เด็กไทยว่าไง ? แนวคิดการปฏิรูปการศึกษาไทยของ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา

คห. ที่839

ผมเห็นด้วยนะครับในบางส่วน

เพราะผมเองก็เป็นในแบบนี้
คาบเช้า เรียนรู้เรื่อง อะไรก็เข้าหัว  
แต่พอบ่ายมา  อะไรก็ไม่เข้าหัวเลยสักอย่างครับ

มันเป็นเพราะร่างกายเหนื่อยล้า หรือเปล่า?

อันนี้ความคิดและความรู้สึกส่วนตัวนะครับผม

เห็นด้วยนะคะที่จะมีการเปลี่ยนแปลง การศึกษา'
    
         แต่ๆไม่ใช่การเปลี่ยนแปลงในรูปแบบนี้
เพราะ 1. จริงที่เนื้อหาหลักสูตรมันเยอะเกินไป ตรงนี้ยอมรับ แต่หากว่าไม่ให้มีหลักสูตรเยอะๆพวกนี้ ในเวลาที่ไปสอบหลายๆอย่างเพื่อที่จะหาที่เข้าเรียนต่อ หริอแม้กระทั้งข้อสอบที่ออกมาเพื่อวัดความรู้ ก็ต้องออกมายุดี เพราะทุกวันนี้มันก็มีตัวอย่างเห็นกันยุ
       
        2. ที่เน้นให้เด็กเก่งเพียงไม่กี่คน ที่เหลือโง่ อยากจะบอกว่า เราเปนเด็กบ้านนอก พูดกัลตรงๆเรยว่า ติดเล่น มีสิ่งเสพติดที่เข้ามาเยอะมาก ทั้งมีเด็กที่ติดเกม คือพูดกัลง่ายๆว่า เด็กที่โง่ในโพลของอะไรก้แร้วแต่น่าจะมาจากเด็กบ้านนอกๆ กลุ่มนึงที่เค้ายังไม่เหนความสำคัญขอ การแข่งขันข้างนอก เพราะเค้าคิดที่จะเรียนแค่จบๆ ผ่านๆ เพราะทางบ้านยังมีงานรับจ้าง ทำไร่ ทำนา และอีกอย่างเป็นเพราะ ระดับความรู้ของเด็กบ้านนอกส่วนมากนั้นมันมีไม่มากพอที่จะแข่งกับเด็กในเมือง ตรงนี้เอง เลยเป็นเหมือนช่องโหว่ ที่ทำให้การศึกษาไทยอยู่ในระดับล่าง

     3. สรุปง่ายๆๆๆๆที่สุด ในเรื่องที่เด็กต้องเรียนกวดวิชา เรียนหนักๆ เรียนในเนื้อหาที่ใช้ในชีวิตประจำวันก้ไม่ได้ แต่!!!! ทั้งหมดที่เรียนๆๆๆๆกันมาเนี่ย เพื่อสิ่งๆเดียวเรย คือ "การสอบ!!"


                 เอาง่ายๆ เด็กไทยเรียนเพื่อสอบ!

สังเกต จะเข้ามหาลัย' ต้องสอบ โอเน็ต GAT PAT  7 วิชาสามัญ ทั้งโควตาของ ม. อิก

      เอามารวมแค่ O - Net อย่างเดียวไม่ได้หรอ เพราะยังไงมันก็สอบวัดผลของเรายุแล้วป่ะ 

#อาจจะไม่ถูกใจใคร แต่นี่คือความคิดเห็นของเด็กบ้านนอกคนนึงที่คิดต่าง แต่ก็ยังอยากให้มีการเปลี่ยนแปลงจริงๆ



      แก้ที่ต้นเหตูมันไม่ OK กว่าหรอ กับการแก้ที่ปลายเหตุ

ปัจจุบัน การศึกษาต้องใช้ชื่อว่า ระบบจำไปสอบไม่ต้องประยุกต์ ถ้ามีการเปลี่ยนการเรียนการสอน ไม่ต้องจำพวกsincostan ตารางธาตุ แต่ตอนสอบออกข้อสอบแบบประยุกต์เพื่อให้เด็กคิดเชื่อว่าเด็กจะมีศักยภาพมากขึ้นและระบบการรับเข้ามหาวิทยาลัยที่มีการเหลื่อมล้ำคือคนมีเงินเยอะมีโอกาสเยอะเงินน้อยมีโอกาสน้อยเป็นต้น

ในที่สุดก็เข้าใจ

ดีใจมากกกกๆค่ะ ตอนแรกนึกว่ากุข่าวที่ไหนได้พอรู้ว่าจริงน้ำตาแทบไหลค่ะ ทุกวันนี้ (เราเด็ก gifted) จันทร์กับศุกร์เรียนถึง 15.45 น. แต่อังคาร-พฤหัสบดี เลิก "17.40 น." ค่ะ ตอนแรกเราไม่รู้ว่าจะหนักขนาดนี้ อยากเก่งอยากมีงานทำเลยขอพ่อแม่เรียนห้องนี้

คุณ คห.14 คะ จำเอาไว้นะคะที่คุณเคยพูดวันนี้ คุณอายุ 12 น่าจะอยู่ประมาณป.6 หรือ ม.1 ใช่มั้ย ถ้าม.1 ห้องอะไรคะและก็ถ้าป.6จะบอกว่าเมื่อก่อนเราก็เคยคิดว่าเรียนมันไม่ได้ยากเย็นอะไรเลย เกรด 4 ทุกวิชาได้มาง่ายจะตายไป พอมาอยู่ปัจจุบัน ม.1 (อายุ 12 เหมือนกันค่ะ) เราแทบจะร้องไห้ รู้ซึ้งแล้วว่าเกรด 4 ทุกวิชาได้มายากมาก อีกอย่างนึงจะบอกให้นะคะ
1.เนื้อหาหลักสูตรมากมาย
   เราก็ไม่ค่อยจะเห็นกับข้อนี้นะ เรียนเยอะๆดีแล้ว
-ประเทศไทยเรียนเยอะแต่ไม่ได้ประโยชน์อะไรเลยค่ะ ดูจากผลการสอบ PISA ก็ได้ค่ะ เอาของปีที่แล้วไทยร่วงไปอยู่อันดับท้ายๆนะคะ
2.เนื้อหาไม่เหมาะสม
   สมติคุณอายุ13 แล้วเค้าเรียนเรื่องเลขกัน คุณคิดว่ามันไม่เหมาะตรงไหน จะให้พวกคุณไปเรียน บวกลบกันหรอ พวกคุณโตขึ้นเนื้อหามันก็ต้องยากขึ้นเป็นธรรมดา
-เอ้า!เราอายุ 12 เหมือนกัน! เรียนทฤษฎีพีทากอรัสคิดว่าไงล่ะ!
3.ใช้เวลาเรียนมากเกินไป
   มีเวลามากก้เอาตังไปให้ร้านเกม นั่งสิบเอ็ดร.ดกันตามถนนคนเดิน หรือคุณกลับบ้านมาแม่ไม่อยู่เสาร์ อาทิตย์ ไม่เจอพ่อแม่หรอ เรานี่แทบจะไม่ค่อยได้มีกิจกรรมกับพ่อแม่เลย กลับบ้านมาแม่ก็มานั่งทำงานงกๆ เราไม่เห็นจะเรียกร้องอะไรเลย หนิ เสาร์อาทิตย์ยังไงก้ได้เจอพ่อแม่
-เราไม่แรดนะ (ออกจะทอมๆด้วยซ้ำ -..- แต่หญิงแท้นะ) แล้วร้านเกมเราไปซะที่ไหนล่ะ จริงๆนะเราไม่ค่อยอยู่กับพ่อแม่เลยเดี๋ยวนี้ กลับมาหลับ!เสาร์-อาทิตย์ พ่อตีกอล์ฟ แม่ไปทำงาน เมื่อก่อนตอนที่เราไม่ได้เรียนอย่างนี้เราใกล้ชิดกับพ่อแม่มากกว่านี้นะ
4.เน้นพัฒนาเด้กฉลาด
   เราก้ไม่ได้เก่งอะไรนะ ตั้งใจเรียนสิ ฟังครูสิ อย่าดื้อสิ ทำตัวดีๆเดี่ยวครุเขากสนใจ เราก็ไม่ได้โง่นะเราพอเรียนเก่งอยู่ ครูไม่เห็นจะสนใจเราเลย มันเป็นเฉพาะครูบางคนหรือปล่าว
-จริงเหรอ? เราก็พอเรียนเก่งอยู่เหมือนกัน ทำไมครูสนใจเราจังล่ะ เดี๋ยวเรียกๆ ส่วนพวกที่เรียนไม่ค่อยได้ไม่ค่อยเรียกนะ (สำหรับครูไทยนะ)
5.บังคับเรียนกวดวิชา
   ก้ดีแล้วไง เราหน่ะอยากเรียนจะตาย แต่ไม่มีดอกาสจะได้เรียน พวกคุณอ่ะดีแค่ไหนแล้วที่พ่อแม่บังคับ ถ้าไม่บังคับใครจะเขี่ยวเข็นพ่อแม่เขาไม่ได้ว่างที่จะมาสอนการบ้านนะคะ
-คือเข้าใจไหมคะ เราเรียน 11 คาบ 3 วัน เลิก 17.40 น.
   เราไม่ใช้ป้านะคะ เราก้แต่เด้กอายุ 12 ที่มีความเห็นต่างจากพวกคุณ 
-ปล.จากเด็กอายุ 12 เหมือนกัน
-ปล.ที่ 2 เขียนให้ถูกนิดนึงได้มั้ยคะ? เรางง

แนวคิดที่ดีคับบ
แต่ติดใจตรงที่เด็กฉลาดกับเด็กโง่ครับ
ทำไมไม่ส่งเสริมเด็กฉลาดไปเลยหล่ะครับ
แล้วค่อยมาช่วยกันพัฒนาเด็กที่เหลือหล่ะคับ

อย่าตัดโอกาสของคนเลยครับ

อันนี้เป็นคห.ส่วนตัวสุดๆเลยนะครับ
ทุกๆข้อก็เป็นข้ออ้างของเด็กขี้เกียจ
วิธีแก้นั้นง่ายมาก เพียงแค่ตั้งใจ
คนที่ชอบอ้างโน้นอ้างนี่ ก็มันยาก บทเรียนเยอะ เรียนอะไรไม่รู้เรื่อง ถามตัวเองอย่างจริงๆจังๆ หรือยังครับว่า "ตั้งใจ" หรือยัง

การแก้ปัญหาเริ่มจาก"ตัวเรา"ครับดีีที่สุด

1. เนื้อหามากไป  >>>อันนี้เห็นด้วย

2. เนื้อหาไม่เหมาะสมกับวัย >>> ไม่รู้ดิ เราว่าก็เหมาะกับวัยนะ (ปล. ตอนนี้ ม.1) ยังไม่เคยเห็นที่เกินวัยอ่ะ

3. ใช้เวลาเรียนมากเกินไป >>> มันก็ใช้แหละ เห็นด้วยๆ

4. เน้นพัฒนาแต่เด็กเก่ง >>> ควรจะพัฒนาทั้งคู่นะ ไม่ใช่พัฒนาอย่างใดอย่างหนึ่ง ถ้าไม่พัฒนาเด็กเก่งก็อาจจะทำให้ไม่ทันประเทศอื่นเค้า แต่ถ้าไม่พัฒนาเด็กอ่อนจะทำให้ในอนาคต อาจจะมีคนว่างงานเพิ่มขึ้น จึงต้องพัฒนาควบคู่กัน

5. ถูกบังคับให้เรียนกวดวิชา >>> ก็ไม่ใช่ทุกคนที่ถูกบังคับหรอกนะ เช่นเราก็ไม่ได้โดนบังคับแต่อยากเรียนเอง มันแล้วแต่ครอบครัวด้วยแหละ

แต่ถ้าทุกคนตั้งใจเรียน ไม่มีการลอกการบ้านทำด้วยตนเอง ขยัน/ตั้งใจอ่านหนังสือ ปัญหานี้จะลดลงไปมาก
สรุปคือ ถ้าตั้งใจ ไม่มีอะไรเกินที่ทำไม่ได้หรอก ^^

PS. มันคือความคิดเห็นส่วนตัว

เราอยู่ม.2 เรียนโปรแกรมมินิอิงลิชค่ะ 
เหนื่อยมากจริงๆ เนื้อหาหลักสูตรเยอะมากแล้ววิทย์คณิต
ก็ต้องมานั่งแปลนั่งทำความเข้าใจเพราะไม่ได้เรียนเป็นภาษาไทย


และทีชเชอร์ชาวฟิลิปปินส์ของเราที่สอนคณิตท่านจบวิศวะที่ฟิลิปปินส์ค่ะ เนื้อหาบางเรื่องที่เราเรียน ที่ฟิลิปปินส์ท่านไม่เคยเรียนเลยค่ะ เนื้อหาของเราเหมาะสมมากจริงๆ ^^ (เหมาะสมน่ะประชดค่ะ เหอะๆ นี่ไม่ได้แต่งนะ)

อ่านแล้วไม่เข้าใจว่าเด็กสมัยนี้เป็นอะไรกัน พวกคุณจะมามัวอ้างว่าเราเรียนเยอะไปแต่ไม่สามารถใช้ได้เอยนั่นนี่โน่น ส่วนตัวผมก็ไม่พอใจในบางเรื่องเช่นสมมติผมอยากเรียนสายแพทย์ แต่ในคาบเรียนต้องมานั่งเรียนดนตรี ศิลปะ บลาๆ แต่ก็ไม่คิดมากเพราะเป็นเหมือนวิชาที่ผ่อนคลาย บางคนอาจคิดว่าผ่อนคลายตรงไหนงานเป็นกอง เราก็แบ่งเวลาสิครับ จะเสร็จไหมถ้าวันๆนึงอาจารย์สั่งงานมา กลับถึงบ้านกองไว้นั่งแชทเฟส ตีดอท จีบสาว โทรหาแฟน ทุกอย่างมันอยู่ที่ตัวคุณทั้งนั้น ไม่ขอพูดพร่ะทำเพลงละ เข้าประเด็นปเ็นข้อๆเลยละกัน (อาจแบ่งเป็นข้อๆเหมือนคห.อื่น ต้องขออภัยมา ณ ที่นี้)
1.เนื้อหาหลักสูตรมีมากมาย คุณจะมาเรียนแค่ผิวเผิน บวก ลบเลขตั้งแต่อนุบาล ยันม.6 คุณก็ไม่ต้องเรียนหรอกครับ เรียนจบอนุบาลละทำงานเลย คุณเก่งนี่!! พวกเกลียดคณิตก็จะบ่นว่าเรียนแคลไปทำไม เรียนล็อก ตรีโกณทำไม ทุกอย่างเป็นบ่อเกิดของอนาคตทั้งนั้น วิศวกรแบกงานของบริษัทนึงไว้อยู่ มีข้อผิดพลาด เกิดพังขึ้นมาโดนฟ้องเป็นเงินมหาศาลถามว่าป้องกันการเสียหายอย่างไร ก็ต้องนำแคลมาช่วย จะตั้งเสาไฟฟ้าส่องถนนทั้งที ถ้าเราไม่สามารถวัดได้ว่าต้องใช้มุมเท่าไร ความสูงเท่าไร จะครอบคลุมพื้นที่ที่ต้องการจะให้แสงสว่างส่องไปทั่วถึงถ้าไม่ใช้ตรีโกณมิติ มากมายมหาศาลเหตุผลที่ต้องใช้เรื่องเหล่านี้ไม่ใช่แค่คณิตศาสตร์ วิทยาศาสตร์ และอื่นๆก็เช่นกัน
2.เนื้อหาไม่เหมาะสมกับวัย จากข้อ1ตอนต้น ได้กล่าวไว้แล้วว่าถ้าเรียนแค่ผิวเผินก็เรียนแค่อนุบาลก็พอแล้ว จริงไหม??
3.ใช้เวลาเรียนมากเกินไป เด็กไม่มีเวลาว่าง ไม่มีเวลาอยู่กับพ่อแม่ ทำกิจกรรมอื่นๆ 4.เน้นพัฒนาเด็กที่ฉลาดเพียงไม่กี่คน ที่เหลือโง่ทั้งประเทศ 5.เด็กถูกบังคับให้เรียนกวดวิชา 3อันนี้ขอรวบยอดเลยละกันนะ ทำไมเขาถึงเน้นพัฒนาเด็กที๋ฉลาดล่ะ เพราะพวกเด็กเหล่านี้คือความหวังของประเทศชาติที่จะสามารถกอบกู้หน้าตาของประเทศเราไว้ได้ บอกไว้ก่อนว่าเด็กที่โง่กับเด็กที่ขาดโอกาสนั้นต่างกันนะ เด็กโง่คือพวกที่คิดไม่เป็นเวลาเรียนไม่เรียนเอาแต่เล่นเกเรไม่สนใจเรียน ถึงเวลาสอบทำไม่ได้ก็หาว่าอาจารย์สอนไม่ดีบ้าง ไม่บอกข้อสอบบ้าง พิเศษไม่ยอมเรียน ไม่หาความรู้เพิ่มเติม เด็กที่ขาดโอกาสส่วนมากขยันทั้งนั้น อยากที่จะศึกษาอยากที่จะเล่าเรียนเด็กเหล่านี้จะได้รับทุนการศึกษาทั้งนั้น เรื่องการเรียนกวดวิชานี่ไม่ใช่การบังคับให้เรียน แต่เป็นสิ่งที่เด็กเรียนเขาคิดได้ว่า เดี๋ยวนี้เนื้อหามันยากเราต้องไปศึกษาหาข้อมูลเพิ่มให้เข้าใจถึงแก่นแท้ และสามารถพิชิตฝันได้เรียน ได้เป็นในอาชีพที่ตนเองใฝ่ฝัน ผมเองก็เป็น1ในเด็กที่เรียนกวดวิชา เรียนหนักยอมรับว่าหนักมากๆ ม.4-5 เรียน10โมง ถึงประมาน6โมงเย็น เดินวนเรียนขึ้น-ลงในอาคารรวมศูนย์กวดวิชาชื่อดังย่านพญาไท ม.6ยิ่งไปกันใหญ่เรียน7.30-2ทุ่มกว่า เพราะเป็นคอร์สที่สำคัญที่สุดในชีวิตเด็กพิชิตมหาวิทยาลัย แล้วทำไมผมถึงไม่เคยรู้สึกอยากมีเวลาว่าง อยากมีเวลาครอบครัว อยากเที่ยวกับเพื่อน คุณรู้ได้อย่างไรว่าผมไม่อยาก การเรียนนะคุณยิ่งเรียนกวดวิชาเด็กเก่งๆทั้งนั้น ทุกอย่างเป็นการแข่งขันไปหมด เหนื่อยก็เหนื่อย ท้อก็ท้อ แต่ถอยไม่ได้ เปิดเฟสบุ้ค(ผมก็เล่นเหมือนคุณๆแล่ะแต่ไม่ได้ขลุกอยู่ทั้งวัน)เห็นเพื่อนโพสต์รูปไปเที่ยวที่นั่นนี่อยากไปก็อยาก แต่เราต้องยอมเพือความสุขที่รอคอยอยู่ ซึ่งในที่สุดวันนั้นก็มาถึง วันที่1 ก.ค.57 เวลา18.00น. หลังจากประกาศผลแอดมิสชั่นว่าผมได้สอบติดในสิ่งที่ใฝ่ฝัน ปัจจุบันผมเป็นเฟรชชี่แห่งมหาวิทยาลัยแห่งเสรีภาพ เป็นสิ่งที่รอคอยมานานแสนนาน ความเหน็ดเหนื่อยที่ผ่านมาตลอดระยะเวลา3ปี ที่พวกคุณ(บางคน)ใช้เวลาว่างไปเที่ยวเตร่ สนุกสนาน เฮฮา มีความสุข ไม่อาจรับรู้ได้ ความเหนื่อยเหล่านั้นมันแปรเปลี่ยนเป็นความภาคภูมิใจ ได้เห็นรอยยิ้มของคนในครอบครัว ของคนปเ็นพ่อเป็นแม่ที่ได้เห็นลูกตัวเองประสบความสำเร็จหลังจากที่เหน็ดเหนื่อยมา เรามีความสุขกันทั้งบ้าน เราไปเที่ยวกัน กินข้าว ทำทุกอย่างที่ผ่านๆมาไม่มีเวลาได้ทำ ผมไม่เคยรู้สึกขาดเลยจริงๆ แล้วคุณล่ะครับถ้าคุณไม่อยากโดนเรียกว่าเป็นคนโง่ คุณวางแผนไว้หรือยังว่าคุณอยากเรียน อยากทำ อยากเป็นอะไร ทุกสิ่งอย่างไม่เคยมีคำว่าสายเกินไป แค่คุณคิดที่จะทำ ถ้าคุณยังเห็นด้วยกับอุดมการณ์บ้าๆนี้ คุณก็อย่าหวังว่าจะสามารถหาหมอ หาวิศวกร หรือหาบุคคลากรทางการศึกษาที่เป็นรากฐานของอนาคตลูกหลานชาวไทย ที่เก่ง และฉลาดได้เลย เพราะคุณอย่าลืมว่าคุณในตอนนี้ คือบุคคลในตอนหน้า ถ้าคุณไม่เก่ง แล้วเด็กในอนาคตล่ะ จะเก่งกันไหมถ้ามีคนแบบคุณ เป็นผู้สั่งสอน ฝากไว้เท่านี้ครับ ผมรู้ว่ามีคนที่ไม่เห็นด้วยกับผมเพราะดูได้จากผลโหวตว่ามีไป98%ที่เห็นด้วย ผมเชื่อว่าเด็ก2%คิดคล้ายๆผมครับ ขอบคุณครับ
ปล.ผมคิดต่างเรื่องการศึกษา แต่ผมได้ข้อคิดดีดีหลายอย่างจากครูกวดวิชา

กดไลค์รัวๆๆๆๆๆๆ เลยครัชชชชช

เราว่าน่าจะปรับเปลี่ยนการบ้านหรือเเบบฝึกหัดหรือข้อสอบที่มันมีความคิดปลายเปิดนะ  เราเห็นคนลอกการบ้านกัน ลอกข้อสอบกัน ถ้าพูดกันตรงๆมันก็คือการก๊อปลิขสิทธิ์ความคิดคนอื่น ส่งผลอย่างมากเลยที่ทำให้เราคิดกันไม่เป็น อีกอย่างเป็นการส่งเสริมการทุจริตด้วย ประเทศไทยเป็นฐานการผลิตชิ้นส่วนยานยนต์ของญี่ปุ่น เเต่เราไม่เคยผลิตรถยนต์ที่เป็นของประเทศของเราเอง ในขณะที่ประเทศเพื่อนบ้านอย่างมาเลเซียมีรถยนต์ที่เป็นยี่ห้อของตัวเองคือ"โปรตอน" มันน่าคิดนะว่ามั้ย???

อีกอย่างบทลงโทษสำหรับการ "ลอก" มันก็เบามากๆ ถ้าเทียบกับประเทศฝั่งอเมริกา เเค่การบ้านคล้ายๆกันเค้าก็เรียกไปสอบสวนเเล้ว ถ้าเกิดลอกจริงๆ โทษร้ายเเรงสุด คือ "เชิญออก"
(เราฟังมาจากพี่ที่เค้าไปเรียนที่อเมริกา)



ปล. เราเคยลอกการบ้านนะยอมรับ เเต่เราเลิกเเล้ว ทำเองมันได้อะไรมากกว่าเยอะ

เราว่าจะว่าเป็นข้ออ้างของคนขี้เกียจก็ไม่ถูกทั้งหมดนะคะ
เราเป็นเด็กคนนึงที่ไม่ได้ร่ำรวย ไม่ได้อยู่กับพ่อกับแม่
ที่บ้านเปิดร้านขายของ จะให้ขายไปทำการบ้านไปก็กระไรอยู่ ไม่ใช่ว่ามันทำไม่ได้เลยนะ แต่จะให้ทำวิชายากๆที่ต้องใช้สมาธิ บอกตรงๆว่าไม่ไหว กวา่จะได้ทำการบ้านอย่างเต็มที่ก็สองสามทุ่ม แล้วการบ้านแต่ละวิชา เยอะมากกกกก เราไม่ได้เล่นเฟสไปทำงานไปหรอกนะ แต่มันเยอะมากจริงๆ บางวิชาครูก็ไม่สอน แต่สั่งการบ้านครั้งละบท? ครูบางคนก็โม้ทั้งคาบ พอจะสอบก็โยนงานให้นกเรียนทำ ต้องอ่านหนังสือเอง หาศึกษาเอง คือควรพัฒนาครูด้วยนะ =='
อีกเรื่อง
การไม่มีโรคคือลาภอันประเสริฐจริงๆค่ะ
เราเป็นโรคภูมิแพ้ แพ้อาหาร แพ้อากาศ แพ้ฝุ่น แพ้ๆๆๆ - - บางทีอากาศหนาว หรือฝนตก ก็ปวดหัว เป็นผื่น แน่นหน้าอก จะฝืนทำการบ้านก็ไม่ไหว แต่การบ้านก็เหลือเป็นกองๆ 
ยิ่งเรียนสูงขึ้น สุขภาพก็ดูจะแย่ลงเรื่อยๆ จากที่เคยสดใสร่าเริง สภาพตอนนี้ก็ไม่ต่างไปจาก "ศพเดินได้"

แล้วเรื่องที่บังคับให้เด็กเรียนกวดวิชา
มันตีความได้หลายความหมายนะ สำหรับเราน่ะ
ไม่ใช่แค่เด็กถูกพ่อแม่บังคับ แต่มันรวมไปถึง
- ครูไม่สอน เด็กเรียนไม่เข้าใจ ถามก็โดนด่า (ตกลงคุณจะเอายังไงคะ) 
- เด็กบางคนเรียนไม่เข้าใจตั้งแต่ชั้นเรียนก่อนหน้า ครุก็ไม่สอนมทบทวนให้ ก็ต้องถามเพื่อน หรือหาเรียนพิเศษเพิ่มเติม
- เนื้อหามันเยอะจริงๆค่ะ ทำไมถึงว่าเยอะล่ะ? เพราะว่าเวลาเรียนมันมีน้อยไง เรียนหลายวิชาเกินไปรึป่าวคะ? 8-9 คาบต่อวันไม่หนักไปหรอ? ก็ต้องพึ่งโรงเรียนกวดวิชาอีก

สภาพแวดล้อมคนเรามันต่างกัน
ครอบครัวของคนเรามันต่างกัน
ฐานะคนเรามันต่างกัน
สุขภาพคนเรามันต่างกัน
อะไรหลายๆอย่างของคนเราก็ต่างกัน
คุณเอาอะไรมาตัดสินเค้ากันคะ?