คุณเคยรู้สึกเหงาๆกันบ้างมั้ย?
ตั้งกระทู้ใหม่
จขกท. มีเรื่องจะเล่าให้ฟังด้วยแหละ
คืองี้~ เรื่องมันนานมาเเล้วนะ ...
เมื่อหลายพันปีก่อน (ไม่ถึงหรอก เว่อไปอย่างงั้นเเหละ)
เรามีเพื่อนผู้ชายคนนึง เราสนิทกันมากตอนป.2 คือเราโดนครูจับให้นั่งใกล้กัน เเล้วเราก็เป็นคนเรีียนไม่ค่อยรู้เรื่องด้วยสิ เรามาโรงเรียน ตอนเช้าเพื่อลอกการบ้านเพื่อนคนนั้น แต่ก็แค่บางวันหรอกนะ เพื่อนคนนั้นเค้าก็ยอมให้เราลอกแต่โดยดี
มีอยู่วันนึง...
คือวันนั้นฝนมันตกหนักมากโรงเรียนถึงกับน้ำท่วม(เล็กน้อย) เรากลัวถุงเท้าเปียกเลยไม่กล้าเดินไปเข้าห้องน้พ ต้องเข้าใจนะว่าฝนตกหนัก หนาวจนเยี่ยวแตก เราอั้นเอาไว้หลายนาทีเเล้วน่ะ เพื่อนคนนั้นก็ถามว่า เป็นอะไรหน้าซีดเชียว (จำคำพูดได้เเม่นยำ) เราก็ส่ายหน้าไปมา เเล้วก้มล้งเขียนหนังสือต่อ เรารู้สึกว่า เพื่อนคนนั้นมองเรามาหลายชม. เราหันไปมองกลับเเล้วเพื่อนคนนั้นก็หลบตาเรา เราก็พูดออกไปว่า แค่ปวดฉี่น่ะ เพื่อนคนนั้นก็ปล่อยกกร๊ากออกมาเต็มที่ เราเชิดหน้างอลใส่ เพื่อนคนนั้นก็ให้เราขี่คอเเล้วพาเราไปเข้าห้องน้ำ โดยที่เพื่อนคนนั้นก็ยืนรออยู่หน้าห้องน้ำ ยอมให้ถุงเท้าตัวเองเปียกแทนเรา ><
เธอไม่ฟินแต่เราฟินง่ะ!
อยากให้เพื่อนๆพี่ๆน้องๆ มาเเชร์เรื่องราวสนุกๆกันน่ะค่ะ
-อย่าลืมมาเเชร์กันน้า~ -
มายด์เนม
19 ก.ค. 57 เวลา 20:29 น.
209
views
4 ความคิดเห็น
ตามหัวข้อนะคับ
ผมเหงาปนๆทุขใจ ทุกครั้งที่ฝนตกน่ะคับคือ เมื่อก่อนตอนผมอยู่ม.3 ผมเป็นสารวัตรนักเรียน เริ่มเป็นตั้งแต่ม.2 ละแน่นอนหน้าที่นี้ทำไห้ผมมีโจทเยอะ รอบตัวเรยก้อว่าได้ ละวันนึงผมเสียแฟนคนแรกไปนัยวันที่ฝนตก ผมช๊อคแดกเรย วันๆเอาแต่คิดว่าทำไมเราทำอะไรไห้เค้าไม่ได้เรย ทำไมเราช่วยอะไรเค้าไม่ได้เรยสักนิ จนเค้าต้องหายไปแบบนี้ วันๆผมเอาแต่เงียบบางทีก้อเหม่อ นัยหัวก้อมีแต่ความคิด(กูนี่ละที่ผิด แม่งโง่ ทำไมตอนนั้นกูไม่ทำเชี่ยรัยเรย)อะไรแบบนั่นลอยเต็มหัวไปหมด [โทดนะคับที่ไช้คำหยาบ] สองอาทิตต่อมา วันนั้นฝนตก ตอนเลิกเรียน ผมยืนหลบฝนอยู่ ตามองฝนที่ตกลงมาเรื่อยๆ ละผมก้อนึกถึงวันนั้นอีกวันที่ผมเสียแฟนไปแบบไม่มีวันกลับ ผมเริ่มเหม่อ เดินตากฝนไปเรื่อยๆ(ไปขึ้นรถประจำทาง) ระหว่างนั่นผมได้ยินเสียงตะโกน ผมหันไปมอง แว็บเดียวที่เห็นด้ามร่มฟาดมาที่ขมับ แต่ผมไม่คิดจะตอบโต้ คน6คน รุมตืบผมแบบไม่ยั้ง ผมก้อไม่ได้เอามือมาบังหรือปัดนะ สักพักมันก้อวิ่งหนีกันไป เจ็บนะแต่ไม่รุดิ ไม่มีอารมจะทำอะไรเรย (ปกติเจอแบบนั่นผมไม่ยับขนาดนี้หรอก ฝ่ายมันต้องมีสาหัดบ้างละ) ผมแค่ลุกขึ้นละก้อเดินต่อ ทั้งที่หัวแตก ตามตัวมีแผล แขนซ้ายก้อโดนอะไมมะรุ้บาด ผมเดินไปเรื่อยๆ ทั้งแบบนั่นละ แต่เลือดมันไหลไม่หยุด ผมเรยสลบ ไม่ได้ล้มแบบคุกเข่าก่อนนะ แบบเดินๆอยู่ก้อหน้าทิ่มลงไปเรย ยังดีเฟิร์นที่เป็นเพื่อนสนิทช่วยลากผมไปโรงบาล กระดูกข้อมือขวาแตก ที่หัวโดนไปห้าเข็ม แขนซ้ายอีกแปดเข็ม ที่น่าสงสารสุดคือเฟิร์นที่โดนแม่บ่นเพราะเสื้อที่เปื่อนเลือดผม ถึงอย่างนั้นทุกครั้งที่ฝนตกผมก้อยังรู้สึกแย่อยู่ดี ปัจจุบันผมอยู่ปีสามละ ยังไม่หายเรย
[โทดนะคับ เล่าซะยาวเรย]
อูย~ มาเเบบนี้ จะหาทางช่วยไงดี ...
คือเราเพิ่งเห็นประสบการเเบบนายเป็นครั้งเเรกเลยเเฮะ เเปลกจัง...อยู่พวกนั้นก็มารุมทำร้ายนาย ทั้งๆที่นายไม่ได้ไปทำอะไรให้???
# ซึ้งจัง
เเต่นายควรมีเพื่อนบ้างน่ะ 555
เเล้วก็อีกอย่าง.... นายต้องขอบใจเฟิร์น เเล้วก็ต้องขอบคุณเเฟนเก่าที่ทำให้คุณมีประสบการณ์ (#โดนถีบ!)
^^ เพื่อนก้อมีคับ แต่ผมชอบเเยกตัวออกมาอยู่คนเดียว
(อยู่พวกนั้นก็มารุมทำร้ายนาย ทั้งๆที่นายไม่ได้ไปทำอะไรให้???) ทำสิคับ อย่างที่ว่าละ ผมเป็นสารวัตรนักเรียน มันก้อต้องฟัดกับพวกหนีเรียน พวกที่ตีกัน พวกที่เอายามาปล่อยนัย รร. พวกนั้นก้อคงเป็นพวกที่เคยโดนผมตืบละจับยัดห้องกิจการนักเรียน นั่นละคับ
(# ซึ้งจัง) ? หมายถึงอะไรหรอคับ
ส่วนเฟิร์น == ตั้งแต่ตื่น ผมก้อเห็นแต่เฟิร์นนี่ละ นั่งร้องอยู่ข้างเตียงเป็นเด็กอนุบาล แม่ของเฟิร์นก้อไม่ได้อะไรมาก ท่านแค่ขี้บ่น ท่านก้อมาเยี่ยมบ่อยๆจนผมหายดีนั้นละคับ
เข้าใจเเล้วค่า....
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?