Dek-D.com ใช้คุกกี้เพื่อพัฒนาประสบการณ์ของ
ผู้ใช้ให้ดียิ่งขึ้น เรียนรู้เพิ่มเติมที่นี่
ยอมรับ

เล่นเกมสามวัน ฟังเสียงตุบๆ แล้ววิ่งเข้าป่าดำ? (นิยายใครมาดูเอง)

ตั้งกระทู้ใหม่
ตั้งกระทู้ใหม่
เพิ่งกลับมาจากแอดมิทโรงพยาบาล ช่วงนี้ป่วยโน่นนี่ซะจริง เบื่อ - -*

แค่อยากมาบอกว่า กระทู้ก่อนที่ตั้งขอนิยายอ่านไป ขอไม่รับเพิ่มแล้วนะเยอะพอแล้ว
จึงขออ่านถึงแค่เรื่องที่คห.28 แปะเท่านั้นพอ
และที่ตั้งสิ่งที่ต้องการไป ก็ตั้งไปงั้นแหละ เดี๋ยวจะอ่านของทุกคนที่แปะ

ถ้าอ่านไหวก็คงอ่านเรื่องนั้นๆ จนจบ(หรือเท่าที่จำนวนตอนมี)
แต่ถ้าไม่ไหว ก็ขออ่านแค่เท่าตัวเองอยากนะ

ก่อนจะพูดถึงแต่ละเรื่อง ขอย้ำว่า เป็นแค่ความเห็นส่วนตัว ไม่ได้เชี่ยวชาญวิจารณ์อะไร
หากมีจุดข้องใจ อันมีสาเหตุจากที่เราอ่านไม่จบ ก็ขออภัย

วันนี้ขอพูดถึงสามเรื่องแรกที่แปะไว้
1. Game สามวันกำจัดมาร (จาก ทศเธ)
http://writer.dek-d.com/knenon/writer/view.php?id=1038771
2. เรื่องสั้นวันแม่: ตุบๆ (จากเดี๋ยวนะฯ)
http://my.dek-d.com/purys/writer/view.php?id=1205242
3. บันทึกจากป่าดำ (จากเดี๋ยวนะฯ)
http://writer.dek-d.com/purys/writer/view.php?id=378100


เรื่องแรก Game สามวันกำจัดมาร

อ่าน ถึงบทล่าสุดที่มี (ไม่ได้อ่านพวกบทเสริมคุยเล่น) เป็นเรื่องที่มีฉากเป็นการเข้าไปเล่นเกมออนไลน์ แต่ก็ไม่ได้จำเจแบบทั่วไปว่า ต้องไปขยันเก็บเวล ล่าบอส ล่าของวิเศษ หรือเกิดบัคของเกม ทำให้พระเอกเก่งเทพ แต่เรื่องนี้ พระเอกใช้วิธีให้เพื่อนร่วมกันแฮกเกม เพื่อที่ให้ตัวเองเล่นเกมให้จบภายในสามวันไม่งั้นตัวเองต้องตาย

เรื่อง ภาษา ก็ต้องปรับปรุงกันต่อ เห็นบทแรกบอกว่ารีไรท์ไปแล้ว แต่อ่านสะดุดตั้งแต่ย่อหน้าแรกๆ เลยด้วยซ้ำ เนื่องจากปัญหาการเว้นวรรคและคำผิดยังมีอยู่ การใช้คำก็ยังฟุ่มเฟือยไปหน่อย แถมยังบรรยายแล้วชวนงงอีกต่างหาก เราเลยใช้วิธีอ่านแบบกวาดตาเก็บรายละเอียดแทน เพราะถ้าอ่านครบทุกคำ มันชวนสะดุด ชวนทำให้เก็บอารมณ์เรื่องไม่ครบ
แต่ช่วงหลังๆ ภาษาดีขึ้นนะ อาจจะเพราะเริ่มบรรยายชินขึ้น ไม่ก็มีคนเม้นแนะไปแล้ว
อ่อ พวกคำอังกฤษต่อท้ายชื่อน่ะ ลบไปก็ได้ ตรง สเปนเซอร์ (Spencer) อะไรแบบนี้ ไม่ต้องใส่ไปหรอก ไม่ได้มีเหตุผลที่จำเป็นต้องใส่เลย

เรื่องพล็อต ไอเดียใช้ได้อยู่ แต่ยังสื่อเรื่องออกมาไม่สนุกเต็มที่ อ่านแล้วมันขัดๆ ไปหน่อย

พฤติกรรม ตัวละครความคิดมันสมอายุแล้วเหรอ - คือมันดูแล้วไม่แน่ใจว่า ตัวละครมันอายุเท่าไหนกันแน่ ในเรื่องให้พระเอกใช้เด็กชาย สำหรับฝรั่ง มันก็ไม่น่าเกินเกรดหก (หรือป.6 อายุไม่น่าเกิน 12) แต่เพื่อนพระเอกดันใช้ หญิงสาว? จริงๆก็ใช้เด็กหญิงไปเลยก็ได้ จะได้เข้ากับเพื่อนๆ ถึงจะอกอึ๋มก็เหอะ

ทั้งหมดเป็นแฮกเกอร์ได้ - เก่งโคตรกันหมด แฮกเกม แฮกคอมกันแบบเหมือนการเขียนเปิดเว๊ปธรรมดา แต่บทแรกบอกว่าดีเร็คโง่คอม แล้วดันไปช่วยเพื่อนแฮกเกมได้ด้วย?

เรื่องความรัก - รักสามสี่เศร้า อารมณ์มันเกินเด็กนะ ไอรีนเมาแล้วสารภาพรัก เฮ้ย! นี่มันเด็กนะ เข้าใจว่าสร้างพล็อตให้ดูมันบีบคั้น มีดราม่า แต่มันไม่สมกับวัยของตัวละครเลย

ความบีบคั้นของเวลา - เนื่องจากฉากมันตัดไปมาระหว่างปัจจุบันกับอดีต แล้วก็ยังมีตัดฉากในเกมกับโลกแห่งความเป็นจริง มันก็เลยทำให้ความบีบคั้นของเวลาสามวันมันหายไปหมด ประมาณว่า ถ้าเรื่องไม่บอกว่า ตอนนี้ผ่านไปกี่ชม.แล้ว เราก็ไม่รู้หรอกว่าใช้เวลาอะไรแค่ไหน สเปนเซอร์ก็ลุยไปเรื่อยๆ งั้นแหละ จะสู้นานแค่ไหนก็ไม่รู้ เดี๋ยวคนเขียนก็ค่อยบอกเองว่าเหลือเวลาเท่าไหร่

หลักๆ ก็แค่นี้แหละ พวกยิบย่อยเล็กๆ ขี้เกียจพูดถึง อ้อเครื่องสำหรับสแกนสมองน่ะ มันเรียก MRI นะ ไม่มีหรอก MIT น่ะ


เรื่องสอง เรื่องสั้นวันแม่: ตุบๆ

สำหรับ เดี๋ยวนะ ไม่ค่อยมีปัญหาเรื่องภาษาเท่าไหร่ คงไม่พูดไรด้านนี้ สำหรับเนื้อเรื่องเป็นการสื่อด้านความนึกคิดของเด็กตั้งแต่อยู่ในท้อง ยัน เกิด

อ่านแล้วเด็กมันกวนเหมือนกันนะ ความคิดขี้รำคาญมาก บ่นได้บ่นดี บ่นจนนึกว่า ถ้าคิดได้ขนาดนี้ เกิดมาแล้วน่าจะเป็นเด็กขวางโลกเอาง่ายๆ 555

ในเรื่องเหมือนต้องการสื่อให้ซึ้งของความผูกพันธ์ยันคลอด(แค่นำเสนอในแบบเดี๋ยวนะ) และคงอยากให้ซึ้งตอนจบล่ะมั้ง แต่มันซึ้งไม่พอสำหรับเรา

โดยรวมถือว่าเรื่องนี้โอเคแหละ อ่านเรื่อยๆ เพลินๆ เหมือนนั่งดูเด็กขี้รำคาญบ่น 555

เรื่องสาม บันทึกจากป่าดำ

สงสัยว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องที่แปลมาอีกทีใช่มั้ย หรือว่าเขียนเองแต่ทำให้ดูเหมือนแปล?

ภาษาก็ไม่มีไร ส่วนเนื้อเรื่อง ยอมรับว่าอ่านไม่จบ เพราะโดนหามเข้ารพ.ก่อน
พอกลับมาก็ไม่อ่านต่อละ เอาเท่าที่อ่านไปพอ

แนวเรื่องเป็นแนวไดอารี่ ของคนที่หลงป่าไป ดูเหมือนจะเป็นคนตาย เจอยมฑูต
ต้องมีการพิพากษา มีฝนแอปเปิ้ล อ่านแล้วดูปรัชญา หรือมีอะไรแฝง ซึ่งอ่านแล้ว
รู้สึกว่าเรื่องนี้มีแรงดึงดูดแบบประหลาดๆ แต่อธิบายไม่เป็นว่ามันคืออะไร

เอาเป็นว่า ถือว่าเป็นเรื่องแปลกสำหรับเราละกัน แต่ขอไม่อ่านต่อนะ
กลัวเจออาถรรพ์ของเรื่อง แล้วโดนหามเข้ารพ.อีก เหอๆ


จบการบรรยายแต่เพียงเท่านี้
คิวเรื่องถัดไป แล้วแต่เวลาว่างและสภาพร่างกายจะไหวแค่ไหนเน้อ

แสดงความคิดเห็น

>

16 ความคิดเห็น

Earendel Gilmirath 23 ส.ค. 57 เวลา 20:00 น. 1
คือยอมรับว่าเห็นชื่อคนตั้งก็เข้ามาเลย
และสิ่งที่จะเม้นต่อไปนี้ไม่เกี่ยวข้องกับกระทู้ แต่...

"คิดถึงนะคะ พี่โมโค่"

>______________<
0
@mokona-modoki@ 23 ส.ค. 57 เวลา 20:07 น. 4

อาถรรพ์จริง อ่านไปได้ไม่กี่บท ปวดหัวอาเจียน ไปนอนกินน้ำเกลือเล่นเลย

ป่าดำน่ากลัวเนอะ...

0
ทศเธ[โนเบลสาขาเลวยอดเยี่ยม] 23 ส.ค. 57 เวลา 20:22 น. 8

ปล่อยไก่ไปหลายตัวเลยครับ 555+
ความจริงผมก็ยังสับสนกับการใช้ภาษาครับ ช่วงนี้เลยพยายามอ่านนิยายเพื่อเก็บสำนวน แต่ยังติดนิสัยเดิมอยู่คืออ่านเรื่องหนึ่งเพื่อซึมซับแล้วสำนวนเปลี่ยน บรรยากาศเปลี่ยน แถมคำผิดเยอะมาก ส่วนมากจะเป็นคำตกหล่น พยายามหาแล้วแก้แต่ก็ยังหาไม่ค่อยเจอเลยครับ กะว่าปิดเทอมจะยกมาแก้ทั้งหมดแบบรื้อใหม่เลย

ขอบคุณครับเรื่องคำเรียก ตอนแรกใช้เด็กชายจนผมลืมไปเลยว่าพวกเขาอายุ17กันแล้ว ที่ต่างประเทศเขาปล่อยครับ(สงสัยดูซีรีย์ฝรั่งมากเกินไป เลยซึมซับวัฒนธรรมแบบนั้นมาใส่เกินไป)

อ้อ...ดีเร็คก็เก่งนะครับ แต่การเปรียบเทียบของตัวเอกมันค่อนข้างเหมือนดูถูก และเหตุที่ทุกคนดูแฮกคอมเก่งเพราะตัวโปรแกรมทั้งหมดเป็นภาษาอังกฤษ การใช้ ควบคุม อ่านคำสั่ง ป้อนคำสั่งเลยดูง่ายสำหรับพวกเขา(ถ้าศึกษาอย่างค่อนข้างจริงจัง)

ส่วนเรื่องเวลาผมก็จะเพิ่มแล้วครับ แต่ช่วงนี้เร่งปั่นเนื้อเรื่องไปก่อน เรื่องเวลากะจะมาใส่ทีหลัง แต่พักนี้กลับลืมมันไปเลย - -

เรื่องภาษากับการบรรยายและทั้งหมดที่ติมาผมจะจัดการแก้ให้หมดครับจะปรับปรุงให้มากขึ้นครับ ขอบคุณนะครับ 

ป.ล. นามผม ทศเธ ครับ ไม่ใช่ ทศเร ฟร้อนเด็กดีทำพิษอีกแล้ว


0
Moji [นางฟ้า] 23 ส.ค. 57 เวลา 20:29 น. 10

น้อมรับทุกการตัดสินใจของท่านค่ะ

ปล.พักนี้พวกวัตถุโบราณปรากฏตัวออกมาเรื่อยๆ แหะ (รู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก)

ขำขำ

ปล.รักษาสุขภาพด้วยนะคะท่าน และขอให้กลับมาแข็งแรงไว้ๆ นะคะ

0
@mokona-modoki@ 23 ส.ค. 57 เวลา 20:30 น. 11

ก็ขอให้รีไรท์สมบูรณ์ในเร็ววัน ไอเดียเขียนดีอยู่นะ ขาดแค่ประสบการณ์ขัดเกลาเท่านั้นแหละ

การอ่านแล้วซึมซับภาษามา อันนี้เราก็เป็นนะ ก็ต้องตั้งสติกับการเขียนหน่อย
ถ้าจะให้ดีที่สุด พยายามมองให้ออกว่าจุดไหนที่เรามักเขียนพลาด แล้วมองหาเทคนิคของคนอื่นมาประยุกต์ใช้กับงานตัวเอง มันจะได้เป็นทางของตัวเอง โดยที่ภาษาไม่เปลี่ยนไปเปลี่ยนมา

ขอโทษเรื่องชื่อ เดี๋ยวแก้ให้นะ ทศเธ

0
axis 23 ส.ค. 57 เวลา 20:31 น. 12

นึกว่าอะไร ที่แท้ ก็โฆษณานิยายนี่เองครับ  สงสัยคงต้องลองเข้าไปอ่าน
ปล.ท่านโมโคน่า ลิงค์เรื่องที่ 1 กับ 3 ซ้ำกันครับ  

0
@mokona-modoki@ 23 ส.ค. 57 เวลา 20:45 น. 15

อยากแข็งแรงอยู่ เริ่มยอมรับว่าตัวเองแก่ขึ้นเพราะป่วยนี่แหละ T^T

แต่หน้ายังเด็กน้า!!!!

0