บ่นบ่นบ่น

ตั้งกระทู้ใหม่

สวัสดีค่ะ ก่อนอื่นต้องบอกก่อนนะคะว่าเป็นมือใหม่หัดตั้งกระทู้ทำอะไรผิดไปต้องขออภัยไว้ก่อนนะคะ
อย่างแรกก็ต้องเล่าถึงที่มาที่ไปของหัวข้อกระทู้ก่อนนะคะ ที่เราตั้งไปแบบนั้นเพราะว่าอยากเล่าเรื่อง อยากระบายสิ่งอึกอัดในใจ ตอนนี้เราอายุ 20 ปีแล้วค่ะ จบม.6 มาได้ปีกว่าๆหรือสองปีประมาณนั้น ช่วงที่อยู่ม.6 เราก็มีคณะในดวงใจมีมหาวิทยาลัยในฝัน เราก็พยายามทุกทางตั้งใจอ่านหนังสือจนเราสอบติด มหาวิทยาลัยที่ตั้งอยู่ทางภาคเหนือค่ะ เราเป็นเด็กภาคกลาง ก็เสียเงินเยอะนับตั้งแต่เริ่มสมัครสอบ เสียค่าเดินทางไปสอบ ค่ายืนยันตอนสอบติด ค่าเทอม(เรียนหลักสูตรอินเตอร์ค่ะค่าเทอมแพงด้วย) คือตอนนั้นอยากเข้ามาก แล้วได้เข้าสมใจที่เสียไปก็ถือว่าคุ้มค่าใช่ไหมคะ ตอนนั้นก็ดีใจค่ะ พ่อแม่ก็ดีใจเรื่องเงินเรื่องทองก็ไม่ซีเรียสอะไร แล้วพอถึงเวลาก็เดินทางไปเรียนค่ะ ชีวิตตอนเดินทางไปถึงมหาวิทยาลัยทุกอย่างก็เริ่มต้นด้วยดี พบเพื่อนดี สังคมดี ทุกอย่างโอเค ชีวิตเหมือนจะดีจนมีจุดเปลี่ยนค่ะ !!!!!! จุดเปลี่ยนนั้นเกิดจากการที่เราเป็นคนไม่มีความอดทนเองค่ะ เหมือนกับว่าปรับตัวกับชีวิตมหาวิทยาลัยไม่ได้หรืออะไร มันเป็นอารมณ์ที่อธิบายไม่ถูกนะคะ คือตอนนั้นไม่อยากเรียนที่นี่แบบไร้ซึ่งเหตุผลขึ้นมาเฉยๆ ร้องไห้กับแม่ ขอแม่ย้ายมหาวิทยาลัย มันไม่ใช่เรื่องง่ายๆที่จะย้ายมหาวิทยาลัยนะคะ แต่คือตอนนั้นอ้อนวอนแม่ทุกทางจนได้ย้ายมหาวิทยาลัยทั้งที่ไปเรียนที่มหาวิทยาลัยแรกไม่ถึงเดือน ! แล้วก็ได้ย้ายมหาวิทลัยเอกชนในกรุงเทพค่ะ ไม่เรียกว่าย้ายหรอกค่ะสมัครใหม่นั่นแหละ ย้ายมาคราวนี้ก็เสียเงินอีกเยอะค่ะ แต่ก็โอเค ชีวิตการเรียนก็ดูเหมือนจะมีความสุขนะคะ ก็ถูๆไถๆเรียนจนจบปี1 แต่คือคณะมันไม่ใช่อ่ะคะ คิดถึงคณะแรกที่เราตั้งใจจะเข้ามากกว่า มันเป็นอะไรที่ใช่เรามากกว่า คือตอนนี้อึดอัดใจนะคะ ไม่กล้าจะขอแม่ย้ายหรือสอบใหม่อะไรอีกแล้ว.. คือเสียเงินไปเยอะมากอ่ะคะ เหมือนเสียเงินไปฟรีๆไร้ซึ่งประโยชน์ รู้สึกเสียดายนะคะ ตอนนี้เราก็มีความคิดที่จะสอบเข้ามหาวิทยาลัยใหม่อีกรอบ คือเหมือนเราโตขึ้นนะคะ เรียนรู้จากสิ่งผิดพลาดที่ผ่านมา ตอนนี้อยากกลับไปเรียนสิ่งที่ที่ฝันจริงๆ แต่ไม่รู้จะอธิบายยังไงให้คนรอบข้างเข้าใจ มีใครเคยสับสน ลังเล ชีวิตวุ่นวาย ชีวิตไร้แก่นสาร แบบนี้บ้างไหมคะ หรือชีวิตหนึ่งคุณเคยผ่านมาหลายๆมหาวิทลัยบ้างหรือเปล่า คุณเสียเงินกับการเรียนโดยไร้ประโยชน์แบบนี้กันบ้างไหมคะ กระทู้นี้อาจจะอ่านงงๆ คือเราเรียบเรียงคำไม่ถูกอ่ะคะ แค่อยากเล่าๆสิ่งในใจ อยากระบายมันออกมา ใจความก็คือ อยากรู้ว่ามีคนที่เปลี่ยนมหาวิทยาลัยหลายๆที่บ้างไหมคะกว่าจะค้นพบตัวเอง มีใครที่ชีวิตสับสนแบบเราบ้างหรือเปล่า เราเสียดายเงินที่เสียๆไปเกือบครึ่งล้านอ่ะคะ รู้สึกผิดต่อพ่อแม่ รู้สึกว่าเป็นมนุษย์ไร้แก่นสาร ถ้าปีหน้าเราจะสอบเข้ามหาวิทยาลัยใหม่ก็เท่ากับเราใช้ชีวิตไร้ประโยชย์มาสองปี เฮ้ออออออ........... ชีวิตสับสน มีใครเป็นเหมือนกันบ้างคะ เศร้าจัง