ประสบการณ์ของคนแอบชอบรุ่นพี่ที่ไม่เคยสมหวัง

[chalitasuksai1]

เราจะเราเลยนะ เราแอบชอบพี่เขามา3 ปีแต่ไม่สมหวังเลย ทำทุกอย่างเพื่อเขาจริงๆ แต่พี่เขารังเกลียดเรา แอบชอบพี่เขาตั้งเราอยู่ ม1จนถึง ม3 อ่ะ หลังจากจบ ป6 วันนั้นเป็นวันปรับพื้นฐาน  ม1 ก้บ ม 4 เราเห็นพี่เขาครั้งแรกก็ตรงนั้น และแอบชอบมาตลอดเลย พยายามเดินผ่านห้องเรียนพี่เขาให้พี่เขาสนใจบ้าง เขาแท๊บไม่สนใจเราเลยอ่ะ และเราก็พยายามทุกอย่างจริงๆ เวลาพักเที่ยงก็แอบไปนั่งมองพี่เขาเล่นกีฬา แต่พี่เขาไม่รู้หรอกว่าเราแอบชอบอยู่ ถ้าไม่มีเพื่อนซี้ปากดีไปบอกพี่เขานะ 555 เพื่อนสนิทค่ะ แต่เราขึ้น ม2 เราก็ยังคงปลื้มพี่เขาอยู่ เวลาพี่เขามองเราที เราก็เหมือนคนบ้าเลย เกิดอาการเขิล 555 พี่เขาไม่เคยพูดถึงเราเลยสักครั้งนะ ตั้งแต่เราชอบมาเนี่ย แต่วันกีฬาสีเราอยู่สีเดียวกับพี่เขา เขามีให้แข่งเลยลงแข่งกีฬา เราก็ลงแข่งไปด้วย อยากให้พี่เขามองเรา สนใจเราบ้าง 555 แต่ผลสุดท้าย เขาก็ไม่สนใจเลยสักนิด เฮ๊อออ เซ็ง ไงล่ะคะ? ท้อสิคะ! แต่พอเราขึ้น ม3 เราก็ยังชอบพี่เขาอยู่นะ สักประมาณแค่เทอมเดียว 3 เทอม1 แบบว่า เทอมนี้แหละ เจ็บมากๆ เพราะมีผู้หญิงที่ไหนไม่รู้อ่ะ ได้เป็นแฟนกับพี่เขา ผลสรุปคือ เขาคือเพื่อนร่วมชั้นกัน ชอบกันเอง แต่ในระหว่างนี้เราก็โดน ผู้หญิงคนนี้แหวะใส่ตลอด ว่าไปแอบชอบแฟนคนอื่น เขาทั้งกอดจูบเราต่อหน้าอ่ะค่ะ โดยที่เราชอบพี่เขามาตั้งแต่ ม1 หึหึ เจ็บมากๆ ทำใจแล้วล่ะ ว่าจะไม่ไปยุ่งเลย แต่พี่ที่เราแอบชอบก็บอกว่า เราผมก็สั้น หน้าตายังกับทอม สวยก็ไม่สวย มือถือที่ใช้ก็ไม่เหมาะกับหนังหน้า นี่คือรวมเพื่อนพี่เขาและตัวพี่เขาด้วยนะคะ ที่ว่าและดูถูกเรามากๆ รุ่นพี่ที่่เราชอบก็แอบว่า รังเกลียจที่หน้าตาเรา เพราะเราไม่สวยอ่ะ ขาวผมสั้น เหมือนทอม ไม่เข้าใจเลย ผิดหรอ? และอีกอย่างนะคะ เวลาที่เรานั่งคุยกับเพื่อนพี่เขา คือเพื่อนพี่เขาคนนี้ เราสนิทไง เลยคุยเล่นฮาๆ พอพี่ที่เราชอบเดินมางั้นแหล ถึงกับเดินหนีเลย และพี่ที่เป็นเพื่อนของพี่ที่เราแอบชอบ ก็ถามพี่ที่เราแอบชอบว่า ทำไมเดินหนีล่ะ เขาบอกว่า ไม่อยากเจอตัวสะเนียด.... คือตอนนั้นเรากับเพื่อนพี่เขา กำลังคุยเรื่องพี่เขาอยู่เลย ว่าเวลาเรียนพี่เขาเป็นไงบ้าง ห่วงและแคร์เขาทุกอย่างค่ะ เฮ๊ออออ แต่เรารู้แล้วแหละพี่เขากับเพื่อนผู้ชายในกลุ่มพี่เขารังเกลียดเรามากๆอ่ะ เรานั้นเราน่าเกลียดจริงๆแหละ ตั้งแต่ตอนนั้นมาเราก็เริ่มรังเกลียดพี่เขามากๆ แต่แฟนพี่เขาก็แหวะเราไม่เลิกนะ เราเบื่อและเกลียดมากๆ อยากให้จบ ม3 ไวๆ จะได้ไม่เจอพี่เขาอีกต่อไป ไม่เหมือนเมื่อก่อนที่คอยนึกตลอดว่า อย่านะๆ อย่าพึ่ง จบ ม3 นะ กลัวจะไม่ได้เจอพี่เขาอีกแล้วล่ะ แต่ตอนนี้คือเอาความจำตรงนั้นทิ้งได้เลยค่ะ แขยงมากๆ บลื๊ออออ แอบชอบมันไปได้ไงวะเนี่ย? ตอนนี้คือ ช่างมัน ไม่แคร์ ไม่สน!!! เวลาแฟนพี่เขากับเขาเดินด้วยกัน นั่งกอดกัน หึหึ ตูเฉยๆละ! แต่วันสุดท้ายที่จะจบ ม3 เป็นวันที่เราดีใจโตรคอ่ะ ที่จะไม่เจอมันอีกแล้ว ต่างคนต่างย้ายไปเรียนที่อื่น เราก็ ขึ้น ม4 อ่ะค่ะ แต่พี่เขาขึ้น ปี1 ที่มหาลัย ใน กทม แห่งนึง จะบอกว่าปัจจุบันตัวเรา อยู่ ม.5 แล้วค่ะ เดี๋ยวก็จะ ม.6 เรื่องนี้นานมากๆอ่ะ 555 อยากเล่าๆ เอ๊อออ มีอีกนะ ตั้งแต่ที่เข้ามาเรียนชั้น ม.4  ที่ ร.ร ใหม่ เราก็เริ่มเปลื่อนตัวเองเลยค่ะ เปลื่อนตั้งแต่ ม.4 จนถึงปัจจุบัน เปลื่อนไปเลยค่ะ ตอนนี้คือเกลียดชายไทยมากค่ะ ชายไทยบางคนนะคะ 555 คือ ม.4 เปลื่อนจากผมสั้นให้เป็นผมยาว คือแค่ไว้ผมยาวหน้าก็เปลื่อนไปเลย ไม่เหมือนอีเด๋อตอน ม. ต้น ที่ชายไทยเห็นแล้วต้องเขยง แต่ก็เหอะเราเปลื่อนไปมากๆ ไม่ดูเป็นทอมแล้ว ตอนนั้นมีสาวจีบด้วยนะตอน มอต้นอ่ะ แต่บังเอิญคือเราไม่ใช่เรสหรือทอม เลยไม่ชอบ แต่คือ เข้า ม4 มาได้คือ ฝึกเรียนภาษาอังกฤษเลย ฝึกเรียนไปๆ ไปเดือนก็พูดได้เลย จากคนที่โง่ที่สุดในห้อง จนตอนนี้ที่ 1 ของห้อง เปลื่อนการเรียนให้ดี และหน้าตาเปลื่อนไปอีก แตกต่างกันมาก เพื่อนๆ เก่าไม่มีใครจำได้ แค่มัดผมยาวๆ ผูกโบว์ ใส่ชุด นักเรียน มอปลาย และก็ตั้งแต่ตอนนั้นมา ผู้ชายไทยที่ไหนมาทักมาแซวเรา  คือเราด่ากลับค่ะ ผู้ชายไทยคนไหนที่เราไม่เคยรู้จักคือ ปฏิเศษ รับแต่คนรู้จัก และผู้หญิง อิอิ มันแค้นไม่หายค่ะ จนวันนึงประมาณ มอ4 ได้คบกับฝรั่งคนนึงที่มีอายุเท่ากัน คือไปเที่ยวทะเลค่ะแล้วได้ปริ๊งรักที่นั่น และเขาชวนเราคุย คุยกันสนุกมากๆ และก็ได้มาเป็นแฟนกัน แฟนฝรั่งคนนี้จะเป็นคนเดียวของเรา เพราะเรารักเขามากๆเลยนะ มากๆจนไม่ให้สาวไหนแตะเลย เขาทั้งเป็นคนดี ผมสีทองตาสีฟ้า ดีกว่ารุ่นพี่อีก เพราะฝึกภาษามาแล้วเลยไม่กลัว และความหวังเรากับแฟนก็คือ เรา2 คนจะรอเรียนจบไปด้วยกัน  เขาชอบบอกเราว่า คุณจะแต่งงานกับผมไหม เราก็บอกเขาเสอมว่า ถ้าคุณรอฉันจบปริญญาได้ ก็แต่งค่ะ 
อย่าว่าเรานะ เราชอบฝรั่งอ่ะ เราเริ่มมาชอบฝรั่งก็ตั้งแต่พี่เขาทำกับเราแบบนั้นแล้วล่ะค่ะ เราก็ฝึกภาษาเพราะอย่า
งนี้ 555 เห็นน่ารักหล่อไม่ได้หรอกเรา รักมากๆค่ะ เขาชอบสาวไทย จากอเมริกา และเขาก็รักเรามากๆ เราก็รักเขา คือเราคบมาเรื่อยๆ แต่วันนึงเราเล่นเฟสอยู่ ก็มีผู้ชายแอคมาหาเราในเฟส เราก็กดเข้าไปดูข้อมูลนะ สรุปคือเป็นรุ่นพี่ที่เราเคยแอบชอบ เอ่อออ เราก้อเลยยอมรับไป เห็นเคยเป็นรุ่นพี่คนนึงนะ ไม่สนอะไรหรอก และพอเรารับ พี่เขาก็ทักมาคุยกับเรา เราเลยนึกถึงตอนสมัยเรายังเป็นเด็กเด๋อๆ คนนึงที่แอบชอบรุ่นพี่นะ เราก็คุยกับพี่เขาทางเฟสล่ะ และมีข้อความนึงที่ทำให้เราอึ้งแป๊บ..... "น้อง ยังชอบพี่อยู่ไหม " คือแบบว่า เอ่อๆๆ เราบอกไปว่า ไม่รู้อ่ะ แต่ในใจเราคือไม่อยากตรงๆ กลัวทำพี่เขาเสียความรู้สึกอ่ะ สงสารๆ แต่พี่เขาก็ตอบมาอีกว่า "ถ้ายังชอบกันอยู่ มาคบกันได้ไหมอ่ะ" เราก็บอกไปว่าเสียใจค่ะ หนูมีแฟนแล้ว เขาดีกว่าพี่เยอะเลยอ่ะ พี่กลับไปหาพี่ผู้หญิงคนนั้นเถอะ พี่เขาบอกเราว่า เขาเลิกกันนานแล้วอ่ะ เพราะรู้สึกเริ่มมาชอบเรา เฮ๊ออออ เราเกลียดพี่เขาค่ะ !!! แต่เราก็คุยกันทั้งวันทั้งคืนเลยนะ จนเข้าได้เบอร์เราจากไหนไม่รู้อ่ะ เขาก็โทรมาคุยกับเรา ว่าอยากพบเราจัง เราก็เลย อืมๆๆๆอ่าๆไป ไปพบก้อพบวะ แต่เราไม่ได้บอกแฟนฝรั่งเราหลอก ไม่งั้นโกรธเราตาย เราก็กลับมาจาก โรงเรียนพอดีนะ และก็บอกให้พี่เขามาแถวสวนหย่อมแถวบ้าน เอ่อออ เราก็คุยกันนะคะ ทักทายกัน คุยเรื่องสมัยตอนเรียนที่เดียวกัน พี่เขาบอกว่า ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ เปลื่อนไปเยอะเลย คุยสนุกดีนะ พี่เขาก็ถามว่า เราจะเป็นแฟนกันได้ไหม? เราแบบว่า เอิ่มมม .... ไรวะ? เราก็ไม่พูดกลับ แล้วแกล้งบอกว่า ต้องรีบกลับบ้านละ พี่เขาก็นั่งเศร้านะ แต่เรานึกถึงสมัยที่พี่เขาทำกับเราไว้เยอะอ่ะ และระหว่างเรากลับบ้าน พี่เขาก็ถามว่า ทำไมต้องรีบกลับล่ะ คุยกันแป๊บๆก็กลับละหรอ? เราก็เอิ่มมมไป ไม่สนใจ ไม่แคร์มันด้วย เพราะกุหมดรัก-ตั้งแต่ที่-ว่าดูถูกกุละ ตอน ม3 !!  หลังจากนั้นที่ก็เขาก็ทักเรามาเรื่อยๆเลย แต่เราไม่ตอบกลับหรอก ปล่อยไป เพราะมันน่าเบื่อมากๆ เราก็มีแฟนแล้วอ่ะ มายุ่งกันทำไมไม่ทราบ!! เราไม่เคยมีเพื่อนชายเลย บอกเลย เราจะมีเพื่อนชายก็ต่อเมื่อเป็นฝรั่ง สรุปคือคบแต่เพื่อนฝรั่ง เพื่อนไทยก้อมี แต่ไม่เยอะ เพราะเราไม่ค่อยสุงสิงอยู่กับไทยไรมาก 555 แค่นี้แหละค่ะ ประสบการณ์