เมื่อมีคนบอกว่าคณะที่คุณชอบ ไม่work!

หมอก็แค่อาชีพที่คนเรียนกลัวตกงาน สิ้นคิดไหม ลองบอกงี้

อย่าไปสนคำคนครับน้อง รุ่นพี่ของพี่สอบติดพยาบาลหลายที่มากๆ เขาสอบเพื่อให้พ่อแม่รู้ว่าเขาก็มีศักยภาพเทียบเท่าคนอื่นๆ(ไม่ได้ดูถูกพยาบาลแต่อย่างใด) แต่ที่พี่เค้าได้เรียนจริงๆคือจิตรกรรมครับ พี่เขาบอกว่าสิ่งที่พี่เขาชอบคือการวาดภาพ อนาคตเราเลือกเองได้ครับ อย่าเอาคำคนมาทำให้เราเขว
#พี่เด็กแอด'57

น้องเอ๊ยยย ไปสนอะไรกับเพียงแค่ขี้ปากคนๆเดียวครับ !
ไม่ใช่ว่าฝ่ายนั้นเป็นหมอ เป็นคนที่มีอาชีพที่น่านับถือ แล้วน้องต้องไปฟังเขาทุกอย่างนะครับ!

พี่ก็เรียนวิทยาการจัดการ เอกวารสารฯ แล้วบัญชีเนี่ยนะหนู (พี่ไม่รู้ว่าหนูเรียนเอกอะไรนะ
แต่เห็นหมอแกพูดบัญชี) โอกาสตกงานน้อย ถ้าไม่เลือกมาก 

จำไว้นะครับ อย่าปล่อยให้คนอื่นมาทำลายความฝันของเรา

ป.ล. หมอคนนี้โลกแคบมาก บอกตรงๆ...

เหมือนเราเลยค่ะ แต่คนที่พูดแบบนี้คือพ่อเราเองค่ะ
พ่อเราเป็นแพทย์ แต่เราอยากจะเรียนวิศวะ
พ่อกลับตอบมาว่า พ่อยังไม่เคยเห็นวิศวะผู้หญิงรุ่งสักคน
สะอึกเลยค่ะ เราไม่พูดอะไรต่อเลย
ตอนนี้รู้สึกไม่อยากคุยกับพ่อเรื่องมหาลัยอีกเลย
พูดจริงๆ เราสังเกตจากพ่อเรากับเพื่อนพ่อเราที่เป็นแพทย์(บางคน)
ค่อนข้างโลกแคบนะคะ อย่างเพื่อนพ่อเราคนนึง
เขาถามพ่อเราว่า พี่ชายเราได้คณะอะไร พ่อเราก็ตอบไปว่าได้วิศวะ
เขาก็บอกมาว่า หัวไม่ดีพ่อ ขยันไม่พอ ขนาดลูกเขายังได้แพทย์ทั้งคู่
พ่อเราก็คงขายหน้ามากอะค่ะ เลยอยากให้เราได้แพทย์
แต่เราอึดอัดมาก เราเห็นพ่อเราทำงานที่โรงพยาบาล ทำคลินิกตั้งแต่เด็กๆ
แต่ถามว่าชอบไหม เราตอบไม่ได้อะคะ คือเราไม่ชอบการอยู่ในที่เดิมๆ
ไปในที่เดิมๆ ถึงจะมีไปประชุมต่างประเทศ ต่างจังหวัดบ้าง แต่ส่วนใหญ่
ที่เราเห็นพ่อเราก็มีกิจวัตรเดิมๆค่ะ เช้าไปโรงพยาบาล เย็นทำคลินิก
ดึกๆกลับบ้าน เจอหน้ากันก็แทบไม่ได้คุยกันเลยค่ะ เพราะกลับมาพ่อก็เหนื่อย เราก็อ่านหนังสือ
การเป็นวิศวะก็อาจจะต้องเป็นกิจวัตรเดิมๆเหมือนกัน
แต่เราคิดว่ามันคงท้าทายกว่า ลุยๆมากกว่า
แล้วเราก็ชอบฟิสิกส์กับภาษาอังกฤษมาก เราเลยเลือกมาทางนี้
เราอึดอัดมากเพราะเราเป็นลูกคนเล็ก พอพี่ชายไม่ได้
เขาก็อยากให้เรารับทำคลินิกต่อ
แต่เราเตรียมตัวมาทางนี้แล้ว เน้นวิชาที่จะใช้สอบวิศวะไปแล้ว
คือเรามองว่ามันไม่ทันแล้วที่เราจะมานั่งเปลี่ยนเป้าหมายเป็นแพทย์
เพราะก่อนหน้านี้เราไม่ได้คิดไว้เลย
เอาตรงๆเราเลือกวิศวะเพราะความชอบอย่างเดียว
จนลืมไปเลยว่าเราเป็นผู้หญิง คือเหมือนไม่ได้คิดว่าผู้หญิงไม่เหมาะกับวิศวะหรือเปล่า จะสู้ผู้ชายได้หรือเปล่า จะได้เงินดีไหม
แต่พอเขามาพูดตรงจุดนี้มันเหมือนทำให้ฝันเราสั่นคลอนยังไงไม่รู้ค่ะ
จนเรามาคิดว่าบางที การรู้น้อยๆก็อาจจะทำให้เรามีความสุขมากกว่า
ไม่ใช่การหลอกตัวเองนะคะ หมายความว่า เลือกไปในทางที่เราชอบ
โดยไม่ได้คิดว่าสังคมเขามองว่าอย่างไร จะมีเงินดีไหม จะหางานได้ไหม
เราว่ามันยังดีซะกว่าการเลือกอะไรไปตามค่านิยมโดยที่เราก็ไม่ได้ชอบมัน
สุดท้ายเราว่ามันคงไปได้ถึงจุดหนึ่งแต่ก็ไปไม่ได้ไกล เพราะเราไม่ได้รักมัน
นี่คือมุมมองของเรานะคะ
แล้วสุดท้าของสุดท้ายอีกเราว่าในมุมของเรา เราเลือกสิ่งที่เรามีความสุขค่ะ
สุดท้ายแล้วถ้าเรามีความสุขกับมันเงินมันก็จะตามมาเอง
เราจะทำให้เขาเห็นค่ะ

เราอยากเข้าจิตค่ะมีคนบอก. จิตได้เงินเดือนน้อยแต่เราว้าเหมาะกะเราที่สุด
แม่เราก็บอกว่าที่เมืองไทยไม่กล้ามีคนไปปรึกษาหรอก

เราว่าที่หมอพูดก็ถูกนะ ในมุมมองของเค้า เพราะ มีประสบการณ์ตรงมาก่อน เค้าหวังดีกับ จขกท นะที่ให้ข้อมูลที่เป็นจริง ดีกว่ามารู้ด้วยตัวเอง แล้วคิดว่า... ไม่น่าเลยเรา การรู้ข้อมูลหลายด้านให้มากที่สุด ทั้งข้อดี ข้อเสีย แล้วตัดสินใจด้วยตัวเองอีกครั้งเป็นเรื่องดีนะ ซึ่งวิทยาการจัดการคนจบเยอะมากกกกกก แน่นอนอยู่แล้วว่าทุกคนเรียนจบมาก็อยากไดังานดีๆ เงินดีๆ ไว้เลี้ยงครอบครัว เลี้ยงพ่อแม่ แต่ในความจริงมีเด็กจบใหม่เยอะ เกร่อมาก เราก็ต้องดูแนวโน้มของตลาดด้วยว่า คณะที่เราจะเรียนเนี่ย จะนำไปต่อยอดอะไรได้บ้าง คนที่ประสบความสำเร็จในสายนี้แน่นอนว่ามี ซึ่งขึ้นอยู่กับความสามารถและโอกาสที่เข้ามา แต่เทียบ % แล้วมันน้อยเมื่อเทียบกับคนทั่วไปที่อาจได้เงินเดือนไม่ถึงเงินเดือนขั้นต่ำด้วยซ้ำ แต่ถ้า จขกท ชอบสายนี้ ไม่เปลี่ยนใจก็ลุยเลยจ้า แต่ถ้ามีโอกาสเรียน คณะพาณิชยศาสตร์และการบัญชี น่าจะดีกว่า เพราะเป็นสายตรง และเครดิตดีกว่าหากจะเรียนบัญชี

ความเห็นนี้พูดดีมากนะ อยากให้จขกทพิจารณาดูดีๆ อะไรที่มีคนติงมาอย่าจิตตกอย่าเสียใจแต่มันคือข้อมูลที่บางทีเราไม่ได้นึกถึง เราไม่ได้ว่าคณะที่อยากจะเรียนดีหรือไม่ดีเพราะเราไม่ได้เรียนทั้งสายนี้หรือสายแพทย์เลย เราเพียงแต่อยากให้เก็บข้อมูลต่างๆ ให้แน่นที่สุดอย่าฟังแต่ข้อดีอย่าอยากรับฟังแต่เสียงสนับสนุนเพื่อเพิมกำลังใจให้กับตัวเองเพราะแบบนั้นเหมือนเราปิดหูปิดตาตัวเอง สุดท้ายเมื่อต่อไปในอนาคตผลจะเป็นอย่างไรคนอื่นเขาก็ไม่ไ้ด้มารับผิดชอบชีวิตเรานะ

จะเล่าเรื่องตัวเองให้ฟังนะ เราเรียนคณะที่ต้องเลือกเอก-โท และมีสาขาหนึ่งที่เราอยากเรียนมากแต่มีข้อกำหนดบางอย่างทำให้เราไม่สามารถเลือกเป็นเอกได้ เราก็ไม่รู้จะเรียนเอกอะไรดีเพราะไม่มีอะไรอยากเรียนแต่เพื่อนๆกับพวกรุ่นพี่ต่างก็บอกว่าให้เอกอันนี้นะเพราะหางานง่าย ก็สรุปเลือกเอกนั้นทั้งที่เบื่อที่จะต้องเรียนทางนั้นต่อมาก แต่พอจบมาต้องหางานทำถึงได้ซึ้งเลยว่ามันเป็นแบบนั้นจริงๆ เรียกว่าทุกงานทางสายนี้จะระบุเอกนี้ทุกงาน (ปกติเขาไม่สนใจเรื่องโท) ตอนนั้นถ้าไม่เลือกคงตายแน่ๆ

บางครั้งความฝันกัยความจริงมันต่างกันนั่นเอง คนรุ่นเก่ามักถูกเด็กมองว่าความคิดแคบ
แต่ที่จริงแล้ว ในทางกลับกันไม่คิดว่า เป็นเพราะเขาเคยอาจลองหรือเห็นประสบการณ์ของแต่ละอาชีพมามากแล้วนั่นเอง เด็กๆลองคิดดูซิคะ ว่าผู้ใหญ่ในวัยนี้ในอดีตที่เขาเป็นวัยรุ่นเขาไม่อยากสร้างฝันเหรอคะ.... อยากค่ะ ขอบอกได้เลย แต่สิ่งนึงขาดโอกาส อีกสิ่งนึงเพราะความไม่รู้ข้อดีข้อเสียถึงแก่นแท้ในแต่ละอาชีพ ชอบในสิ่งที่มองเห็นเท่านั้น และไม่ได้ไตร่ตรองถึงต้นทุนทางสังคมของตนเอง ถ้าต้นทุนทางสังคมสูงอยู่แล้วจะเรียนอะไรทำงานอะไร ทำเถอะค่ะ แต่ถ้าต้นทุนทางสังคมของครอบครัวไม่ดีมาก และเป็นคนเรียนดีมีโอกาส บางครั้งก็ต้องสละฝันไปบ้างอย่างที่หลายๆคนบอก เพื่อนรุ่นน้องเราคนนึงจบปริญญาตรีมา ต้องทำงานตัวเป็นเกลียวหัวเป็นน็อต เพราะต้องส่งเสียทางบ้าน สร้างบ้านใหม่ให้พ่อแม่ และส่งน้องเรียนให้จบ ปริญญาตรี ดีที่เธอจบมาในสายอาชีพคลาดแคลน (ไม่ใช่แพทย์นะขอบอก) จึงมีโอกาสวิ่งรอกหาเงินส่งแม่ส่งน้อง ตอนนั้นเรายกย่องเธอมากที่สุดเลย
ถ้าเรามัวแต่สนุกกับฝันของเราตอนเรียนบางครั้งเราอาจจะทุกข์กับมันตอนเรียนจบก็ได้ ที่กล่าวมานี่ให้คิดหลายๆทางนะคะ ถ้าทุกอย่างคิดว่าไม่เป็นปัญหาก็ไปทำตามฝันเถอะเพราะใครๆก็ชอบ เราเด็กในอดีตก็ชอบค่ะ แต่ตอนนั้นบอกตามตรงว่ายังไม่รู้หนทางมากผู้ใหญ่อยากให้เรียนอะไรก็เรียน ทุกวันนี้ก็ไม่ซีเรียสนะ ขอให้น้องคิดหลายๆทางค่ะ และตอบกับตนเองให้ดี ทุกอย่างมีข้อดีข้อเสียค่ะ ถ่วงน้ำหนักให้ดีค่ะ

เคยเป็นเหมือนกัน มีคนบอกไม่ดีๆ เราก็อ่อหรอเอ่อออๆไป แต่นอยส์มมากมาก
ก็เราจะเรียนอะเกี่ยวอะไรด้วยวะ แล้วจะให้ไปดูคณะอื่นอยากบอกไปแบบว่า ฉันไม่ชอบฉันไม่ถนัดจริงๆนะ เรียนไปอาจจะล่มกว่าคณะที่ฉันต้องใจไปดีกว่าอีก

เราอยากเข้าคณะวิศวะนะแต่กลัวเรียนไม่ไหว เลยเบนไปเรียนบริหารไรพวกนี้ แต่ที่บ้านไม่สนับสนุนสักเท่าไหร่=_= เขาบอกว่าเขาอยากให้เราเข้าวิศวะ ซึ่งคณะนี้เป็นคณะที่เราฝันมาตั้งแต่เด้กแล้วอะนะ แต่กลัวเรียนไม่ไหวเฉยๆ เพราะว่ามันเจอคำนวณเยอะ55555 แต่พ่อเราบอกว่า อย่าไปกลัวไม่ลองแล้วจะรู้เหรอ (พ่อเราอยากให้เราเรียนพวกคณะวิทยาศาสตร์ คณะวิศวะไรงี้) ปล.เป็นผู้หญิงนะ ผลการเรียนก็ปานกลาง แต่พ่อแม่กับญาติสนับสนุนให้เรียนวิศวะ5555 จะเรียนสาขาไรก็ได้ แต่เราก็กลัวว่าจบไปจะมีงานที่เหมาะกับเรารึเปล่า เงินจะดีไหม  อ่านมาหลายกระทู้ ทำให้เราไขว้เขวมากอ่ะ เลยอยากเรียนพวกบริหาร  แต่เราสุดท้ายเราก็กลับมาที่วิศวะจนได้5555 (ลังเลหลายคณะมากอ้ะ) ตอนนี้กำลังวางเป้าหมายการเรียนให้ติดคณะนี้อยู่-..-
    แต่เราก็บอกไม่ได้หรอกนะว่าคณะไหนดีสุด เพราะทุกคณะมันก็มีโอกาสตกงานได้หมดแหละ ยกเว้นพวกหมอ

จิตอะไรเหรอ?
ถ้าจิตคลินิก
ที่ ตปท. เช่น สหรัฐ เงินเดือนเยอะมาก รับเคสให้คำปรึกษาก็ได้ 500$ ต่อ ชั่วโมงเลยนะ

ลองฟังจากคลิปนี้ดู https://www.youtube.com/watch?v=rzasQXbD8gA

  มีหลายๆคนมาถามว่าเราอยากเรียนอะไร & อยากเป็นอะไร??
Q: อยากเรียนต่ออะไร
A:ครุศาสตร์ค่ะหนูอยากเป็นครู
Q:เป็นครูมันลำบากจะเป็นไปทำไม เงินเดือนก็ไม่พอใช้ เงินเดือนแค่นี้จะเลี้ยงตัวเองเลี้ยงพ่อแม่ได้ยังไง
A:มันเป็นความฝันเเละอุดมการณ์ของหนู
Q:อุดมการณ์มันกินได้ที่ไหน
A:ถึงเเม้ว่ามันจะกินไม่ได้ แต่มันก็ดีไม่ใช่หรือค่ะที่ได้ทำในสิ่งที่ตัวเองอยากจะทำ ไม่ใช่คิดถึงเเต่เรื่องเงิน ทำงานไปเเล้วตัวเองไม่มีความสุข....
Q:..............

      ถึงเเม้ว่าอาชีพครูจะลำบาก เงินเดือนน้อยแต่มันก็เป็นสิ่งที่เราพอใจอยากจะเรียนจริงๆ ถ้าคนที่อยากเป็นครูมัวเเต่คิดว่าตัวเองจะลำบากไม่มีเงินพอใช้ห่วงตัวเองมากกว่าการศึกษาของเด็กก็ต้องคิดเเละมองตัวเองเเล้วละว่าคุณเหมาะกับอาชีพนี้จริงหรือเปล่า (คหสต.จ้า)