เบื่อ!! พ่อคัดค้านในสิ่งที่เราอยากเป็น
ตั้งกระทู้ใหม่
คือพ่อเราอ่ะบังคับให้เราเป็นนู้นเป็นนี้ ตัดสินชีวิตเราหมดเลยเราไม่มีสิทธิเลือกอะไรเลย ตอนนี้เราอยู่ม.1 พ่อบอกว่าเราต้องเรียนสายวิทย์-คณิต ต้องเป็นหมอ ซึ่งเราไม่เก่งคณิตไง
เราบอกพ่อว่าอยากเรียนพิเศษมันมีโปรแกรมเรียนฟิสิกส์ เคมี ชีวะล่วงหน้า พ่อก้ไม่ให้ พ่อต้องการอะไร? เราเบื่อมากอ่ะเราอยากทำตามที่เราฝันไว้ เราอยากเข้าศิลป์ภาษาเราอยากทำงานที่เกี่ยวกับการพูด การบริการ พ่อไม่เข้าใจเราเลย เราอึดอัดจริงๆค่ะ ถ้าเราอยู่กะแม่เราคงไม่ต้องเครียดอย่างนี้ บางทีเราก็คิดว่าทำไมแม่ถึงเลือกพ่อทั้งๆที่พ่อเป็นคนไม่เอาไหน พ่อชอบทำร้ายแม่ (แม่เราเล่าให้ฟังแต่ตอนนี้พ่อกะแม่เราอย่ากันแล้วเรามาอยู่กับพ่อ)
เราควรทำไงดีคะต้องมีชีวิตเหมือนที่พ่อเลือกให้หรอ?
เราควรคัดค้านพ่อยังไงดี?
MT
21 ธ.ค. 57 เวลา 16:17 น.
221
views
3 ความคิดเห็น
เราเข้าใจนะคะ เราก็ชอบสายภาษาเหมือนกัน (ตอนนี้เรียนวิทย์คณิต) ซึ่งมันยากมากที่จะให้เรามานั่งอ่านหนังสือในวิชาที่เราไม่ชอบอยู่เป็นทุนเดิม มันไม่มีความสุข จริงๆเราไม่ต้องเรียนพิเศษก็ได้ถ้าได้ทำในสิ่งที่เราชอบ
ให้ลองอ่านวิชาที่ตัวเองชอบก่อนก็ได้ค่ะ เราจะได้มีกำลังใจ เรียนรู้ว่าเราชอบมันจริงๆมั้ย ยิ่งโตเนื้อหามันจะยิ่งยาก อีกอย่างเลข ม.หนึ่ง นี่ถือว่าเบามากก ถ้าเทียบกับ ม.ปลาย มันยังแก้ไข ทำให้เข้าใจได้ ลองทำความเข้าใจกับมันก่อน เพราะเลขเนี่ย ยังไง้ ยังไงก็ต้องอยู่กับมันอย่างๆน้อยๆก็สามปี ต้องเรียนอยู่ดีนั่นแหละ เรียนไปเรียนมาอาจจะชอบก็ได้ และไม่จำเป็นต้องเรียนฟิสิกส์ เคมี ชีวะ เยอะแยะตั้งแต่ ม.หนึ่งหรอกค่ะ เวลาอ่านหรือเรียนก็อย่าอคตินะ
ถ้ารู้สึกว่าไม่ชอบจริงๆ ม.สี่ต้องการต่อสายภาษาก็ให้แม่ช่วยคุยก็ได้ ว่าหนูไม่ชอบจริงๆ หนูไม่ไหว ให้แม่คุยกับพ่อที .. อย่าเพิ่งไปคิดแบบนั้นกับพ่อนะ ถ้าไม่ได้จริงๆก็ .. ชีวิตมันเป็นชีวิตเราค่ะ ถ้าพ่อไม่เห็นด้วยจนไม่คิดจะส่งเราเรียนก็ขอแม่ หรือค่อยกู้ กยศ. ตอนนี้อย่าเพิ่งอคติ อยู่กับมันให้แน่ใจก่อน แล้วค่อยตัดสินใจก็ได้ ยังไม่สายนะ
ลองคิดดูเล่นๆ แล้วกันค่ะ
หนูไม่ชอบหมอ หนูไม่อยากเรียนหมอ -> หนูโดนบังคับให้เรียน -> ผลการเรียนหนูห่วยแตกเพราะหนูไม่ได้อยากเรียนจริงๆ -> หนูไม่มีความสุข -> สมมติว่าเรียนได้ เข้าแพทย์ได้ -> ตอนฝึกงานหนูก็เป็นหมอห่วยๆ -> หนูไม่รักอาชีพ หนูจะกลายเป็นหมอไร้จรรยาบรรณ ไร้ฝีมือ เรียกได้ว่าเป็นหมอชั้นเลว -> พอประกอบอาชีพก็ทำพลาด -> "ทำพลาด" สำหรับหมอไม่ใช่แค่ทำพลาดแล้วแก้งาน แต่คนไข้อาจบาดเจ็บ/พิการ/หรือเสียชีวิต -> หนูถูกฟ้อง -> ติดคุก ถูกปรับ (เยอะนะบอกเลย) ถูกยึดใบประกอบโรคศิลป์ -> ตกงาน ไม่มีที่ยืนในสังคม บัยส์
นี่คือวงจรอุบาทว์ที่หนูจะต้องเผชิญ ถ้าดันทุรังจะเรียนทั้งๆ ที่ไม่เก่ง+ไม่ชอบ
มันอาจจะอุบาทว์น้อยกว่านี้ นี่เป็นแค่ตัวอย่างที่แย่ที่สุดที่หนูจะเจอได้
หรืออีกแบบนึง หนูมาคิดได้ตอนเรียนปีหนึ่ง หนูก็ต้องเสียเวลาซิ่วใหม่ เสียเวลาไปปีนึงเต็มๆ แถมความรู้ม. ปลายที่อุตส่าห์เรียนมาแทบตายหนูก็ไม่ได้ใช้
แล้วชีวิตทั้งชีวิตซึ่งมันเป็นของหนู หนูกลับไม่ได้ใช้มัน หนูดันเอาชีวิตตัวเองไปใช้เพื่อสนองความต้องการของคนอื่น
หนูไม่รักอาชีพ หนูไม่มีวันทำอาชีพนั้นอย่างดีที่สุดได้ การทำอาชีพอย่ามองแค่เพราะมีเกียรติ ได้เงิน โดยเฉพาะอาชีพหมอ ถ้าหนูไม่ได้อยากทำจริงๆ นั่นแปลว่าหนูกำลังเอาชีวิตของคนมาล้อเล่น ถ้าเขาตายขึ้นมาหนูจะกลายเป็นฆาตกรกลายๆ ทันที รับผิดชอบได้แค่ไหน?? จะใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ยังไง???
ถ้าไม่รักก็อย่าทำ. บอกพ่อด้วย ให้พ่อมาอ่านก็ได้ บาย
ต้องจับพ่อมาอบรม
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?