เรียนคณะที่ชอบที่สุดแล้ว แต่รู้สึกเหมือนมันเรียนไม่ไหว ทำไงดี TT
ตั้งกระทู้ใหม่
ปล. ถ้ามีน้องๆมอปลายมาอ่านนะ พี่จะบอกว่าบางทีการที่เรามาอยู่ในสังคมที่มีแต่คนเก่งมากๆแล้วเราไปเป็นฐานเค้าอ่ะ เราก็เครียเหมือนกัน ถ้าน้องยังมีสิทธิเลือก (ซึ่งพี่ไม่มีแล้ว) ลองเลือกมหาลัยที่มันเหมาะกับตัวเองดู เอาที่เราไม่ได้แย่สุดอ่ะ ความคิดพี่นะ เราอาจจะเรียนอย่างมีความสุขมากขึ้น คหสต.นะ T^T
babyeleven
3 ธ.ค. 57 เวลา 17:37 น.
4,819
views
16 ความคิดเห็น
เราว่า จขกท ก็รู้นิว่าปัญหามันคืออะไร เราว่าแค่ท้อและเหนื่อยเท่านั้นแหละ เราก็เป็นคนหนึ่งที่เข้ามาในคณะอันดับท้ายๆ ถ้า จขกท คิดจะซิ่วไปมหาลัยใหม่ที่คะแนนต่ำแต่คณะเดิม คือเราว่ามันไม่ใช่การแก้ปัญหา สักเท่าไหร่ ลองคิดดู เงินที่เสียไปแล้วให้ไปเริ่มใหม่โอกาสมันไม่ได้มีให้เราบ่อยๆนะ
คิดถึงวันทีี่เรากว่าจะสอบเข้ามาได้ ไม่ต้องคิดว่าเราจะติดเอฟ หรือเปล่า? จบมาจะได้เกรดน้อยไหม? คืออยากให้ จขกท คิดว่าตอนนี้เราทำเต็มที่หรือยัง แล้วความรู้ที่เรียนไปเราจะสามารถนำมันไปใช้ได้จริงๆเมื่อเราจบไปแล้วได้ใช่ไหม
ถ้าเป็นเราว่า เรายอมนะเราจบมาได้เกรด 2 กว่าๆแต่สามารถนำความรู้ที่ได้เรียนมาทั้งหมดมาประยุกต์ใช้ได้จริงในการทำงาน ดีกว่าได้ 3 ปลายๆ มีไว้แค่ประดับใบทรานสคลิปต์สวยๆแต่สมองกลวง ใช้อะไรไม่ได้เลย
แล้วสุดท้ายการย้าย มหาลัย มันก็ไม่ได้การันตีว่า จขกท จะไม่คิดแบบนี้อีก เผลอๆอาจจะคิดว่าน่าจะอยู่ที่เดิมแล้วตั้งใจเรียน ทำเต็มที่กว่านี้ ยังดีกว่าเสียอีกก็ได้
ย้ายคณะซิ พอเรียนจบทำงาน เก็บเงิน เมื่อโตขึ้น มีเงินเก็บกลับมาเรียนใหม่ แล้วจะไม่รู้สึกท้อ จะรู้สึกสู้ จะเสียดายเวลาและเงินที่ผ่านมา เชื่อพี่ เพราะพี่เปนอยู่ แล้วทีนี้นะต่อให้ยากแค่ไหนเราก้พร้อมที่จะเข้าจัยและเรียนรู้มันได้มากขึ้น
คือเราเข้าใจว่ามันยากนะ แต่ก็ลงแรงลงทุนกับมันไปแล้ว แล้วเป็นคณะที่ชอบและอยากเรียนอยู่แล้ว ลองอดทนตั้งใจกับมันอีกครั้ง ทำมันให้เต็มที่ ตอนแรกเราก็เป็นเหมือนเจ้าของกระทู้นะ แต่สุดท้ายเราก็อดทน ทำมันให้ดีต่อไป ตอนนี้เราก็ปีสุดท้ายแล้ว ผ่านมันมาเยอะ มันอาจจะล้มจะทรมานไปหน่อยก็ตาม แต่เมื่อเลือกแล้ว ก็ลุยให้สุด ผลสุดท้ายเราเชื่อว่ามันจะไม่แย่แน่ๆ
ชอบจริงก้ต้องอดทนครับ
สักวันมันจะเป็นวันของเรา
เราเข้าใจ เรากำลังรู้สึก 5555 ปีสองเหมือนกันจ้า
เราเรียนคณะออกแบบ สอบตรงเข้ามา ปีหนึ่งส่วนใหญ่เรียนพื้นฐานเลยไม่ค่อยเท่าไหร่ ปีสองมาเท่านั้นแหละ งานบึ้ม เรื่องกินนอนลืมไปได้เลย ป่วยแค่ไหน ต่อให้ต้องนั่งทำกับกองขี้มูกก็ต้องไฟท์ คือตอนทำมันก็จอยนะ แต่บางอันมันไม่ไหว รู้สึกหนักไป คิดมาตลอดเรื่องซิ่ว แต่นี่ก็ครึ่งทางแล้วล่ะ อีกอย่างถ้าออกไป เราก็ไม่รู้ไปต่ออะไร กลัวจะยิ่งท้อ ขอไฟท์ต่อละกัน สู้ๆนะ
เราว่ามันไม่ไช่วิธีที่ดีเลยนะ เหมือนเราทำข้อสอบคณิตศาสตร์ม.6 ไม่ได้เลยกลับมาทำข้อสอบคณิตศาสตร์ ม.3 เเทนซึ่งถามว่าทำได้มั้ย ได้เเน่นอนล่ะ เเต่ก็มันเเสดงว่าเราไม่ได้มีการพัฒนาจากเดิมเลย มันเหมือนการหนีปัญหาชั่วคราวมากกว่า ลองพยายามมากขึ้นหน่อย อาจจะปีนถึงยอดเขาที่สูงที่สุดช้ากว่าคนอื่น เเต่ถ้าปีนถึงเมื่อไหร่เเล้วมองลงมา จะรู้ว่าสิ่งที่ทำมามันไม่ได้เสียเปล่าเลยล่ะ ยิ่งเป็นคณะที่ชอบอยู่เเล้วยิ่งมีกำลังใจนะเราว่า สู้ๆนะ สู้ สู้ สู้ ! : D
เป็นเหมือนกันนะ เราเข้ามาในลำดับสุดท้าย คะแนนเราแย่ ตกมีน ตอนแรกเราท้อ เพราะเรามีเป้าหมายอยากจะทำเกรดให้ดี เราร้องไห้ โทรหาเพื่อน โทรหาแม่ ว่าสอบอะไรออกมาคะแนนแย่ เราเคยเป็นเด็กสายวิทย์ พอเรียนที่เกี่ยวกับภาษา ก็อยากจะทำให้มันดี และลืมคิดไปว่า เรามาอยู่ตรงจุดที่ทุกคนสอบเข้ามา มีความสามารถกันหมดทุกคน แม่เราบอกเราว่า พยายามให้ดีที่สุดไม่ว่าผลมันจะออกมาเป็นยังไง เราเป็นคนตื่นเต้นง่าย ถ้าตื่นเต้นจะสอบหรืออะไรได้ไม่ดี เราค่อยปรับให้หาย เราโอเคขึ้น คะแนนดีขึ้น ไม่รั้งท้าย ปรึกษารุ่นพี่เรื่องตกมีน พี่บอกว่าไม่ต้องดรอป เราต้องไฟท์ อาจารย์ก็บอกว่า ไม่มีอาจารย์คนไหนแจกเอฟให้นักศึกษาง่ายๆหรอก เราจิตใจดีขึ้น และพยายามต่อ จากมิดเทอม ก่อนสอบปลายภาคเรานั่งอ่านหนังสือและสรุปมัน ยิ่งกว่าการสอบเข้ามหาลัย ที่เราว่าเราเข้ามาได้โดยง่ายนะ เราจึงหลงตัวเองว่าเราเก่งทั้งๆที่เราก็คะแนนท้ายสุด ต้องเปลี่ยนความคิดใหม่ มีรุ่นพี่คนนึงในทวิตบอกว่า เรียนในสิ่งที่ชอบ ดีแล้ว เพราะยังไงซักวันเราก็ต้องมีเบื่อมันบ้าง แต่การเรียนในสิ่งที่ชอบจะทำให้เรามุ่งมั่นเพื่อผ่านมันไปให้ตาย เป็นกำลังใจค่ะ เข้าใจดีไม่เคยรู้สึกแบบนี้ เราเองตอนอยู่โรงเรียนเป็นคนที่เพื่อนบอกว่าเก่ง ตอนนี้มันไม่ใช่เลย มาพยายามสู้ให้จบสี่ปีด้วยกันนะ
ตอนนี้น้องยุม.4 ตั้งเเต่เรียนมารุสึกว่ายาก
ปล.โตขึ้นหนูไปเลี้ยงควายดีกว่า มันอาจเป็นอาชีพที่ดีที่สุดสำหรับหนู๕๕๕๕
ปล.2 ข้ามไป คห ไร้สาระ
บอกไว้เลยครับตามความคิดเห็นข้างบนเลย
แต่ที่ผมอยากบอก เรียนเก่ง ไม่ได้แปลว่าทำงานเก่ง
ไม่ต้องเก่งอะแค่เป็นยังได้รึเปล่าไม่รู้ เห็นหลายคนละ จบ ม.ดัง เกรดดี
แต่ทำงานจริงคนละเรื่องรู้แค่ในตำรามันไม่ได้หรอกครับ
พี่คะ คือ คนแอดกี่หมื่นคน คณะที่พี่ติดรับกี่คน แถมพี่ยังติดคณะที่พี่หวังอีก หนูว่ามันน่าอิจฉามากๆเลยนะ พี่ต้องสู้นะT T เราต้องสู้ต่อนึกถึงฝัน ลองขยันจนเป็นนิสัยมันเหนื่อยแต่หนู่ว่าคุ้มนะ
อาการปกติน่ะครับ ความท้อแท้แบบนี้ใครก็เป็นที่ไหนก็เป็น ไม่ว่าจะเก่งแค่ไหนก็เป็นงี้กันหมดเพราะมันไม่มีใครถนัดได้ทุกวิชาและมันไม่ใช่แค่เรื่องสอบหรอก คิดว่าสู้ไหวเดี๋ยวมันก็ผ่านไป
อย่างปัญหาของผมคือภาษาอังกฤษนี่แค่พอไปวัดไปวา ได้เกรดแค่ C+ แต่พอมาเจอวิชาคณะตัวหนึ่งที่ให้อ่านบทความวิชาการภาษาอังกฤษความยาว 20 - 40 ทุกสัปดาห์ (แล้วปัญหาคือรูปประโยคการเขียนแบบวิชาการนี่ยิ่งไม่เคยเจอในประโยคปกติเลยแถมศัพท์ที่ใช้ก็ยากอีก) และต้องเอาไปคุยในชั้นแถมต้องเขียน Reaction Paper ทุกสัปดาห์อีก ซ้ำร้ายกว่านั้นมาถึงก็ถูกเลือกเป็นคนนำเสนอคนแรกในสัปดาห์ถัดไปอีก แถมยิ่งกว่าเคราะห์ซ้ำกรรมซัดสัปดาห์ถัดไปนักศึกษาหายเกลี้ยงตัดสินใจถอนกันหมดเหลือแค่ 3 คน(ซึ่งหลังสัปดาห์นั้นก็เหลือแค่ 2 คนจนจบเทอม) สรุปแล้วจะเนียนไม่อ่านก็ไม่ได้อีกต่อไปเพราะเหลือกันแค่นี้ แต่ผมเลือกที่จะสู้กับมันผลคือหลังๆผมอ่านภาษาอังกฤษได้คล่องขึ้นแทบไม่ต้องเปิดค้นหาความหมายแบบเอกสารฉบับแรกอีกแล้ว ซึ่งมันก็ทั้งดีและเสียด้านผลเสียคือทำให้เรารู้ว่า 'ปัญหาไม่ใช่แค่อ่านออกหรือไม่ออก' คือบางอันนี่ไม่เข้าใจงานเขาเลยครับทำเอาท้อแท้ในชีวิตมาก 555555555
แต่พอผ่านมาได้ก็สนุกดีนะได้เรียนแบบคุ้มค่าเทอมมาก ทั้งห้องมีนักศึกษาแค่ 2 คนกับอาจารย์คนเดียว จ่ายถูกที่สุดในมหาลัยได้เรียนแบบนี้นับว่าคุ้ม 5555
ที่ จขกท บอก น่าจะเป็นเพราะปรับตัวไม่ทันละมั้งครับ ตอนม.ปลายเราเรียนเยอะก็จริงครับ แต่มันง่ายกว่าของมหาลัย แนะนำให้เพิ่มขยันขึ้นมาอีก ตามเพื่อนให้ทัน ผมเป็นคนอ่านหนังสือสม่ำเสมอ อ่านทุกวัน แต่อ่านได้ไม่นานหรอกครับ เนื่องจากสมาธิสั้น แต่ก็พยายามอ่านทุกวัน ถ้ามาอ่านเฉพาะช่วงสอบก็ตายอย่างเดียว นึกไว้เสมอครับ อะไรที่ทำยากๆได้มายากๆ ผลลัพธ์ของมันย่อมดีเสมอ
เรื่องคณะที่ชอบที่ฝัเป็นปัญหาใหญ่จริงๆถ้าไม่หลอกตัวเองจะรู้ว่าแต่คนมีเรื่องที่ถนัดและไม่ถนัด แค่ความชอบอย่างเดียวไม่ได้ตัดสินว่าเราจะทำดีกับมันไหม แต่พี่ก็เข้าไปในคณะนั้นได้คิดดูสิว่าพี่โชคดีแค่ไหน ปิ๊งๆ สู้ๆค่ะไม่รู้จะเม้นอะไรแหะๆแค่อยากให้กำลังใจ ><
ถ้าเรียนในสิ่งที่ชอบแล้ว สู้มันไปให้สุดเลยครับ เรามาถูกทางแล้วเพียงแต่คนที่เขาเก่งกว่าเรามันเยอะมากแค่นั้นเอง การได้เรียนในสิ่งที่ตัวเองชอบเป็นสิ่งที่ล้ำค่าที่สุดแล้วนะครับ สู้ๆ ถ้าไม่คิดซิ่วก็สู้มันไปเลย เรียนในสิ่งที่ชอบแล้ว อย่าไปกลัว ถ้าเหนื่อยก็พักครับ
ผมเรียนในสิ่งที่เกลียด เจอสังคมที่ยอดแย่ ยังอิจฉาเจ้าของกระทู้เลยครับ เรียนในรสิ่งที่ชอบน่ะ เราจะสุขไปกับมัน อุปสรรคมาแค่ไหน ก็ถีบมันลงถังขยะไปครับ
แต่ถ้าไม่ไหวผมแนะนำ ออกพักก่อนครับ ถ้าไม่อยากซิ่ว
โอกาสน่ะเรามีตลอดแหละครับ ขึ้นอยู่กับว่าเราจะเลือกมันไหมแค่นั้น ผมมีโอกาศตอนปีหนึ่งเทอมสอง ถ้าผมลาออกผมจะได้เรียนในสิ่งที่ชอบทันที แต่ดันไม่ลาออกไง ทนเรียนเพราะเพื่อน ตอนนี้แหงกเลย ฮ่าๆ
สู้ๆครับ เดี๋ยวมันก็ผ่าน เรื่องเรียนไม่เข้าใจตรงไหน ถามพี่ถามเพื่อนที่เขาเก่งเลยครับ มาในสิ่งที่ชอบสิ่งที่ฝัน อย่าให้ตัวเลขมันทำให้เราไม่มีแรงฮึดครับ สู้ๆ!!
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?