บังคับตัวเองให้อ่านหนังสือกันยังไงคะ(โดยเฉพาะคนที่ซิ่วอยู่บ้าน)?

[sparkyyy]

คือทุกวันนี้เราอยู่บ้านอ่านทวนแล้วก็ทำโจทย์เป็นวิชาๆไปค่ะ ใช้ชีวิตแบบนี้มาเป็นเดือนๆแล้ว
ไม่รู้ว่าเราเบื่อหรืออะไร เราไม่ค่อยได้คุยกับใคร ไม่ได้ออกไปไหนเลย แถมไม่ได้ออกไปเรียนพิเศษด้วย(เพราะปีก่อนก็เรียนมาเยอะเลยประหยัดมาอ่านเอาเองค่ะ ;w;)

แล้วพอเวลาอ่านไปเรื่อยๆแบบนี้จนใกล้จะจบวิชานึงๆ มันรู้สึกเริ่มจะหมดไฟน่ะค่ะ
บางวันคือนั่งอยู่ที่โต๊ะเฉยๆกว่าจะเริ่มอ่านได้ก็ผ่านไปเป็นชั่วโมง กว่าจะทำโจทย์ในวันนั้นๆเสร็จก็ช้ามาก ตอนนี้ก็เริ่มดองจนจะไม่ทันเดดไลน์ที่ตัวเองวางไว้แล้ว(ขอบ่นหน่อย TT)

อยากให้ช่วยแนะนำวิธีพาตัวเองกลับไปฟิตนั่งอ่านนั่งทำโจทย์ให้ได้นานๆเหมือนเดิมให้หน่อยค่ะ
หรือมีวิธีที่ทำให้หายเบื่อได้ก็ดีนะคะ กลัวว่าเบื่อแล้วความขี้เกียจจะถามหาน่ะค่ะ

ขอบคุณมากค่ะ

Comments

[ฟหกด]

ผมไม่เคยอ่านหนังสือมาก่อนเลย ตอนนี้คิดจะอ่านเนี่ยก้าวแรกของผมก็คือใช้เวลานานมากครับ ทรมานมากๆ กว่าจะรู้เรื่องแล้วหนังสือเนี่ยมันเป็นอะไรที่เยอะมากๆอะครับ ศัพท์สี่หน้าจริงๆตั้งใจท่องไม่เกิน5วันก็จบแล้วอะแต่ก็ขี้เกียจน่ะครับ คือผมเนี่ยไม่อ่านอะไรเป้นชิ้นเป็นอันเลย อย่างมากก็เอาโจทย์เลขกับฟิสิกส์มาทำเล่นบ้าง คะแนน กสพท ก็สูงจริงๆแหละครับใครไม่ได้engเนี่ยลำบากอะอย้างผมคิดไว้เนี่ยวิชาอื่นผมต้องต้องได้70upถึงจะติดชัวร์โดยให้engกะsocialต่ำกว่า50

ทำไงผมจะดึงengให้ำได้ซัก65+ช่วยแนะนำหน่อยนะครับ

[หหาดาด]

เหนื่อยหน่อยแต่สบายไปทั้งชีวิตนะ

[หวังดีจิงจิง]

ก้ลองจินตนาการดูเล่นๆก่อนจะอ่านว่าถ้าถึงวันที่ประกาศผลสอบแล้วไล่ดูรายชื่อลงมาเรื่อยๆ แล้ว!! มันไม่มีชื่อเรา วันนั้นจะเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตเราบ้าง ลองคิดดูให้ได้มากที่สุดว่าจะเกิดเหตุการณ์อะไรบ้างกับเรา เช่น พ่อกับแม่ต้องผิดหวังในตัวเราอีกแล้วหรอ? ต้องมีมนุดป้า-ลุง พูดจาตอกย้ำรอยแผลเรายังไง พ่อกับแม่ต้องเสียใจแค่ไหนที่หวังในตัวเราอีกครั้งแต่มันก้ล้มเหลวอีกครั้ง น้องเจ็บอ่ะแต่พ่อกับแม่เค้าเจ็บยิ่งกว่า ลูกอยากเรียนพิเศษก้เสียเงินให้เรียนเพราะอยากให้เรามีโอกาสเหมือนกับเด็กคนอื่นแล้วเวลาสอบไม่ติดจะได้ไม่เอาเรื่องนี้เปนข้ออ้างถ้าไม่ได้เรียน เค้าทำงานมาเหนื่อยมากนะเงินแต่ละบาทกว่าจะได้ ความเหนื่อยกับสิ่งที่เค้าอดทนมันเทียบกันไม่ได้เลยสักนิดกับแค่ความเหนื่อยที่น้องจะพยุงตัวเองมานั่งอ่านหนังสือในห้องสบายๆเนี่ย มันยากเย็นนักหรอน้อง พี่อยากให้น้องคิดถึงพ่อกับแม่เยอะๆ
ถ้าลองคิดอีกแบบถ้าวันที่ประกาศผลสอบแล้วมันมีชื่อน้องอะ จะเกิดอะไรขึ้นในวันนั้นบ้าง เช่น สีหน้าพ่อกับแม่ที่บ่งบอกความภูมิใจในตัวน้องสุดๆ ญาติพี่น้องดีใจกับน้อง เพื่อนมิตรเม้ากันมันส์ว่าน้องติดหมอ ครูบาอาจารอีกละ ได้เปลี่ยนข้อมูลในเฟสบุคว่ากำลังศึกษาที่ คณะแพทยศาสตร์ !!! อ่ะน้อง มันโคตรฟินอ่ะ
สุดท้ายแระก่อนที่จะยาวกว่านี้ พี่อยากให้น้องตั้งใจ อย่าพลาดอีกเลย อยากให้น้องคิดว่าตอนเนี้ยที่เรากำลังนั่งขี้เกียจอยุ่เนี่ยแต่ยังมีอีกหลายคนนับไม่ถ้วนที่ทำโจทย์เส็ดไปไม่รู้กี่วิชา หรือกำลังอ่านจบไปแล้วไม่รุกี่เล่มหรือกำลังพักแล้วกำลังจะอ่านต่ออย่างไม่ยอมแพ้ แล้วน้องอะกำลังนั่งทำอะไรอยู่เนี่ย มีอยุ่ประโยคที่พี่ชอบมากคือ "อยากเข้าคณะของคนขยันแต่ขี้เกียจ มันมีทางเลือกอยู่สองทางคือ เปลี่ยนสันดานตัวเองซะ กับ โบกมือบ๊ายบาย" ถ้าน้องมีโอกาสได้ลองอ่านชีวิตของนักศึกษาแพทนะน้องจะรู้ว่าจะต้องอ่านหนังสือมากกว่านี้หนักกว่านี้เป็นร้อยเท่าพันเท่า เวลาอ่านก้ไม่ค่อยมี เวลานอนก้น้อย ไม่มีคำว่าเสาอาทิต เนี่ยน้องอ่านแค่หลักสูตรมอปลายแค่เพื่อจะเข้าไปเรียนบอกเลยว่ากระจอกมากแต่แค่เนี้ยน้องยังอดทนไม่ได้ มันก้แปลว่าน้องไม่ดีพอที่จะใช้คำนำหน้าว่า นศพ แต่ถ้าอยากเปนคนที่ดีพอน้องต้องจัดการความคิดตัวเองให้ได้ก่อน การเรียนหมอมันมีมากกว่านั้นเยอะน้องพร้อมที่จะอุทิศตัวเองให้กับคนไข้มั้ย ยอมอ่านหนังสือเปนภูเขา ยอมเหนื่อยแทบไม่ได้นอนได้มั้ย ลองถามตัวเองดูนะ ว่าพร้อมที่จะดีพอรึยัง ถ้าพร้อมแล้วก้ลุยเลย.....

[สู้ๆๆๆ]

ซิ่วแล้วถ้าชิลต่อนานๆไปใจจะยิ่งฝ่อนะ ตั้งใช้เวลาให้คุ้มค่าที่สุด
คิดว่าเราเสียเวลาไปแล้วการเสียเวลาของเราต้องคุ้มค่าที่สุด
อย่าให้เรามาตำหนิตัวเองทีหลังได้นะ สู้ๆหน่อยเวลาผ่านไปไวนะ
อีกปีเวียนมาไวมาก ถ้าปล่อยเวลาไปเรื่อยๆ เราจะกลับมาเสียใจแน่นอน

[sparkyyy]

ขอบคุณที่เตือนสติหนูนะคะพี่ ช่วยได้เยอะเลย ขอบคุณมากจริงๆค่ะ