คุณเป็นโดเรม่อนของเพื่อนหรือไม่?

[โอ น้ะเอย]

แสงแดดอ่อนๆที่สาดส่องผ่านผ้าม่านสีขาวบริสุทธิ์เข้ามา..........ลมที่หนาวเย็นของฤดูเหมันต์พัดเข้ามาหน้าต่างที่เปิดอ้าเต็มที่..........เสียงนกเล็กแมลงน้อยที่ร้องแจ้วจ้อยหากแต่เสียงน้อยๆนำความสงบมา..........องค์ประกอบเหล่านี้ล้วนสมบูรณ์สำหรับช่วงเวลาแบบนี้.....เวลาหลังเที่ยงที่ทุกคนพึ่งอิ่มเอิบจากมื้อเที่ยงไปเสร็จสรรพ

   ตอนนี้ข้าพเจ้ากำลังอยู่ในห้องเรียนห้องหนึ่ง ในไม้ตึกหนึ่งเพื่อรออาจารย์ปะจำวิชามาสอน

   หัวสมองที่เหนื่อยล้าถูกรองรับด้วยเสื้อกันหนาวนุ่มๆตัวหนึ่ง บนโต๊ะไม้ตัวหนึ่งอย่างสงบ จู่ๆก็มีเสียงๆดังมาจากด้านหลัง เสียงที่แจ๊ดแจ๋ของเพื่อนที่แจ๊ดแจ๋คนหนึ่งลอยมากระแทกกับโสตประสาทที่ปิดกั้นทุกสิ่งให้มีคำสั่งตอบรับไปยังสมอง

     "อีโอ!!!!! เอาไฮไลท์มายืมเซ้!!!!!"

   ร่างกายที่อืดอาดพยายามลุกขึ้นมาทั้งๆที่ตาทั้งสองข้างยังปิดสนิทอยู่ พยายามหยิบกระเป๋าดินสอขึ้นมาจากใต้โต๊ะอย่างเชื่องช้า

     "อาวสีอารายยย..."

     "สีโชมพูววว..."

     "อาวปายยย..."

     "ขอบจายยย..."

   หลังจากจัดการกับตัวปัญหาไปแล้ว ข้าพเจ้าก็ไม่รอช้าที่จะเดินขึ้นบันใดเลื่อนไปเข้าเฝ้าพระอินทร์อีกครั้ง

     "โอ...คือเราขอยืมปากกาสักแจ่งได้มั้ยอะ...ของเราหาย" เสียงที่สองที่ลอยมาจากด้านหลังถูกรับรู้โดยโสตประสาทอีกครั้ง หาแต่นุ่มนวลและสงบเสงี่ยมเจียมตัวมาก

     "อาวปายยย..."

     "ขอบใจนะ...เดี๋ยวเลิกเรียนเราคืน"

     "จ้าาา..."

   หลังจากจัดการกับปัญหาที่สองไปแล้ว ข้าพเจ้าก็รีบกลับไปขึ้นบันใดเลื่อนแบบเดิม แต่กับพบลิฟท์ตัวหนึ่งแทน ข้าพเจ้าเดินเข้าไปข้างในก่อนที่จะปิดประตู และพบว่าลิฟท์ตัวนี้ไม่ได้พาขึ้นไปสวรรณ์ แต่หากกระชากเราให้ลงไปยังอเวจี

     "อีโอ!!!!! ขอยืม!!!!!..."

     "-!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"

นี่คือเหตุการณ์ตัวอย่างที่อาจเกิดขึ้นได้กับทุกคน ทุกคนที่เป็นคนชอบพกของเยอะไว้ก่อน ทุกคนที่ถือคติ 'เผื่อเหลือเผื่อขาด' ทุกคนที่อาจเป็นโดเรม่อนประจำห้องของเพื่อนๆ

สำหรับกระทู้แรกในชีวิตนี้ ข้าพเจ้าอยากจะขอเชิญให้เหล่าโดเรม่อนประจำห้องทั้งหลายมาช่วยกันร่วมแชร์ของวิเศษที่อยู่ในกระเป๋าของตนเอง(อุปกรณ์การเรียนในกระเป๋าดินสอ) เพื่อแลกเปลี่ยนคสามคิดเห็นของแต่ละคนว่า ขนเยอะไปมั้ย ใส่ลงไปเวอร์หรือเปล่า เอาออกบ้างก็ได้นะ

#ลืมไปว่าไม่ได้กำลังเขียนนิยาย 555

#ขำๆ

#กระทู้แรกชีวิต