ทำยังไงกับความรู้สึกนี้ ?

[Cat_MW]

คือเรื่องมีอยู่ว่า ...
ตอนเราอยู่ม.4 เราก็อยากเป็นวิศวะ เลยสมัครค่ายของวิศวะ และเราก็ติดค่ายวิศวะของมหาลัยสักที่หนึ่ง จริงๆไม่อยากไปหรอกแต่เพื่อนชวน
พอถึงวันค่ายประมาณเดือนตุลา เราก็ได้เจอกับพี่คนหนึ่ง แว๊บแรกที่เห็นแบบ โอ๊ยพี่คนนี้>< เค้าดูอบอุ่นยังไงบอกไม่ถูก คือแบบชอบ ดีใจยิ่งกว่านั้นคือพี่เค้าเป็นพี่เลี้ยงค่ายกลุ่มของเราเอง พี่เค้าดูแลน้องในค่ายดี เป็นอะไรที่ประทับใจ
คืนที่สอง เป็นคืนสุดท้ายที่ได้อยู่ที่นั้น แล้วก็มีเหมือนการอำลาค่ายคือให้พวกพี่ค่ายผูกสายสิญจน์ให้น้องๆ เราก็รีบไปหาพี่คนนั้นเลย (เรียกสั้นๆว่าที่ ล แล้วกัน) ช่วงเวลานั้นคือมีความสุขมากๆได้มามองตา เขินอ่ะ ><
วันสุดท้ายของค่ายเราก็คิดว่าคงจะไม่ได้เจอกันอีกแล้ว ก็อยากจะขอเฟสกับไลน์ไว้ติดต่อ555(แค่คิดแต่จริงๆแล้วไม่กล้าขอหรอก) ยังไม่ทันได้ขอเลยพี่ ล ก็แจกน้องทั้งกลุ่มเลยจ้า ก่อนกลับก็มีถ่ายรูปกันนิดนึง ตอนนั้นคือน้ำตาซึม เวลามันผ่านไปเร็วมากๆ ลืมเล่าไปตอนหนึ่ง ตอนกินข้าว ที่นั่งข้างหน้าเรามันว่าง เราก็เห็นพี่ ล กับเพื่อนเดินมา เพื่อนของพี่ ล มานั่งข้างหน้าเรา และก็เรียกพี่ ล มาเหมือนกัน แต่พี่เค้าไม่ยอมมานั้ง TT พอเรากลับถึงบ้านเราก็ทักพี่ ล กว่าพี่เค้าจะตอบแบบนานมากๆ ก็คิดว่าพี่เค้าเป็นไรหรือเปล่าวะ ก็เป็นห่วง ไม่รู้ว่าความรู้สึกนั้นมันเกิดขึ้นได้ยังไง แค่เวลา3วัน จะทำให้รู้สึกดีได้ขนาดนั้นเลยหรอ???? จะด่าว่าเราบ้าก็ได้นะ5555 แต่ก็คิดว่าเดี๋ยวก็เลิกชอบสักวัน แต่เราก้ยังอยากคุยกับพี่ ล อยู่ก็เลยทักไป แต่ไม่กล้าทักบ่อยกลัวพี่ ล จะสงสัย
1 เดือนผ่านไป ที่มหาลัยนั้นมีงาน Open house เราก็ไปกับเพื่อนๆหลายคน เราไม่รู้ว่าจะไปที่ไหนก่อนดีก็เลยไปที่ตึกเคมี ซึ่งตึกนั้นก็เป้นตึกตอนที่เราอยู่ค่ายนั้นแหละ พอไปถึงไม่นานเราก็เจอพี่ ล เราตะโกนเรียกแบบไม่สนใจใครทั้งทีระยะทางไม่ได้ไกลกันเท่าไหร่เลย ก็คนมันดีใจอ่ะที่ได้เจออีกครั้ง ตอนนั้นเราแบบหัวใจเต้นแรงอยากจะเดินไปหาแต่ก้าวขาไม่ค่อยออก แต่พี่ ล เค้าก็เดินมาหานะ เราก็ถามสารทุกข์สุกดิบกัน แต่เราก็ไปเดินดูที่คณะอื่น วันนั้นเป็นวันที่เราคุยไลน์กับพี่ ล เกือบทั้งวันเลย เราบอกว่าก่อนกลับจะไปถ่ายรูปด้วยนะ คือแบบพี่เค้าตอบไลน์เร็วมากๆ รู้สึกได้ถึงความใส่ใจ
ประโยคสนทนา เราถามพี่ ล ว่าพี่อยู่ไหน เค้าบอกว่าออกมาทำธุระข้างนอกเดี๋ยวจะกลับเร็วนี้ พี่ถามว่าเราเจอพี่...หรือยัง เราก็งงสักพัก(พี่...คือพี่มากินข้าวข้างหน้าเราตอนอยู่ค่าย) เราก็บอกว่าจะไปถ่ายรูปด้วย พี่ ล ก็บอกว่าพี่...อยู่เนี่ย มาเลยๆ เราก็แบบโอ๊ยยยย พี่ ล เค้าใจผิดแล้ว หนูอยากถ่ายรูปกับพี่ อยากเจอพี่ TT เราติดตามพี่เค้าทุกอย่างเลย แบบแอบมองอยู่ห่างๆ (ชอบไปส่องเฟสเลยรู้ ;D) เราก็ดูว่าที่ไหนบ้างที่พี่เค้าเคยไป จนรู้พิกัดบ้านว่าอยู่แถวไหน (ดูพยายามเนอะ555) พอถึงวันเกิดพี่ ล เราก็ส่งของขวัญไปให้ที่บ้าน -0- ไม่คิดเหมือนกันว่าตัวเองจะกล้าขนาดนี้ ตั้งแต่วันที่ไปงานที่มหาลัยเราก็ไม่ค่อยได้คุยกับพี่เค้าเลย กลัวพี่เค้ารำคาญ และอีกอย่างเหมือนเค้าไม่อยากจะตอบ TT
....หลังจากวันที่ไปมหาลัยก็คิดอีกว่า นั้นคงเป็นครั้งสุดท้ายจริงๆ คงไม่ได้เจออีกแล้ว...
ผ่านไป 7 เดือน เรามีนัดทำงานกลุ่มกับเพื่อนๆไปถ่ายวิดีโอส่งครู เพื่อนก็บอกว่าไปถ่ายที่ THE ... แถวๆราชพฤกษ์ เราก็คิดในใจว่า เฮ้ยที่นี้ พี่ ล เคยมา คือตอนนั้นคิดถึงพี่ ล มากๆ ทั้งๆที่พี่เค้าก็ได้อยากคุยกับเรา แต่ทำไมความรู้ดีๆมันไม่ยอมหายไปสักที เพื่อนสนิทเราจะเดินไปหา location สวยๆ ตอนแรกเราจะไม่ไปเพราะขี้เกียจร้อน และแล้วก็ต้องไป == เดินไปเรื่อยๆเราก็คิดถึงพี่ ล มันตะหงิดๆยังไงไม่รู้ และก็คิดว่าถ้าพี่ ล มาคงมาเดินเที่ยวตอนเย็นๆมั้ง และเราก็เดินเข้าไปเรื่อยๆ -----อุ๊ฟฟฟ ------ ปรากฏว่าพี่ ล เค้ามากับแม่ !!!!!!!! ตอนนั้นคืออึ้ง ทำไรไม่ถูก และพี่เค้าเดินมา ก็คุยก็ตามปกติ ตอนนั้นเพื่อนมันก้ตกใจ แต่มันก็เดินออกไปห่างๆจากเรา เหมือนรู้555555
วันนั้นเราก็ทักไลน์พี่เค้าไป อ่าน แต่ไม่ตอบ :'( เสียใจมากอ่ะ ทำไมไม่ตอบ แต่ก็เริ่มชินเพราะมันหลายครั้งแล้วที่เป้นแบบนี้ แต่เราก็พยายามมากๆเลย พยามยามชวนคุยแต่เหมือนพี่ ล ไม่อยากคุยอ่ะ ก็เลยไม่ทักและ เราก็คิดถึงพี่ ล เรื่อยมา จนถึงวันนี้ ผ่านมา 1 ปีกว่าๆ ไม่รู้ว่าจะคิดถึงอะไรนักหนา คุยกันแบบต่างคนต่างชวนคุยนี้นับครั้งได้เลยมีใครเคยเป็นแบบนี้บ้างไหมคะ?? จะตัดใจหลายครั้งแต่ทำไม่ได้สักที เพื่อนก็ชอบพูดถึงวันที่เจอพี่ ล ที่ THE... ว่านั้นมันพรหมลิขิตชัดๆ แกอย่ายอมแพ้สิ แต่เพื่อนไม่รู้หรอกว่าเราเหนื่อยใจแค่ไหน- -
ผ่านมาไม่กี่วัน เราก็ไปงาน Open house ที่เดิม เราพูดกับเพื่อนว่าเราจะไม่ไปเหยีบยตึกนั้นอีกเลย คอยดูสิแต่เอาจริงๆแล้ว เราก็ไปที่ตึกนั้นอยู่ดีอ่ะ หัวใจมันเรียกร้องทำไงได้ (ขออภัยในความเสี่ยวค่ะ -/\- )บอกเพื่อนในกลุ่มว่าจะไปห้องน้ำ แต่แอบมาตึกกับเพื่อนอีก1คน พอไปถึงหน้าตึกเราก็เห็นพี่ ล เดินออกมาจากโรงอาหาร -0- โอ้โห มาถึงก็เจอเลย (คิดในใจ) เพื่อนก็พูดว่าทำไมเจอกันง่ายจังวะ เราก็ยืนมองอยู่ฝั่งตรงข้ามแบบไกลๆ คือคิดถึง แต่ไม่รู้จะยังไง คือตรงนั้นทั้งเพื่อนและรุ่นพี่ของพี่ ล อยู่กันเยอะมาก ยืนคิดอยู่นานว่าจำทำไง แต่พี่ ล ก็เดินไปนั่งในร้านน้ำ เราก็ เอาวะ ไปก็ไป ตัดสินใจเดินไปที่ร้านนั้น ไปยืนโบกมืออยู่ 2-3 ที พอพี่ ล เห็นเรา พี่เค้าก็รีบออกมาจากร้านน้ำ เราก็วิ่ง..... วิ่งหนีออกมาเลย ที่ไม่อยากอยู่คุยเพราะกลัวจะคิดไปเองและคิดไปไกล แต่ในใจก็เสียใจ ทำไมไม่อยู่ให้นานกว่านี้
ทำไงดี?