คนเงียบเงียบ มันร้ายแรงขนาดนั้นเลย??
ตั้งกระทู้ใหม่
ไม่ต้องอ่านเนื้อความก็ได้คะ
คือว่า เราเป็นคนเงียบเงียบอะ อยู่ รร ก็จะไม่ค่อยพูด พูดน้อย ไม่ค่อยสุงสิงกับใคร
แล้ววันนี้ ทะเลาะกับเพื่อน
เพื่อนเขาพูดกระแทกแดกดันเราอะ ประมาณว่า
คนที่ว่าเงียบเงียบนั้นไม่นานมะ เมิงเชื่อกุ
คนเราต้องมองนานนาน รู้จักกันสักปีนึงอะ นิสัยจะรู้
คือวันนี้เรานั่งเรียนวิชาอังกฤษอยู่ แล้วเราอะ ร้อน หายใจไม่ค่อยออก อารมณ์เสียครูด้วย ไม่รู้แกสอนอะไร มองกระดานก็ไม่เห็น -เราก็มองกระดานอยู่ เราก็ทำหน้าแบบขมวดคิ้วนิดนิดนะ เพื่อนคนนั้นก็หันมาถามว่า ดูทำหน้า ทำหน้าเหมือนไม่พอใจอะไรนั้น แล้วก็หันไปพุดกับเพื่อนอีกคนว่า ไม่ต้องไปพูดกับมัน เราก็หงุดหงิดเลยบอกไปว่า ไม่ได้ทำหน้าใส่เอง พูดแค่นี้อะ
พอพักเที่ยงเขาก็เลยพูดกระแทกแดกดันเรา และไม่พูดกับเราเลย
การที่เราเงียบไม่ค่อยคุยกับเพื่อนอะ คือเราไม่อยากจะพูดอะ พอพูดอะไรก็จะโดนเพื่อนคนนี้ขัดจังหวะแบบ เราพูดอะไรเขาก็จะไม่เห้นด้วย เราโดนด่าประจำ เราก็เลยไม่อยากพูด
เวลาทะเลาะ คือเราไม่พอใจอะไรเขา เราโกรธเขา หรืออะไร เราจะเงียบนะ คือเลือกที่จะเงียบ
แต่เราก็ไม่ได้ทำหน้า บางทีเราอยากจะด่าอะ แต่เราก็ไม่กล้า เรากลัวเขาจะเสียใจเสียความรู้สึก เรายอมเขาตลอด แต่เราก็เต็มใจนะ ไม่ใช่ไม่เต็มใจ
บางทีเรานั่งเฉยเฉย ก็ว่าเรา ชอบทำหน้าเหมือนไม่พอใจอะไร คือเราเหนื่อยอะ
ด่าเขาสักคำเราไม่เคยเลย
เสียใจมากมากอะวันนี้
คนเงียบเงียบนี่มันยังไงอะ เพื่อนเขาไม่ชอบเหรอคะ ที่เราทำตัวเงียบเงียบ
เราจะแก้ไขตัวเองยังไงอะ
5 ความคิดเห็น
การสื่อสารไม่ครบกระบวนความน่ะ มันเลยตีความได้หลายแบบ แต่ถ้าใช้ปากพูดออกมาก็จะเข้าใจ สมมติเราพูดขึ้นลอยๆว่า ฟายยยยยยยย เพื่อนฟังอาจจะคิดว่ามันด่ากุเปล่า ครูฟังก็คิดว่าด่ากุเปล่า ทัั้งแท้ที่จริงเราอาจจะด่าตัวเองก็ได้ ถ้าเราเงียบคนจะเข้าใจว่าสิ่งที่เขาเข้าใจนั้นถูกต้อง การเงียบก็คือการยอมรับนั่นเอง
สมัยก่อนผมก็เป็นคนเงียบครับ เพราะพอผมพูดอะไรแม้แต่ 1 คำ ก้โดนด่า
พอไม่พูดก็หาว่าผมหยิ่ง เอาแต่ใจ แต่ถ้ามีเรื่องกับใครส่วนใหญ่ผมผิด
เพราะผมไม่เถียงแต่ถ้าเรื่องหนักจริงพอผมเถียงทั้งครูทั้งเพื่อนก็ด่าผมงอแง
ทั้งที่ผมไม่ได้ทำอะไรผิดทำไมต้องได้รับความผิดแทนคนอื่นก็ไม่รุ้แถมโดน
ด่าว่าเป็น ออทิสติก
เป็นคนเงียบๆมันไม่ผิดหรอกครับถ้าเป็นมุมมองผม ผมชอบคนที่เงียบๆมากกว่าคนที่พูดมากครับ
การเงียบ เป็นการเถียง ที่กวนส้งตริงที่สุด แต่สำหรับเราบุคคลิกแบบเงียบขรึมมันดูหยิ่งไปหน่อย
แต่ก่อนเราเปป็นคนเงียบมาก วันนึงพูดนับคำได้ เพราะเราขี้อายแล้วก็ไม่รู้จะพูดอะไรด้วยแหละ เข้าใจฟีลเลยว่าชีวิตมันลำบาก
ได้ยินบ่อยๆเหมือนกัน คำพูดประมาณว่า -นี่ต้องคิดแบบนี้อยู่แน่เลย เห็นเงียบๆนี่ด่าในใจล่ะสิ ฯลฯ คนอื่นเขาไม่รู้ไงว่าเราคิดอะไรอยู่ จะโทษเขาก็ไม่ได้หรอก
วิธีการก็คือ ทำตัวให้มีบรรยากาศเป็นมิตร ไม่ต้องพูดเยอะก็ได้ แต่เวลาพูดก็ยิ้มๆหน่อย คือถ้าคนอื่นเห็นเราบรรยากาศมาคุแบบนี้เขาก็จะอคติกับตัวเรา ก็จะไม่อยากคุยด้วย เผลอๆพาลหงุดหงิดไปซะอย่างนั้น
แล้วก็เวลาทะเลาะกัน ยิ่งต้องพูดเลย ถ้าไม่พูด คนอื่นก็ไม่เข้าใจหรอก สรุปก็คือ 1. ยิ้ม 2.พูดให้มากขึ้นกว่านี้ เอาให้เขาเข้าใจเจตนาว่าเราไม่ได้คิดร้ายนะ 3.ยิ้มอีก
พอยิ้มแล้วชีวิตมันดีขึ้นจริงๆ นะ ไม่อยากยิ้มก็ยิ้มไปก่อน สะกดจิตตัวเองให้ร่าเริง พอคิดแบบนี้แล้วเดี๋ยวก็ร่าเริงขึ้นมาจริงๆเองแหละ(จริงๆนะ แล้วชีวิตมันจะง่ายขึ้น)
สู้ๆนะเธอ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?