แอบชอบเพื่อน : ลำบากใจ แต่มีความสุข

[แคนนอน]

เราแอบชอบเพื่อนคนนึงมาเกือบ 2 ปีแล้วค่ะ เค้าเป็นคนน่ารัก เป็นสุภาพบุรุษ ชอบทำกิจกรรม แล้วก็เป็นเดือนสาขาด้วย เราแอบมองเค้าตั้งแต่ปี 1 เคยเทคแคร์ด้วยการซื้อขนม ซื้อของให้ แต่ไม่ได้เอาไปให้เองนะ เราฝากเพื่อนไปให้อีกที เราก็ไม่รู้หรอกว่าเค้าชอบ หรือไม่ชอบอะไร ของทุกอย่างที่ซื้อให้มีแต่ของชอบเราทั้งนั้นเลย บางครั้งเพื่อนก็มาเล่าให้เราฟังว่า ขนมบางอย่าง เค้าก็เอาไปแจกเพื่อนกินจนหมด แต่เราก็ไม่ได้เสียใจนะ ขอแค่เราได้ให้ ได้เทคแคร์เค้า ก็พอใจแล้ว เราก็ส่งขนม ส่งของให้เรื่อยๆเกือบ 2 เดือน เพื่อนก็มาบอกเราว่า เค้าคนนั้นกำลังคุยกับดาวสาขาอื่นอยู่ ให้เราตัดใจแล้วก็เลิกชอบได้แล้ว บอกตรงๆเลยนะ เราโคตรเสียใจเลยอะ เสียใจที่ผ่านมาเราคิดไปเองว่าเค้าไม่มีใคร แต่ก็เฮิร์ทได้พักนึง ก็กลับมาเป็นปกติ แต่ก็ไม่ค่อยเหมือนเดิมเท่าไหร่ ทุกวันที่ไปเรียนด้วยกัน เราเห็นเค้าคุยโทรศัพท์ไปยิ้มไป เราก็คิดว่า เค้าคงคุยกับดาวแน่ๆ เห็นเค้ามีความสุข เราก็แฮปปี้นะ ไม่รู้ว่าตัวเองเริ่มเหมือนนางเอกนิยายตั้งแต่ตอนไหน ที่เห็นคนที่เราชอบมีความสุขกับคนอื่น แล้วเราก็มีความสุขเหมือนกัน แต่เรารู้สึกแบบนั้นจริงๆ แต่ก็แอบจี๊ดลึกๆเหมือนกัน
เค้าคนนั้นคุยกับดาวเรื่อยๆจนเริ่มเปลี่ยนความสัมพันธ์จากเพื่อนเป็นคนสนิท ไปไหนไปด้วยกันแบบเปิดเผย มีดาวที่ไหนก็ต้องมีเค้าคนนั้นที่นั่น เราก็ติดตามความสัมพันธ์ของคู่นี้อยู่ห่างๆ รู้ความเป็นไปทุกระยะ แต่เราก็พอรู้มาว่า ดาวเป็นคนสวย มีคนมาคุยด้วยเยอะ แล้วดาวก็ไม่ได้มีเค้าคนนั้นคนเดียว เราเริ่มเป็นห่วงความรู้สึกเค้า เค้าจะรู้มั้ยนะ ว่าดาวคุยกับคนอื่นอยู่ด้วย เราก็ได้แต่คิด อย่าให้เค้ารู้เลย ไม่อยากเห็นเค้าเสียใจ แต่อีกใจก็อยากให้เค้าเห็นนิสัยจริงๆของดาวคนนี้ เค้าคนนั้นชอบดาวมาก แล้วดาวล่ะ ชอบเค้าคนนั้นของเราจริงๆรึเปล่า ?
เวลาผ่านไปสักพัก เค้าเริ่มรู้เรื่องที่ดาวคุยกับคนอื่น แต่ก็ยังทำเป็นเหมือนว่าโอเค แต่นานวันเข้า ดาวยังไม่เลิกนิสัยแบบนี้ จนวันนึงเค้าขอเดินไปจากดาวเอง ขอไปเองทั้งๆที่ยังชอบอยู่ เค้าเสียใจมาก เรารู้ ได้แต่คอยเป็นห่วงอยู่ห่างๆ สุดท้ายดาวก็ไปคบอีกคน ตั้งแต่วันนั้นจนถึงตอนนี้ เค้าก็ยังลืมดาวไม่ได้ คงเสียใจมาก จนไม่กล้าเปิดโอกาสให้ใครเข้ามาอีกเลย . . . . . จนถึงปี 2 เราก็ยังชอบเค้าอยู่นะ ยิ่งรู้ว่าตอนนี้เค้ายังไม่มีใคร เราก็เหมือนยิ่งมีความหวังมากขึ้น เรื่องที่เราแอบชอบเค้า เพื่อนๆในกลุ่มเรารู้กันหมดทุกคน ช่วยบิ้วเราเป็นระยะ เราเขินมาก จนเก็บอาการแทบไม่อยู่ ตอนที่เราได้นั่งเรียนใกล้ๆเค้า เรามีความสุขมากเลยนะ ตอนที่เค้าหันมาเรียกเราก็เหมือนกัน ถ้าได้คุยกับเค้า เราจะไม่กล้ามองหน้าเค้าเลย เราเขิน กลัวความลับจะเปิดเผยเพราะเรานี่แหละ เราอยากรู้ว่า เค้าจะยังจำคนที่เทคแคร์เค้าตอนปี 1 ได้มั้ย แล้วจะยังอยากรู้อยู่มั้ยว่าคนนั้นเป็นใคร ?