ชีวิตที่เคยอยู่วงโย ตอนเข้า...และออก
ตั้งกระทู้ใหม่
สวัสดีคะ เราว่าทุกๆคนต้องรู้จักวงโยธวาทิต และหลายๆคนเคยวาดฝันชีวิตมัธยมไวมากมาย และวงโยฯก็เป็นสิ่งที่เราฝันอยากเป็นตั้งแต่เข้ามาในโรงเรียน ตอนนั้นเราอยู่ม.1คะ รร.เราเป็นโรงเรียนในเขตปริมณฑล เป็นรร.พึ่งสร้างใหม่คะ ด้วยความที่ว่าพึ่งสร้างใหม่ สมัยนั้นเลยไม่มีวงโยฯ แต่ผ.อ.คนเก่าท่านเป็นคนที่ชอบวงโยอยู่พอสมควรเลยคะ ท่านเลยสร้างวงโยขึ้นมาโดยให้ไปฝึกซ้อมที่ร.ร.พี่น้อย(ในสมัยนั้น) เราตื่นเต้นมากคะ เป็นครั้งแรกที่เราเห็นวงโยเป็นใกล้ๆ เราเลยแล้วเรารักเลย ความคิดตอนนั้นเรายอมที่จะทุ่มเททุกอย่างให้กับวงโยจริงๆ
ตอนนั้นมีเด็กมาสมัคพอสมควรคะ 60 กว่าได้ เราเป็นหนึ่งในนั้น เราเล่นคาริเน็ต เรามาตรงเวลาเสมอ เราทุ่มเทมาก ที่ต่างกับคนอื่นๆที่เริ่มหายกับไป หายไปเรื่อยๆ จนเหลืออยู่ 5-6 คนคะ... แต่เราก็ไม่ยุบวงนะคะ พี่คนที่สอนเราเค้าก็บอกว่าจะซ้อมต่อไป ถึงแม้ว่าร.ร.เราจะไม่สนใจหรือไม่อยากได้ก็ตาม เพราะพวกเรารักดนตรีกันจริงๆ คือช่วงนั้นมีการเปลี่ยนผ.อ.ใหม่ด้วย ทำให้โครงการวงโยไม่มีการพัฒณาและหายไปคะ
ทำให้ต้องเปลี่ยนจุดประสงค์ใหม่ จากการเป็นวงโยเปลี่ยนเป็นการเล่นดนตรีให้โบสถ์คริสต์ที่อยู่ใกล้ๆแทนคะ แต่แม่เราเป็นคนพุทธ เลยไม่ให้เราไปซ้อม บังคับให้ออกด้วย เราเลยต้องจำใจออก ทุกคนในวงก็เริ่มออกกันคะ เหลือเพียงอดีตจริงๆ...
ต่อมาคะ ต้องที่เราอยู่ม.4 ทางร.ร.เริ่มสร้างวงโยขึ้นมาใหม่คะ พอเรารู้เรื่องเราก็อยู่ไม่สุขเลย ความทรงจำเก่าๆมันกลับมา55 ต้องนั้นเครื่องดนตรีที่เล่นมันเป็นเครื่องดนตรีที่เค้าไม่ใช้แล้วจะร.ร.สาขาอื่น ก็ต้องเอาไปซ่อมกันตามระเบียบเพราะมันเป่าไม่ได้... พอตอนปิดเทอมทางร.ร.ส่งเด็กวงโยไปซ้อมที่ร.ร.สาขาอยู่ 9 วันคะ ทั้งวงมีอยู่30กว่าคนคะ จากคนที่ไม่มีพื้นฐานเลย แล้วบังคับให้เป่าเพลงชาติภายใน 9 วัน คือเราเคยเป่ามาเราจะไวกว่าคนอื่น แต่คนที่ไม่เป็นเลย บอกได้คำเดียวคือเลือดตาจะกระเด็นจริงๆ แล้วตอนที่ส่งตัวไปนั้นก็ตอนจะเปิดเทอมแล้วด้วย แต่เป็น 9 วันที่ เหนื่อย กดดัน กลัว และ มีความสุขมาก
และแล้วเวลาที่เรากลับก็มาถึง...เปิดเทอมคะ วันแรกต้องเล่นเพลงชาติ... ตื่นเต้น... กดดัน... ยังเล่นไม่ค่อยได้... จำโน๊ตก็ไม่ค่อยได้... แม่งนรกมาก
พอเป่าไปวันนั้น เรารู้แค่ว่ามันไม่เพราะเลย แต่คนอื่นบอกว่า หมาไม่แดก... 5555 เราเป่าไปถ้ำกลางเสียงหัวเราะของคนทั้งร.ร. อายที่สุดคะ
พอเวลาผ่านไป วงเราก็เป่าดีขึ้นคะ จนทำให้ครูหลายคนไม่ชอบวงโย...?! ด้วยเหตุผลที่ว่า วงโยเด่นเกินไป บังผลงานของครูหลายๆท่าน ส่วนครูที่คลุมวงเราตอนนี่คือ ครูดนตรีไทย... ไม่เป็นเรื่องดนตรีสากลอะไรเลยคะบอกเลย บางอย่างเรารู้ว่าต้องทำยังไง เพราะเราเคยไปซ้อมตอนม.1 แต่ครูเค้าก็ทำตามใจตัวเอง คิดเองเออเอง บังคับให้เป่าอย่างเดียวไม่คิดถึงว่า ต้องปรับเครื่อง จูนเครื่อง ขนาดจูนเนอร์สักตัวยังไม่มีเลย ห้องเก็บเครื่องดนตรีก็ร่วมกับห้องดนตรีไทย ชอบเอากฎงี่เง่ามาใช้กับเรา บังคับให้มาแต่เช้าแต่ซ้อมบ่าย 3 พอมาช้าก็ทำโทษ เอาแต่ใจตัวเองมากๆ
เราไม่ชอบครูคนนี้เลย แต่ถึงแม้ว่าเราไม่ชอบยังไง เราก็ต้องตีหน้าว่าเราเป็นเด็กดี เชื่อฟังคำสั่ง เพื่อความอยู่รอด
จนวันนึกเราทนไม่ไหวกับครูคนนี้จริงๆ เราเลยลองปรึกษาเพื่อนในวง เพื่อนเราก็คิดเหมือนกันกับเรา เราไปถามรุ่นน้องในวง ส่วนใหญ่คิดเหมือนกันกับเราหมดว่า ครูเค้าเยอะไปจริงๆ... พวกเราทำได้แค่มานั่งระบายพฤติกรรมที่มากเกินไปเท่านั้น
เราทนกันมาเรื่อยๆ ทนได้ประมาณ 7 เดือน เรื่องก็เกิด
ตอนนั้นเราเห็นว่าวงกำลังย่ำอยู่กับที่ ในฐานนะพี่คนนึกในวง เราอย่างที่จะทำให้วงมันเดินไปข้างหน้า เราต้องทำอะไรสักอย่าง... ตอนนั้นเรานึกถึงพี่คนที่เคยสอนเราตอนม.1 ปัจจุบันพี่เค้าเรียนพยาบาลอยู่ที่มหิดลคะ ช่วงนั้นพี่เค้าปิดเทอมพอดี มีเวลาสอน เราเลยอยากให้มาปรับวงให้ใหม่เพราะไม่มีใครเป็นเลยจริงๆ เล่นกันเหมือนแตรวงจริงๆคะ เราเลยไปยื่นเรื่องกับครูเค้า สรุป ครูเค้าปฎิเสธคะ ครูเค้าบอกว่าไม่ให้ใครเข้ามาเปลี่ยนแปลงอะไรทั้งนั้น เป็นแบบนี้ก็ดีอยู่แล้ว มันดีตรงไหนวะ!... เราก็โมโหนะ เอาตรงๆ โมโหคำว่า มันดีอยู่แล้ว เนี้ยแหละ แต่เราก็ไม่พูดอะไรคะ เราเลยเดินกลับห้อง เอาไประบายกับเพื่อนกลุ่มเรา ห้องเรามีวงโยอยู่ 3 คน เป็นกลุ่มเราหมดเลย ค่อนข้างสนิท ผญ1คน ผช1คน
ก่อนหน้านี้ครูเคยให้เราตามงานให้เพื่อนผชคะ มันชื่อดอน(นามสมมติ) เพราะมันเป็นคนขี้เกลียดมากกกกกกกกก ถึงมากที่สุด เอาดีแต่เรื่องดนตรี เรื่องเรียนไม่เคยสนใจ ตอนอยู่นอนอย่างเดียวงานการไม่ตาม ไม่เอาอะไรเลยคะ เราเลยต้องบังคับให้มันทำงาน จั้มจี้จ้ำไชประหนึ่งเป็นลูกตัวเอง... มันก็ดูเหมือนมันจะรำคาญ ชักสีหน้าเวลาสั่งมันทำงาน เวลามันไม่ทำเราก็จะด่าๆๆๆ เพราะถ้าไม่ได้มันไม่ทำจริงๆ ไม่เอาอะไรเลยจริงๆ มันก็คงแค้นเราพอสมควรที่มันทำอะไรเราไม่ได้ จนถึงวันที่เราเอาเรื่องมาระบายกับเพื่อนในกลุ่มนั้นแหละคะ มันคงจะได้ยินแล้วเอาไปเล่าให้ครูฟังนั้นแหละคะ ว่าเรานินทาครู แต่เอาความจริงนะ เค้าก็นินทาครูกับทั้งวงนั้นแหละคะ แต่มันเกลียดเรา มันก็เลยนิบอกว่าเรานินทาครูคนเดียว ครูเค้าคงโกรธมากแหละ พอตอนเย็นครูเค้าก็มาดราม่าใส่เด็กในวงว่ามีคนในวงด่าแก แล้วร้องไห้ใช้จิตวิทยาหมู่ เราก็รู้แหละคะว่าเป็นเรา แต่เราก็นั่งเงียบๆ
วันต่อมาฝนมันตกคะ เด็กในวงมาไม่ครบ เครื่องดนตรีบางตัวก็ยังไม่มา เราเลยคิดว่าเค้าไม่เป่ากันมั้ง เพราะเพื่อนในวงเราบางคนก็เข้าแถวอยู่หน้าห้องไม่ไปเป่าเหมือนกัน พอตอนเย็นเท่านั้นแหละ ครูด่าเราแบบ...เหมือนไปฆ่าคนมางั้นแหละ ทุบโต๊ะใส่เรา ชี้หน้าเรา เอาเรื่องอะไรมาด่าเราก็ไม่รู้ เราเรื่องนู้มาผสมกับเรื่องนี้ เรางงไปหมด เถียงกับดังมาก จนเพื่อนในวงบอกให้พอ แต่ตัวเราก็ไม่ได้มีเจตนาจะด่าครูหรอก เราแต่จะอธิบายแต่ครูไม่ฟังเรา เราเลยต้องพูดเสียงดัง ครูด่าเราเรื่องเอาคนนอกเข้ามาทำไม เราก็อธิบาย เราไม่ได้เอาเข้ามา ก็วันนั้นครูบอกว่าครูไม่ให้เข้ามาเราก็ไม่เอาเข้ามาไม่เถียงไม่แย้งอะไรด้วย แต่ครูกลับเอาเรื่องนี้มาด่าเราพอเราอธิบายครูก็ไปพูดเรื่องอื่น พูดเรื่อง่ว่าเราไม่มาเป่า ทั้งที่คนที่ไม่มาเป่าก็ไม่ได้มีแค่เรามีคนอื่นด้วย เรื่องวันนั้นมันวุ่นวายมากๆๆๆ สุดท้ายเราก็ต้องไปขโทษครู เพราะโดนผู้ใหญ่หลายคนบังคับไป ส่วนตัวแล้วเราเป็นคนไม่ยอมใครอยู่แล้ว ต้องทำให้เราพูดไม่ยอมอะ เราถึงจะยอม
ถ้าไม่มีเรื่องวันนั้นเราไม่ออกหรอก แต่ถ้าเจอเพื่อนที่หักหลังกันขนาดนี้ ทั้งที่เพื่อนคนนั้นมันก็เคยนินทาครูเหมือนกัน... ทั้งที่ไม่ใช่ความผิดของเราคนเดียว แล้วเรื่องที่จะเอาคนนอกมาสอนรุ่นพี่(รุ่นเราแหละ)ส่วนใหญ่ก็เห็นด้วย มีใครหลายคนเห็นด้วย แล้วทำไมเราโดนคนเดียว เราเดาว่าครูคงไม่รู้ว่าแกก็โดนเด็กทั้งวงนินทาเหมือนกัน ถ้าครูรู้อะไรจะเกิดขึ้น ถ้าครูรู้ว่าคนที่เอาเรื่องของเค้าไปบอกครูจะลอกใช้ครูให้แก้แค้นเค้าอะไรจะเกิดขึ้น...
เราไม่คิดจะแฉใครในวงทั้งนั้นอะ แล้วก็ไม่มีใครช่วยเราด้วยนะ พวกที่มันสมรู้ร่วมคิดกับเราอะ เสียใจ เสียเพื่อน เสียน้อง เสียความรู้สึก เสียวงโยไป มันคงจะทำใจรำคาญนะ ที่จะให้เรากลับไปใหม่ มีหลายคนบอกให้เรากลับไป เราทำไม่ได้อะ เราเสียความรู้สึกมากเกินไป กระทู้นี้อาจดูกล้าวร้าวนะ แต่มันเป็นประสบการณ์ที่เราอยากแชร์
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ศัตรูมีอยู่รอบตัว 5555
*สำหรับพวกโลกสวยก็ขอโทษด้วยนะคะ
บีออน
8 ต.ค. 57 เวลา 11:41 น.
3,992
views
11 ความคิดเห็น
จริงค่ะ ศัตรูมีอยู่รอบตัว ไม่เคยไว้ใจใครได้ซักคน
ตอนแรกเหมือนจะรักกันแต่สุดท้าย ก็ทิ้งไปโต้งๆ
เดี๋ยวเรา ไม่ค่อยได้เข้าหาแบบจริงเหมือนเมื่อก่อน
ความรู้สึกคือมันโดนหลอก
เคยโดนโกงเงิน ก็ไม่โกรธ โดนว่าโกงข้อสอบ ทั้งที่มันเป็นคนทำ(หลายครั้งด้วย)
โดนมันตะหวาดใส่ ว่าใส่ ยังเงียบไม่เถียงกลับ
แต่พอเราลอง ทำเมิน อย่างที่มันทำ
มันก็หาว่าทิ้งมัน (ทั้งที่ เวลามีปัญหาก็เข้ามาให้ช่วย แต่พอมันเจอเพื่อนอีกคนหนึ่งมันก็วิ่งไปหาเพื่อนคนนั้นแล้วทิ้งเรา)
คือมันเสียความรู้สึกอ่ะ
จนเดี๋ยวนี้ ถ้ามีใครมาอ้างคำว่า 'เพื่อนแค่นี้ให้ไม่ได้ใช่ป่ะ' เราก็ตะหวาดใส่แล้วบอกว่า
'แล้วที-ึงให้อะไร-ูมั้งอ่ะ'
โอ้ยยยย อยู่วงโยเหมือนกันเลยอ่าา เป่าคลาริเน็ตเหมือนกันด้วย -*-
แต่อาจารย์ที่วงเราใจดีมะมะโลย เวลาออกงานมาเหนื่อยๆอาจารย์ก็ซื้อขนมมาเลี้ยง ผอ.ก็สนับสนุนวงโย ครูส่วนใหญ่ก็สนับสนุนนะ เห็นวงโยซ้อมเหนื่อยก็ซื้อขนมมาให้ 5555555555 แต่ก็ไม่ใช่ทุกคนนะ ครูบางคนก็ไม่ชอบเพราะไม่ถูกกับอาจารย์ที่คุม ก็เอาไปว่าไปนินทรา แต่เราก็เฉยๆนะ แต่สิ่งที่เราชอบนะคือ พวกเราอยู่กันเหมือนพี่น้อง มีอาจารย์เป็นแม่ มีพี่ มีน้อง รักสามัคคีกัน แต่เหนื่อยซ้อมมากเลย #ปิดเทอมแล้วยังต้องมาซ้อมเลย #ไม่มีปิดเทอมอ่ะงื้อๆ55555 #สู้ๆนะ ><
แค่มองหน้ากันตอนเช้าก็อยากเดินไปตบแล้วคะ ผชอะไรหน้าตัวเมียมาก
อิจฉาาาาาา อยากอยู่วงนี้จังเลยยยยยย >< ต่างกับที่รร.เราอะ ผอ.ยังไม่ชอบวงโยเลย!? เราไม่เข้าใจจริงๆ ไม่ชอบแล้วสร้างทำไม
555555555555. ผอ.เก่าๆก็ไม่ค่อยสนใจวงโยหรอก สนใจแต่กระบี่กระบอง --
แต่ใครจะรู้ว่าถ้าขาดวงโยไปจะเงียบเหงาขนาดไหน ไม่มีเสียงเพลงตอนเช้ากลางวันเย็นนะ 555555555555555555555555555
เชื่อไม ร.ร.เราอะ แทบไม่มีใครชอบวงโยเลย ทั้งครูทั้งนักเรียน มีแต่คนบอกว่ารำคาญๆกัน เสียความรู้สึกมาก เพราะพวกเราเล่นไม่เก่งมั้ง ฝึกกันเอง ไม่มีคนสอนจริงๆ
แปลกเนอะ ทำไมถึงไม่ชอบวงโย ? เราว่าน่าจะสนับสนุนนะ เพราะแบบถ้าไม่มีวงโยอ้ะ เวลางานวันพ่อวันแม่ จะเปิดเทปอ่อ เปิดเทปแล้วความรู้สึกมันได้ป้ะ ? เราว่ามีวงโยแล้วช่วยยกระดับโรงเรียนขึ้นมานะ เราว่าวงโยมันดูอลังการงานสร้างอ่ะ 5555555555555555
วงเราซ้อมด้วยกัน เราใช้หลักการรับผิดชอบร่วมกัน เด็กทุกๆคนรักกันมากค่ะตอนนี้ พอจะตีคนเดียวในรุ่น พวกน้องๆประท้วงเราว่า "ถ้าพี่ตีมัน พี่ต้องตีพวมผมด้วย ผมเป็นเพื่อนมัน ผมก็รับผิดชอบด้วยกัน" คือก็ลำบากใจนิดๆ แต่ก็รู้สึกดีที่เด็กมันรักกันดี สุดท้ายก็ต้องตียกรุ่น555 เราเป็นรุ่นพี่ผญ.ซึ่งวงเรามีผญ.น้อยมากกกก เราเป็นผญ.คนเดียวทั้งรุ่น เพื่อนเราก็คอยปกป้องประคบประหงมซะเป็นไข่ในหิน แต่จริงๆแล้วคือเราถึก! มากๆด้วย5555 แล้วเราก็เป็นรุ่นพี่ผญ.ที่น้องๆต่างพากันเกรงกลัว ทั้งๆที่เราว่าเราก็บ้าๆบอๆนะ เด็กที่รู้งานมันจะรู้ว่าเราเล่นก็เล่น ซ้อมก็จริงจัง
แต่ว่านะ วงเราก็มีปัญหานะเรื่องผู้คุมวง เขาไม่เคยต้อนรับรุ่นพี่ศิษย์เก่าเลย ใจแคบมาก และรุ่นพี่คนนั้นเด็กในวงก็รักมากๆด้วย เราก็รักเค้า ทุกครั้งที่เราเห็นหน้าพี่เค้าเราน้ำตาซึมทุกครั้ง เราเสียใจที่รุ่นพี่ของเราถูกขับไล่ เขาส่งยิ้มมาให้เรายังยิ้มตอบไม่ได้เลย เพราะว่าคนคุมวงคอยสังเกตเราเสมอ เพราะว่าเราเล่นเก่ง เป็นรุ่นพี่ที่มีประสบการณ์มากๆ เขาเลยหวงเราสุดๆ เราเกลียดครูคนนี้มากๆเลยแหละ วงเราก็แย่ลงๆ แต่เด็กๆก็รักกันนะ แต่สภาพการซ้อมแย่มากๆ เพราะเขาไม่มีเทคนิคอะไรเลยยยย
เราก็อยู่วงโยเหมือนกันวงเรามีเเค่25คนเองครูฝึกวงก็ยังดีที่เเกเป็นครูดนตรีโดยเฉพาะเเกเล่นได้ทุกเครืองเลยหละเรื่องพวกกฏไงงี่เราก็เจอมาหมดหละเเต่อาจารคนนี้บทเเกจะใจบทจะโหดก็โครตโหดเราเคยโดนครูด่ามาเหมือนกันตอนนั้นเราเป่าเพลงชาติไม่ได้(เราเล่นยูโฟเนียม)เเกด่าเราว่าอยู่มาเป็นปีเเล้วยังเป่าไม่ได้ไม่อายเครื่องบ้างหรอเดินแบกไปวันๆถ้าไม่อายก็อยู่ต่อไปเราก็อยู่ต่อจนมาเป่าเมโลโฟนเเล้วตอนนี้เราเป็นคนโปรดของเเกไปเเล้ว555(เราได้ยินรุ่นพี่คุยกันว่าครูจะเอาเราไปเป็นมือคีบอร์ดด้วยอ่ะ)อย่าท้อนะสู้ๆ
หื้อ ใช่เลย เจอมาเหมือนกัน แทบกระอักเลือดเลย TT
เป็นเหมือนกันเป๊ะ เพื่อนก็นินทาเรา ตอนนี่ไม่เหลือใครแล้ว อาจารย์นิ้แบบเห้อ เอาแต่ใจตัวเองสุดๆ แต่ประเด็น อาจารย์คบกันกับเด็กวงโย แล้วเค้าก็เคยชอบเราด้วย พอเรามีแฟนเค้าก็ไม่ชอบเรา พาลเรากับเพื่อนเราเกือบทุกเรื่อง สุดท้าย เพื่อนเราก็ไปนินทาเรากับอาจารย์ แล้วๆไล่เราออก เสียใจสุดๆ TT
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?