[โลกนี้มันโหดร้าย] “จากใจ” เด็กมีปัญหาตั้งแต่เกิด
ตั้งกระทู้ใหม่
...เราไม่ได้เกิดมาเหมือนคนทั่วๆ ไป ตอนเด็กๆ อายุประมาณ 4-5 ขวบ ทุกคนจะต้องวิ่งเล่นกัน แต่สำหรับเรามันไม่ เรากลับถูกชักจูงไปมีเพศสัมพันธ์
ก่อนอื่นต้องขอขอบคุณผู้อ่านทุกท่านสละเวลาเข้ามารับฟังชีวิตคนธรรมดาคนๆ นึง ที่ไม่เคยมีค่าในสายตาใครๆ ตอนนี้เราแค่อยากส่งต่อเรื่องราว...ชีวิต สิ่งที่มันเลวร้าย และตราบาปที่มันฝังอยู่ในใจมาตลอด 15 ปีที่ไม่มีวันลบเลือนไปได้
ผมเป็นผู้ชาย ที่มีอะไรกับเพศเดียวกัน ตั้งแต่ตอนอนุบาลหนึ่ง ผมเกิดในครอบครัวที่ดูภายนอกเหมือนไม่มีอะไร แต่ข้างในมันขาดความอบอุ่น เราก็ไม่ได้ไปโทษพ่อโทษแม่หรอกนะ เราเข้าใจว่าท่านต้องออกไปหาเงินมาจุนเจือครอบครัว พ่อแม่ผมทำอาชีพขายเสื้อผ้าตามตลาดนัดครับ ทุกๆ เดือนต้องออกไปขายที่ภาคใต้ เพราะรายได้ดี พอกลับมาก็อยู่บ้านแค่ 20 กว่าวัน (ณ ตอนนั้น) ผมอยู่กับยาย ลุง (ลุงผมเคยค้ายา มีพฤติกรรมกามครับ ครั้งนึงโดนลูกคนข้างบ้านชก เพราะล่วงเกินทางเพศแม่เขา) ยายผมไม่ดูแลผมหรอกครับ น้ำบางวันก็ไม่อาบ ผมสระครั้งนึงสองอาทิตย์ครั้ง หน้าไม่ได้ล้าง ฟันไม่ได้แปรง ตอนนั้นเราเด็กมาก มีเพื่อนคนนึงในหมู่บ้านอายุใกล้เคียงกันเขาก็ชักจูงเราไปในทางที่ไม่ดี ตั้งแต่ตอนนั้นเราก็ติดมาโดยตลอด เขาแนะนำให้เรารู้จักคนนู้นคนนี้ พาไปเล่นด้วย นานๆ เข้าสนิทกัน ก็พาไป...มีอะไรกัน เราไม่รู้ว่าสิ่งนั้นมันเป็นสิ่งที่ผิด มันเป็นสิ่งที่ไม่สมควร มาประจบเหมาะกับการขาดความอบอุ่นที่บ้านด้วยมันทำให้อะไรเลยเถิด ผมมีอะไรกับใครๆ ราว 7-8 คนได้ครับ เป็นคนในหมู่บ้านนั่นแหละ ตอนเด็กเคยถูกลุงจับได้บนบ้าน แต่เขาก็ไม่ว่าอะไร มันทำให้เรารู้สึกว่าสิ่งที่เราทำมันก็...ไม่ผิดสินะ ตอนนั้นหัวผมมีเรื่องพวกนี้เต็มไปหมด หมกมุ่น (มาจนตอนนี้ผู้อ่านรังเกียจผมมั้ยครับ ตราบาปผมติดมาแต่จำความได้เลยครับ)
7-8 คนนั้นมีอะไรกันเรื่อยมาจนถึงผมอยู่ ป.3 พอช่วงที่จังหวะชีวิตจะก้าวไปอยู่ ป.4 เราก็เข้าไปอยู่ รร. ใหม่ เรารู้สึกว่าเรากับ คน 7-8 คน เริ่มห่างเหินกัน ต่างคนต่างแยกย้าย เรื่องแบบนั้นมันหมดไปแล้วครับ พอเราเจอเพื่อนที่ดี เจอคนดีๆ เราถึงจะมาคิดได้ว่าสิ่งที่เราทำไปนั้นมันไม่ถูก เราเลยหยุด แต่ในใจตอนนั้นก็โหยหาตลอดเวลา
ย่างก้าวเข้ามัธยม พอมาช่วง ม.2 เริ่มมีอาการผิดปกติ อุจระร่วง ต่อมน้ำเหลืองโต อะไรต่อมิอะไรมากมาย เลยค้นหาทางอินเตอร์เน้ตก็พบคำว่า ‘เอดส์’ ตอนแรกผมก็ไม่เข้าใจหรอกครับว่ามันรุนแรงแค่ไหน ยิ่งอ่านอาการก็ยิ่งตรงกับอาการของผมเยอะมาก กังวลตลอดเวลา ภาพเก่าๆ มันเข้ามาในหัวไม่หยุด เราฉุกคิดได้ว่าเราเป็นแน่ๆ เราร่านขนาดนั้น ตั้งแต่วันนั้นเครียดสุดๆ ครับ ทำใจข่มมันไม้ไม่บอกใคร บางครั้งก็ร้องไห้ บางครั้งก็อยากได้ที่เราอัปปรีแบบนี้ บางครั้งก็นึกถึงสภาพตัวเองนอนตายอย่างอนาจ ภาพพวกนั้นมันรุมเร้าเรามาจนถึง ม.5 สุดท้ายก็ทนไม่ไหว ระหว่างตายกับความจริงจะเลือกเอาอะไร เลยไปตรวจเลือด พอบอกพี่เขาว่ามาตรวจเอดส์พี่เขามองหน้าผมนิดหน่อยครับ ระหว่างรอหัวเราคิดไปนู่นไปนี่ตลอด (ระหว่างนั้นคุยกับมูลนิธิเข้าถึงเอดส์มาสักพักนึงแล้วครับ พี่เขาแนะนำทุกสิ่งอย่าง เราระบายความในใจทั้งหมดให้เขาฟัง ทำให้เราสบายใจมากๆ) รออยู่ 30 นาที ครับ ตอนนั้นมือไม้เราสั่นไปหมด ทำไมมันต้องเป็นเรา...เราผิดใช่มั้ย...ทำไมเราทำตัวแบบนี้ตั้งแต่อนุบาล...ขอให้ทุกอย่างปลอดภัย เราอยากมีชีวิตเหมือนคนปกติเขาบ้างไม่ได้หรือไง
...ภาพอดีตกับหน้าพ่อหน้าแม่ ทุกสิ่งทุกอย่างตั้งแต่จำความได้มันตีกันไปหมด ถ้าผล + จะทำยังไงกับชีวิต ค่าเรียนหนังสือตลอด 15 ปีที่ผ่านมามันจะต้องสูญเปล่าใช่มั้ย แล้วจะทำยังไงต่อไปดี เราก็เรียนอยู่ด้วย และถ้า – เราจะมั่นใจได้ยังไง ตอนนั้นเราคิดจนปวดหัวไปหมด จนสุดท้ายพี่เขาก็เรียกไปฟังผลครับ.....
เรื่องราวระหว่างนี้ยังมีอีกมาก ที่มันกดดันใจครับ แต่ไม่อยากเล่ามาก เพราะแค่นี้ก็เจ็บมากพอแล้ว ขอขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านครับ ผมไม่รู้ว่าพวกคุณเป็นใครมาจากไหน แต่ก็ขอบคุณจริงๆ ครับที่อ่านชีวิตของเด็กใจหยาบคนนึงจนจบ ทุกวันนี้สังคมมันอันตรายมากครับ มองหน้ากัน คบหากันเราไม่รู้หรอกครับว่าใครผ่านอะไรมาบ้าง
คราวหน้าไม่กี่ชม . ผมจะมาเล่าหลังจากนั้นทั้งหมดต่อครับ.... ขอบคุณครับ
ขอให้ทุกคนเปิดใจ
15 ก.ย. 57 เวลา 22:46 น.
390
views
4 ความคิดเห็น
สวัสดีครับผมไม่ขอเอยชื้อนะครับ ผมมองว่าคุณเป็นคนที่กล้ามากนะครับเพราะว่ายังมีใครอีกหลายๆคนที่เป็นเหมือนคุณแต่พวกเขาไม่กล้าที่จะเปิดเผยให้ใครรู้เพราะเขาคิดว่าเรื่องแบบนี้เป็นเรื่องที่น่าอายมาก แต่คุณเลื่อกที่จะบอกกับทุกคน(ไม่รวมพ่อแม่และญาติคนอื่นๆนะครับ) ผมว่าคุณอย่าโทษตัวเองเลยนะครับผมว่าเพราะตอนนั้นคุณยังเด็กและขาดความรู้และความเอาใจใส่จากคนในครอบครัวเลยทำให้คุณเป็นแบบนี้แต่ผมเชื่อนะครับไม่ว่าผลจะออกมายังไงก็ตามผมก็ยังเป็นกำลังใจให้คุณนะครับ สู้ๆนะครับผมเป็นกำลังใจให้
ดีแล้วค่ะที่คุณได้ระบายมันออกมาบ้าง เพราะบางทีการพูดบางอย่างในใจออกมาก็ทำให้รู้สึกเหมือนได้ยกภูเขาออกจากอกไปสักลูกสองลูก
ถึงตอนนี้ เราอยากจะบอกคุณไว้ว่า ถึงอดีตจะเป็นยังไง อาจจะเป็นกรรมเก่าที่ติดตามมา ความเผลอไผล หรือจะเป็นความผิดพลาดจากการไม่รู้ รวมทั้งปัจจัยรอบตัวในตอนนั้น หรืออื่นๆ ที่อาจจะทำให้คุณรู้สึกเศร้าหมอง เสียใจ
แต่ต้องจำไว้อย่างหนึ่งค่ะ ว่าเราต้องทำวันนี้ให้ดีที่สุด จดจำความผิดพลาดนั้นเอาไว้ และไม่ทำซ้ำอีก คุณต้องพยายามฝึกที่จะมองโลกในแง่ดี และมีความสุขกับทุกวันที่เรายังมีชีวิต ไม่ทำให้พ่อแม่เสียใจ ทำบุญเยอะๆ นั่งสมาธิ ทำใจให้สงบ แล้วจะดีขึ้นเองค่ะ สู้ๆ นะคะ
-สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม-
สู้ๆนะคะ ทุกอย่างในชีวิตเกิดขึ้นจากเหตุคะ
ถ้าคุณเชื่อในอดีตชาติ คุณก็จะเข้าใจคะ
ว่าทุกอย่างมันเกิดขึ้นเพราะคุณเคยก่อมันขึ้นมา
แต่ตอนนี้สิ่งเหล่านั้นมันได้จบไปแล้วนะคะ
ขอให้คุณตั้งใจทำดี ทำปัจจุบันให้ดีที่สุด
ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ
อย่าคิดมากค่ะเรื่องในอดีตที่ผ่านมาเรากลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้แต่เราสามารถทำวันนี้ให้ดีได้นะค่ะ.
เริ่มต้นใหม่ยังไม่สาย อย่าจมปรักกับเรื่องเก่าๆเพราะมันจะทำให้คุณไม่มีความสุขไปตลอด
แค่จำมันไว้เป็นบทเรียนก็พอสู้ๆนะค่ะเป็นกำลังใจให้^___^
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?