>ระบาย< เครียดเรื่องสอบเตรียม จนร้องไห้

[Ayumi <3]

กระทู้นี้ จขกท.อยากระบาย คือไม่ไหวแล้วจริงๆ 

บอกก่อนว่า ตอนนี้จขกท.อยู่ม.3 แล้ว มีพี่ชายคนนึง เรียนเตรียมนางจบมา 3 ปีแล้ว สายศิลป์คำนวณ จขกท.เคยได้มีโอกาสเข้าไปใน ต.อ. ครั้งนึงตอนช่วงโรงเรียนจขกท.ยังไม่เปิด ตอนนั้นพี่จขกท.อยู่ม.5 แล้วคือแบบ มันเป็นโรงเรียนที่สะกิดในใจว่ามันใช่ จะเข้าโรงเรียนนี้ให้ได้ จขกท.ก็ไม่เคยบอกพ่อกับแม่เลย เพราะกลัวจะโดนบอกว่าหวังสูงไปประมาณนั้น 

คนที่จขกท.บอกคนเดียว คือรุ่นพี่ม.5 สวนกุหลาบคนนึง เกือบจะแฟนแล้วแต่ไม่ใช่ 5555 เขาก็บอกแค่ว่าอย่าเครียด ถึงไม่ติดก็พยายามแล้ว นางเรียนกิฟคณิต = =" แต่ก็เป็นคนสอนคณิตให้จขกท. ด้วยภาษาที่นางเข้าใจคนเดียว อืม.. 

จขกท.อยู่รร.สาธิต.... ที่หนึ่ง เกรดเฉลี่ยจขกท.อยู่ที่ 3 ต้นๆ ไปด้อยวิทย์ คณิต ;__; แต่ไทย สังคม อังกฤษ ในความคิดคือโอเคกับจขกท.มากๆ โดยเฉพาะ ภาษาอังกฤษ เป็นวิชาที่ชอบเลยทำให้อยากเข้า ศิลป์ภาษาจีน จีนคือเรียน ให้ได้เป็นภาษาที่ 3 เพราะคนใช้เยอะ ในการสื่อสาร บลาๆๆ จขกท.ไม่อยากต่อร.ร.เดิมเพราะเน้นวิทย์ เด็กศิลป์จะค่อนข้างไม่ตั้งใจเรียน โดนดูถูกจากอาจารย์ด้วย จขกท.ไม่ชอบบรรยากาศแบบนั้นมากๆ บางคนบอกมันอยู่ที่ตัวเราเอง ว่างู้นงี้ แต่คืออยากเรียนที่ๆคน ชอบมีความตั้งใจ แบบเดียวกันอยู่ด้วยกัน ต่างคนก็ต่างตั้งใจ ไม่ใช่เรียนไปวันๆให้จบม.6 ก็ไม่ใช่

ระหว่างนี้จขกท.คือ อ่านหนังสือหนัก เอาโจทย์เก่ามาทำ เรียนกวดวิชา งานที่โรงเรียนเยอะมากด้วย แต่จขกท.ก็ทำงานให้เสร็จแล้วส่งไป บางงานก็ไม่ได้ทำด้วย กลับมาอยู่กับการอ่านหนังสือ ทำข้อสอบ แล้วเวลาจขกท.เข้าไปจัดห้องพี่ เห็นเข็มพระเกี้ยวที่วางอยู่ มันน้ำตาไหลอะ คิดว่า ตัวเองจะได้มีโอกาสได้ติดมั้ย จะมีวันนั้นมั้ย

ตัวเองไม่ใช่คนที่เรียนเก่งเวอร์ ไม่ได้ปี้ดจริง ไม่ได้อยู่ห้องคิงที่รร. แต่จขกท.ก็พยายามนะ พยายามมากๆ คือเวลาเดินผ่านโรงเรียนเตรียม รู้สึกอยากจะร้องไห้ จขกท.มีสมุดบันทึกเล่มนึง มันจะจดแบบคำศัพท์ยาก เนื้อหาการสอบ ที่พกไปอ่านที่โรงเรียนค่ะ หน้าแรกจะเขียนว่า TU EXAM fight! "พระเกี้ยวน้อย ยิ่งใหญ่ตลอดกาล" เหมือนเพื่อนจะเปิดอ่าน ตอนไปพัก 10 โมงกลับมา มีคนเอาปากกาดำเขียนกลางโต๊ะใหญ่ๆ เลยว่า 'หน้าแบบนี้หรอ จะสอบเตรียม ฝันรีบตื่นนะ' จขกท.เห็นแล้วแบบน้ำตาไหลร้องไห้โฮกลางห้องเลย 

มันเป็นความเครียดให้จขกท. มันเป็นทั้งแรงผลักดันและกดดัน และเหมือนดูถูกไปด้วย แต่ออกจะเป็นสองอย่างหลังมากกว่า เอาตรงๆเลยคืออยากเก่งกว่านี้ ตั้งใจให้ได้มากกว่านี้ แต่มันเริ่มจะไม่ไหวแล้ว มันท้อมากๆ เวลาไปเรียนกวดวิชา ครูพูดถึงการสอบเตรียม มันก็สะกิดต่อมจะร้องไห้เหมือนกันค่ะ 

Comments

[sayhii]

เราว่านะ จขกท. ออกจะตั้งใจขนาดนี้พยายามสร้างแรงผลักดันให้ตัวเองแบบนี้เราว่าดีออกน่ะใครจะว่ายังไงก็ช่างเค้าสิ่เราแค่ต้องทำตามความฝันของเราก็พอแล้วนี่ ยิ่งถ้ามีคำดูถูกมากๆเราต้องยิ่งพยายามใหญ่เลย พอเราสอบติดก็ไม่มีใครว่าเราได้แล้วจริงป่าว(หัวเราะทีหลังดังกว่า) เราว่า จขกท. ต้องสอบติดและทำได้แน่ๆ เราเป็นกำลังใจให้น่ะ ^^ (เราก็อยากเข้า MWIT น่ะแต่ไม่รู้จะสอบติดรึปล่าวนี่สิ่ T^T ) ดีกว่าไม่พยายามทำอะไรเลยล่ะน่ะ เห็น จขกท. นี้แล้วฮึดสู้เลย 555 สู้ๆน่ะ <img src="https://www0.dek-d.com/assets/board/images/sticker/big_stickers/bb-001.gif" title="เยี่ยม" />

[Ayumi <3]

ขอบคุณมากๆค่ะ ขอให้ติดมหิดลเหมือนกันนะ ^^

[Charnchai121]

ทางที่ดีอย่าไปสนใจดีกว่าครับ เรื่องแบบนี้มันอยู่ที่ตัวเรา น้องตั้งใจอ่านหนังสืออ่ะดีแล้ว แต่อย่าหักโหมเกินมันจะท้อ
ตั้งใจอ่าน สู้ๆนะครับ ถ้าเราสอบได้น้องจะรู้เลยว่า มันคุ้มมากๆกับความพยายาม จาก รุ่นพี่เตรียมฯ

[AzkuTzo]

เราก็ร้องไห้เพราะเตรียมเหมือนจขกทเลย แต่ร้องเพราะไม่อยากไป (ท่ดๆ //อย่าเพิ่งถีบนะ)

อืมมม.. ก็ไม่รู้จะบอกว่าไรเนอะ ในเมื่อเรามีฝันในมือแล้วเราก็ต้องทำตามฝันนะ ฝันของคนเรามันจะเป็นจริงหรือไม่ก็อยู่ที่เราเนี่ยแหละ ใช้คำดูถูก คำนินทา ให้มาเป็นแรงผลักดันเราให้ไปดันหน้าอิคนที่ด่าเราให้หงายเงิบตกเหวไปเลยเธอ เชื่อเราดิ เธอจะทำได้
ตั้งใจอ่านหนังสือ แต่อย่างที่พี่ คห.2 บอกนะ อย่าหักโหมเพราะมันจะยิ่งท้อมากๆ มันจะรู้สึกเหมือนคนเดินทางไกลที่ฝืนเดินต่อทั้งที่ร่างกายไม่ไหวแล้วอะ มันรู้สึกไง? เมื่ิอยหนักกว่าเดิมไหม ถ้าเหนื่อยก็หยุดนะ

เวลาทำโจทย์ก็..ทำได้ก็คิดซะว่า เห้ย -ูทำได้ละนะ ทำไม่ได้ก็คิดซะว่า -ึงก็ทำไม่ได้เหมือน-ูแหละ แต่คอยดูนะ เดี๋ยว-ูทำได้แน่นอน
.
.
.
.
.
เจอกันที่เตรียมนะคะ :)
.
.
.
.
แล้วพี่จะรอ!!

*แก้ไขครั้งที่ 1 แก้คำผิด

[มีนาม ไร้สมาชิก]

คอมดับ คิดว่าต้องพิมพ์ใหม่ หัวใจนี่ตีลังกา 10 ตลบทะลุออกทางซี่โครง พลิกคว่ำไปชนรถที่สวนมาอีกคัน//มันแป้ก พี่รู้ พี่ขอโทษ พี่ผิดไปแล้ว อย่าเครียดกะมุกพี่เลยนะ โอ๋เอ๋ๆ

พี่อยู่เตรียมม.6 สายวิทย์ จบปีหน้าละ คือตอนจะเข้านี่พี่เครียดมากๆ ถึงมากที่สุด เรียนม.ต้นก็เรื่อยๆ นะ แทบไม่ได้เรียนพิเศษอะไรกับชาวบ้านเลย ทำงานส่งเสร็จก็หลับอารมณ์นั้น พี่เองก็ห่วยวิทย์กับเลขเหมือนกัน แต่ว่าวิชาที่เหลือพี่ก็พอไหวอยู่ ตอนเรียนอุ๊นี่เพิ่งจะเริ่มเรียนตอนม. 3 ตอนรู้ว่าจะเข้าเตรียมนี่แหละ มันมีเหตุบังเอิญมากๆ ที่ว่าตอนขึ้นบันไดเลื่อนไปแล้วมีพี่ผู้หญิงมาถามว่าอยากเข้าเตรียมรึเปล่า เราก็ เฮ้ย รู้ได้ไง พี่เค้าก็แนะนำว่าต้องอ่านอะไรบ้าง เก็งข้อสอบให้ด้วย (พี่บอกอยู่วิทย์คุณ) พอไปรับหนังสือที่อุ๊ ตอนนั้นพี่ก็โดนถามแบบทำเอาสะอึก 'เพิ่งจะมาเรียน แล้วจะเรียนทันหรอ?'

พี่ก็คิดในใจ
ชิบเป็ดละตรู อีกไม่ถึงสองเดือนจะสอบเตรียม
ที่สำคัญคือที่เก่าลาออกแล้วไม่รับกลับ ไม่ติดก็ซวยดิวะ
เหลือทางเลือกอยู่เพียงทางเดียว
ข้าต้อรอดกลับไปพบหน้าพ่อแม่ข้า! (เพราะถ้าไม่รอดได้แด๊กคัทชูและรองเท้าหนัง)
ท่านพ่อก็ช่างเจรจานะ...
'ตระกูลของเรามีประวัติงดงามมานานแล้ว และหวังว่าประวัตินี้จะตกทอดมาถึงเจ้า และเจ้าจะรับไว้มิให้เสื่อมเสีย'
^ ตระกูลเม้นนี้เรียนเตรียมตั้งแต่ทหารญี่ปุ่นเข้ามายึดรร.เป็นฐาน = =;

แต่เอาจริงๆนะ เรียนแค่เคมีกับเลข ไทยสังคมเรียน 3 วันโค้งสุดท้าย ที่เหลือพึ่งบุญเก่า -.,- (อย่าเอาตามเป็นเยี่ยงอย่าง พี่มันแย่ พี่รู้) พอจบทุกอย่างปุ๊บอุทิศ 3 อาทิตย์ที่เหลือกับการขลุกอยู่ในห้อง ทวนเนื้อหาเก่าๆ แต่ส่วนใหญ่อ่านไปอ่านมาก็หลับคาเก้าอี้ คือรู้ตัวว่าง่วงเมื่อไหร่ก็หลับ ฝืนไปมันก็เท่านั้นแหละ อ่านไปก็ใช่ว่าจะเข้าหัว

ถามว่าเคยร้องไห้มั้ย...
ไม่เคย เพราะรู้ว่าตัวเองทำดีที่สุดแล้ว (หลอกตัวเองไปวันๆ) ยังไงก็ไม่เสียใจเด็ดขาด นี่คือการตัดสินใจของเราและเราก็ต้องเป็นคนรับผิดชอบผลที่ตามมาเอง (ได้ข่าวมีมีคนถีบตรูลงเหวแล้วบอกว่าเอ็งต้องงอกปีกถ้าอยากรอด)

คำแนะนำที่พี่พอจะให้ได้คือ อย่าไปสนพวกมัน ปล่อยมันไป มันไม่ได้จะมาตัดสินว่าเราจะสอบเข้าได้หรือไม่ได้ มันอยู่ที่ใจ ถ้าใจเราเกรียนพอ ตอกมันให้หน้าหงายเลยว่า 'ขอบคุณที่เป็นห่วง แต่ห่วงตัวเองจะดีกว่ารึเปล่า?' นั่นคือสิ่งที่พี่พูดกับเพื่อนร่วมชั้นที่บัดนี้กลายเป็นสก๊อยตัวดำๆ น่าเวทนา
พี่เองก็ถูกกดดันจากครอบครัวนะ ลูกพี่ลูกน้องนี่ขุดสมองมาจากไหนไม่รู้ กวาดโล่กับเกียรติบัตรมาเต็มบ้านเต็มช่อง ของพี่แค่กวาดคะแนนได้ไม่โหล่ห้องก็บุญโขละ พ่อแม่พี่รู้ดีว่ามันยากสำหรับพี่ ก็เลยไม่ได้เอาอะไรมากมาย 'แค่' สอบให้ติดก็พอ...

แต่พ่อพี่บอกว่า 'ทำให้ดีที่สุดก็พอ ไม่ต้องไปห่วงว่าเราจะติดไม่ติด ถ้าไม่ติดจะได้ไม่ต้องมานั่งเสียใจทีหลังว่า ทำไมเราไม่ทำให้ดีกว่านี้ แค่ทำให้มันเต็มศักยภาพของเรา ต่อให้ไม่ได้เรียนเตรียมพ่อก็ภูมิใจแล้ว'

อยากให้น้องเข้มแข็งไว้ เพราะเอนท์มันหนักกว่านี่ (ตอนนี้พี่ก็ใกล้ตายละ ไฟลนก้น ยังอ่านไม่จบซักวิชา นั่งเอ้อระเหยลอยไปลอยมาอยู่เนี่ย) ส่วนเข้าไปได้แล้วพี่รับรอง สอบหนักกว่าเอนท์อีก เก็บเกรดก็โคตรยาก สอบนี่ triple kill เลยทีเดียว อย่างไรก็ตาม สังคมที่นี่จะช่วยเปิดหูเปิดตาน้องได้เยอะ เด็กเตรียมมันไม่ได้เนิร์ดจัดอย่างทีทุกคนเข้าใจ พี่คนนึงล่ะที่ไม่ได้เป็นแบบนั้น แล้วก็อย่าท้อ อย่าหักโหม อย่าประเมินตัวเองต่ำ เชื่อมั่นในตัวเองว่าเราต้องทำได้ แล้วมันจะมีกำลังใจ เหนื่อยก็ให้รางวัลตัวเอง ดูหนังก่อนนอนคลายเครียด กินเยอะๆ พักผ่อนมากๆ อย่าดื่มกาแฟช่วย ดูที่มันเก็งข้อสอบตามกวดวิชาหรือถามรุ่นพี่ ช่วยได้เยอะ ตอนอ่านหนังสือนี่ต้องมีตัวกระตุ้นความฮึกเหิมซักนิดนึง พี่เล่นเปิด soundtrack แบบ epic ปลุกใจกระจุย ปริ้นท์ตัวละครจากเกมที่คลั่งแล้วเอาต้นไม้เล็กๆ มาตั้งโต๊ะ (บัดนี้เฉาตายตามเจ้าของไปเรียบร้อย)

แพ้ใจตัวเอง เหมือนแพ้ตั้งแต่อยู่ในมุ้ง แย่กว่าไทยไม่ได้ไปบอลโลกซะอีก
ดังนั้นอย่ายอมแพ้ก้มหน้าอ่านแล้วก็เงยหน้ามาพักบ้าง อย่าเอาแต่ก้มอย่างเดียว เดี๋ยวจะเมื่อยคอ คนอื่นเป็นไงช่างมัน นี่คือชีวิตของเรา มันคือเส้นทางที่เราเลือกเดิน อย่ายอมให้เศษขยะมาขวางเรา แค่ก้าวข้ามไม่ก็เตะมันไปให้พ้นๆ ทางแล้วมุ่งมันเดินต่อไป แน่นอนว่ามันยังไม่ใช่ปลายทางหรือจุดจบ แต่มันก็เป็นอีกก้าวที่อาจทำให้ฝันของน้องกลายเป็นจริง

สู้ต่อไป

อยากจะบอกว่าพี่จะรอเหมือนความเห็นบนนะ แต่ถ้าพี่รอพี่คงต้องซ้ำชั้น

คำเตือน: เข้ามาแล้ว หากคุณคิดว่าคุณแน่ จงเอาชีวิตให้รอด โดยเฉพาะวิทย์พื้นม.6
เราเตือนคุณแล้ว....

จาก TU75 ที่รู้สึกอนาถกับชีวิตม.ปลายของตัวเอง

[Ayumi <3]

มีพี่ชายเรียนเตรียมค่ะ ;w; เลยรู้ว่าเด็กเตรียมไม่ได้เก่งแบบรู้ครอบจักรวาล ขนาดเรียนศิลป์คำนวณ ถามคณิตนาง นางบอกม.1 ผ่านมาแล้ว อ..อ้าว 555555 แต่นางก็ผ่านมาได้ด้วยเกรด 3.7 อิอิซ่าาา เรียนๆโดดๆ << นางบอก แต่ก็จริง ไม่ค่อยเข้าเรียนเลย

ขอบคุณมากๆค่ะ จะพยายาม ^^ ดีใจๆๆๆๆ

[มาดามลิง]

ไม่ต้องไปสนใจหรอก เราก็อยู่ม.3เหมือนกัน เราก็เคยบอกพ่อนะว่าจะเข้าเตรียมให้ได้ แต่พ่อก็บอกกับเราว่ามันเป็นไปไม่ได้หรอกที่เราจะติด แรกๆเราก็เครียดจนร้องไห้นะ แต่ตอนนี้ไม่ล้ะ เพราะเราคิดว่าถ้าพยายามซะอย่างทำไมจะทำไม่ได้
สู้ๆนะ เราจะสอบสายศิลป์-ฝรั่งเศษ

[pppps]

ติดก็ติด ไม่ติดก็คือไม่ติด อย่าเสียใจถ้าเราพยายามเต็มที่ที่สุดแล้ว จขกท.สู้ๆละกันนะ อ่านหนังสือให้มากๆ งดโซเชี่ยลได้เลยยิ่งดี แค่1นาที คนอื่นเค้าก็อ่านได้เยอะกว่าเราแล้ว เป็นกำลังใจให้นะ :)

[นามข้าคือ...]

ศิลป์คำนวณเลขยากยากอย่างเดียว ที่เหลือน้องน่าจะฉลุย

[Ayumi <3]

หนูจะเข้าศิลป์ จีนค่ะ ^^

[Pearendless]

ไม่ต้องไปสนค่ะ  แนะนำำให้เอาการท้อมาเป็นแค้น แบบผลัดดันค่ะ !!!

แบบ เราต้องทำได้นะ .. เอาให้มันหน้าหงายเลย !!

[Ayumi <3]

ขอบคุณมากค่ะ ^^

[Ayumi <3]

แทบจะไม่เล่น นี่พึ่งสอบปลายภาคเสร็จ สาธิตปีนี้ไม่มีปิดเทอม 1 อีก อาทิตย์หน้าเรียนเทอมสองต่อเลย เง้ออ เหนื่อย ;___;

[Ayumi <3]

ขอให้ติดนะ แล้วเจอกันนะ ^^

[ynss]

เราก็อยากสอบรร.ใหม่เหมือนกันแต่แบบคณิตเน่ามากเกรดก็อยู่3ต้นๆรร.เก่าเราแบบเรียนไปวันวันเหมือนกันภาษาไม่เน้นเลยอาจารไม่สนใจนักเรียนแถมเปิดให้เรียนพิเศษตอนเย็นอีกด้วยเพื่อจะได้เงินสอนในห้องก็นิดเดียวออกข้อสอบก็ไม่ตรงกับที่อ่านที่สอนมาเลยสักนิดพอเราเอาชีทเพื่อนที่เรียนตอนเย็นมาดูคือใช่อ่ะ เขาเก็บไว้สอนตอนเย็น

[aortyyy]

เราเองก็เป็นคนนึงที่โดนดูถูกเยอะมากๆทั้งเพื่อน ทั้งญาติสารพัด แต่ก็เป็นสิ่งที่ทำให้ให้เรามีวันนี้ได้ มองคำดูถูกเหล่านั้นเป็นแรงผลักดันสิช่วยได้นะ ประมาณว่าถ้าฉันต้องติด ฉันต้องทำให้คนเหล่านี้อึ้งอะไรแบบนั้นอ่ะ55555
สู้สู้นะน้องพี่รอน้องๆทุกคนอยู่นะ :)
จากวิทย์คอมtu77