เราไม่มีความสุข ตั้งแต่มาเป็นเฟรชชี่

สอบใหม่58 ไหมคะ แล้วเรียนแค่เทอมเดียวไปก่อน เพราะว่าจะได้ประหยัดเงินไว้จ่ายเมื่อสอบติดพยาบาล ดีไหมคะ ถ้าเป็นพี่จะทำแบบนี้ล่ะ

เป็นเหมือนเราเลยยยยยย เราก็ติดคณะที่ไม่อยากเรียน สู้ๆนะ เดี๋ยวค่อยซิ่วว

ถ้าเลือก ศิริราช มหิดล เธอคงติดไปล่ะ คะแนนปีนี้ต่ำมาก เหลือ หมื่นสี่ สู้ๆ

ลองถามผู้รู้ในมหาลัยที่น้องเรียนดูค่ะว่าเรียนทำเกรดดีๆให้ตรงกะคณะที่น้องอยากเข้าแล้วย้ายคณะได้ไหม?
ถ้ามันแย่มากจนแบบไม่ไหวน้องถอยออกมาตั้งหลักแล้วซิ่วสอบใหม่ปีหน้าเลยก็ได้นะ

เอาใจช่วยนะน้อง สู้ๆ ^^

เราก้ไม่มีความสุขนะ
ถึงจะเป็นคณะที่คิดว่าใช่ในตอนแรก
แต่พอเข้ามาเรียน มันก็แย่อะ
ด้วยสังคม เพื่อน และอะไรอีกหลายๆอย่าง

ไม่มีความสุขเลยจริงๆ

สู้ๆๆๆๆๆนะ ขอให้ผ่านช่วงเวลานี้ไปได้ เพราะพี่ก็เคยเป็น พี่ก็อยู่มอเดียวกะหนู แต่ก่อนพี่ไม่เคยคิดจะมาที่นี่เพราะไกลบ้าน ช่วงแรกๆ อยากกลับบ้านมาก แต่ก็กลับไม่ได้ กิจกรรมเยอะ แต่เพราะเพื่อนทำให้พี่คิดได้ว่า เราควรปรับตัว และหาวิธีแก้ไข เราจะมามัวเป็นทุกข์อยู่ทำไม อะไรที่ทำให้เราไม่มีความสุขก็ทิ้งมันไป สู้ๆ

เธอไม่ใช่คนเดียวที่เป็นเด็กซิ่วนะคะ
ถ้าเธอคิดว่าคณะนี้ไม่ใช่จริงๆก็หยุดค่ะ
เสียค่าเทอมไปเปล่าๆ หรือจะลองเรียนคณะนี้ไปซักเทอมหรือปีนึึง

ถ้าไม่ไหวก็พอค่ะ

สู้ๆนะครับ ผมก็ว่าผมอาจจะตกอยู่ในสภาพเดียวกับคุณเลย ติดมหาวิทยาลัยที่อยากเรียน มีชื่อเสียงแต่คณะ/สาขามันไม่ใช่สิ่งที่ชอบที่สุด

รอซิ่วเลยถ้าไม่มีความสุขแล้วไปอ่านหนังสือรอสอบปีหน้า ^^

เราเข้าใจอารมณ์เลย บอกให้ผู้ปกครองทราบก่อนครับขอเขาดรอป เขารับได้อยู่แล้วไม่ช้าก็เร็ว สู้ๆ เราคิดว่าแม่เขาคงอยากเห็นลูกมีความสุขกับคณะที่ลูกรัก มากกว่าคณะที่ลูกทนรักนะครับ ระหว่างนี้ก็ตั้งใจอ่านหนังสือ แล้วสู้เพื่อพยาบาลใหม่ เรื่องเงินสงสารแม่จริงๆ ค่อยพยายามทำงานพิเศษแล้วเอาเงินให้แม่ก็ได้ครับ สู้ๆครับบ 

สู้ๆ นะคะ เอาใจช่วย ยังไงลองสอบใหม่ดูไหม เอกชนก้มีพยาบาลนะ กู้กรอ.ได้ อย่าเพิ่งหมดหวังน้า มันมีทางออกเสมอ ^^

เป็นเหมือนกันเลยแหะ อึดอัดมาก เราติดวิดวะพระจอมที่นึง รู้สึกไม่ใช่อะ แต่คิดว่าจะลองเรียนดู ไม่โอค่อยซิ่ว จขกท สู้ๆละกัน อย่างน้อยๆเราคิดว่าบางอย่างเป็นบทเรียนของเรา ที่เราจะผ่านไปด้วยดีนะ

เป็นเหมือนกันเลย5555 ของพี่นะปีที่แล้ว พี่ไม่อยากเรียนคณะนี้เลยมันแบบไม่ชอบ ไม่อยากสนุกด้วย พอเปิดเทอมไปก็ไม่อยากเรียน นั่งร้องไห้555 แต่พอนานๆไปกับไม่อยากออก อยากเรียนคณะนี้ต่อ แต่แอดออกมาแล้วมันได้คณะที่ฝันก็เลยออกมา

ยังไงสู้ๆนะ ถ้าเรียนแล้วรู้สึกดีก็เรียน ถ้ามันไม่ใช่ก็อย่าเลย ออกมาดีกว่า

เป็นเหมือนกันเลยล่ะ..

ถ้าไม่ใช่ ก็อดทนเรียนไปก่อนนะ
แล้วปีหน้าก็ค่อยเริ่มใหม่ ตั้งใจเรียนไปก่อน
มีเวลาว่างก็อ่านหนังสือ

เราติดคณะที่ใช่ แต่ ม.ไม่ใช่ เรายังเครียดเลย

มันไม่ค่อยมีความสุขเนอะ กับการที่ไม่ได้อย่างที่หวังไว้
เราเองก็ยังอยากซิ่วเลย ติดที่ว่าบ้านเราไม่ค่อยมีเงินเท่าไหร่


ไปที่คณะกับม. มันไม่ค่อยมีความสุข

สู้ๆนะคะ

แล้วทำไมรอให้สอบติดค่อยเรียนครั้งเดียว ผมว่ายังงั้นจะเป็นประหยัดเงินด้วย
แต่ก็สู้ๆๆๆๆล่ะกันครับ

เป็นเหมือนเราเลยยยย สู้ไปด้วยกันนะ ปีหน้าก็ไม่สาย

ผมเหมือนกัน ผมกำลังจพอยู่ปี 1 นะ
อยากเรียนแพทย์มาก ทุกวันนี้เห็นพวกนักศึกษาแพทย์เดินไปมา ยังรู้สึกอึดอัดใจมากๆ (ทุกวันนี้ก็ยังรู้สึกเช่นเดิม)
แต่ผมเป็นตาบอดสี ทำให้ตกรอบสัมภาษณ์ 
รู้สึกแย่กว่าคุณมากๆ ผมไม่มีโอกาสแก้ตัว เพราะมันเป็นโรคทางพันธุกรรม 

แต่ถึงอย่างไรก็ตามผมอยากใช้ความรู้ของผมเพื่แประโยชน์ของผู้คน
เมื่อผมไม่ผ่านการสอบสัมภาษณ์แพทย์
ผมก็เลยลงศึกษาศาสตร์ของมหาวิทยามีชื่อเสียงแห่งหนึ่งของภาคอีสาน อย่างน้อยๆ มันก็ได้ใช้ความรู้ที่ผมมีสร้างเด็กเก่งๆ ขึ้นมา...


ถึงผมจะยังเสียใจที่ไม่ได้แพทย์ แต่ผมภูมิใจในมหาวิทยาลัยของผมวะ เพิ่งรับน้องเสร็จมาดๆ 

ปล. พูดอะไรของกรูวะ ไม่ตรงกับหัวข้อ

สู้ๆน่ะค่ะ เรามีเป้าหมายของเราแล้ว อย่ากลัว และอย่าท้อค่ะ ปีหน้าลองอีกครั้งง เข้มแข็งนะ

ตอนนี้เราก็เป็นคล้าย ๆ กันเลย เราติดคณะที่อยากเรียน มหาลัยที่ใช่เลยนะแต่พอมาอยู่แล้วไม่รู้ทำไมยังไม่เจอเพื่อนที่จูนกันติดสักที เราพยายามคุยกับทุกคนเลยนะแต่ทำไมเขาทำเหมือนไม่อยากคุยกับเราไม่รู้ เราเคยร้องไห้ด้วยแต่เราเลือกแล้วก็ต้องอดทน รับน้องก็เหนื่อยมากรับทุกวันยังไม่ได้พักเลย

สู้ๆนะครับ ลองคุยกะแม่นะครับ หรือปรึกษาญาติคนอื่นๆให้ช่วยพูดกับแม่ เราก็เคยเป็นแบบเธอ มันโครตจะทุกข์เลย ถ้าเราฝืน ใจเราไม่เอามันจะทำให้หลายๆอย่างแย่ไปด้วยนะ แล้วเราก็จะหาความสุขไม่ได้เลย เป็นกำลังใจให้นะครับ ค่อยๆคิด มันต้องมีทางออกนะครับ เราเชื่อว่ามันมีมากกว่าหนึ่งทาง คิดดีๆ แล้วตัดสินใจเลือกซักทางนะครับ เอาทางที่เราสบายใจ และเป็นปัญหากับคนอื่นน้อยที่สุดนะ ถ้าจำเป็นจริงๆ สู้ๆครับ อดทนๆ

เราก็เหมือนกันอึดอัดใจมาก ไม่มีความสุขเลย ได้เรียนสิ่งที่ไม่อยากเรียนเพราะเราแอดไม่ติด เราได้รับตรงของมหาลัยแห่งหนึ่ง ตอนแรกที่เราได้เพราะคิดว่าสำรองไว้ก่อน แต่ก็อย่างว่า แอดไม่ติด แต่เราจะอ่า่นหนังสือรอซิ่วอ่า สู้ๆๆๆๆๆ

สู้ๆ นะคะ จขกท ถึงแม้ไม่ใช่คณะในฝัน แต่จงคิดว่าอย่างน้อยวันนี้เราเข้ามาอยู่จุดนี้ได้แล้ว เราควรทำทุกอย่างให้เต็มที่ที่สุดนะ
เป็นกำลังใจให้นะคะ

ม.เราหรือเปล่านะ... เหนือตอนล่าง ม.ที่มีโรงบาลอยู่ตรงประตู 1-2 อะป่าว?

มาเป็นเพื่อนกันมะ? 5555555555555

เดี๋ยวก็ปรับตัวได้ เราเชื่ออย่างงั้นนะ ตอนนี้ก็อดทนไปก่อน รูมเมทเราเองก็อยากเรียนแพทย์แต่ติดเภสัชเหมือนกัน รายนั้นก็ทุกข์แต่เค้าก็ไม่หยุดที่จะพยายามนะ หนังสืออ่านสอบเตรียมซิ่วเพียบ เราว่าเธออย่าท้อแล้วสู้ต่อไปดีกว่านะ สู้ๆ!

สู้สู้นะคะ

เหมือนเราเลย เราก็อยากเรียนพยาบาล แต่ไม่ติด :'(

เราก็ไม่ติดคณะในฝัน :'(

พยายามกันใหม่เนอะปีนี้ สู้ๆ ปีนี้ต้องเป็นปีของเรา

สู้ไปด้วยกัน เย้ :D

ถึง คุณ จขกท. :)
เราก็เป็นเหมือนเธอนั่นแหละอยากเรียน พยาบาล มากกกก แล้วเราก็ได้เรียน(ใส่ชุด นศ. ป้ายชื่อเขียนว่า นักศึกษาพยาบาลแล้วด้วย เรียนเอกชนน่ะ) แล้วเราก็สอบติดคณะพยาบาลศาสตร์ของม.รัฐอีกแต่.... เราไม่เห็นชื่อตัวเองว่าติด!!! ปัญญาอ่อนไหมล่ะ ก็เลยโดนตัดสิทธิ์ไป... หลังจากนั้นแอดมิชชั่นเราก็เลยแอดของพระบรมเราเลือกสาธารณสุข กับ พยาบาล เราติดทั้งสองแต่พยาบาลได้สำรองเราก็ต้องเลือกว่าถ้าเราเอา สาธารณสุข เราก็โดนตัดสิทธิ์ พยาบาล ที่บ้านเราก็เลยหาข้อเปรียบเทียบว่า เรียนพยาบาลดียังไงข้อเสียยังไง เรียนสาธารณสุขดียังไงเสียไง สุดท้ายเราได้เรียนสาธารณสุข ซึ่งเราฟังคำแนะนำของผู้ใหญ่ จริงอยู่ที่ว่าคนเราต้องอยากเรียนที่เราฝันที่เราอยากเป็นสิ แต่ในทางกลับกันนะคะ ทุกคณะทุกสาขามีข้อดีของมัน "ถ้าเราไม่ได้ทำในสิ่งที่เรารัก เราก็ต้องรักในสิ่งที่เราทำค่ะ" เราจะบอกว่าก่อนตัดสินใจเราเศร้ากว่าเธออีกเราสิได้เรียนแล้วด้วยกลับยังต้องเปลี่ยนมาเรียนสาธารณสุข ลองเรียนไปก่อนก็ได้นะคะอาจจะชอบก็ได้ บางทีสิ่งที่ฝันกับความเป็นจริงมันอาจจะไม่ได้คู่กันเสมอไป เธออยากเรียนพยาบาลตอนนี้แต่พอเธอเรียนไปเธออาจจะคิดว่ามันไม่ใช่ก็ได้นะ ถ้าถามใจตัวเองดีๆแล้วยังไงก็ไม่ใช่ก็เปลี่ยนค่ะ :) อย่าคิดว่าคณะที่ตัวเองเรียนด้อยกว่าคณะอื่นสิ สาธารณสุขโก้จะตาย สู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ป.ล. ความคิดเห็นส่วนตัวที่อยากแนะนำนะคะถ้าพูดอะไรผิดไปขอโท๊ดดดด น๊าาา สู้ๆนะคะ

เธอไม่ใช่คนเดียวนะที่รู้สึกแบบนั้น ไว้ค่อยซิ่วปีหน้าก็ได้เข้าใจค.รู้สึกเลยอ่ะ TT

ใบ้ขนาดนี้ ผมรู้เลยนะครับ

เปนเหมือนกันเรยค่ะ อยากเรียนพยาบาลมากแต่ไม่ติด ไปติดสาสุขแทน
มันคือความฝันตั้งแต่ม.4เรยค่ะที่จะเรียนพยาบาล พอรุผลว่าไม่ติดวันนั้นก้ร้องไห้
ทั้งวันเรยค่ะ ความรุสึกที่อยากจะไปเรียนมหาลัยก้ไม่มีเพราะมันไม่ติดคณะที่ชอบ
แต่ยังไงก้ลองเรียนไปก่อนค่ะ ถ้ารุสึกไม่ชอบจิงๆ ปีหน้าค่อยเริ่มใหม่ สู้ๆค่ะ

เราก็อยากเรียน พยาบาลเหมือนเทอแหละ สอบตรงเป็นจะ 10 ที่ก็ไม่ติด เราแอดได้ คณะพยาบาลนานาชาติของเอกชน แต่เราก็ไม่เอา เพราะเราสอบติดผู้ช่วยพยาบาลก่อน เราก็ยอมเรียน ผู้ช่วยพยาบาล อย่างน้อยมันก็มหาวิทยาลัยที่เราฝัน อย่างน้อยเราก็ได้ปูพื้นฐานเก็บเกี่ยววิชาชีพไปในตัวถึง 1 ปี เวลาเราเห็นเพื่อนติดพยาบาลเราก็ท้อนะ แต่อย่างน้อยเราก็คิดตลอดว่าเราทำดีที่สุด ยังไงเทอก็เริ่มต้นใหม่ได้เสมอลองเรียนสักปีถ้าเทอชอบเทอก็เรียนต่อถ้าไม่ชอบปี 58 ก็มีรอ ปีนี้ไม่ใช่ของเรา ปีหน้าอาจจะเป็นวันของเราก็ได้ สู้ๆนะ

เราก็เป็นเหมือนกัน... รู้สึกแบบทำใจไม่ไหวจริงๆ
แต่ถ้าเธอคิดว่าไม่ไหวจริงๆ เป็นเด็กซิ่วก็ไม่เสียหายนะ
ดีกว่าทนเรียนไม่ไหว
ปีเดียวยังทัน ถ้าปล่อยนานๆไปมันจะเสียโอกาสหลายอย่าง สู้ๆ :D

เป็นเหมือนกันเลย เราก็ติดสาธาสุข เวลาอยุ่หอเราก็ท้อใจมาก อยากซิ่ว สุดๆๆรอคอยวันแอด วันสอบรอบใหม่ของน้องๆ ติดตามตลอดเลย แถมพวกพยาบาลยังมาซ้อมบูม ซ้อมรับปริญญา ข้างหอพัก เราอีก มาซ้อมทุกวันเลย เหมือนตอกย้ำเรามาก ไปสอบเอกชนก็ได้แต่พ่อแม่ไม่มีเงิน แอดบรมก็ไม่ติด เสียใจมากๆ
ม.ภาคเหนือตอนล่าง นิ รอบหลังแอดเอาเยอะมากพยาบาล แถมเรียกเพิ่มเติมอีกแต่สมัครแค่วันเดียวเองเรามาไม่ทัน แต่ตอนนี้เราก็ซิ่วน่ะ มาได้วิทย์แพทย์ เราคงไม่มีวาสนากับ พยาบาล จทก. ปีหน้าเอาใหม่ติดตามตลอด น่ะ รอบหลังแอดนิ รับเยอะรับแบบไม่ทันตั้งตัว ต้องติดตามดีดี

น้องคับ พี่หวังว่าน้องจะอ่านคอมเม้นพี่นะ คือพี่จะบอกน้องว่า ทางออกไม่ได้มีแค่การซิ่วทางเดียวนะคับ น้องสามารถย้ายคณะได้ตอนปี 2 (ถ้ามหาลัยที่น้องพูดถึง คือมหาลัยที่พี่กำลังจะเรียนจบ) น้องติดสาธา แต่น้องอยากเรียนพยาบาล ปี 1 วิชาไม่ต่างกันมากหรอกคับ ก็ไปไล่เก็บเอาบางตัว ตัวไหนเทียบได้ก็เทียบไป อย่างน้อยน้องก็ไม่เสียเวลาไปปีนึงเต็มๆนะคับ ถ้ายังไงลองหาข้อมูลเรื่องการย้ายคณะก่อนเนอะ อย่าเพิ่งตัดสินใจซิ่วเลย ขอให้โชคดีคับ

อารมณ์เดียวกันนะเราอยากเรียนเภสัช แต่แอดได้เรียนพยาบาล วพบ แห่งหนึ่ง พ่อแม่ก็ดีใจแต่เราไม่ค่อยชอบเท่าไร จะซิ่วก็ไม่กล้า มันต้องมีสัญญาผูกมัด จะลาออกถ้าไม่ติดคณะนั้นก็จะไม่มีที่เรียน เซ็งงงง

สู้ๆนะคะ พี่เรียนอยู่คณะพยาบาลศาสตร์ มน. ค่ะ
ถ้าน้องอยู่ที่นี่แล้วเรียนคณะสา'สุข อย่าท้อนะ
ถ้าน้องทำเกรดดีๆ มากกว่า 2.75 ประมาณนี้
สามารถโอนย้ายมาคณะพยาบาลได้ค่ะ
อาจจมีสอบสัมภาษณ์นิดหน่อย แต่ถ้าใจรักก็น่าจะติดค่ะ

#ถ้าโอนย้ายมาปีหน้าพี่คงอยู่ปี 4 สู้นะคะ เข้ามาเป็นน้องของพี่นะ

เราก็เป็นคนหนึ่งที่อยากเรียนพยาบาลมาก เราสมัครพยาบาลไว้ประมาต 5 ที่แต่ติดแค่ 2 ที่เป็นรับตรงของภาคเหนือทั้งสองอัน ตอนนั้นเราดีใจมากและคิดว่านี่แหละที่ใช่แล้ว เราก็เลยตัดสินใจมาเรียน แต่ช่วงแรกๆของการเรียนรู้สึกได้เลยว่าความจริงแล้วเราอยากเป็นพยาบาลจริงหรือเปล่า รู้สึกเครียดมากเลยกับการเรียนช่วงแรกๆเพราะแรงกดดันหลายๆอย่าง ทั้งกิจกรรมและสภาพแวดล้อม จนรู้สึกว่าไม่ชอบอยากเรียนคณะอื่น แต่สุดท้ายก็ยอมเปิดใจรับกับสิ่งที่เลือก และทำอย่างเต็มที่ มันอาจอาจเป็นทางที่เหมาะสมกับเราก็ได้นะคะ อยากให้เปิดใจยอมรับดู ทางเลือกนั้นมีอีกเยอะอยู่ที่ว่าเราจะกล้าเสี่ยงหรือเปล่าหรือปล่อยให้มันเป็นแค่ความต้องการ บอกเลยนะคะพยาบาลน่ะถึงแม้จะเหนื่อยแต่มันก็ทำให้เรามีความสุขน่ะคะแถมยังมีทุนให้ขณะที่เรียนด้วยสำหรับคนที่มีปัญหาทางการเงิน สู้ๆนะคะ พวกเรายินดีย้อนรับ

หยุดมาอ่านหนังสือเลยค่ะเเล้วเตรียมตัวแกทแพทของปีนี้ดลยอีกไม่กี่เดือนเอง อย่าทนเรียนเลย เรามีประสบการณ์ข้างต้นมาแล้ว เเล้วก็เรียนจนจบปีหนึ่งด้วย สอบก็ไม่ติด ผลการเรียนก็ไม่ดี จะเครียดมากว่านะ ตอนนี้เราดรอปเรียบร้อย เหมือนได้ปลดปล่อยเลยค่ะ เดินตามความฝันอ่ะ มีความสุขกว่าเยอะ รอสอบใหม่อีกแค่ไม่กี่เดือน ดีกว่ารอไปอีกปีแบบซังกะตาย สู้

เชื่อพี่ว่าเรียนไปก่อนปีนึง เก็บรายวิชาศึกษาทั่วไปให้ได้เยอะ แล้วปีหน้าซิ่วเลย ไปเรียนตามใจชอบ แล้วค่อยเที่ยบโอนทีหลังเริศๆ เชื่อพี่คะ

เหมือนเราเลย เราติดคณะที่ไม่ได้หวัง ที่หวังปีนี้คะแนนเหวี่ยงเพราะเปลี่ยนเกณฑ์ขั้นต่ำคะแนน เราเลยหลุด การที่เราเป็นคนที่คะแนนสูงสุดของรูปแบบที่รับ เรานั่งร้องไห้เกือบทุกคืน อีกคณะเราไม่ได้ลงเพราะกลัวคะแนนไม่ถึง แต่พอเห็นขั้นต่ำละเสียดายมาก อิจฉาเพื่อนที่ได้เรียนสิ่งที่ตัวเองต้องการ เอกชนก็แพงไป พอบอกพ่อแม่เขาก็ไม่อยากให้ซิ่ว ละเขาก็ดีใจมากตอนเราติด พอเรามาคิดละรู้สึกแย่ ไม่รู้จะทำไง แถมยังเจอพี่ว้ากในสาขาอีก(โดนแต่สาขาเรา) มันท้อจนไม่อยากไปมหาลัยเลย สู้ๆนะ เราคิดว่าเราจะซิ่ว เรียนในสิ่งที่เราชอบละมันมีความสุขมากกว่า

ถ้าไม่ใช่ก็อย่าถลำลึกเลยค่ะ หนูว่าพี่ซิ่วแล้วมาเริ่มต้นใหม่ดีกว่า สู้ๆนะคะ 

เราก็เคยอยู่ ม. นั้นนะ แต่เราซิ่วออกมาแล้ว แม่เราเป็นห่วง อยู่ที่นั่นมันรู้สึกไม่ใช่จริงๆ  สู้ๆน๊าาา อดทนๆ

สู้ๆๆนะ เราอยู่สาธา มน.

พี่ก็คนนึงที่เป็นแบบน้องนะ แต่พี่ก็ไม่มีโอกาสซิ่ว

ถ้าซิ่วได้ก็ซิ่ว ถ้าไม่ได้ทำเรื่องย้ายคณะเอาจ้า สู้ๆ
อย่าเครียด เพราะมันไม่มีอะไรดีขึ้นเลย จริงๆ

มหาวิทยาลัยเดียวกันเลย รุ่นนี้ชุ่มฉ่ำด้วยใช่มั้ย คณะเราก็ใกล้ๆกันด้วย ลองเดาดูเนาะคะ

ใช่จ้า

เธอพูดเหมือนพี่เราเลย พี่เขาบอกเราว่า แกอาจจะไม่มีวาสนาได้เป็นพยาบาลหรอก ส่วนเรื่องรับตรงรอบ 2 เราสมัครไม่ได้เพราะเราแอดติดสาสุขไปแล้ว ในระเบียบเค้าไม่ให้สมัครอ่ะ เราเลยอกเลย

ขอบคุณค่ะ

จขกท ไม่ใช่คนเดียวหรอก เราก็เป็นเหมือนกันอะ 
เราอยากเข้าคณะโบราณคดี ม.ศิลปากรมาก แต่คะแนนแบบต่ำต้อยมาก
ผลสุดท้ายก็แอดไม่ติดโบราณคดี เลยต้องเรียนเอกชนแทน
ถามว่าที่เรียนเนี่ยอยู่ชอบไหม ก็ไม่ชอบหรอก แต่พอจะเรียนได้
เราวางแผนไว้ว่าจะเรียนให้จบ ป.ตรี ก่อน แล้วค่อยต่อโทคณะที่ชอบ
แต่ถ้าให้แนะนำ จขกท จริงๆก็อย่างที่คนอื่นๆบอกอะแหละ
เรียนไปก่อน แต่ก็แบ่งเวลาอ่านหนังสือแล้วค่อยไปสอบตอนที่เขาเปิดรับ
พอติดในคณะที่ชอบแล้วก็ค่อยย้ายหรือลาออกเอา
สู้ๆนะ อย่าไปเครียดมาก

ไม่ใช่ก้ออย่าฝืนเลย ไปอยู่บ้านทุ่มเทกับการอ่านหนังสือเพื่อสอบใหม่ปีหน้า เข้าคณะที่ฝันไว้ให้ได้
ป.ล แต่ต้องมีวินัยในตัวเองนะ อ่านหนังสือจริงๆ อย่ามัวเถลไถลไปค่ะ ดีกว่าเรียนๆ ไป แล้วซิ่ว ไหนจะค่าหอ ค่ากิน อยู่ ค่าเทอม ซื้อหนังสือมาอ่าน หรือไปติวกับสถาบันดีๆ ให้ติดในคณะที่ฝันดีกว่า สู้สู้

เป็นเหมือนกันเลย เราอยากเรียนพวกเศรษฐศาสตร์ บัญชีไรพวกนี้ แร่ตอนแอดเราเลือกศึกษาคณิต คือถ้าติดศึกษาคณิตเราอยากติดสองอันดับแรกของเราอ่ะ แต่พอผลออกเราไม่ติด เรามาติดอันดับสามแทนเรารู้สึกว่ามันก็ไม่ใช่ที่ของเราอ่ะ อีกอย่างไกลด้วย รู้สึกไม่มีความสุขเลยร้องไห้ทุกวันเพื่อนที่โรงเรียนก็ไม่มี มาคนเดียวโดดเดี่ยวสันโดษเลย ตอนแรกเราขอแม่สมัครรอบหลังแอดแม่เราก็ไม่ให้สมัครเพราะด้วยความที่แม่เราเป็นครูคณิตด้วยไง เรานอยด์เป็นอาทิตย์อ่ะ ก่อนจะมาหอเราร้องไห้อยู่บ้านทั้งวันอ่ะ เราก็กะว่าถ้าเทอมนึง ปีนึงเราไม่ไหว เราจะซิ่ว แต่แม่ก็บอกให้ลองสู้ไปก่อน เวลาคุยไลน์กับแม่หรือแม่โทรมานี่แทบกลั้นน้ำตาอ่ะ ไม่มีความสุขเลยจริงๆ

คณะกูนี่ ให้ตัดสกินเฮด กูจะบ้าตาย เฟรชชี่ต้องตัด!!

ใช่ เราก็รู้สึกอย่างนั้น มันไม่เป็นตัวเราเหมือนตอนอยู่มัธยมเลย

ถูกครับ ต้องเรียกสา'สุข 555

เป็นเหมือนกันเลยค่ะเราเองก็อยากเป็นพยาบาลแต่แอดไม่ติดจะเรียนเอกชนก็ไม่มีตัง เวลาเห็นเขาคล้องป้ายเดินผ่านความรู้สึกมันฟหกด่าสว มากๆค่ะสู้ๆนะคะ

อดทน สู้ๆนะ เราก็อีกคนนึงที่ติดคณะที่ไม่อยากเรียน เวลามีกิจกรรมเราก็เข้า ว่างวันนึงก็ชิ่งจะกลับบ้านละ ไม่อยากอยู่หอเลย รู้สึกว่ามันไมใช่ตัวเรา คณะที่อยากเรียนก็เรียนไม่ได้ เพราะเราเป็นคนแพ้นั่นแพ้นี่ เราเป็นกำลังใจให้เจ้าของกระทู้นะ สู้ไปพร้อมๆกับเราและอีกหลายคนที่เป็นเหมือนเรา ถ้าไม่ไหวจริงๆ ไม่มีคำว่าสายเกินไปสำหรับอะไรทั้งนั้น

มีหลายคนนักนะครับน้องที่อยากเรียนอีกคณะแต่ไม่ได้เรียน ไม่มีสิทธิ์ได้เดินตามความฝันของตน พี่อยากจะขอเอาตัวเองมาเล่านิดนึง

พี่มีความฝันจะเข้าคณะแพทยศาสตร์ มข.ให้ได้ตั้งแต่อยู่ ม.4 และพี่ก็ตั้งใจมากที่จะเรียนคณะนี้ อ่านหนังสือทุกๆวัน อ่านหนัก และคิดว่าเราต้องทำได้ แต่สุดท้ายพี่ก็ทำไม่ได้ ก็เพราะว่าคนอื่นเขาเหมาะสมกว่าเราล่ะมั้ง 

หลังจากนั้นพี่ก็อยากที่จะเรียนครู เป็นคณะรองลงมา (ซึ่งพี่อยากเรียนครูคณิตจริงๆนะไม่ใช่ใช้เป็นทางเลือก) แต่พ่อพี่ไม่ให้ลง แล้วให้เลือกเภสัชแทน เราก็เออ ลองดู...ตอนแรกก็รู้สึกอึดอัดเหมือนกันนะตั้งแต่ไม่อยากลงแล้วได้มาลงเนี่ย 

แต่สุดท้ายแล้วพี่ก็ได้เรียนเภสัชจริงๆ ตอนแรกพี่ก็อึดอัด แต่พี่ไม่เคยเสียใจเลยว่าไม่ติดหมอ เพราะพี่ได้พยายามเต็มที่แล้ว เพียงแต่ไม่ได้เรียนในคณะที่อยากเรียนเท่านั้นเอง เราก็คิดไว้ว่า "นี่ก็เป็นวิชาชีพที่เราช่วยเหลือคนเหมือนกัน" พี่ก็เลยตัดสินใจที่จะเรียนในคณะนี้ต่อไป

ก่อนอื่นที่พี่อยากแนะนำคือ
1. ลองเปิดใจเรียน ลองเปิดใจคุยกับเพื่อนดู สังคมในมหา'ลัย มันเป็นสังคมที่ต้องเข้าหาอีกฝ่ายด้วย บางทีการที่เราไม่คุยกับใคร อาจทำให้เราเครียดเลยก็เป็นได้
2. ถ้าทำไม่ได้จริงๆ ก็ซิ่วครับ
3. ถ้าไม่อยากซิ่ว ก็ต้องทำใจ และหาข้อดีของคณะตนเองให้ได้ และตั้งใจใหม่กับสิ่งนั้น เพราะเราอาจจะเจอหนทางที่ใช้ในคณะที่ไม่ได้ฝันเอาไว้ก็ได้
4. การเรียนคณะอะไร ทำอาชีพอะไร ไม่เรียกว่าเป็นความฝันบั่นปลายชีวิต ชีวิตของเราต้องการอะไรแน่ๆ น้องลองตอบตัวเองดูครับ

ขอถามนิดนึงค่ะเพื่อนๆ คือเราติดคณะที่ชอบ แต่ม.ไม่ใช่ เวลาเราเห็นคนที่เรียนม....ที่เราอยาก้เข้าแต่ก็คิดเสียดาย เพราะตอนแอดเราแอดติดมอที่ชอบคณะที่ไม่ใช่ถึงจะเรียนภาษาเหมือนแต่ก้อเป็นภาษาที่ยากกว่าอันที่เรียนค่ะ พ่อให้เราเรียนเอกนี้คือรัาชภัฏ เราแอบเศร้า
.
.
.
. แต่ จขกท. เราเข้าใจค่ะ คือเราก็ผิดหวังคล้ายๆกัน สู้นะคะ เรียนที่ชอบ จขกท.คิดดีแล้ว ไม่ผูกมัดที่มอแบบเรา

ถ้าเป็นม.ที่มีประตู1-6  นี้พี่แนะนำได้ครับ   คือทำเกรดให้โอเค  แล้วค่อยขอย้ายเอาปีหน้า

แต่ว่าแม้จะขอย้าย  ทางคณะพยาบาลเค้าก็จะให้เรียนปี 1 ใหม่นะครับ  เพราะพี่ก็เห็นเพื่อนกับรุ่นก่อนๆย้ายกัน

ปล.พี่อยู่คณะวิทย์แพทย์นะ  ปรึกษาได้เช่นกัน  

ส่วนผมเปนคนภาคใต้แต่ได้คนะที่ใช่ในภาคเหนือก้อภูมิใจอยุ่แต่มันก้อไม่ชินกับถิ่นที่อาศัยทุกวันนี้ยังไม่สบายใจแล้วเครียดมากเพราะเดกที่เข้ามาในคนะเราส่วนใหญ่จะมากในโรงเรียนเดียวกันแล้วจะจับเพื่อนคุยในโรงเรียนเดียวกันส่วนเราก้อได้แต่รุ้จักชื่อแล้วทักทายเปนบางโอกาศไม่สามารถเข้ากลุ่มหรือไปเที่ยวด้วยกันได้ทุกวันนี้ก้อยังเครียดอยุ่แต่ก้อพยายาม คิดถึงบ้านทุกครั้ง

พี่อยากให้น้องฟังเรื่องราวพี่นิดนึงนะคะ

พี่เปนคนที่รู้ตั้งแต่จำความได้ว่าอยากเรียนสถาปัตหรืออะไรก้็ได้ที่เกี่ยวกับสายวาดเพราะพี่รักการวาด หลายครั้งที่สามารถเอาชนะได้ในระดับภูมิภาคและมีถึงระดับประเทศ พ่อแม่พี่ก้ภูมิใจมาตลอด จนม.6 พ่อแม่พี่กดดันต่างๆนานาให้พี่มาเรียน คณะที่น้องกำลังเรียนอยู่ พี่ร้องไห้เสมอ แต่พี่ก้็เรียนมาจนถึงปี3 จะซิ่วก็ถูกกดดันจนไม่ได้ซิ่ว
แม้ว่าทุกครั้งที่พี่คุยกับแม่เรื่องที่ไม่อยากเรียนก้ต้องทะเลาะกันทุกที แม้ว่าทุกครั้งที่ฝึกงานจะลงท้ายด้วยการกลับบ้านมานอนน้ำตาซึมคนเดียว แม้ว่าสายงานที่พี่อยากทำกับที่เรียนจะต่างกันลิบลับพี่ก็ไม่เคย พี่ก็ไม่เคยต้องมานั่งกดดันตัวเอง เสียใจ หดหู่แบบน้อง
คณะนี้ไม่ได้แย่นะคะ ถ้ามาสัมผัสจริงๆจะรู้ว่าดีกว่าที่น้องคิดไว้ตอนแรกด้วยซ้ำ ถ้าน้องไม่ซิ่วหรือซิ่วแล้วไม่สำเร็จพี่แนะนำให้เรียนต่อค่ะ ทางเดินของน้องมีจุดเชื่อมอยู่แล้ว ไม่เหมือนของพี่ค่ะ
น้องเพียงแค่ทำเป็นลืมๆไปซะ แล้วทำใจที่จะเรียนคณะนี้ต่อไป พี่ไม่อยากเรียนมากมายขนาดนั้น พี่ยังเรียนมาได้ เกรดก็ทำให้พ่อแม่พอใจด้วย
ระหว่างนี้น้องควรอ่านหนังสือรอ พอถึงเวลาก็สอบใหม่ ไม่เห็นต้องมานั่งท้ออะไรเลย

สู้ๆนะคะ ถ้าความฝันน้องมันใหญ่เกินกว่าจะมามัวนั่งเสียใจ

บางครั้งบางที เราก้อต้องฝืนใจทำอะไรที่ไม่ชอบนะครับ แต่เมื่อทำจนสำเร็จ ผลที่ได้มักจะเกินคาดจริงๆนะครับ
อยากบอกว่า คนเราจะมีค่ากับผู้อื่นได้ ก้อต่อเมื่อเราไปในที่ๆต้องการเรา
เราจะมีค่า ก้อต่อเมื่อ ทำในสิ่งที่ๆต้องการเราครับ ^^
สู้ๆ เป็นกำลังใจให้
.
.
.
.
.
ปล. ผมเองก้อพยายามคิดให้ได้อย่างนี้อยู่ T T

สอบติดสถาปัต แม่บังคับให้เรียนพยาบาล มาแลกกะเรามั้ย

เรื่องนี้พูดได้ว่าทางออกมันมีมาก และพี่ก็เคยเจอมากับตัว

คือไม่ได้คณะในฝัน
เสียใจมาก เรียนก็ไม่มีความสุขเท่าที่ควร
แนะนำให้คิดดีๆ เรียนให้เต็มที่ ทำกิจกรรมกับเพื่อนๆไว้อย่าปล่อยมันผ่านไปเพราะเผื่อซิ่ว  เอาให้เต็มที่กับที่นี่ แล้วลองแอ้ดใหม่คณะในฝัน ถ้าติดค่อยตัดสินใจว่าจะไปหรือไม่
ถ้าไม่ติดก็ไม่มีปัญหาเพราะน้องก็เต็มที่กับที่เดิมแล้ว เรียนต่อได้ปกติ ดีไม่ดีอาจจะชอบที่เรียนอยู่ก็ได้

แต่ถ้าน้องมั่นใจว่าปีหน้าติด ก็ออกมาฟิตสอบ วิธีนี้ไม่แนะนำเพราะจะทำให้เราขี้เกียจเรียน อาจไม่เรียนเลยก็ได้ และไม่รับประกันผลในอนาคตด้วยครับ

พี่จบมาก็ไม่ได้ชอบเท่าไหร่ แต่พี่ทำกิจกรรมมามากเลยคิดว่าไม่น่าจะหยุดแค่อาชีพที่เรียนมา ยังรุ่งทางอื่นได้อีก

เอาเวลาที่เสียไปกับการเครียด ไปนั่งอ่านหนังสือสอบพยาบาลดีกว่าครับ ถ้าคนอยากเข้าจริงๆ ไม่มีอะไรหยุดความตั้งใจของคนเราได้หรอกครับ พี่เชื่ออย่างนั้น

มหาลัยภาคเหนือตอนล่าง มน.ปะคะ เราก็ติดคณะที่ไม่โอเคกับตัวเอง ถึงจะเป็นแนวๆเดียวกันกับคณะที่ซิ่วมาตอนนี้
รุ่นพี่เรียกประชุมบ่อย เข้าห้องเชียร์ก็โหด เราเรียนได้ครึ่งเทอมก็ซิ่วออกมาเลย TT
เราซิ่วมาจากสังคมศาสตร์ประวัติศาสตร์ ตอนนี้มาอยู่โบราณคดีศิลปากรแทนค่ะ

เราก็เป็นเหมือนกันสอบได้คณะที่พ่อไม่ชอบพ่อเลยไม่ให้เรียนสุดท้ายต้องมาเรียนสาสุขเหมือนกันเพราะพ่อเราออกแนวบังคับปีหน้าเราว่าจะซิ่วเหมือนกันปีนี้ก็ลองเรียนไปก่อนเราอยากย้ายไป ม.บูรอ่ะมันใกล้บ้านแล้วประหยัดแต่ดูท่าจะย้ายหน่วยกิตไม่ได้

ยังไงก้อสู้ๆนะคะเราก้อจะสู้เหมือนกัน

เหมือนกันเลย

มอเราก้อเรียก สาธา นะ ทั้งอาจาร และ คณะเค้าเอง
ก้อเรียกตัวเองว่าสาธา

เราเป็นคนหนึ่งที่ได้เรียนคณะที่ไม่ได้ตั้งใจว่าจะเรียนไม่เคยมีความคิดว่าจะเรียนคณะนี้เลย.....เราอยากเรียนเภสัชศาสตร์....สุดท้ายเราได้เรียนพยาบาล
ตอนนี้เราเราต้องอยู่หอพัก ทำกิจกรรมต่างๆ เจอเพื่อนใหม่ๆ ตอนแรกอึดอัดมาก แต่เพราะเรามีกำลังใจ....มีสิ่งสำคัญ คือแม่ คคือครอบครัว....เราไม่อยากทำให้ท่านทุกข์หรือกังวล
ชีวิตคนเราไม่มีใครไม่เคยผิดหวังหรอก จริงมั้ย?
...........พยาบาลเป็นงานที่เราจะได้มีโอกาสที่จะทำความดีทุกวัน
นี่คือสิ่งที่เราคิด เรามองบวกไว้ ใจเราก็จะเปิดรับเอง ทีละน้อยๆ...
ถึงเราจะไม่ได้เป็นเภสัช แต่เราก็จะเป็นพยาบาลที่ดีเพราะเมื่จะทำอะไรแล้ว....ต้องถึงที่สุด....สุดที่จะทำได้
#ฝากถึง จขกท นะคะ ลองเปิดใจ ลองคิดบวก อาชีพสาธารณสุขก็ได้ช่วยเหลือคน ได้ทำสิ่งดีๆ ไม่ต่างจากพยาบาลหรอกค่ะ สู้ๆนะ สุดท้ายเธอจะเลือกทางไหน จะตัดสินใจอย่างไร ก็ขอให้เป็นทางที่ดีที่สุดสำหรับเธอนะ

เป็นเหมือนกันค่ะ พ่อแม่อยากให้เรียน แต่แบบก็ไม่ได้สอบติดที่ไหน ก็ต้องจำใจเรียน แล้วเป็นมหาลัยที่ลึกๆแล้วทุกคน เทียบไม่ติดกับมหาลัยอื่นๆเรียน โดนดูถูกตลอด

อืม งั้นก็ขอโทษด้วยนะ พอดีเพื่อนที่มอเราที่เรียนสาสุข เขาบอกว่าห้ามเรียกคณะเขาแบบนั้น แล้วก็มีเพื่อนอีกคนบอกว่าถ้าเรียกแบบนั้นมันเป็นการดูถูกคณะเขา
ขอโทษด้วยนะ

เราเข้าใจความรู้สึกของเธอเลย เพราะเราก็กำลังเป็นอยู่เหมือนกัน เราไม่สามารถคุยกับใครได้เลย เราเคยลองคุยกับคุณแม่แล้วว่าเราขอเข้าเรียนเอกชน แต่ก็เข้าไม่ได้เพราะเหตุผลเดียวกันกับเธอ ตอนนี้เราก็แค่ทนเรียนไปให้จบ แค่4ปี  
      โดยเราถือคติที่ว่า ไม่มีใครเขาเรียนเพราะชอบหรอก พวกเขาก็อดทนกันทั้งนั้น...

เศร้าใจ

เราก็เรียนที่เดียวกับ จขกท นะแต่เราแอดได้คณะวิศวะซึ้งเราเอาไว้อันดับ4 เข้าใจความรู้สึก จขกท นะ ถึงแม้คณะเรา มหาลัย อาจารย์ รูมเมท และ รุ่นพี่ที่ดูแลดี แต่พอมาสัมผัสจริงๆแล้วเราคิดว่าเราไม่เหมาะกับวิชาชีพนี้ แม้แต่น้อยอันที่จริงเราก็รู้ตัวเองนะว่าไม่เหมาะ แต่พ่อบอกให้ลงไว้อันดับ4เราก็เลยลงตามใจพ่อ  เราเลยยื่นใบลาออก แล้วรอสอบราชภัฏเชียงใหม่ในปีหน้าแทน เป็นกำลังใจให้ จขกท นะ สู้ๆ

เข้าใจน้า
เอาจริงๆ คนเรามักได้ในสิ่งที่ไม่คาดฝันเสมอ ในเมื่อได้สิ่งนี้แล้ว ควรตั้งใจกับสิ่งนี้ให้ดีที่สุดนะ ในความคิดเห็นส่วนตัวคิดว่า การซิ่ว ทำให้เสียเวลา และเสียเงินอะไรหลายๆอย้่าง สาธาร๊สุข ก็ดีนะ จบมาทำงานต่อเป็นนักวิชาการอะไรได้หลายอย่างเลย ต้องยอมรับกับสิ่งที่มีและความสามารถของตนเองนะคะ

เคยอยากเป็นหมอ สอบที่ไหนก็ไม่ติดเลย แต่สุดท้ายก็ได้พยาบาลทหาร บอกตรงก็ไม่คิดว่าตัวเองจะได้ ก็เลยต้องยอมรับกับโชคชะตาของตัวเองว่ามีความสามารถแค่นี้จริงๆ สุดท้ายขอให้สู้นะ อย่าเครียด ชีวิตคนเราต่างกัน ฟ้าคงกำหนดสิ่งที่ดีมาให้เรา ทุกอาชีพ ดีหมดแต่อยุ่ที่เรา จะใช้ชีวิตไปทางแบบไหน

เป็นกำลังใจให้เสมอ
จากคนืที่ได้ในสิ่งไม่ใช่ฝันเหมือนกัน

คนอื่นอยู่ได้ ทำไมเราอยู่ไม่ได้
คนที่เข้ามาเรียนเขาไม่ได้ชอบกันทุกคนหรอก
พิจารณาตัวเองด้วย

ไม่มีใจจะเรียนเวลาทำงานกลุ่มมันทำให้คนอื่นเขาลำบากใจรู้ไหม
เรียนไม่ได้ก็ออกไป รอไปอีกปี อ่านหนังสือ ไม่เสียเวลาชีวิต เปลืองตังพ่อแม่ด้วย

เรื่องของ จขกท เป็นเหมือนเราเลยนะ แต่ต่างกันตรงที่เราอ่ะอยากเรียนเภสัช ไม่ก็กายภาพบำบัดอ่า
แต่ปีที่แล้วเราได้รับตรงสาสุข ของม.รัฐ แห่งหนึ่งล่ะ แต่พูดจากใจเลยว่าเราไม่ชอบ ไม่อยากเรียนจริงๆนะ แล้วมอนั้นก็ไม่ใช่มอที่เราอยากเรียนด้วย แต่แม่เราก็บังคับให้เราเรียนอ่า เราก็ไม่อยากขัดใจแม่นะ ก็เลยยอมไปเรียน ช่วงแรกๆเราไม่มีความสุขกับทุกกิจกรรมที่เค้าให้ทำเลยล่ะ เราร้องไห้ทุกวันเลยนะ จากคนที่ไม่เคยเป็นไมเกรนก็มาเป็นอ่ะ ต้องไปหาหมอเกือบทุกเดือนเลย แล้วก็จากที่เคยเป็นคนเฮฮา บ้าๆ โก๊ะๆ เรากลายเป็นคนเงียบ เก็บตัวเองเลยล่ะ จนพ่อก็โทรมาปลอบใจทุกวันว่า ไม่เป็นไรๆๆ พ่อจะลองคุยกับแม่ดูว่าจะให้ซิ่ว เราก็พยายามทนเรียนต่อไปล่ะ จนสอบมิดเทอม ของเทอมสองเสร็จ เราก็เริ่มรู้สึกว่า ยิ่งเรียนยิ่งฝืน ก็เลยโทรบอกพ่อว่าจะไม่เรียนแล้ว ขอกลับบ้านนะ จะไปอ่านหนังสือซิ่ว พ่อก็ไม่ได้ว่าอะไรนะ
จนมาถึงตอนนี้เราก็พยายามสุดๆ อ่านหนังสือทุกวันเลย เพื่อที่จะให้ติดเภสัช แต่สุดท้ายเราก็ไม่ได้ (เราคิดคงจะมีคนที่เหมาะสมกว่านะ) จนรอบแอดนี่ล่ะ เราแอดได้กายภาพบำบัด คือโครตดีใจอ่า กรี๊ดลั่นทั้งบ้านเลย มันมีความสุขมาก ผิดกับตอนที่รู้ว่าติดสาสุขเมื่อปีที่แล้ว แล้วแม่บอกต้องเรียนที่นี่อ่ะ(คือมันเศร้าๆนะ 5555)

#อยากบอก จขกท สู้ๆนะ ลองค่อยๆเปิดใจพูดกับพ่อแม่ดูเถอะ บางทีเมื่อท่านเห็นลูกไม่มีความสุขเลย ท่านก็อดเป็นห่วงไม่ได้ ท่านอาจจะยอมให้ซิ่วก็ได้นะ
แต่ยังไงตอนนี้ลองเปิดใจดูก่อนนะ พยายามเข้า สู้ๆ สาสุขมันไม่ได้เลวร้ายนะ 5555

#แต่ถ้าจะแอดใหม่ก็ขอให้ติดพยาบาลอย่างที่ต้องการนะคะ สู้ๆๆค้าบบบบ

ตอนนี้ผมก็เป็นเหมือนกันครับ =_= รู้สึกนอยด์ๆเหมือนกันครับเวลาเค้าไปไหนมาไหนเป็นกลุ่มเป็นก้อน ผมเองถ้าไม่นับเพื่อนผู้หญิงที่เข้ามาด้วยคนนึงนี่ ผมก็ตัวคนเดียวเหมือนกันครับตอนนี้ ผมก็ได้แต่คิดในแง่บวกเข้าไว้ ทำใจให้ไม่คิดมากกับเรื่องนั้น :) ถ้าไม่รังเกียจ ผมขอให้เราผ่านเรื่องนี้ไปได้นะครับ ^^


จากคนแดนอีสานสู่เมืองกรุง

ใจเย็นๆนะคะ ลองให้มันผ่านช่วงเวลาวิกฤตไปซักพักนะคะน้อง

ช่วงแรกพี่เข้าใจว่าความรู้สึกคนเรามักจะต่อต้าน ในเมื่อเราไม่ชอบ มันก็คือไม่ชอบเนอะ

แต่น้องคะ ลองมองย้อนกลับไปที่ครอบครัวของน้องง ใครกันคะที่มาส่งน้องสัมภาษณ์

ใครกันคะที่มาส่งน้องเข้าหอพัก น้องเห็นรอยยิ้มของพวกท่านมั้ยคะ

ณ จุดนี้น้องยังไม่สามารถเปลี่ยนแปลงอะไรได้ น้องก็ลองทำให้ดีที่สุดแม้มันจะลำบาก

ช่วงแรกอาจจะเหนื่อยหน่อย ลำบากใจบ้าง อึดอัดบ้าง ก็ร้องไห้ออกมาค่ะ

พี่ไม่ได้บอกให้น้องเป็นคนอ่อนแอนะ แต่ทุกอย่างมันก็มีทั้งผ่านเข้ามา และก็ผ่านออกไป

ลองเข้าไปทำความรู้จักกับเพื่อน ลองทำกิจกรรมร่วมกับเพื่อน

น้องจะรู้ค่ะว่าไม่ได้มีน้องแค่คนเดียวที่รู้สึกท้อแท้ แต่ที่ทุกคนเลือกจะอยู่ มันมีเหตุผล

ลองเปิดใจกับคณะนะคะ พอน้องเข้าไปเรียนแล้วอ.จะบอกน้องเองค่ะว่าที่นี่มีอะไรดี

ลองคุยกับรุ่นพี่ดูบ้างก็ได้ค่ะ มีรุ่นพี่ใจดีเยอะแยะค่ะ ที่พร้อมจะต้อนรับน้องๆ

ถ้ายังรู้สึกไม่ใช่ ให้รีบอ่านหนังสือเตรียมไว้ เคยพลาดตรงไหนที่ทำให้น้องไม่ติดคณะที่หวัง

ให้แก้ไขตัวเอง ปี1กิจกรรมเยอะ น้องต้องแบ่งเวลาดีๆ อย่าลืมความฝันของตัวเองแม้แต่วินาทีเดียว

และอย่าทำให้ครอบครัวน้องผิดหวัง เราอาจเหนื่อยที่ต้องทำทุกอย่างมากขึ้นว่าตอนมัธยม

แต่น้องลองนึกถึงผลลัพธ์ของมันนะ แล้วมุ่งมั่นต่อไป น้องจะมีชีวิตที่ดีค่ะ

คณะสายวิทย์สุขภาพปี1จะได้เรียนชีวะ เคมี ฟิสิกส์ ภาษาอังกฤษ ภาษาไทย

เก็บเกี่ยวไว้ใช้สอบครั้งใหม่เยอะๆนะคะ น้องจะได้ดีทั้งเกรดทั้งคะแนนยื่นแอดใหม่เลย

เปิดใจค่ะ ช่วยได้จริงๆนะ สู้ๆ ไม่มีใครเดินหมากแล้วตกเกาะร้างทุกรอบหรอกนะ อิอิอิ

กำลังจะพูดอยู่เหมือนกันเลยว่าที่ม.เราพวกเขาก็เรียกตัวเอง สาธา
เราคิดว่า คนที่เห็นว่าดูถูกอ่ะ เขาไปผูกกับคำว่า "สาธารณ์" อะไรแบบนี้รึเปล่า =w=
เอ่อต่อให้คำนั้น มันก็ไม่ได้แปลว่าขอทานนะ มันแปลว่า ทั่วๆไป ธรรมดา
แต่แบบ คนชั้นสูง พวกเจ้าสมัยก่อนอ่ะ เขาใช้เป็นคำด่า
เหมือน ไพร่สาธารณ์ = สามัญชนธรรมดา ไม่ได้มียศเจ้าแบบพวกเขา ต้อยต่ำกว่าพวกเขา ประมาณนี้อ่ะ
มันไม่ใช่ดูถูกกันหรอกสำหรับคนธรรมดาจะเรียกกันเอง ไปบอกเขาก็ได้อย่าถือเลยไม่ได้แปลว่าขอทานน่ะจ้า

การเรียนมัน ไม่มีทางตันหรอก น้อง เชื่อพี่ ถ้าน้องไม่ชแบเลยจริงๆ น้องคฃไม่เลือกอย่างน้อย ก็ต้องมีส่วนที่ชอบ และที่สำคัญ เราสามารถ ซิ่วได้ ซิ่งไม่ใช่เรื่แปลกทุกๆปีมีคนซิ่วเป็นร้อยเป็นพัน เราลองเรียน สาทาไป เรียนแบบคิดในแง่บวก เวลาผ่านไปน้องอาจจะชอบก็ได้ อย่าปิดกั้นความคิดอย่ามองแต่แง่ลบ

ซิ่วเลยครับไม่ต้องคิดไรมากฝืนเรียนไปก็เท่านั้นซิ่วแล้ว1ปีที่ว่างชาวยแม่ทำงานแล้วรอแอดใหม่สอบใหม่ครับพูดเลยสู้ๆครับต่อให้เสียเวลาไป1 ปี 2ปีหรือ3ปีแล้วยังไงก็ความฝันเราหนิเสือเวลาแค่ไม่กี่ปีกับต้องอยู่กับมันไปตลอดชีวิตนะครับ

พี่ก็เป็นคนนึงที่ไม่ได้เรียนคณะที่ตัวเองฝันไว้ ตอนแรกพี่ตั้งใจอยากเรียนคณะสหเวชศาสตร์ พี่อยากเรียนกายภาพบำบัดมากๆๆๆ แต่สุดท้ายก็ได้เรียนการศึกษาภาษาอังกฤษ ซึ่งเป็นศิลป์ภาษา มันตรงกันข้ามกันเลย เรื่องแบบนี้มันค่อนข้างลำบากใจเนาะ เพราะมันไม่ใช่สิ่งที่เราชอบหรือหวังว่าจะเจอตั้งแต่ทีแรก แต่พี่อยากให้น้องลองปรับมุมมองใหม่ ทุกคณะ ทุกสาขาในมหาวิทยาลัยมีความน่าสนใจต่างกัน ที่น้องบอกว่าไม่น่าสนใจ มีแต่ความน่าอึดอัด เป็นเพราะน้องคาดหวังว่าจะได้เรียนพยาบาลไว้จนสูง ไม่ได้เผื่อใจไว้เลย พอไม่ได้อย่างที่หวังน้องเลยรู้สึกเหมือนทุกอย่างมันพังหมด แบบนี้หรือเปล่า ทำไมไม่ลองสู้ ลองเรียนดูล่ะคะ ถ้ามันไม่ไหวค่อยซิ่วดีมั้ย ให้โอกาสตัวเองได้ลองเรียนสักปีก่อนคงไม่สาย พี่กล้าพูดเลยว่าการเรียนในมหาลัยไม่มีอะไรเป็นไปตามที่น้องหวังทุกอย่างแม้แต่การเลือกคณะที่จะเรียน ทุกอย่างล้วนต้องใช้ความอดทนเหมือนกันหมด ตอนนี้ถึงมันจะดูน่าเบื่อ น่าอึดอัด แต่ถ้าน้องลองเปิดใจให้มากกว่านี้ ลองสนุกกับสิ่งใหม่ๆที่ได้เจอ ลองเก็บเกี่ยวประสบการณ์จากสิ่งที่ได้เจอเยอะๆ บางทีทัศนคติของน้องอาจจะเปลี่ยนไปเลยก็ได้ 

ปล. ถ้าไม่โอเคจริงๆพี่ว่าน้องรีบคุยกับแม่เลยดีกว่า อย่าปล่อยให้ปัญหาเรื้อรัง ถ้านานๆไป คนที่จะเสียใจที่สุดไม่ใช่แค่น้อง แต่จะเป็นคุณแม่ด้วย สู้ๆนะคะ 

มันก้อจริงอะนะ เเต่มันก้อยังดีกว่าที่จะไม่มีที่เรียนถ้าหมดโอกาสอนาคตของคุณไม่ดีเน่ๆ

สู้ๆนะ เราก็เป็นแบบเธอ..เรามาซิ่วด้วยกันก็ได้นะ โอกาสยังมีให้เธอเสมอนะ^^

พี่ก็เรียนสาสุข ม.เดียวกะน้องนะคะ ก่อนอื่นพี่ขอบอกเลย ตอน ม.6 พี่ไปสอบตรงหลายที่ เภสัช ทันตะ แต่ไม่ติดเพราะอ่านหนังสือน้อย แล้วโควต้าพี่ก็ไม่ยื่น ทั้งๆที่พี่มีโอกาสติดคณะที่สูงกว่า พี่เข้าใจนะคะอยากเรียนคณะที่ชอบแต่ไม่ได้เรียนมันก็เสียใจอ่ะนะ ที่บ้านพี่ลุง ป้า น้า อา รวมทั้งพ่อแม่พี่ที่อยากให้พี่เรียนแพทย์ แต่พี่ไม่อยากเรียน อยากให้เรียนในสายสุขภาพ จนรอบแอด พี่ตัดสินใจเลือกสาสุข มหิดล แต่พี่ไม่ติดขาดไป 67 คะแนน (จำได้ดีเลย) แล้วอันดับ 2 พี่เลือกครู แต่วันสุดท้ายของวันจ่ายเงินรอบแอด ญาติๆทุกคนพร้อมใจให้พี่เลือกเรียน สาสุข แล้วพี่ก็เลือกสาสุข มน.อันดับ 2 พี่บอกเลยนะ พี่ไม่ได้อยากเรียนเลย แต่พี่ไม่อยากเรียน พยาบาล หรือสหเวช อันนี้ก็เป็นเหตุผลส่วนตัวของแต่ละคนเนาะ ไม่ได้ว่าคณะที่ไม่อยากเรียนไม่ดี แต่เราไม่ชอบ เราก็สามารถเลือกคณะอื่นได้ พอพี่เข้าไปเรียนพี่ก็รู้สึกว่ามันไม่ใช่นะคะ พี่เลยจะซิ่วไปเรียนเภสัช แล้วคะแนนพี่ก้ถึงด้วย แต่พอได้เภสัช ก็มาคิดกะพ่อแม่อีกทีแล้วก็บอกกับตัวเองเสมอต้องไปเริ่มเรียนใหม่เลยหรอ 6 ปี ถ้าเรียนสาสุขอีก 2 ปีก็จะจบละ(ลองยื่นตอนปีสองนะ) เลยตัดสินใจไม่ซิ่ว จะซิ่วตั้งหลายครั้งด้วยซ้ำ แต่พี่ก็ยืนยันที่จะเรียนต่อ ก่อนพี่จะตัดสินใจเลือกสาสุขเนี่ย พี่ศึกษาข้อมูลละเอียดเลยนะคะ ทุกคณะที่พี่เลือกพี่ศึกษามาหมด แล้วก็อยากจะบอกว่า ไม่มีคณะไหนที่ไม่ดีหรอก ดีทุกคณะ ทุกคณะมีข้อดีข้อเสียหมด ก็เหมือนกับชีวิตเราอ่ะ จะเจอความสุขตลอดมันก้ไม่ใช่ถูกมั้ยคะ มันก็ต้องมีอุปสรรคทำให้เราท้อ และตอนนี้ที่น้องเป็นอยู่ไงคะ มันขึ้นอยู่กับตัวน้องเนาะว่าจะผ่านมันไปได้มั้ย พี่ไม่เคยร้องไห้กับสิ่งที่พี่เลือกนะคะ แต่ก็ไม่ได้ชอบไปซะทีเดียว แค่ศึกษาข้อดีมา อาชีพนี้ก็สามารถช่วยเหลือคนได้ แม้จะเป็นแค่การช่วยเหลือเบื้องต้นแต่มันก็สามารถช่วยเหลือคนให้หายได้ ถ้าเข้าโรงพยาบาลคืออาการหนักละถูกมั้ย อาชีพที่อยู่ในโรงบาล ทั้งพยาบาล แพทย์ อันนี้จะเจอคนไข้เคสอาการค่อนข้างนักไปจนถึงหนัก สำหรับตอนนี้พี่อยู่ปี 3 แล้วค่ะ พี่ภูมิใจนะที่พี่เลือกมา สายอาชีพทุกอาชีพมีงานของมันเอง ไม่มีสายไหนจบมาแล้วงานสบายหรอกเนาะ ทุกอาชีพมีอุปสรรค แต่ขอพูดถึงสายพี่นะคะ เป็นคณะที่เจอแรงกดดันมากๆ ยอมรับเลย จะร้องไห้ก็เพราะแรงกดดันจากค่านิยมคนในปัจจุบัน แต่พี่ไม่ท้อค่ะ มันมีทางให้เลือกมากมาย จะไปคิดตามคนอื่นชีวิตเราก็ไม่ดีขึ้นอ่ะค่ะ คิดแตกต่างดีกว่าคิดให้เรามีความสุขกับมัน จบมาแล้วจะไปสอบบรรจุข้าราชการเลยก็ยังได้ หรือจะไปสอบเรียนต่อโท จบมาก็สมัครสอบเข้ากระทรวง หรือไม่แน่ก็เรียน ป.เอก จบมาเป็นอาจารย์ได้ อยู่ที่ความมีมานะ ขยันของเราค่ะ สาสุขหรือที่พี่เรียนนะคะ หรือชาวบ้านเรียกว่าหมออนามัย ทำไมถึงสร้างคณะนี้ขึ้นมา ก็เพราะมันมีความสำคัญไงคะ สำคัญยังไง ก็ชาวบ้านที่อยู่ในถิ่นกันดารหรือไกลจากโรงพยาบาลอำเภอ ไม่มีรถไป ก็ต้องมีหมออนามัยที่จบสาสุขไปทำหน้าที่ให้บริการด้านสุขภาพ ถึงเป็นอาชีพที่ได้เงินเดือนไม่มาก แต่เป็นอาชีพที่มีเกียรตินะ เพราะพี่ผ่านการฝึกงานมา 2 ปีแล้ว ได้เจอกับชาวบ้าน เค้ายิ้มแย้มให้ ขอบคุณเรา ทั้งๆที่เราเป็นแค่นิสิตฝึกงาน บางครั้งน้ำตาพี่ก้จะไหล คนมีก็มี คนจนก็จน จนที่พี่เคยคิดว่าไม่ภูมิใจที่เรียนคณะนี้ พี่เปลี่ยนความคิดเลยนะ พี่รู้สึกขอบคุณที่สร้างคณะนี้มาด้วยซ้ำที่ทำให้ชาวบ้านที่เค้าไม่มีเงินไม่มีรถไปรักษาสุขภาพ ได้รับบริการฟรี แล้วก็สายสาสุขนี่นะคะ จบ ป.ตรี งานยาก ถูกค่ะ ถ้าเลือกงาน งานก็ยาก เจอความลำบากอยู่แล้วนะ แต่ต้องอดทน มันมีสิ่งที่จะทำให้เรามีกำลังใจเยอะแยะ ถ้าเราไม่มองโลกในแง่ลบเกินไป จบ ป.ตรีก้ไปสอบต่อโทก็ได้ อยากต่อโทสายไหนก็ต่อได้ จะในประเทศหรือต่างประเทศเราก็ทำได้ ถ้าเราขยันและอดทน แต่เรียนสาสุขจบไปแล้วได้อะไรเยอะนะ คิดอย่างน้อยเลยคือ เราได้รู้หลักป้องกันโรคและรักษาสุขภาพเบื้องต้น แค่นี้ก็ทำให้ชีวิตประจำวันของเราและคนรอบข้างมีความสุขได้แล้ว คนเราในปัจจุบันทำงานหาเงินกันหนักจนลืมดูแลสุขภาพ พอเจ็บป่วยก็ต้องเอาเงินที่ได้จากการทำงานมารักษาสุขภาพตัวเอง เหมือนกับการขาดทุนนะคะ สู้เรารู้รักษาตัวเองเบื้องต้นไม่ปล่อยให้มันลุกลามจะดีกว่า พี่ไม่ได้ยกยอปอปั้นคณะพี่หรอกนะ สายสุขภาพทุกคณะก็ต้องสอนแบบนี้ แต่สาสุขจะเรียนหลักการรักษาเบื้องต้นที่ใช้ได้จริงในชีวิตประจำวัน จบมาก็มีเวลาดูแลพ่อแม่ด้วย งานไม่หนักเกินไป พี่ก้พอใจค่ะ

ฝากถึงน้องนะคะ ถ้าหนูเรียนอยู่แล้วรู้สึกฝืนเรียน แล้วเกรดยังโอเค หนูเรียนต่อเถอะค่ะ แต่ถ้าฝืนแล้วรู้สึกมันไม่ใช่ หรือเรียนไม่ได้ ซิ่วค่ะ หรืออีกทางถ้าอยากเรียนพยาบาลแล้วไม่อยากไปสอบ แกท แพท ใหม่ หนูพยายามทำเกรด 3.00 ขึ้นไปนะคะ(พี่ไม่รู้ว่าต้องทำเกรดเท่าไหร่ แต่ถ้าได้ 3.00 ขึ้นไปจะมีโกาสมากกว่าค่ะ) แล้วหนูไปทำเรื่องย้ายไปคณะพยาบาลได้เลยค่ะ เพื่อนพี่ก็ทำ แบบนี้นะ หรืออีกทางนึงปรึกษาพี่ปีสามทุกคนได้นะคะ พี่ๆพร้อมให้คำปรึกษาเสมอค่ะ

อยากฝากสุดท้ายเนาะ โลกเรามีอะไรเยอะแยะมากมายให้เรียนรู้ แต่ละสิ่งแต่ละอย่างไม่มีอะไรได้มาง่ายๆ ทุกอย่างมีอุปสรรค มีแต่ความอดทนและความพยายามเท่านั้นที่จะพาเราข้ามผ่านมันไปได้ แต่ถ้ามันไม่ใช่ก็หยุด แล้วเลือกทางเดินใหม่ ไม่มีอะไรสายไปสำหรับการเริ่มต้นใหม่ค่ะ :)

อ้อ...จบสาสุขก็ไปเรียนต่อพยาบาลได้นะคะ

สู้ๆๆนะ
เราเปนคนนึงที่อยากเรียนพยาบาล
แต่เราทั้งสอบ ทั้งแอดไม่ติด เราก้เสียใจยุนะ
เพราะเราเคยไปเปนจิตอาสาที่โรงบาลลองดูว่าเราจะชอบจริงๆๆรึเปล่า
ซึ่งเราไปทำเรามีความสุขมากๆๆๆ
เราได้ช่วยเหลือผู้ป่วย พี่พยาบาลก็สอนให้เราทำสิ่งต่างๆๆที่เราพอทำได้
เรารู้เลยว่าเราต้องเรียนในสาขานี้ เราชอบ
พ่อแม่ เราก้รู้ ก้เข้าใจ และอีกอย่าง แม่เราบอกว่าถ้าไม่ติด ก้ขอให้เรียนบัญชีซึ่งมีโอกาสได้ทำงานสูงเหมือนกัน เราก้โอเค แต่เมื่อผลแอด ออกมา เราติดบัญชีจันเกษม และเราก้สมัครรอบพิเศษ ของ ม สารคาม เราก้ติดบัญชีอีก ซึ่งเราไม่ชอบมาก เราบอกเราจะไม่เรียนเราจะอ่านหนังสือเตรียมสอบปีหน้าใหม่
แม่เรา ก้บอกลองไปเรียนบัญชีดู เผื่อชอบ เราเลยมาเรียนให้แม่เรา แต่เราเลือกที่ราม เพราะค่าใช้จ่ายมันไม่สูง ซึ่งเราก้สงสารพ่อกับแม่เรา เพราะเราหมดกับค่าสอบไปเยอะ
ซึ่งเราจะสอบใหม่ปีหน้า คือครอบครัวเราเจ้าใจ หนึ่งปีไม่สายหรอกที่จะเริ่มต้นใหม่
แม่เราบอกปีนี้ถือ ว่าหาประสบการณ์ แล้วกัน
เราดชคดีที่ครอบครัวเข้าใจ แม่พูดเสมอว่ามีอะไรให้บอกอย่าเก็บไว้คนเดียว
ปล.เราอยากให้เธอพูดกับแม่และหาทางออกด้วยกัน สู้ๆๆๆๆ

เราก็เป็นนะความจริงอยากเข้ามนุษย์อิง มาก
แต่ดันไม่ได้เลยได้เรียนบริหารทรัพยากรมนุษย์ แทนสะงั้น ก็กัดฟันเรียนไป เด่วก้คงชินไปเอง วันนี้ไปมหาลัยว่าจะขอย้ายแต่ก้ยังย้ายไม่ได้เลย เฮ้ออ เซ็ง เด่วไปแปบเดียวสี่ปี เด่วก้จบ ! ค้านซิ่วเสียดายเงิน 55

พี่ค่ะ ถ้าแบบนั้นก็จบช้าสิคะ ดูๆแล้วไม่ต่างจากการซิ่วเลย

เราก็เหมือนกัน เมทเรามาคละจังหวัด แต่เค้าอยู่คณะเดียวกัน สาขาเดียวกัน เวลาเราไม่ตรงกัน เราไม่ค่อยได้คุยกะเค้าเลย เราเป็นคนเงียบๆ เค้าจะมองเราหยิ่งป่าวนะ

เราได้พยาบาลอ่ะ เปลี่ยนกันมั้ย T T

เราอยากเรียนเภสัช แต่ไม่ได้ได้กายภาพของม.ที่หนึ่ง (ถ้าใช่อย่างที่เราคิดคาดว่าคงเป็นมอเดียวกับจขกทนะ) แล้วก็ได้พยาบาลของพระบรม รอบแอดหมดเลยนะ

แม่เราเลยให้เอาพยาบาลแบบมั่นคงกว่าจบมาทำงานเลยอะไรแบบนี้มั้ง


เรานะลึกๆไม่ได้อยากเป็นพยาบาลเท่าไหร่หรอก ขนาดยังไม่ได้เข้าหอเรายังไม่ค่อยอยากไปอยู่เลย รุ่นพี่ก็ชอบคุยแปลกๆ เวลาคุยในกลุ่มเฟสอ่ะ เวลาบอกเวลาน้องถามอะไรก็ชอบบอกแบบรู้ว่าไม่อยากแอ๊บเป็นคนตรงแต่บางทีก็บอกดีๆก็ได้ เราอึดอัดนะ ตอนที่แม่ให้เอาพยาบาลนี่ร้องไห้ทุกวันเลย ผอมลงไปเยอะ : (


.... ก็อย่างว่าละนะ ...คนที่อยากได้ก็ไม่ได้ คนที่ไม่ได้อยาจะได้ก็ดันได้ T T
ทำใจยอมรับสักหน่อย ลองดูต่อเทอมหนึ่งก็ได้จขกท ถ้าไม่ไหวจริงๆก็ซิ่วก็ได้ อ่านนสเลย เราเป็นกำลังใจให้นะ ถ้าอยากได้พยาบาลก็ยื่นแอดพระบรมก็ได้คู่แข่งอาจไม่เยอะเท่ามอ ตั้งใจอ่านนส ทำคะแนนดีๆถ้าจะซิ่วเราต้องแข่งกับรุ่นน้องแล้วก็รุ่นที่ซิ่วเหมือนเราอีก ตั้งใจให้มากๆนะ สู้ๆ !!!

จะบอกว่าเด็กเหนือในมหาลัยคุยได้หมดทุกคนแค่ลองเข้ามาทักทายลองคุยกันก่อนเพระาเพื่อนเราก็ต่างจังหวัดน่ะมาคนเดียวด้วย555555

เหมือนเราเลยอ้ะ เราก้ไม่ติดพยาบาลแต่ตืิิดสาสุข 555 แรกเราก็เแ็นแบบนี้ร้องไห้ทุกวันกลับบ้านทุกครั้งที่มีโอกาศคิดจะซิ่วแต่ก้ทนเรียนไปก่อนแต่เราโชคดีมั้งเราเจอเพื่อนดี พอเรียนไปเออมันก้สนุกนะมีเพื่อนคอยช่วย จนวันนี้จะขึ้นปี2ละ พยาบาลก็อยากเป็นแต่สาสุขเราก้รักไปซะแล้ว คิดว่าเราคงไม่ซิ่วแล้วละ ยังไงก็สู้ๆนะลองเรียนดูก่อนเพราะมันก้สนุกดีนะ

ถ้าคิดว่าไม่มีความสุขกับการเรียนจริงๆ  ก็ไม่ต้องฝืนค่ะ เพราะมันจะเสียเวลามาก กับการที่จะต้องมาทนกับสิ่งที่เราไม่ชอบ ..อ่านหนังสือ สอบเข้าคณะที่อยากเรียนในปีหน้านะจ๊ะ  สู้ๆ  ยังไม่สายที่จะเริ่มใหม่