แค่พลาดนิดเดียว จากเด็กแอดติดกลายเป็นเด็กไม่มีที่เรียน :(

[แค่คนที่ผ่านมา]

วันนี้เรามีเรื่องจะมาเล่าให้ฟัง น่าจะเป็นอุทาหรณ์ได้สำหรับใครหลายๆคน เราเป็นเด็กแอดปี 56 เราได้ม.ที่มีชื่อที่หนึ่งในกทม. แต่ว่าเรามีปัญหาเรื่องสังคม เข้ากับเด็กกรุงไม่ได้ซะอย่างนั้น บวกกับพ่อไม่โอเค เราก็เลยไม่ทนและซิ่วออกมา จนมาแอดปี 57 เราได้คณะที่ต้องการจริงๆ มหาวิทยาลัยที่ชอบ วันประกาศแอดเราโล่งมาก พ่อดีใจที่ได้ที่นี่ ทุกอย่างแฮปปี้มากจริงๆ
แต่มันก็มีเรื่องจนได้ คือเราก็ไม่โทษใครนะนอกจากตัวเอง คงเป็นเพราะเราเป็นเด็กซิ่วมั๊ง เราเลยทำตัวชิวมาก ไม่ตามข่าวในเว็บ ไม่ใส่ใจจนแบบเราลืมไปเลยว่ามันต้องมีการยืนยันสิทธิ์แอดมิชชั่น แล้วเราก็มานึกได้ตอนที่มันเลยวันที่เขากำหนดไปแล้ว ง่ายๆคือเราโดนตัดสิทธิ์ไปแล้วนั่นเอง เราเครียดมากนะ เรามาทำเรื่องร้องขอยืนยันย้อนหลังกับที่ม.แทบจะทันที แต่ผลก็คือไม่ได้ เราร้องไห้จนไม่เคยคิดว่าตัวเองจะมีวันนี้ มันเป็นวันที่เราร้องไห้หนักมากที่สุดในชีวิตเลยก็ว่าได้ แ ม่งแบบเราคิดสั้นเลยนะ มันตันไปหมดเลยอะ แล้วเรื่องมันเพิ่งเกิดขึ้นวันนี้ รับตรงรอบหลังแอดก็มีตัวเลือกน้อยมาก... เราให้ความสนใจกับชื่อม.นะ เราคิดว่าอย่างน้อยมันก็เป็นสิ่งที่ติดตัวเราไปตลอดชีวิตเหมือนกับสิ่งที่เราเรียนมา ม.ไหนดัง เครดิตก็ยิ่งดี แต่ไม่ได้หมายความว่าเราดูถูกม.ที่ไม่ดังนะ อย่าดราม่ากัน
เฮ้อ ตอนนี้เราฟีลแบบบอกไม่ถูก ยังตื้อๆ การเล่าของเรามันเลยเอื่อยๆเฉื่อยๆ เอาเป็นว่าเราอยากเตือนทุกคนว่าชีวิตมันมีคำว่าสายไปจริงๆ ถ้าใครไม่ได้มาอยู่จุดนี้ไม่มีทางเข้าใจเลย ตอนนี้เราก็มีทางเลือกแค่ไม่กี่ทาง คือเรียนหรือถ้าไม่เรียนก็ต้องทำงานช่วยพ่อหาเงิน เพื่อนๆพอมีคำแนะนำดีๆให้เราไหม?

Comments

[สู้ๆนะ]

วันนี้วันสุดท้ายไม่ใช่หรอ จขกท หรือแต่ละม.ไม่เหมือนกันอ่า เราก็เข้าใจ จขกท นะถ้ามองโลกตามจริงชื่อม.มันก็สำคัญมากในระดับหนึ่งที่จะเป็นใบเบิกทางให้เราได้ทำงานที่ดี อันนี้มองโลกตามจริงไม่ดราม่า

ยังไง จขกท ลองดูเอกชนมั้ย จขกท อยากเข้าคณะอะไรอ่า อย่างเอกชนดีๆที่ยอมรับมีชื่อเสียงก็เยอะเหมือนกัน ยังไงก็ลองดูนะ สู้ๆนะเราเป็นกำลังใจให้