[โต้วาที] ระหว่างตามใจจนเกินเหตุ VS โดนบังคับมากเกินไป คิดว่าปัญหาไหนแย่กว่ากัน?
ตั้งกระทู้ใหม่
ตามใจจนเกินเหตุ
โดนบังคับมากเกินไป
การที่ลูกตามใจตนเองจนเกินเหตุ เป็นผลมาจากความกดดันของครอบครัวที่โดนบังคับตั้งแต่เด็ก หรือพ่อแม่ตามใจมากเกินไป ใช้ชีวิตโลกส่วนตัวสูง อยากทำในสิ่งทำเกินขอบเขต และมักจะต่อต้านเมื่อคนใกล้ชิดหรือครอบครัวเข้ามายุ่งเกี่ยว
การที่โดนบังคับและกดดันจากคนในครอบครัวที่ลูกไม่เต็มใจหรือไม่อยากทำในสิ่งครอบครัวคาดหวังเอาไว้ อย่างเช่น โดนบังคับให้เรียนหมอ แต่ตนอยากเรียนวิศวะ การโดนบังคับมากไป และทางครอบครัวไม่เปิดโอกาสให้ลูกทำในสิ่งที่อยากทำ เป็นสาเหตุทำให้ลูกขาดอิสรภาพ และเกิดปัญหาสังคมตามมา
14 ความคิดเห็น
ยากนะ 555 แต่ขอเลือกบังคับมากจนเกินไปแล้วกัน
เพราะเด็กที่ถูกกดจนถึงจุดระเบิด น่าจะอันตรายกว่าเด็กที่โดน
สปอยต์ซะจนเคยตัว
ฟากนี่น่าจะดูเก็บกดมากกว่า อีกฟากที่ปลดปล่อยอ่าคับ
ความคิดเห็นส่วนตัว
ตามใจจนเกินเหตุ ยิ่งเก็บตัวมาก ไม่เข้ากับสังคม ผลที่ตามมาคือเข้ากับสังคมไม่ได้
โดนบังคับมากเกินไป ยิ่งกดกันมาก ผลที่ตามมาคือ ฆ่าตัวตาย และก่ออาชญากรรมได้
สรุปก็คือ...แย่ทั้งสองฝ่าย
เราก็เป็น โดนบังคับมากเกินไปแบบว่าแม่รักมากก็ห่วงมาก แต่มันมากเกินไปแบบไม่ให้เรามีอิสระภาพเลย
แต่ตอนนี้เรายังไม่ระเบิดนะแต่(เคย)คิดว่าถ้าตัวเองได้ระเบิดขึ้นมาจริงๆนี่น่าดู!
ป.ล. เราไม่คิดสั้นฆ่าตัวตายนะเอยอันนี้แน่นอน
เราโดนมา 2 แบบแล้วอ่ะ คือสมัยเด็กๆ(ประถม)จะโดนบังคับสุดๆเลย พอมัธยมก็ตามใจสุดๆเหมือนกัน
เราว่าบังคับอ่ะ มันค่อนข้างเก็บกดนะ เหมือนไม่มีอิสระทางการกระทำของตัวเองเลย ทำอะไรที่ต้องการแต่พ่อแม่ไม่เห็นด้วยก็ไม่ได้ เคยคิดถึงขนาดจะกรีดข้อมือกัยหนีออกจากบ้านเลยนะ (แต่กลัวเจ็บกับกลัวไปไม่รอดเลยไม่ทำ) แล้วพอเวลาห่างตาพ่อแม่มันกลายเป็นเหลวแหลกอ่ะ โดดเรียน หนีเรียน เกเรสารพัดเลย แล้วพอวันนึงมันมีเหตุการณ์บางอย่างที่มันถึงจุดเปลี่ยน เรากลายเป็นเด็กที่โคตรเอาแต่ใจ ไม่ฟังใครทั้งนั้น อยากทำอะไรก็ทำ
จนในที่สุดเค้าก็ส่งเราไปอยู่หอ เหตุการณ์ก็เปลี่ยนไป ตามใจเราสุดๆ อยากทำไรทำ อยากเป็นไรเป็น ไปไหนก็ได้ ไม่กลับก็ไม่ว่า อยากได้ไรบอก คือแบบมันดีไหมมันก็โอนะ แต่คือมันมีโมเมนต์อยากให้พ่อแม่ห่วงบ้าง โทรตามบ้าง แนะนำอะไรให้บ้าง ไม่ใช่อะไรก็ปล่อยให้คิดและตัดสินใจเอง คือบางทีมันเหงาอ่ะ มันอยากให้ช่วยเราตัดสินใจบ้าง จนเราเป็นเด็กเถลไถลเลยนะ กลับบ้านหลังเที่ยงคืน ไปค้างบ้านคนอื่น ดื่มของมึนเมา(จิบๆ) ไม่กลับบ้าน ไปตจว.ไม่บอก แต่พ่อแม่ไม่ว่านะ แล้วเคยแบบไปกินเลี้ยงกับเพื่อนแล้วพ่อแม่ทุกคนโทรตามยกเว้นเรา มันคือไรอ่ะ(ขนาดผช.พ่อแม่ยังโทรเลย) เราเลยต้องโทรไปหาพ่อแม่เองอ่ะ
สุดท้ายปัจจุบันอยู่ในเส้นกลาง มันเป็นความรู้สึกดีนะ แบบอยากได้ไรก็ได้ คอยโทรหาเกือบทุกวัน ช่วยตัดสินใจบางเรื่อง ให้อิสระ ไว้ใจสุดๆ
ตามใจจนเกินเหตุ
เด็กโดนสปอยมากไป อาจเกิดนิสัยเสียๆ อย่างพวก อยากได้อะไรก็ต้องได้ หรือตัวเองเป็นศูนย์กลางจักรวาล ต่อให้ภายหลังถูกตำหนิเด็กก็ไม่คิดว่าตัวเองผิด เพราะตั้งแต่เกิดมาก็ไม่เห็นจะมีคนว่า ครอบครัวให้ท้ายเป็นประจำอยู่แล้ว ทีนี้จะมาแก้ทีหลังก็ยาก
ส่วนบังคับมากไป
เด็กจะเครียด กดดัน เก็บกด ไม่มีอิสระในชีวิต ไม่กล้าทำอะไรตามใจตัวเองเพราะถูกครอบครัวบังคับมาโดยตลอด ทีนี้คนประเภทนี้ถ้าเกินขีดจำกัดขึ้นมาจริงๆ ปัญหาน่าจะร้ายแรงกว่าประเภทแรก แต่นั่นก็ขึ้นอยู่กับเด็กแต่ละคนด้วยว่าสามารถทนอยู่ในแรงกดดันได้มากน้อยแค่ไหน บางคนก็สามารถอยู่รอดปลอดภัยได้แม้จะโดนบังคับมากจนเกินเหตุ
แย่พอกัน แต่โหวตแบบแรกไป เพราะมันจะส่งผลให้เด็กมีปัญหาโดยตรง และน่าจะเป็นปัญหาต่อสังคมมากกว่า
ไม่ชอบให้ใครมาบังคับอยู่แล้ว น่าเบื่อมาก
สำหรับตามใจจนเกินเหตุมีวีธีแก้นะ แค่เป็นตัวอย่างที่ดีให้แก่ลูก
ผู้ใหญ่เดียวนี้ห่วยเหมือนกันหมด แม่งคิดว่าไม่เคยเป็นเด็กมาหรือไง การทำตัวให้โตขึ้นก็ยิ่งไร้จิตนาการแน่ มันไม่เจริญก้าวหน้าแบบประเทศไทยไงเป็นตัวอย่างที่ดีตามใจจนเกินเหตุนี่คล้ายๆกับชีวิตเรา ส่วนโดนบังคับมากเกินไปนี่เป็นเคสของดาว ฮอร์โมนเลยนะ
เราว่าโดนกดดันแย่กว่านะ เพราะไม่ได้คิดอะไรด้วยตัวเอง แล้วจะเกิดมาทำไมแว้
เลือกยากนะคะ แต่ขอเลือกตามใจตัวเองดีกว่าค่ะ การตามใจเด็กเกินไปทำให้เด็คิดเองไม่เป็น ต้องพึ่งพาคนอื่นตลอด สุดท้ายเด็กจะถูกทำลายพัฒนากการด้วยความรักที่ไร้เหตุผล ส่วนเด็กที่โดนบังคับมากเกินไปในที่นี้ขอแทนด้วยครอบครัวที่ปลูกฝังความสมบูรณ์แบบแก่ลูกก็แล้วกันนะคะ พ่อกับแม่ของเด็กพวกนี้จะสั่งสอนลูกแบบขาดความยืดหยุ่น เมื่อโตเป็นผู้ใหญ่จะเป็นคนที่หาความสุขไม่ได้ มั่นใจในตนเองสูงมากเกินไป ดูถูกความสามารถผู้อื่น ทำงานเก่งมากแต่ปรับตัวให้เข้ากับคนอื่นได้ยากเพราะขาดความยืดหยุ่นในการปรับตัว พวกนี้มีสิทธิเป็นโรคประสาทประเภทย้ำคิดย้ำทำได้ด้วยนะคะ ขอให้อ่านให้ครบจะได้ข้อมูลทั้งหมดนะคะ ^^
ถ้าโดนตามใจจนเกินเหตุ มันก็เป็นสิ่งที่เราอยากได้ ทำแล้วมีความสุข ได้แล้วมีความสุข และเราสามารถเลือกที่จะขอหรือไม่ขอก็ได้
แต่...
ถ้าโดนบังคับจนเกินเหตุ มันก็คือการบังคับ ทำแล้วไม่มีความสุข อย่างโดนบังคับให้เลือกสิ่งของอีกอย่างไป พอได้แล้วมันก็ไม่มีความสุข ทุกข์จะตาย และเราไม่สามารถที่จะไม่ทำตามได้เลยเพราะว่า เราโดนบังคับ
อืม..แบบไหนจะแย่กว่ากันน้อ..??
เราขอเลือก โดนบังคับมากจนเกินไปดีกว่าค่ะ.. :)
แต่ถ้าเป็นเด็กเล็กๆอยู่ ยังคิดเองไม่เป็น ผู้ใหญ่ก็ไม่ควรตามใจมากจนเกินไปนะคะ เด็กจะเสียคนได้ง่ายมาก แต่ถ้าโตขึ้นมาแล้ว เราก็ไม่ควรบังคับเขาจนเกินไปค่ะ ถ้าอยากเห็นเขามีความสุข ก็อย่าไปบังคับพวกเขาเลยเนอะ..
สรุปนะ... ควรจะทำให้มันพอดีๆอ่ะจ้า
มันก็ไม่ดีทั้งสองอย่างนะ แต่เราว่าโดนบังคับท่าทางจะอึดอัดกว่าเยอะเลย
เราเคยโดนกักบริเวณแล้วยังจะโดนบังคับให้เรียนในโรงเรียนที่ไม่อยากเข้าอีก ไม่มีความสุขเลยค่ะ ช่วงนั้นเก็บกดสุดๆอ่ะ QAQ
เอาจริงๆคือเป็นปัญหาใหญ่ทั้งสองเรื่องค่ะ แต่ตัดสินใจเลือก 'ตามใจจนเกินเหตุมากกว่า' ถ้าลูกอยากได้นู่นได้นี่ ก็ซื้อให้ นั่นยังไม่เป็นปัญหาเท่าไหร่ แต่ถ้าหากลูกคิดว่าพ่อแม่รักเขา ยอมทำทุกอย่างเพื่อให้เขามีความสุข นั่นแหละค่ะ ต้นเหตุของปัญหา เพราะปล่อยลูกมากจนเกินไป มากจนลูกเคยตัว ไม่สอนว่าสิ่งใดถูกสิ่งใดผิด จนเด็ก แยกแยะดีชั่วไม่ออก ถ้าวันนึงเขาชอบผู้หญิงหรือผู้ชายคนนึงมากๆ แล้วคนนั้นไม่ชอบเขา คุณคิดว่าเด็กที่ถูกตามใจมากขนาดนั้นจะทำยังไงคะ? จะร้องไห้ อกหัก แล้วยอมเลิกไปง่ายๆรึเปล่า? หรือว่า...จะทำทุกวิถีทางเพื่อครอบครองคนๆนั้น
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?