มีเรื่องที่โรงเรียนค่ะ

[เกลียด]

สวัดดีค่ะ ตอนนี้เราอายุ16 มีปัญหามาเล่าค่ะ มันเกิดขึ้นมานานมากแล้วค่ะ เมื่อสมัยตอน ป4 เราเคยโดนหาว่าลอกข้อสอบ อาจารย์ประจำชั้นเราคือครูภาษาไทย เรานั่งทำข้อสอบอยู่แล้วทำข้อสอบเสร็จพร้อมเพื่อน เพื่อนหาว่าเราลอกข้อสอบจนเป็นเรื่อง เราบอกเรื่องนี้กับเพื่อนสนิทเรา เขาบอกว่า มีคนทำเสร็จพร้อมกันไม่เห็นแปลก พอวันรุ่งขึ้น อาจาร์ยเรารู้เรื่องเรียกเราไปถามแต่ไม่ถามเด็กคนนั้นสักคำ ว่าเราลอกข้อสอบเพื่อนเรามั้ย แล้วอาจาร์ยคนนั้นก็ถามเพื่อนทั้งห้อง ว่าใครเห็นเราไม่ได้ลอกข้อสอบบ้างไม่มีใครช่วยเราแม้แต่เพื่อนสนิทเราที่ทำเป็นพูดดีสุดท้ายก็ไม่ช่วยเราเลยสักนิดเราเลยเกลียดอาจาร์ยคนนี้เพราะที่แกเข้าข้างเด็กคนนั้นเพราะพ่อเด็กคนนั้นสนิทกับครู พอผลสอบออกมาเราผ่านได้คะแนนเยอะมากสุดส่วนคนนั้นตก หลังจากนั้นเราก็ไม่มีเพื่อนไม่มีใครคุยด้วย จนปัจจุบันเรามีเรื่องกับครูภาษาไทยอีก แกให้สอบเรานั่งสอบแกเลื่อนเก้าอี้จัดแถวใหม่เก้าอี้เรามันเข้าแถวไม่ได้ เก้าอี้มันเลยออกมา อาจาร์ยเดินเข้ามาถามว่า อีนี้แถวอะไรของเธอ เรากำลังทำข้อสอบพอเราพูดเสียงสูงกับไปว่า มันเข้าไม่ได้แล้วค่ะ !! แกทำหน้าโมโหเอามือถุบหลังเรา บอกว่าเราตะคอกใส่ บอกว่าเราเถียงเขา แกด่าว่า ฉันเกลียดเด็กอย่างนี้ที่สุด เถียงครู เธอจะมาตะคอกใส่ฉันแบบแม่ของเธอไม่ได้ แกดูถูกเด็กนักเรียนทุกครั้ง ขนาดเพื่อนเรามาจากห้องกิปเต็ท ห้องแอร์ เลยติดนิสัยชอบกอดกระเป๋า แกมาพูดว่าจะกอดกระเป๋าทำไมขาดความอบอุ่นพ่อแม่ไม่รักหรอ พอเราเจอเรื่องแบบนี้เรายิ่งเกลียดครูเหมือนย้อนอดีตเหมือนตอน ป4 คำที่อาจาร์ยแกพูดด่าเรามันยังติดอยู่ในหัวจนตอนนี้ เมื่อเรานึกถึงคำพูดของแกเรามักจะร้องไห้ ทำร้ายตัวเราเอง ต่อยกำแพงเกลียดตัวเอง เราไม่ชอบที่เจอเรื่องแบบนี้จนเราอยากตาย คำพวกนั้นภาพนั้นมันแล่นอยู่ในหัวตลอดเวลา เราควรทำไงดี เราเกลียดที่ตัวเราเป็นแบบนี้ ช่วยเราคิดวิธีที่จะลืมเรื่องพวกนี้ทีค่ะ

Comments

[รินเรน]

อย่าคิดงั้นเลย แบบไม่ต้องไปใส่ใจคิดว่าอ.เขาเมนไม่มาไรงี้ เราก็เจอแต่เราเจอน้อยกว่านี้ ถ้าจะเจอแบบจะๆก็แบบมีนะแต่ไม่คิดมาใส่ใจไง หูทวนลมบ้างอย่าคิดเยอะๆ

[โอม' จอลลี่แบร์]

อย่าคิดมากนะค้า จขกท. เราเป็นกำลังใจให้ค่ะสู้สู้

[-The Buffy Jump]

ปล่อยๆไปเถอะค่ะ ครูสมัยนี้เป็นแบบนี้เยอะ ชอบด่า ชอบจิก สงสัยนางคงมีปัญหากับครอบครัว