คิดถึงหนึ่งคนที่เคยรู้จัก (แชร์ประสบการณ์)

[Alicia Talor]

เรื่องนี้มันเกิดขึ้นเมื่อปีที่แล้วค่ะ เราพบกับคนๆหนึ่งโดนบังเอิญ ตอนนั้นจำได้ว่าไปเที่ยวทะเลกับครอบครัวที่พัทยา เราเห็นผู้ชายคนหนึ่งกำลังเดินเล่นอยู่แถวชายหาดตอนแรกก็ไม่ได้สนใจอะไรหรอก แต่เพราะว่าเขาหันมายิ้มให้มั้งมันเลยรู้สึกตะหงิดๆแปลกๆ หลังจากนั้นมาสองอาทิตย์ เราไปเดินเล่นที่สยาม แล้วระหว่างที่พี่สาวกำลังเลือกซื้อรองเท้าอยู่ ก็มีคนเดินมาชนเราเต็มๆเลย แว๊บแรกที่เห็นหน้าเขา เรารู้สึกแบบใช่เลยอ่ะ เหมือนคนๆเดียวกับที่เจอตอนอยู่ชายหาดเลย เขายิ้มมุมปากนิดๆ แล้วก็พูดว่า "ขอโทษครับๆ" แล้วก็เดินออกไป เราคิดว่าตัวเองคงจำผิดคน แต่มันไม่จบแค่นั้นไง หลังจากวันนั้น เราเห็นเขาแถวๆสนามเด็กเล่นหมู่บ้านเราอยู่หลายวัน จนกระทั่งเรารวบรวมความกล้าเดินเข้าไปทัก เขาหันมามองแล้วพูดว่า "มีอะไรรึป่าว?" เราพยักหน้าขึ้นลงเร็วๆ ตอนนั้นรู้สึกใจโคตรสั่นเลย ไม่รู้จะเรียบเรียงคำพูดยังไง สุดท้ายก็พูดออกไปว่า "จำเราได้ป่าว คนที่เดินชนตอนอยู่ที่สยามอ่ะ" เขาส่ายหน้าไปมาแล้วก็ยิ้มแบบงงๆ เราจำรอยยิ้มนั้นได้ขึ้นใจเลยอ่ะ ยังไงๆก็คนเดียวกัน ผ่านมาสองวัน อากาศมันโคตรแปรปรวนเลยค่ะ จำได้ว่าปีที่แล้วอากาศหนาวมากๆ เราเห็นเขาใส่เสื้อฮู้ดสีน้ำเงินกำลังยืนซื้อลูกชิ้นอยู่หน้าปากซอย เราก็เลยทำเป็นว่าเดินไปซื้อลูกชิ้นบ้าง เขาหันมามองแล้วก็ทักก่อนแล้วเราก็ยืนคุยกันอยู่นานเลย หลังจากนั้น เราสนิทกับเขามากขึ้น เราชอบมาที่สนามเด็กเล่นบ่อยๆทั้งๆที่แต่ก่อนแทบไม่เคยมา บางวันเขาก็เอารูปถ่ายที่ถ่ายเองมาให้บ้าง บอกว่าเป็นของฝาก เราถึงได้รู้ว่าเขาเป็นคนที่ชอบถ่ายรูปมากๆคนหนึ่ง แต่อยู่มาวันหนึ่งเขาก็หายไป หายไปเฉยๆเลย เราไปที่สนามเด็กเล่นเห็นเสื้อฮู้ดสีน้ำเงินวางอยู่ตรงชิงช้า มันเป็นเสื้อที่คุ้นตาเรามากอ่ะ วันนั้นทั้งวันเขาไม่มาที่สนามเด็กเล่นเลย เราก็เลยเก็บเสื้อฮู้ดกลับบ้านไปด้วย พอมาถึงบ้านเราจะเอาเสื้อฮู้ดใส่ไม้แขวนมันก็มีรูปถ่ายใบหนึ่งตกลงมา เราจ้องรูปถ่ายนั้นอยู่นาน ความรู้สึกสงสัย ตกใจ แปลกใจต่างๆนานาตีกันมั่วไปหมดอยู่ในหัว มันเป็นรูปเราตอนอยู่ที่ภูเก็ตค่ะ เราจำได้เลยทั้งเสื้อทั้งกางเกงที่เราใส่ ถึงจะยืนหันหลังอยู่ก็เหอะ
พอพลิกดูหลังภาพมันมีลายมือขยุกขยิกเขียนไว้ว่า 'เวลามีปัญหาอะไรให้มองไปบนท้องฟ้านะ ยังไงเราก็ยังอยู่ใต้ท้องฟ้าเดียวกัน :)'    เราไปที่สนามเด็กเล่นเกือบทุกวันแต่ก็ไม่เจอเขาสักวัน เราเลยเล่าให้พี่สาวฟัง พี่สาวเราบอกว่าเขาอาจจะถ่ายติดเราก็ได้ เพราะรูปที่เขาถ่ายมันเป็นวิวทะเลค่ะ แล้วก็มีเรายืนอยู่ในเฟรมไกลๆด้วย เราไม่เห็นเขาอีกเลยตั้งแต่วันนั้น ผ่านมาเกือบปีแล้วเรายังเก็บรูปถ่ายเก็บเสื้อฮู้ดตัวนั้นไว้อยู่เลย พอเอามานั่งดูก็ทำให้คิดถึง รอยยิ้มที่ยังติดอยู่ในความทรงจำ มันจะมีอะไรที่บังเอิญไปกว่านี้อีกมั๊ย? ถ้ามีก็ขอให้เราได้บังเอิญเจอเขาอีกสักครั้ง

เพื่อนๆเคยมีประสบการณ์แบบนี้มั๊ย แชร์กันได้เลยน้าาาา เราเอาเรื่องนี้มาลงเพราะอยากแชร์ประสบการณ์ความทรงจำดีๆที่เคยได้รับจากคนๆหนึ่ง คนที่อยู่ใต้ท้องฟ้าผืนเดียวกัน

Comments

[Imagine Black]

อ่านโพสนี้แล้ว รู้สึกฟินเลยครัช 5555+ ขอให้เจอกันอีกนะครับ 

[Tennis]

ขอให้ได้เจอกันอีกครั้งนะคะ 

[dark.šιđέ]

บ่อน้ำตาแตกค่ะ ! พรหมลิขิตชัดๆ เจอกันตั้งหลายครั้ง

[Alicia Talor]

เราเคยไปถามร้านลูกชิ้นที่เขาเคยไปซื้อด้วย ป้าแกบอกว่าไม่เห็นมาตั้งนานแล้ว
ลูกค้าก็เยอะจำไม่ค่อยได้คนไหนเป็นคนไหน พอลองไปถามเด็กแถวสนามเด็กเล่นดู เด็กบอกว่าไม่ค่อยเห็นเหมือนกัน เวลาไปเดินสยามเราจะแวะไปตรงหน้าร้านที่เคยเจอเขาประจำ ที่สุดท้ายที่ไปคือภูเก็ต กลับไปที่เดิมเผื่อว่าจะเจอกันอีกครั้ง แต่ก็ไม่เจออยู่ดี เวลาเรามีปัญหาแล้วลองมองขึ้นไปบนท้องฟ้าเรารู้สึกว่ามันช่วยได้จริงๆนะ ตอนกลางคืนเราชอบไปนั่งตรงระเบียงแล้วเล่านู่นเล่านี่ไปเรื่อยเปื่อย มันรู้สึกปลดปล่อยดีอ่ะค่ะ   

[Imagine Black]

เชื่อว่าสักวัน ต้องได้เจอกันอีกแน่ๆครับ
เขาอาจจะไปย้ายไปอยู่ต่างจังหวัด หรือสักมุมบนโลกใบนี้ 
แต่วันนึง สถานที่เก่าๆจะต้องพาให้มาพบกันอีกแน่ครับ ^^

วันไหนท้อ ให้มองฟ้า 

[กัส ปาร์]

อย่างซึงเรยค่ะชอบมากๆๆ ต้อได้เจอกันแน่ค่ะในสักวันหนึ่ง 

[Alicia Talor]

นั้นสินะคะ แต่แอบน้อยใจอยู่เหมือนกัน ไปไม่บอกไม่กล่าวกันเลย ...

[DriveMeCrazy]

ไม่รู้เล่าอะไรดี 
ชีวิตเท่าที่มีมา ไม่มีโมเมนต์แบบนี้ซะที
555

[Ne+Ne]

โคตรฟินอ่ะ >////<




ขอให้ได้เจอกันอีกน้ะคะ

[Momay38]

เหมือนได้ไปอยู่ในฉากนิยายที่มีพระเอกกับนางเอกเลยอ่ะ รู้สึกฟินขอให้สมหวังค่ะเชื่อว่าพรหมลิขิตจะพาทั้งสองมาเจอกันอีกครั้ง

[Toey_Narag]

ทำไมแลดูเหมือนนิยายเช่นนี้ >//< เราฟินจังเลยอ่า มุ้งมิ้ง

แต่เรื่องดูลึกลับจังเลย ความบังเอิญหรือพรหมลิขิตกันน้า

สู้ๆ นะ ถ้าเชื่อมั่น ยังไงสักวันก็ต้องเจอกัน คนเราถ้าคู่กันแล้วก็ไม่แคล้วคลาดกันหรอกจ้า ^___^

[Orina-Gaze]

ทำให้นึกถึงเรื่อง koizora อ่ะ 

[gun_exofan]

ชีวิตจริงยิ่งกว่านิยาย >///<
ขอให้ได้พบกันเร็วๆนะคะ 
ฟินอ่าาา
จากกันไปแบบนี้มีของที่ระลึกอีก T///T

[หน่องนิตวยสวยสามโลก]

เจอแน่นอนค่ะจขกท.อีนิตวยฟันธง

เรื่องมันฟินมากค่ะขอบอก

ยังไงก็ขอให้เจอเขาเร็วๆนะคะ อย่าหมดหวัง เราเชียร์ค่ะ 

[yeoly_61]

อายุเท่าไหร่ง่าา อยากรู้ 555555555
เค้าชอบกระทู้นี้จัง..

[TheLadyZecon]

ชอบกระทู้นี้จัง อ่านไปแล้วโคตรฟินค่ะ >////< 
เราว่าต้องเป็นโชคชะตาแหละที่ทำให้จขกท.ได้เจอกับคนๆนั้น
เราเชื่อว่าคุณต้องได้เจอเค้าอีกแน่ๆ ค่ะ แต่ไม่รู้ตอนไหน
ไงก็ขอให้เจอคนๆนั้นไวๆ นะคะ 

Ps. เรื่องของคุณนี่ยิ่งกว่าละครรึนิยายบางเรื่องอีกนะคะ อยากมีโมเม้นต์แบบนี้บ้างจัง เคยมีแต่แบบไม่เห็นหน้า 555

[chatarat]

เมื่อปีที่แล้วเราอ่ะนัดกับเพื่อนไว้ใช่ป่ะ ชื่อ ข ตอนแรกเราไปกับ ข สองคน แล้วเรากับเพื่อนก็ขึ้นรถตู้ไปที่ท่าเรือ แล้วเราก็เจอพี่กลุ่มนึง ประกอบด้วยพี่ อ พี่ จ พี่ ม(เป็นผู้หญิง) พี่ บ และพี่อีกคนที่เราไม่รู้ชื่อ(ขอบอกก่อนเลยว่าพี่กลุ่มหน้าหน้าตาดีกันทุกคน หล่อมากกกสวยมากกกก) ตอนนั่งบนรถด้วยความที่พี่จ.เฟรนลี่เลยถามเรากับเพื่อนว่ามากันสองคนหรอ เราก็ค่ะๆ พี่จ.ก็ทำมือไอเลิฟยูมาให้ เราก็แอบกรี๊ดกับเพื่อนสองคน 
พอมาลงที่ท่าเรือ เราก็ไปไหนไม่ถูกใช่ป่ะ เพิ่งเคยมาครั้งแรก เลยตกลงกับเพื่อนว่าเนียนๆเดิมตามพี่เค้าไป แล้วทีนี้พี่อ.ก็หันมาบอกว่า "ไปด้วยกันมั้ยย" เราก็ "ก็ได้ค่ะ" แล้วเรากับเพื่อนก็เดินตามพี่เค้าไปเลย -.,- 5555555 ตอนจะขึ้นเรือพี่บ.ก็บอกว่า "ถ้าจะมาด้วยต้องถ่ายรูปให้พวกพี่ก่อน" แล้วก็เป็นเวลาเดียวที่พี่อ.พูดกับเราว่า "น้องๆถ่ายรูปกัน" แต่ตอนนั้นเราเดินไปถ่ายรูปให้พี่บ.แล้ว เสียดายย TT จากนั้นเราก็นั่งด้วยกันบนเรือ พวกพี่เค้าฮาแล้วก็เป็นกันเองมากๆ พอเรือใกล้ถึงฝั่งพี่เค้าก็ชวยเรากับเพื่อนถ่ายรูปคู่ พี่บ.เป็นคนถ่าย ใจเราก็อยากได้เฟสพี่เค้านะแต่ว่ามันไม่กล้าจริงๆอ่ะ พอลงจากเรือพี่เค้าก็บอกว่า "ไปแล้วนะ เจอกันบนเกาะ" เราก็บ้ายบายพี่เค้า แล้วเพื่อนอีกคนก็มารับพอดี
แล้วพอตอนกลางคืนไปฟูลมูนปาร์ตี้ เราก็เดินไปเจอพี่เค้าด้วย แต่ไม่กล้าเข้าไปทัก จากนั้นเราก็เลยไม่ได้เจอพี่เค้าอีกเลยอ่ะ :( จากวันนั้นจนวันนี้เรายังจำพี่เค้าได้เลย เสียดายที่เราไม่ได้ถ่ายรูปกับพี่เค้า เฟสก็ยังไม่มี TT ไม่รู้ว่าพวกพี่เค้าลืมเรารึยังเน๊อะ5555555

[VIPopz]

เราก็มีเรื่องราวทำนองนี้เหมือนกันค่ะ เขาเป็นเพื่อนของพี่ชายเราที่เราแอบปลื้มอยู่ บางเขาทีก็แวะมานอนค้างที่บ้านเรา ไปกินข้าวด้วยกันบ่อยๆ แล้วพี่เขาเป็นคนที่นิสัยดีค่ะ สุภาพบุรุษ เฮฮา เคยไปเที่ยวงานวัดด้วยกันในวันเกิดพี่ชายเราค่ะ แต่วันนั้นไปกันหลายคน เราเลยแยกไปเดินกับเพื่อนของเราที่มาด้วยกัน แล้วตั้งใจไว้ว่า พรุ่งนี้จะชวนพี่เขามานั่งชิงช้าสวรรค์ด้วยกัน แต่ว่าวันพรุ่งนี้ของเรามันไม่มีค่ะ...

พี่เขาหายไปจากชีวิตเราเลย....


ย้ายบ้าน ย้ายโรงเรียน เปลี่ยนเบอร์โทรศัพท์ ปิดเฟซ หายไปกันทั้งครอบครัว ไม่มีแม้แต่คำบอกลา ไม่มีอะไรเลย...

ตั้งแต่วันนั้นจนวันนี้ก็ 2 ปีแล้วค่ะ

เป็นสองปีที่คิดถึงทีไรก็เจ็บปวดทุกที พี่เขาหายไปแบบไม่บอกไม่กล่าวใครเลย แม้กระทั่งพี่ชายเราที่เป็นเพื่อนสนิท เขาก็ไม่บอก เราไม่รู้ว่าพี่เขามีเหตุผลอะไรทำไมถึงต้องทำแบบนี้ แต่มันคงเป็นเรื่องสำคัญมากจริงๆ ทุกวันนี้ เวลาผ่านหน้าบ้านพี่เขา เรายังคอยชะเง้อมองเข้าไปในตัวบ้าน เราหวังว่าคนที่ยืนอยู่หน้าบ้านจะเป็นเขา บางทีเราก็ยังกดเบอร์พี่เขาแล้วโทรออก แต่ก็ยังเป็นเสียงเดิมๆที่บอกว่าไม่มีสัญญาณตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก บางคืนเราก็ฝันเห็นพี่เขา ฝันว่าเขาเสียไปแล้ว บางทีก็ฝันว่าเขามาหาบ้าง

พี่เขาใจร้ายมากๆเลยนะที่ทำแบบนี้ พี่ไม่ให้โอกาสเราได้บอกลา ขอเพียงแค่รู้ว่าเขาจะไปไหนก็พอไม่ใช่จู่ๆก็หายไปเหมือนกับว่าชีวิตเราไม่เคยมีพี่เขามาก่อน

ใจร้ายมากจริงๆ...

[โกโก้คั้น]

เราก็เคยมีประสบการณ์แบบนี้เหมือนกันค่ะ วันที่ 15 เมษายน จำได้สงกรานต์วันสุดท้าย มันเป็นช่วงที่ปิดเทอมพอดีเรากับเพื่อนๆก็ชวนกันไปเรียนพิเศษต่างจังหวัด แล้วทางที่เรียนพิเศษของเราเค้าปิดช่วงสงกรานต์ตั้งวันที่ 12-16 เรากลับบ้านตั้งแต่วันที่ 12 พอวันที่ 15 เราก็กลับมาเล่นสงกรานต์กับเพื่อนๆ พวกเราชวนกันไปเล่นที่ เซนทรัล.... จำได้ว่าวันนั้นมีชินมี โปเตโต้ และก็อีกหลายๆวง กับเราเพื่อนๆก็เต้นกันมันส์มากกก จึงถึงช่วงขึ้นโปเต้โต้ขึ้นวงสุดท้าย เราก็สังเกตเห็นเพื่อนเรากรื้ด กลุ่มผู้ชายกลุ่มหนึ่ง กลุ่มนั้นมีประมาณ 5-6 คน กลุ่มนั้นมีคนหน้าตาดีเกือบทุกคน พอเราหันไปสังเกตบ้าง เราก็เจอคนหนึ่ง หล่อมาก ยิ้มน่ารัก หน้าตาหวานนิดๆ สูง 183 น่าจะได้ในตอนนั้นเราเข้าใจเลยว่ารักแรกพบเป็นยังไง(เวอร์อีกล่ะ) เค้าเต้นอยู่แล้วหันมามองกลุ่มเรที่ค่อนข้างจะเสียงดังนะน่ะ 555 จากนั้นเราก็ชี้ให้เพื่อนสนิทเราที่เต้นอยู่ข้างดูคนนั้น เพื่อนเราก็บอกว่า เออ หน้าตาดีว่ะ หลังจากนั้นพวกเราก็เต้นกันไปแต่กลุ่มพวกพี่คนนั้นก็เข้ามาใกล้เรื่อยๆ เราก็หันไปมองพี่เค้าบ่อยๆ มีบางครั้งที่เราสบหน้าตากัน แต่เราก็ทำไม่รู้ไม่ชี้ 555 จนโปเต้โต้เล่นจบเราก็เดินออกมา ตอนที่เราเดินออกมาก็ดันเดินออกมาพร้อมพี่เค้าพอดี ตอนนั้นใจเราเต้นแรงมากกก แล้วเราก็เดินแยกกันไป เราเดินมารวมกับกลุ่มเพื่อน ส่วนพวกเค้าก็ไปขอถ่ายรูปกับนักร้อง แล้วมีเพื่อนเราคนหนึ่งในกลุ่มมาพูดกับเราว่า เห็นนะว่ามองใคร แน่จริงก็ไปขอเบอร์ขอเฟสเค้าเลยดิ เราเป็นคนชอบรับคำท้าอยู่แล้ว เราก็เลยให้มันไปเป็นเพื่อนเรา พอเราไปถึงพี่เขาพึ่งถ่ายรูปเสร็จ เราก็ยืมรวบรวมสติพักหนึ่งแล้วก็เดินแหวกวงเพื่อนเคเค้าไปขอเฟส (ขอเบอร์คงไม่กล้า) เราก็เดินเข้าไปยืนตรงหน้าเค้า เค้าก็มองหน้าเรา เราไม่รู้ว่ารุ่นเดียวกันไมหรือรุ่นพี่ เราเลยพูดว่า พี่ค่ะขอเฟสหน่อยค่ะ แล้วก็ยืดโทรศัพท์ให้พี่เค้า (ซึ่งเป็นโทรศัพของเพื่อนเรา เราไม่พกเพราะเวลาเต้นเวลาไปไหนมันลำบากช่วงสงกรานต์ด้วย) ... แล้วพี่เค้าก็พูดว่า เฟสพี่หรอครับ เราก็ตอบว่า ค่ะ พี่เค้าก็รับโทรศัพไป ตอนที่พี่เค้าพิมพ์ชื่อเฟสอยู่นั้นนะ มือพี่เค้าสั่นพิมพ์ตั้ง 3 4 รอบแนะ แล้วพี่เค้าก็เอาโทรศัพคืนเราก็บอกว่า ขอบคุณค่ะ แล้วตอนที่จะเดินออกมาเพื่อนพี่เค้าก็แซวว่า ไม่เอาเฟสพี่ด้วยหรอ เราก็หันไปยิ้มให้ แล้วก็เดินออกมา พวกเราถึงหอกันก็ ตี1 กว่าๆแล้ว ก็ โปเตโต้เล่นเสร็จก็ เที่ยงคือพอดี เราก็กลับหอนอนถึงเย็นวันที่ 16 เรากับเพื่อนเรา 2 คนก็ออกไปดูหนัง จำได้ว่าไปดู 6/5 ตอนนั้นจำได้ว่าเรากับเพื่อนเราโกะมาก เข้าโรงหนังช้าแถมเกือบจะนั่งผิดที่ ด้วยความว่าโรงหนังมันมืดแล้วเราสายตาไม่ค่อยจะดีนัก(ในที่มืด) แต่ตอนนั้นหนังก็ยังไม่เริ่มนะ เราก็นั่งพึ่งสังเกตแถวเรามีเรากับเพื่อน 2 คนนั่ง ด้วยความที่เราไม่ชอบอยู่นิ่งเรานั่งลงก็หันซ้ายขวาหน้า หันไปข้างหลังถึงกับค้าง เราคิดในใจโอ้ววแม่เจ้า นั้นพี่คนนั้นนิ เราก็สะกิดเพื่อนแล้วชี้ให้เพื่อนดู นั้นไงคนที่เราไปขอเฟสเมื่อคืน เพื่อนเราก็ว่า โห่ววหล่อจัง  จากนั้นเราก็ดูหนังกันไป แต่เรานี้สิทั้งดีใจทั้งอาย ไม่รู้พี่เค้าจำได้รึป่าว หลังจากดูจากแล้วเราก็ออกมาก่อนออกเราก็หันไปดูพี่เค้า เห็นพี่เค้ามากันเป็นคู่เลยแหะ แต่เราก็คิดว่าคงเป็นเพื่อนกันมั้ง (ในตอนนั้นเรายังไม่ไปขอเฟสพี่เค้านะ) ตอนที่เรารอเพื่อนเรา เราอยู่ยืนพิงผนังรอเพื่อน เซ็งๆนิด  แล้วสิ่งที่เราตกใจสุดคือพี่เค้ามายืนข้างเรา โอ้ววว ตอนนั้นเราใจเต้นแรงมากก พี่เค้าก็มองเราเหมือนจะจำได้ แต่เราก็ทำไม่รู้ไม่ชี้ ทำเป็นไม่เห็น พี่เค้าก็ยังจ้องเราอยู่อย่างงั้นจนเราทนไปไหว หันไปยิ้มให้พี่เค้า พอดีกับที่เพื่อนเราเดินออกมา แล้วเราก็เดินออกไปเลย 555 ได้ยินแว่วๆ ว่า น้อง ชัดเลยเสียงพี่เค้าเปะๆ แต่เราก็ทำเป็นไม่ได้ยิน เดินออกไปเลย แต่เราเพื่อนนี้สิเดินช้าแวะดูนั้นนี้ พอตอนที่จะเดินลงบันไดเลื่อนเราก็เจอะกับพี่เค้าพอดี พี่เค้าก็มองเราตลอดเลย เรารู้เลยว่าพี่เค้าจำเราได้ชัวว พอกลับถึงหอเรานี้แถบอยู่ไปเป็นสุขเรา แล้วเราก็ @เฟสพี่เค้าไป  ตอนประมาณ ห้าทุ่มได้มั้ง แต่ทักพี่เค้าไปตอน เที่ยงคืน เพื่อนเรามันก็โวยเราว่าเราบ้าใครมันจะไปตอบ  แต่เราก็ได้ยินเสียงเตือนข้อความพอหันไปดูเป็นพี่เค้ากลับมา เราถามพี่เค้าไปว่าจำเราได้ไหมพี่เค้า บอกจำได้น้องเมื่อวานกับตอนเย็นใช่ไหม เท่านั้นแหละ กรื้ดด เลยค่ะ 555 เราก็เลยถามพี่เค้าไปว่า  ไปดูหนังกับแฟนหรอวันนี้ พี่เค้าบอกว่าไม่ใช่แฟนแต่เป็นเพื่อนที่เรียนพิเศษที่เดียวกัน ทีแรกเราก็ไม่เชื่อหรอกเราก็เลยไปส่องเฟสพี่แกกับเพื่อนคนนั้น ก็ไม่เห็นมีอะไรไม่มีข้อความไม่มีไลค์ไม่มีโพสอะไรกันเลย    แล้วเราก็คุยกันทางเฟสบุกมาเรื่อยๆ จนวันหนึ่งเราไปเดินถนนคนเดิน  เราก็เลยชวนพี่เค้าไปเล่นๆว่า ป่ะไปคนเดินกัน ที่จริงเราตอนนั้น เราอยู่คนเดินแล้วล่ะ แต่ประโยคพี่เค้าตอบเรามาแถบช็อค พี่ก็อยู่คนเดินเดินสวนน้องด้วยเมื่อกี้ เราหยุดที่เดิน หัน 360 องศาเลยทีนี้แม่ค้ากับเพื่อนเราคงคิดว่าเราบ้า 555   แล้วพี่เค้าก็ตอบมาอีกว่า เดินก็มองหน้าด้วยสิ โอ้ววอยากจะบ้าตาย เราไม่ได้มั่วเล่นโทรศัพนะ เจอพี่เค้าแล้ววมันจะได้แฟร์ๆกันไง 555 แล้วหลังจากนั้นก็มีอีกหลายครั้งที่เราสวนกันๆบ่อยๆ เพราะเรากับพี่เค้าเดินที่เรียนใกล้ๆกัน จนถึงตอนนี้เรากับพี่เค้าก็ยังคุยกันผ่านเฟสเราก็มีความสุขแล้ว  #เราคิดว่าบ้างครั้งความสัมพันธ์ มันไม่จำเป็นที่จะต้องพัฒนาแค่อยู่แบบนี้เรื่อยมันอาจจะดีกว่าก็ได้ ถ้าถามว่าแล้วเค้าหน้าดีไม่มีคนมาจีบเยอะหรอเราตอบเลยว่ามีคนมาจีบมากด้วยแต่ถ้าเราชอบเค้าเราไม่จำเป็นต้องแคร์ว่าใครจะมาจีบเค้าหรือเค้าจีบใครเราชอบที่เค้าเป็นเค้าไม่ก้าวก่ายเค้าไม่ทำให้เค้ารู้สึกรำคาญเราเราก็มีความสุขแล้ว บ้างครั้งเราก็สงสัยว่าทำไมผ่านมานานพี่เค้ายังไม่มีแฟนสักที แต่ถ้าจะให้บอกชอบเราว่าอยู่แบบนี้เรื่อยๆดีกว่า #สุดท้ายนี้ขอฝาก ถ้าคุณคิดว่าคุณเจอคนที่ใช่หรือสนใจหรืออะไรก็ตามเข้ามาหาคุณในช่วงระยะสั้นๆคุณอย่างลังเลที่จะทำช่วงเวลานั้นให้ดีที่สุด ดีกว่าที่จะต้องมานั่งคิดถึงทีหลัง คิดถึงถ้าคิด แต่ไม่ถึง ก็ไม่มีความหมายนะค่ะคุณ บ้างครั้งความรักเราอาจจะเป็นคนเริ่มก่อนเราค่อนๆเดินไปพร้อมกัน สวัสดี..  ยาวไปนะบางที ขอบคุณที่อ่านจนจบ