เข้าไปอ่านนิยายเรื่องหนึ่งมาแล้วรู้สึกว่านิยายที่ตัวเองแต่งแย่จัง
ตั้งกระทู้ใหม่
(แม้ว่าจะเป็นคนละแนว)
รู้สึกว่านิยายของตัวเองมัน ธรรมดาไปเลย เศร้า........
ใครเคยเป็นแบบเราบ้าง มาแชร์กันหน่อยได้ไหม 555++
MyMaya
22 ก.ย. 57 เวลา 11:04 น.
455
views
33 ความคิดเห็น
เป็นบ่อยค่ะ 555555 เรายังต้องฝึกอีกเยอะ ..
เราก็เป็นบ่อย รู้สึกเสียความมั่นใจแปลกๆ... แต่สาเหตุที่แต่งไม่ออกของเรานั้นน่าจะมาจากดองมากกว่านะคะ...
555++ รู้สึกไม่กล้าอัพตอนต่อไปค่ะ
เราพยายามอัพวันสองวันครั้งน่ะค่ะ
แต่ตอนนี้รู้สึกเศร้าเล็กๆ แต่ในเมื่อยังมีคนติดตามก็ยังต้องอัพต่อไปล่ะค่ะ
(แอบเวิ้นเว้อร์)
เป็นกันทุกคน ก็มีแต่ต้องพยายาม
แทบจะไปไหว้คนแต่งนิยายคนนั้น //รู้จักกันทีหลัง
เขาก็บอกว่าเราก็แต่งดีเหมือนกัน อิจฉาเหมือนกัน สรุปต่างคนต่างอิจฉา (ฮา)
สรุปมันแล้วแต่มุมมองอ่ะ หลายครั้งที่เรามองว่านิยายตัวเองแย่กว่าเขา ก็อาจจะมีหลายๆคนที่คิดว่าเราก็แต่งดีเหมือนกัน(มองกลับกันก็ใช่....)
ที่แน่ๆ...ฝึกต่อไป...
เรื่องนี้ดีกว่าการดองนิยายเพราะขี้เกียจซะอีก
เปลี่ยนความเศร้าเป็นไฟแค้น พัฒนางานของเราต่อไป
เรื่องต่อไปคงจะต้องพัฒนาให้มากขึ้น
บางทีไม่ต้องรอจนเรื่องต่อไปหรอกงับ ตอนต่อไปเลย
ปกติแล้วเวลาต้องเปรียบเทียบอะไรสักอย่าง ผมอยากให้มองทั้งขวาสุดและซ้ายสุดนะครับ มันจะรู้ว่าเราอยู่ในระดับไหน
เช่นอ่านนิยายที่ดีมากๆและสนุกมาก มันทำให้เรารู้สึกว่าเรามีช่องโหว่ มีจุดผิดพลาด มีความแตกต่างที่ทำให้รู้สึกสนุกผิดกัน แต่มองให้ดีมันก็ทำให้เรารู้ว่าเรามีอะไรควรแก้ไขยังไง และสามารถเก่งขึ้นไปให้ได้ขนาดนั้นได้ ก็ให้ใช้ข้อดีของเขามาเสริมในจุดอ่อนของเราครับ
แต่ในทางกลับกัน เราก็ควรมองไปยังผู้แต่งนิยายในแนวหรือทางเดียวกันที่อยู่ระดับเพิ่งเริ่ม หรือไม่ต่างกับเราแต่คุณภาพ เนื้องานสู้เราไม่ได้ มันจะทำให้เกิดกำลังใจว่าถึงเราจะไปไม่ถึงสุดทางแบบนิยายข้างต้น แต่ ณ จุดนี้เราก็ทำได้ดีและเดินหน้าได้ไกลเกินกว่านิยายในรุ่นราวคราวเดียวกัน
การเปรียบเทียบมันจะทำให้เราไม่รู้สึกว่าหยุดนิ่งครับ
และในทางกลับกันมันก็ทำให้เราเห็นจุดหมายหรือแนวทางที่จะพัฒนาด้วย
ถ้าอยากเปรียบเทียบนิยายเรากับอะไรสักอย่าง ผมแนะนำให้มองเชิงนี้จะสบายใจกับเรากว่าครับ
คงจะเป็นอย่างที่คุณบอก อย่างน้อยทุกตอนที่ลงก็ยังมีคอมเม้นท์ให้กำลังใจทุกครั้ง
ถ้ามองกลับกัน นั่นก็อาจจะดีกว่า นิยายของเราไม่มีคนอ่านเลย
แต่ความรู้สึกมันกลับไม่ใช่แบบนั้น เราสูญเสียความมั่นใจไปส่วนหนึ่ง แต่ในขณะเดียวกันกลับมีแรงฮึดขึ้นมา ทำให้ต้องกลับไปอ่านนิยายตัวเองแล้วปั่นๆ ไม่ใช่ว่าจะให้ฝีมือได้เท่าเขานะ คือมันมีแรงที่จะฝึกฝนตัวเองน่ะครับ ตอนนี้นิยายเราก็มีอยู่เรื่องหนึ่ง คิดแค่ว่าแต่งเพื่อฝึกการบรรยาย
สู้ๆ นะคะ เป็นกำลังใจให้จ้าา
ดิฉันเข้าไปอ่านนิยายของคุณแล้ว ก็สนุกดีนี่คะ เห็นมีผู้ติดตามเยอะด้วยนะ ตั้งหลักร้อยเลย
อย่างน้อยก็มีคนที่ชื่นชอบ และเป็นกำลังใจให้คุณเยอะเลยน้าาา
อย่าท้อนะคะ...
ปล. จะเป็นการเสียมารยาทมากมั้ย ถ้าจะถามว่า นิยายเรื่องนั้นที่คุณเข้าไปอ่านคือเรื่องอะไรหนอ
แต่ถ้าคำถามทำให้คุณไม่สบายใจ ดิฉันก็ต้องขออภัยคุณอย่างสูงนะคะ
บอกได้ไหมคะ จะหาว่าเรามาโปรโมทเขาหรือเปล่า
ค่ะ ขอบคุณมากนะคะ อย่างน้อยก็รู้ว่ามีคนเป็นเหมือนเราหลายคนนะเนี่ย
(นึกว่าเป็นแค่เราที่ฟุ้งซ่านไปเองอยู่คนเดียว 555+)
แม้แต่เพื่อนที่มันอ่านนิยายของเรามันยังบอกว่านิยายเรากากเลยครับ ฮ่าๆ สู้ต่อไป
เข้าไปอ่านแล้ว นิยายคุณไม่กากนะ โอเคเลยแหละ
ขอบคุณครับ คนติดตามนิยายคุณนี่...เยอะมาก เรายกนิ้วให้ แต่งได้สนุกด้วยครับ
555 นั่นสินะ
แต่ดิฉันว่าถ้าคนนั้นเขามาเห็นอาจจะมีกำลังใจในการแต่งต่อไปก็ได้นะ
แล้วก็ไม่แน่ว่าเขาอาจจะได้มีโอกาสเป็นแฟนนิยายของคุณ หรือชื่นชมคุณอยู่ก็ได้น้าาา
ว่าแต่... เป็นนิยายแนวไหนคะ เป็นนิยายของนักเขียนที่เคยถูกตีพิมพ์แล้วหหรือยังคะ ดิฉันก็ชอบอ่านนิยาย เผื่อจะทราบชื่อนักเขียนท่านนั้นบ้างน่ะค่ะ
(นิยายรักค่ะ ไม่รู้จะใช่แนวคุณไหม เราว่าเขาดำเนินเรื่องดี สั้น กระชับ ได้ใจความ)
พระเอกเป็นฟาร์โรห์ อียิปห์โบราณ โดนคำสาปต้องสวมหน้ากากทองคำ
ส่วนนางเอกเป็นดร.ย้อนอดีตไปแก้คำสาปให้พระเอก
ปล.ไม่ได้เป็น หน้าม้านะคะ....//*//
นักเขียนคนเนี่ยค่ะ วไลกร
เป็นเหมือนกันค่ะ ตอนแรกนอยด์ไปเลย แต่ก็ทำให้รู้สึกอยากพลักดันตัวเองมากขึ้น สู้ๆนะคะ มันจะต้องดีขึ้นแน่ๆ (นิยายเราก็อ่อนเช่นกัน แฮร่ๆ)
แย่จัง... ดิฉันไม่เคยอ่านแนวฟาโรห์เลยค่ะ แต่เดี๋ยวคงต้องอ่านบ้างซะแล้ว เปิดโลกแนวใหม่ อิอิ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?