อกหักครั้งที่ร้อย

[guest]

เราจะเล่าให้ฟัง เรารู้ว่าบางที่มันไม่สามารถเป็นไปได้อีกแล้ว เพราะมันเกิดซ้ำแล้วซ้ำเล่าแต่เราก็แค่รอ
คือแบบว่าเราชอบ เพื่อนคนนึงเรียนคนล่ะห้อง สายเดียวกัน แต่เราอยู่ห้องเก่งไง ครูก็เลยเป็นคนละคนกับห้องเขา ก็เลยเจอกันยากมาก ตอนนี้ยิ่งเขาพักเที่ยงแล้วนั่งอยู่ห้องยิ่งไม่ได้เจอ ตอนปีที่แล้ว เราเจอกัน เพราะเขาย้ายมาใหม่ เราชอบเขาก็เลยคุยแชทกันนานมาก เยอะอ่า ตอนแรกเขาเป็นเด็กใหม่ เขาคุยกับเราแบบดีมาก แต่ตอนนี้คนรู้จักเขาเยอะยิ่งกว่าเราอีก ก็เลยตอบแชทเราน้อยลงแต่เราก็พยายามทักบ่อยๆนะ ปีที่แล้วเขา มีแฟน ทั้งร่นพี่รุ่นน้องรุ่นเดียวกัน สาม สี่ คน พอเขาเลิกกันเราก็ตัดสินใจบอกว่าเราชอบ สุดท้ายก็ไม่ได้คำตอบใดๆเลย เขาก็ตอบเราเหมือนเดิมแต่แค่น้อยลง จนปีนี้ตั้งแต่ต้นปี เราก็รอคำตอบตลอด ก็ไม่เคยมีคำตอบ เขาก็คบกับคนอื่นอีก เยอะ ปีนี้เยอะกว่าปีที่แล้วอีก ทุกครั้งที่เขาเลิกกัน เราก็แอบหวังว่าจะมีสิทธิ์เป็นคนต่อไป แต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับใดๆ บางทีเขาก็คุยเหมือนเราจะมีหวัง หยอกล้อเราบาง แต่พอมีแฟนอีก เขาก็ตอบเราน้อยลง เป็นแบบนี้ ประจำ แต่เราก็แอบหวัง ว่าต้องมีซักวันล่ะ
ที่ตั้งกระทู้คืออยากระบาย จริงๆก็ประกาศไปทั่วแล้วล่ะ เพื่อนๆ ไม่มีใครที่ไม่รู้ว่าเราชอบเขา เขาก็เหมือนจะจีบเพื่อนเราแต่เพื่อนเราก็คาสโนวี่ไม่ใช่น้อย เขาก็เลยผิดหวังไป แต่ก็หาใหม่ได้ตลอดเลย ปัจจุบันเขาคบกับรุ่นน้อง รอเลิกค่อยทักเขาไปล่ะกัน
ว่าไงกันบ้างเราควรทำไงดี อยากตัดใจนะ แต่ที่ทพมันเป็นความเคยชิน มันยากที่จะหยุด

Comments

[สาคู ใส้หมู]

คล้ายเราเลยตอนนี้ทำใจได้ละ สู้ๆนะ