(กระทู้แมวบ่น) ละครไทย ละครไทย ละครไทยเมื่อสิบปีที่แล้ว
ตั้งกระทู้ใหม่
คือว่าช่วงนี้ผมอยากดูอะไรที่มันเอนเตอร์เทนตัวเองหน่อย เนื่องจากอยากพักจากการเขียนนิยายเพราะรู้สึกว่ากำลังกดดันให้ตัวเองเขียนมากเกินไป อะนิเมะส่วนใหญ่ก็ดรอปทิ้งไม่ดูแล้วทั้งนั้น
ก็เลยมองย้อนกลับมาที่ของบ้านเราเองซึ่งก็คือละครไทยเนี่ยแหละครับ
แต่แบบ... ไม่ไหวจริงๆ ละครไทยยุคปัจจุบันเนี่ย
คือ... อันนี้เป็นส่วนตัวของผมเลยนะ ...ก็คือผมไม่ชอบอะไรที่มันดูเวอร์เกินไปน่ะ อย่างเช่นบ้านพระเอก/นางเอก/นางร้ายมีฐานะมาก(แล้วเดี๋ยวนี้ มันมีฐานะทุกเรื่องเลยนะ คือพระเอกไม่มีรถขับสักเรื่องได้ไหม) ตระกูลผู้ดี แต่วิธีการคิดเนี่ย มันไม่ได้เหมาะสมกับความเป็นคุณหนูคุณชายหรือว่าผู้ดีแม้วอะไรเลย บางทีก็ดราม่าเรื่องไม่เป็นเรื่อง ฟังเสียงแวดๆๆ ใส่กันแล้วปวดตับจริงๆ พระเอกใช้ความเป็นชายข่มนางเอกเสมอ นางร้ายที่สมองคิดได้แต่จะแก้แค้นนางเอก
เฮ้ย! คือเข้าใจนะว่ามันเป็นละคร แต่มันต้องสะท้อนอะไรออกมาบ้างดิ อันนี้เม่งไม่เห็นจะสะท้อนแม้วอะไรออกมาเลยนอกจากสงครามใส่อีโม ช่วงชิงมรดกและผัวข้า แล้วก็มาบอกทีหลังแค่ว่าทำยังไงก็ได้รับผลอย่างนั้น(ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว) เพราะงั้น นางเอกเลยคู่พระเอกตลอดตอนจบ ตัวร้ายบัดซบไม่ก็กลับใจมาเป็นคนดี(แต่เดี๋ยวนี้ ไม่ค่อยเห็นละ) บร๊ะ! สุด..สุด...ไปเลย!
อย่างสมัยก่อน ผมเคยดูละครไทยตอนเด็ก แต่จำไม่ค่อยได้ เลยย้อนกลับไปหาดูอีกครั้ง สมัยนั้น ผมจำได้ว่า "เบญจา คีตา ความรัก" พ.ศ.2545 (เก่ากว่านี้ผมเกิดไม่ทัน) คือฮิตมากๆ เด็กๆ เนี่ยร้องเพลงประกอบกันได้ทั่วบ้านทั่วเมือง ผมนึกได้ก็เลยขอย้อนกลับไปดูหน่อย(ตอนนี้ พ.ศ.2557) ผมไม่ได้ดูแค่เรื่องเดียวนะ ยังมีละครไทยในยุคนั้นอย่าง "แดนซ์ไม่เซ่อ...เลยเจอรัก(เธอจะต้องชนะ โอ้! เธอจะต้องไม่แพ้ โอ้! โอ้!)" "สาวน้อยในตะเกียงแก้ว" ส่วนอันอื่นไม่แน่ใจว่ามาจากยุคเดียวกันหรือเปล่ามีละครประวัติศาสตร์ไทยอย่าง นายขนมต้ม ขุนเดช บางระจัน อะไรพวกนี้ด้วยแหละ
ประมาณสิบปีที่แล้ว ทำไมละครไทยสนุก(ในความคิดของผม)
ถึงบางเรื่องจะไม่สนุกมาก แต่ก็ไม่น่าเบื่อจนถึงกับทนดูไม่ได้ คือแบบ... มันไม่มีนางร้ายสายพันธุ์ปัจจุบันให้เห็นเลย ตัวร้ายส่วนใหญ่เป็นแนวอิจฉานางเอกด้วยเหตุผลบางอย่างเลยหาทางเล่นงาน หรือไม่ก็ผู้ทรงอิทธิพลมาคอยขัดขา คือมันก็ร้ายอยู่นะ แต่ก็ร้ายแบบพอเป็นพิธี บางทีเล่นแรงไปก็มีรู้สึกผิดให้เห็นบ้าง(ถ้าเป็นสมัยนี้คง ตายๆ ไปซะเถอะ นังน่าโง่นั่นน่ะ)
ไม่มีหรอก มา... เฉดหัวออกจากบ้าน จิกผมตบหน้า "นังหน้าด้าน! ชิชะ! ฉันตบหัวแกให้บินออกไปนอกอวกาศเลย!" เห็นได้ชัดก็คำพูดคำจาเนี่ยแหละ ไม่เห็นจะมีตัวละครปากจัด(ทั้งชายและหญิง)ปรากฏให้เห็นเลย แล้วก็ไม่มีฉากขับรถราคาแพงของพระเอกให้เห็นด้วย(ส่วนมากโชว์หล่อโดยการอวดความสามารถมากกว่า) แล้วมีแตกต่างอีกหลายอย่าง ทุกคนสามารถทดลองดูเปรียบเทียบได้เองครับ ถ้าผมพิมพ์คงยาวไกล
สมัยก่อนเห็นเลยว่าละครไทยยังสะท้อนอะไรให้เห็นบ้าง ยังโฟกัสหลายจุด แต่ตอนนี้ มันวนเวียนอยู่กับแค่ "คนมีกะตังค์ ตบตีแย่งชิง แก้แค้น"(อันนี้คือละครหลังข่าว) แล้วละครตลกของบ้านเราก็เล่นแต่มุกไม่ลงทุน(มุกพูดผิด มุกหน้าด้าน มุกเจ็บตัว) คือดูแล้วมุกฝืด มันยิ่งเครียดไปกว่าเดิมซะอีก
รู้สึกว่าบ่นเยอะไปแล้ว อยากพิมพ์อีก แต่ขอตัดจบ พอเท่านี้ก่อนดีกว่า
84 ความคิดเห็น
นึกถึงเบญจาฯ แฮะ 5555
จำได้ว่าชอบมาก แต่นั่นก็ตอนเราอายุแค่ 5 ขวบ จำอะไรแทบไม่ได้
ก็จริงค่ะ มันต่างกัน
ยุคสมัยเปลี่ยนไปแล้ว...
ศรีซออายุเท่าผมเลยครับ ตอนนั้นผมก็ห้าขวบเหมือนกัน
แล้วชอบมากเหมือนกันครับ เบญจาฯ ผมนี้ร้องได้ทุกเพลงเลย(ในสมัยนั้น)
แย่จัง ผมเกิดไม่ทัน แต่ผมชอบเรื่องน้ำพุนะครับ
ท่านควอนตัม นั่นมันยิ่งเก่ากว่าในกระทู้นี้อีกไม่ใช่เหรอครับ!
เอ๊ะ! ดูเหมือนว่าเราจะเกิดยุคเดียวกันเลยค่ะ (เราปี 1995)
นึกถึงช่วงเมื่อสิบกว่าปีก่อน ละครของช่อง7เป็นอะไรที่บูมมาก (อาจเป็นเพราะสมัยนั้นมีชัดอยู่ช่องเดียว ฮ่าๆ) และมันก็สนุกมากกกก เบญจาคีตาความรักนี่ถึงกับทำเป็นเพลงประกอบละครออกมาขาย ซึ่งเรายังเคยเอาไปร้องคาราโอเกะ>___< สาวน้อยในตะเกียงแก้วภาค1กับ2 เราก็ดูแบบติดงอมแงม แดนซ์ไม่เซ่อเลยเจอรัก อันนี้นึกไม่ค่อยออก แต่เห็นวงเล็บเป็นเพลงประกอบเราก็อ๋อ! เรื่องนั้นนั่นเอง! ย้อนอดีตแล้วเราคิดถึงค่ะT^T
ใจจริงก็ไม่อยากเปรียบเทียบละครไทยสมัยนี้กับสมัยก่อนเท่าไหร่ค่ะ ด้วยความที่คิดว่าความต่างยุคต่างสมัยก็เป็นเหมือนปราการใหญ่ๆที่แบ่งแนวละครออกจากกันอย่างชัดเจน เพราะกระแสนิยมสมัยนี้เน้นไปที่ละครแนวแรงๆ พวกละครสดใสมุ้งมิ้งน่ารักน่าหยิกคงจะเรตติ้งตกถ้าต้องแข่งกับละครแนวชิงรักหักสวาท ส่วนละครอิงประวัติศาสตร์ก็ยิ่งไม่ต้องพูดถึง ไม่ค่อยมีใครทำด้วยซ้ำ แต่ถ้าเป็นสมัยก่อนเราชอบดูที่ช่องไอทีวีเอามาทำค่ะ เรื่องกษัตริยากับมหาราชกู้แผ่นดิน เรียกว่าเกาะติดขอบจอ ร้องเพลงได้อีกแน่ะ ดูทีไรชอบเอาดาบไม้มาถือ (เพื่อ!?) พอดูจบจะตามด้วย วัยซนคนมหัศจรรย์ ซึ่งสมัยนั้นเรากรี๊ดมากกกก เป็นละครเด็กๆที่อิงประวัติศาสตร์อีกเรื่อง คิดถึงแท้เหลาT^T
ถ้าให้ย้อนความหลังต่อมันคงยาวจนพิมพ์ทั้งคืนก็ไม่จบ-.- เรายังมีความทรงจำดีๆเกี่ยวกับละครไทยที่เคยดูเยอะค่ะ แค่คิดถึงน้ำตาก็แทบไหลT^T แต่ในตอนนี้ก็ตัดขาดกับโลกละครไปโดยสิ้นเชิง ความจริงไม่ได้ดูละครมาตั้งหลายปีแล้วค่ะ (ตั้งแต่มาติดการ์ตูนกับซีรี่ส์เกาหลีนี่ล่ะ-.-) ละครที่เรารู้จักก็จะมีแต่เรื่องที่กระแสมันแรงมากจนเพื่อนแชร์ต่อๆกันในเฟส แต่ก็แค่รู้จักเท่านั้นจึงไม่สามารถวิจารณ์อะไรได้ ฮ่าๆ สรุปที่พิมพ์มามันมีแต่น้ำหาเนื้อไม่เจอซะงั้น ถือซะว่ามาร่วมบ่นกับเจ้าของกระทู้ด้วยคนค่ะ ^^' (แต่ในกรณีของเรามันเหมือนคนมานั่งย้อนอดีตมากกว่า)
ปล. พิมพ์ไปพิมพ์มาเพิ่งจะรู้ว่า 'โดนดักแก่' เสียแล้ว...
ปีเดียวกันครับ 2545 เหมือนกัน แต่ตอนนั้นผมยังไม่เกิดเลยครับ
เสื้อสีฝุ่น ที่ฉายอยู่ช่องสาม พระเอก นางเอก โค ตา ระ จนเลย สู้ชีวิตสุดๆ ได้ลองเปิดดูบ้างหรือเปล่าเรื่องนี้ แน่นอนคงไม่ค่อยมีคนเปิดดู นั้นคือคำตอบ ว่าทำไมเขาถึงไม่สร้างละครน้ำดีให้คนไทยดู เพราะคนไทนไม่นิยมดูละครชีวิตที่รันทด พระเอกจน นางเอกจน อยากดูอะไรที่มันเว่อร์ๆไว้ก่อน
ถ้า 2545 เราเลิกดูละครไปแล้วล่ะ
คืออยู่ในวัยที่เห่อสังคม โตแล้ว เข้าผับได้แล้ว แปลกหูแปลกตา
ติดเพื่อน ติดกิจกรรม ทำงานพิเศษ ค้นหาความพิเศษของตัวเอง
เรียกว่าไม่สนใจดูทีวีอีกเลย
ถ้าตอนเด็กๆ (เก่ากว่า2545) เราดูมาหลายเรื่อง น้ำเน่าก็มี
แต่น้ำเน่าบางเรื่องมีประเด็นที่ดีนะ
เรื่องที่ไม่น้ำเน่าและเราจำได้คือเจ้ากรรมนายเวร
เราชอบพล็อตเรื่อง ยกเว้นฉากจบ
และที่ชอบที่สุดคือเพลงประกอบ ชื่อเพลง สัมผัสของหัวใจ
เพลงนี้เหมาะกับนางเอกมาก
เพราะนางเอกเป็นใบ้
เหตุผลที่ไม่ชอบฉากจบคือมันมีเรื่องของการฆ่าตัวตายมาพ่วง
เราว่ามันย้อนแย้งกับพล็อตที่สอนเรื่องกฎแห่งกรรม
ทุกวันนี้เราไม่ได้ดูละครแล้ว
ขนาดว่านิยายที่เอาไปทำเป็นละคร เรายังเมินๆ เลย
รู้สึกว่าตัวเองหลุดจากกลุ่มเป้าหมายพล็อตละครแล้ว
เดี๋ยวนะ...........เนียนตลอดอ่ะควอนอ่ะ 55555
สมัยก่อนละครทำดีมากจริงๆค่ะ
อย่างทายาทอสูร รากนครา หากจะน้ำเน่าก็น้ำเน่าแบบมีชั้นเชิง อย่าง อาญารัก หรือ ใหม่หน่อยก็ ในฝันที่ตุ้ยเล่น ทำดีมาก
ปล.เสิร์ช google ดูปีเอาเองนะครัชชชช (วิบัติเอาฮา)
สมัยเราเด็กๆ หนังจักรๆวงๆช่องเจ็ดค่ะ สนุกมาก อ้างอิงมาจากวรรณคดีจริงๆ
สามารถใช้เป็นสื่อในการเรียนรู้วรรณคดีไทยได้ แต่ปัจจุบัน
หนังทำมั่วไปหมด แทนที่จะจบแค่รุ่นนั้นดันมีลูกหลานมาเพียบ
จนไม่สามารถนำมาอ้างอิง และดูเหมือนเนื้อเรื่องเยอะไป
ส่วนหนังไทยสมัยก่อน เรื่อง เป รต วัดสุทัศน์อ่ะค่ะสนุกมาก
ให้ข้อคิดเตือนใจคนดีมากเลย และเมื่อก่อนนี่ เหมือนหนังไทยห้ามมรคำหยาบ
แต่ปจบ ยิ่งหยาบเท่าไหร่ หนังยิ่งมีคนดูมากเท่านั้น จนรู้สึกแย่กับหนังเลย
เคยมีหนังเกี่ยวกับเพลงเรื่องนึงที่เราจำชื่อไม่ได้ล้ว จำได้ว่าแพนเค้กเป็นนางเอกนี่ล่ะค่ะ ไม่รู้ว่าเก่ามั้ยนะ... แต่เราติดมาก เพลงนี่เล่นร้องแทบทั้งวัน เป็นยอดหนังในดวงใจเลยล่ะค่ะ ส่วนหนังสมัยนี้... ก็นะ... ที่เริ่มไม่เข้าใจเป็นอย่างแรกของละครไทยสมัยนี้ก็คือทำไมตอนอยู่บ้านต้องแต่งตัวอลังซะยิ่งกว่านางแบบบางคนด้วย...
ไม่เสมอไปคะ ดูเรื่องที่หม่ำกับพิงค์กี้(จำชื่อเรื่องไม่ได้) ยังแป๊ก ไม่มีคนดู เพราะหยาบด่ากันทั้งเรื่อง
คนไทยยังรู้จักเลือกนะคะ ว่าควรสนับสนุนหนังประเภทไหน
เรื่องนี้เพลงเพราะด้วยค่ะ
พระจันทร์สีน้ำเงิน
ชอบเจ้ากรรมนายเวรเหมือนกันค่ะ
ทุกวันนี้ยังย้อนดูในยูทูปอยู่เลย
พลิกดินสู่ดาวรึเปล่าคะ
ที่เวียร์เป็นพระเอก
สวัสดีครับคุณจขกท.
สารภาพตามความจริง ตั้งแต่ผมเริ่มเล่นอินเตอร์เน็ตเป็น ผมก็ไม่กลับไปดูทีวีอีกเลยครับ (ยกเว้นดิสนี่ย์กับการ์ตูนช่องเก้า อันนี้ติดยาวยันมัธยม)
และตอนนั้นก็ดูอะไรที่เฉพาะทางมาก..
นกออก..
เสือ..
อังกอร์..
ส่วนเรื่องแนวรักๆที่ดูจนจบก็มีแค่แจ๋วใจร้ายฯครับ..
คงเปรียบเทียบอะไรกับเขาไม่ได้เท่าไหร่ ขออภัยด้วยนะครับ U v U
จริงๆเก่ากว่านั้นก็ดีๆเยอะนะคะ ดูย้อนหลังได้จากยูทูปเต็มเลย
ช่องเจ็ด
สายโลหิต ญาติกา รัตนโกสินทร์
น้ำใจแม่
เก็บแผ่นดิน
น้ำพุ
กว่าจะรู้เดียงสา
รากนครา
อุ่นไอรัก
ลูกไม้หลากสี
ช่องสาม
เจ้ากรรมนายเวร
คนของแผ่นดิน
อาญารัก
เรือนไม้สีเบจ
จดหมายถึงดวงดาว
ธรณีนี่นี้ใครครอง
สาวน้อยประแป้ง
คือ...เยอะแยะแต่บางเรื่องก็เลือนราง บางเรื่องในยูทูปไม่มีด้วยซ้ำ ต้องหาซื้อแผ่นดูเอา
เพราะละครที่รักษารูปแบบคลาสสิกเรทติงมันสู้ละครที่มีบทสนองความสะใจไม่ได้ไงครับ มันก็เปลี่ยนแปลงไปตามยุคตามสมัยนั่นแหละ
แต่ละครยุคเก่าก็มีข้อเสียนะ เรื่องไหนคนนิยมมันจะยืดครับบางเรื่องยืดไปเป็นเดือน ทรมานคนดูมาก (เมื่อไหร่มันจะอวสานสักทีฟะ!!)
แต่สารภาพตามตรงผมไม่ได้ดูละครไทยมานานแล้วครั้งด้วยหลาย ๆ สาเหตุ
เรื่องสุดท้ายที่ติดอย่างจริงจังคือเรื่อง วิมานดินครับ
ส่วนตัวชอบซีรี่ญี่ปุ่นครับไม่กี่ตอนก็จบบริบูรณ์ ด้านการดำเนินเนื้อเรื่องชอบฝั่งอเมริกามากกว่าเสียดายมันจบไม่จริงซักเรื่องแต่ละเรื่องลากยาวไปหลายปีครับ
ทันแค่สาวน้อยในตะเกียงแก้วเอง....
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?