- เช่าอพาร์ทเม้นต์อยู่คนเดียว //แต่ซื้อน้องหมามาเลี้ยงตอนปี 2
- ชีวิตเด็ก ตจว. ในเมืองใหญ่จึงเริ่มขึ้น
- วันแรกที่ปฐมนิเทศ ก็รู้จักเพื่อนทั้งสาขา //นั่งเมาท์มอยในหอประชุม
- วันแรกของการลงลาน รับน้องด้วย 'ระบบว๊าก' //เป็นระบบคัดเลือกคุณหนู(ฮา)
- ต้องแบกกระดานสเก็ตขึ้นตึก 9ชั้น ทุกวัน จนกว่าการรับน้องจะหมด //แต่มันก็สนุกตรงที่ เรามีเวลาพูดคุยกับเพื่อนตลอดจนถึงชั้น9 //ได้เดินผ่าน(ชั้น)คณะสถาปัต' อร๊างงงง(ฮา)
- ถูกรุ่นพี่จีบ //ก็ดีไปอย่าง เพราะพี่ว๊ากเขาจะไม่กล้าขึ้นเสียงใส่เรา //อารมณ์ห้ามแตะต้องรุ่นน้องคนนี้ :) //มีคนเลี้ยงข้าวเย็นเรากับเพื่อนเกือบทุกวัน(ฮา)

ก็ผ่านวิบากกรรม(?)กับเพื่อนตอนรับน้องมาเยอะ(ฮา)
โคตรจะรักกันเลยพอผ่านการรับน้องมาได้
กอดคอกันร้องไห้...ว่าเราผ่านแล้ว รุ่นพี่ยอมรับเราแล้ว
เราเป็นเด็ก 'คณะ' นี้โดยสมบูรณ์แล้ว!!

[Quantum]

ตื่นเต้นจังเลย ชีวิตเด็กมหา'ลัยนี่มันเป็นยังไงนะ

[หนูพอมแพมผู้พยายามล้มแกะด้วยมือเปล่า]

มาผิดบอร์ด -_- แต่อยากตอบ

เรามีปีหนึ่งสองครั้ง แต่จะเล่าแค่ครั้งแรกครั้งเดียว
วิศวะ มช.


เราอยู่บ้าน ไม่ได้อยู่หอ


ก่อนเปิดเรียน จะมีรับน้องเจ็ดวัน(เป็นกิจกรรมทั้งมหาลัย แต่แยกคณะกันจัด วันใกล้ๆสุดท้ายถึงเอาน้องปีหนึ่งมารวมกันทั้งม.) พี่จะนัดเข้าคณะทุกวัน มีกิจกรรมสันทนาการ เจอเพื่อนๆ เจอรุ่นพี่ปีสอง เต้นแร้งเต้นกา ร้องเพลงพิสดาร(อยากกินโดนัท อยากกินโดนัท อยากกินโดนัท มีรูตรงกลาง... ไม่ก็ นมตรามนุษย์ ใหญ่และ...)


จนจบรับน้องเจ็ดวัน จะมีเปิดห้องเชียร์ใหญ่(เตรียมความพร้อมขึ้นดอย) ถึงได้รู้ว่าพี่สันปีสองเขาเอาเพลงน่ารักๆมาหลอกให้เราตายใจ เพราะหลังจากนั้นคือ..ล้วนๆ


ไปเรียนวันแรกค่อนข้างตื่นเต้น แล้วก็มีปฐมนิเทศในเมเจอร์ รุ่นพี่เวลาอยู่ในห้องว๊ากจะโหด แต่พอมาเจอกันบนเมเจอร์แล้วบางคนแซวกันได้ (ส่วนบางคนยังเก๊กอยู่)


หลังจากเปิดเรียนได้สักอาทิตย์ จะมีเปิดชมรม เพื่อเตรียมความพร้อมสำหรับวิ่งขึ้นดอย ต้องตื่นไปเข้าชมรมตั้งแต่ตีห้าครึ่งทุกวัน (แต่พี่ๆต้องไปเช้ากว่า...) โดนว๊าก วิ่งรอบสนามบาสวันละสามสิบสี่สิบรอบ วิดพื้นซิดอัพเกร็งหน้าท้องกางมุ้งเก้าอี้ลม เลิกเรียนก็ไปอีก ชมรมเย็นเสร็จก็เข้าห้องเชียร์ต่อ เป็นงี้จนหมดเชียร์ใหญ่ จากนั้นก็ค่อยๆสบายขึ้น


พอหมดว๊ากในชมรม จะโคตรรักพี่ปีสามมากๆ พี่บางคนแบบ บางทีเห็นพี่แกหลุดนะตอนด่าเรา แต่เราห้ามขำไงไม่งั้นโดน ตลกดี เอามาเล่ากันทีหลังกลายเป็นเรื่องโจ๊คๆกันไป


ได้เจอเพื่อนเยอะมาก เดินไปไหนก็ทักกันถึงจะคนละสาขา ยิ่งผู้หญิงนี่จำชื่อกันได้ทั่วถึงมากเพราะเป็นชนกลุ่มน้อย(ทั้งคณะมีไม่ถึงร้อยคน) เราไม่ได้อยู่หอก็จริง แต่เราก็แอบลักลอบเข้าหอในประจำ(เดินขึ้นไปด้านๆเลย) ตอนกลางคืนวันไหนไฟดับจะมีแจกของ อย่างปีล่าสุดนี่ดับนานจนมีประทัดจุดเหมือนสงคราม กระเทยกรี๊ดสนั่น ต้องมีตำรวจเปิดรถหวอมาไล่ถึงจะยอมเลิก



พอและ

[MuI2asaki]

อุ๊...ตายละ
หนูคว้านเพิ่งอายุ 13ปี นี่ #สลับเลขกันนะ

[Quantum]

สลับเลขก็กลายเป็นอายุเจ๊มู่สิครับ 555555

[สวยxsexy]

คนเรา...

(ฮา)

[MuI2asaki]

หนู(?)ยังไม่ถึง 30 น้า #แค่เกือบ ๆ อีกนิด :)

[Quantum]

ความจริงถูกเปิดเผยแล้ว...

[farwell~far]

จบ ม.หก มาแล้ว กำลังจะขึ้นปีหนึ่ง แต่...ที่เรียนอยู่ไหน T^T

[UkiMelon]

- อยู่วิทยาลัยนานาชาติ ม.เอกชน
- ไปกลับบ้าน - มหาลัยทุกวันประมาณ 49 กิโล/รอบ วันไหนเลิกเย็นถึงกะไปไม่ถูก ไม่ชินทางกลางคืน (ไม่รู้มีใครเป็นไหมนะ) แต่เดี๋ยวนี้ไม่ละ เที่ยวตลอดถ้ามีโอกาส(?)
- ไม่เข้ารับน้องเพราะปัญหาสุขภาพ แต่ปีหนึ่งที่คณะจะมีปลอกแขนสีม่วง ๆ พิมพ์ลายเป็นชื่อคณะ เขาจะสั่งให้ใส่ทุกวันตลอดเวลาที่รับน้อง แล้วก็มีห้อยป้ายชื่อ แต่ไม่เข้ารับน้อง ปลอกแขนเลยให้เพื่อนยืมไป แล้วทำเนียนใส่เสื้อกันหนาวทั้งเทอม
- พี่ว้ากคือใคร บูมคณะทำยังไง ตอนนี้ปีสองแล้วก็ยังไม่รู้จัก
- เรียนวันแรก (ของเราเขาให้เรียน Pre-College ก่อนในเทอมซัมเมอร์) เครียดมาก รถติด ไปช้า 5 นาที นึกว่าอาจารย์จะบ่นเหมือนตอนอยู่มัธยม แต่เปล่าเลย...
- ประหม่าที่สุดฝรั่งเต็มคลาส เป็นเทอมแรกที่ไม่รู้จะพูดกับใคร
- ในเมเจอร์ จะบอกว่ามีเด็กเข้ามาพร้อมเราทั้งหมดรวมเราแล้ว 7 คน ตอนนี้เหลือ 3 แต่สนิทกันมาก 
- จบรับน้องตั้งแต่เมื่อไหร่ เดือนดาวมหาวิทยาลัยเป็นใคร ทุกวันนี้ยังไม่รู้
- กลัวรุ่นพี่ปีสองขึ้นไปมาก แต่พอมาเรียนด้วยกันแล้วโครตรั่ว (ณ ตอนนี้พี่ปีสี่อายุ 19 เด็กกว่าเราอีก)
- เคยเรียนได้ 3.9x มาตลอด แต่พอเกรดเทอม 1 ออกมาแล้วตก ถึงกับรับตัวเองไม่ได้ ปรับตัวไม่ถูกกับชีวิตมหาลัย จนค่อยมาอัพ 3.5 ขึ้นเทอมสองแบบเลือดตาแทบกระเด็น


อยู่มหาวิทยาลัยเดียวกับเจ้มู่ แต่รู้สึกอ่าน คห. เจ๊มู่กับตัวเองแล้วเหมือนคนละโลก แค่ไม่เข้ารับน้องนี่กลิ่นอายความเป็นเฟรชชี่มันหายไปหมดจริง ๆ นะ... เราเคยพูดเรื่องนี้ไว้ในสเตตัสเฟซบุคตัวเองเหมือนกัน ถ้าเกิดว่าสุขภาพดี มีความพร้อมหรืออะไร เข้ารับน้องให้รุ่นพี่ว้ากใส่น่ะสนุกสุด ได้เพื่อน ได้สนิทกับรุ่นพี่ด้วย แบบเรามันสบายนะ เลิกเรียนก็กลับบ้าน ไม่ต้องไปล่าลายเซนต์แต่บอกตรง ๆ ว่าไม่ได้อารมณ์อะไรเลยน่ะ... ทุกวันนี้เวลารถติดมองเห็นน้อง ๆ ในคณะเข้ามารับน้องก็คิดถึงตัวเองในอดีตเหมือนกัน รู้สึกพลาดไปแฮะ ชีวิตช่วงนั้น...

ไม่รู้มีใครเป็นเหมือนเราไหมนะ แต่ถ้าย้อนเวลาได้ก็อยากลองรับน้องดูล่ะนะ...

[เด็กน้อยในกองหนังสือ]

คำเดียวครับ ชีวิตปีหนึ่งของผม "บัดซบมาก"

เจอรูมเมทแย่(สี่คน) เจอพี่แย่(แต่ดีเจอพี่รหัสดีแสนดี) เจอเพื่อนแย่(ดีๆก็ไม่สนิทมาก ไม่ก็ลาออกกันหมด) เจอสังคมยอดแย่(แต่ละคนยกตนข่มท่าน ระบบหมู่)

แต่ถ้าถามว่าได้อะไรจากปีหนึ่ง
-รักเหรียญบาทเท่าชีวิต หายบาทนึงร้องไห้
-เคยไม่มีเงินแม้แต่จะกินข้าว
-มีปัญหากับเมท และผู้คุมหอ รับอะไรเขาหลายๆอย่างไม่ได้ เลยไปนอนข้างทาง
-เล่นวิ่งไล่จับกับยาม (คนจะนั่งดราม่า มาไล่ผมทำไม)
-เล่นกับผี ผีนี่สนุกมากครับเจอทุกวัน ยิ่งเวลาเครียดมากๆ มาละ ฮ่าๆ เคยเจอครั้งนึง "พี่ชาย หนูเหงา มาอยู่กับหนูนะ" อีกครั้ง "มาอยู่ด้วยกันนะ" เป็นผู้หญิง เลยตอบไปว่า ไม่ไป และอุทิศกุศลไปว่า "ชีวิตผมยังมีอะไรให้ทำอีกเยอะ เอาบุญกุศลไปก่อนละกัน"
-ไปร่วมพิธีทางศาสนาของของชาวจีน(อันนี้สนุกมาก พระจีนสวดเพราะมาก)
-ร่วมพิธีกรรมทางศานาของชาวพื้นเมือง(ฟังภาษาเขาไม่รู้เรื่องเลย แต่เพราะมาก ฮ่าๆ)
-เดินเป็นกิโลๆเพื่อไปเรียน
-เจอเซเว่นปิด ย้ำว่า ปิด ปิดแบบปิดเลย พนักงานปิดประตู้ใส่หน้าจังๆ เงิบ
-แวนซ์มอไซตฺไปร่วมงานบุญ ด้วยนะยะทาง เกือบ 50 กิโล
-ใช้ชีวิตคนเดียว ขึ้นมหาวิทยาลัยวันแรกก็ไปคนเดียว พ่อกับแม่ติดงานด่วน
-ได้โดดเรียนเป็นเดือน

เยอะอ่ะ ได้แต่ประสบการณ์นอกมหาวิทยาลัยซะมากกว่า แต่บอกตามตรงชีวิตปีหนึ่งของผม บัดซบมาก ทำให้แบบไม่อยากเรียน อยากทำงานไปเลยอ่ะ เจอเรื่องเยอะแยะมาก แต่ยังดีที่ตอนนั้นไม่คิดสั้นฆ่าตัวตาย(แม้อุปกรณ์จะเตรียมครบละก็เถอะ) เฮ้อออ

ได้อะไรจากการเรียนปีหนึ่งเยอะมากครับ ทำให้ดูโตขึ้น

ปล.ผมเป็นคนโกส่วนตัวสูง ไม่ชอบการเข้าสังคมหรือกิจกรรม แถมเจออะไรที่ขัดๆหน่อยก็ไม่ชอบ เลยดูมีปัญหาอยู่คนเดียวมั๊งครับ คนอื่นเขาไม่เป็นมีแต่ผมเนี่ยแหละที่เป็น ฮ่าๆ

แต่ก็ขอบคุณชีวิตปีหนึ่งนะ สอนอะไรเยอะดี สอนให้รู้ว่า "ผีเป็นมิตรมากกว่าคน"

[Cool Satonny]

เดี๋ยวก็มีค่าาา ไม่ต้องเครียดน้าาา

[farwell~far]

ขอบคุณนะคะ /\ การรอผลมันช่างยาวนานจริงๆ